Dar języków.pdf

Glosolalia - dar języków

Definicja

Glosolalia - to mówienie językami, na ogół niezrozumiałymi, dar

języków, charyzmat, kontemplacja werbalna. Wzmiankowany w

Piśmie Świętym ok. 30 razy. Dar ten ma funkcję modlitewną,

osobistą, rzadko funkcje komunikacyjną. Glosolalia często

zachowuje struktury języków naturalnych. Szczególnym typem

jest ksenolalia - czyli mówienie językami istniejącymi ale

nieznanymi mówiącemu. W przypadku perfekcyjnego mówienia o

zawyżonym poziomie inteligencji, szczególnie w transie

(ksenoglozja) zachodzi podejrzenie o opętanie szatańskie.

Ocena

Najmniejszy z darów Św. Paweł nazywa dar języków

najmniejszym. Rozumiemy przez to, że jest to "niska brama" przez

którą można wejść dalej, aby dostąpić dalszych darów Ducha

Świętego.

Potrzebna jest pokora Glosolalia z punktu widzenia powagi jest

śmieszną dziecinadą. Stosowanie jej jest więc aktem pokory.

"Zdając sobie sprawę, że możemy wydawać się infantylni i

śmieszni, odczuwamy radość z orkycia sposobu modlitwy wolnej

od słów i wszelkiego intelektualizmu." (kard. Suenens)

Badania Z badań wynika że pomimo tego że wypowiadający

uważa że jest to zbitka słów języków istniejących (choć

nieznanych) w rzeczywistości podobna jest tylko struktura

podczas gdy faktycznie mowa jest zbitką sylab jedynie podobnych

do naturalnych. (na podst W.J.Samarina) Nie jest to język a

werbalizacja zachowująca pewne powierzchowne struktury

językowe (na podst. J.J.R. Jaquith)

Niektóre słowa faktycznie można rozpoznać, lecz są to przeważnie

popularne, religijne słowa religijne lub łacińskie (alleluja,

hosanna, shalom itp.) które osoba może pamiętać lub mieć w

podświadomości a które kojarzą jej się z aktywnością religijną.

Budownaie wspólnoty a nie order " Wszystkie charyzmaty są

nam dane dla zbudowania Kościoła, a nie dla naszych

prywatnych korzyści. Nie są one także "orderem" czy też "nagrodą

za świętość". Posiadanie charyzmatów nie jest wyróżnieniem za

szczególne osiągnięcia duchowe czy też wieloletni staż we

wspólnocie. Są darem od Pana, który udziela ich tak jak chce "

(Ojciec Krzysztof Czerwionka CR, za serwisem OPOKA )

Zjawiska szczególne

Apostołowie Św. Łukasz opisuje w Dniu Pięćdziesiątnicy jak

Apostołowie byli zrozumiali przez mieszkańców różnych zakątków

ziemi. Ojcowie Kościoła często przedstawiają to jako wybitne

głoszenie ewangelii. Liczni egzegeci skłaniają się jednak do opinii

św. Pawła, który w przeciwieństwie do Łukasz opierającego się na

tradycji ustnej sam widział w Koryncie i sam "mówił językami".

Wszystko wskazuje jednak na to że pisze on o glosolali a nie

mówieniu w innym, znanym języku.

Franciszek Ksawery, Ojciec Pio a tkże inni święci posiadali dar

ksenolalii, rozumienia i mówienia w innych językach. Znane są

przypadki rozmowy podczas spowiedzi przez Ojca Pio w języku

chińskim, w dialektach afrykańskich a nawet w żargonie

nowojorskich dokerów.

Niebezpieczeństwa

Ezoteryzm, okultyzm Dar języków łatwo można naśladować, lub

dostąpić go w transie mediumicznym. Może posłużyć do

udowodnienia swojego "wyższego wtajemniczenia" w jakąś

ezoteryczną wiedzę.

Herezje, objawienia prywatne Zbyt wielkie zaufanie swoim

wrażeniom, bez uczestnictwa kogoś kto ma dar tłumaczenia lub

rozeznania duchów niekiedy prowadzi do wiary w dostępowanie

objawień (sugestia lub wizje szatańskie). Może to prowadzić do

herezji i odstępstwa od prawdziwej wiary. Typowym przykładem

jest Vasula Rayden (czytaj więcej w dziale objawień prywatnych )

Weryfikacja świętości ? Niekiedy we wspólnotach dar ten jest

uważany za dowód bycia gotowym. U Zielonoświątkowców

naciska się na nowicjusza aby w męcie "chrztu w Duchu" zaczęła

mówić językami. Dar jązyków jest uważany za inicjację a osoby

niestosującego go odrzuca się jako "jeszcze nie gotowe".

Nierozumienie Św. Paweł przestrzega, aby gdy glosolalia

stosowana jest na forum wspólnoty zawsze obecny był ktoś kto

tłumaczy (dar tłumaczenia daru języków). " Duch mój wprawdzie

się modli się, ale umysł mój nie odnosi żadnej korzyści " (1Kor 14,

14)

Nad Darem ma się kontrolę Niektóre osoby twierdzą, że Duch

Święty tak je opanował, że nie mogą się powstrzymać od

wybuchów glosolali. Jednak jak twierdzi św. Paweł (1Kor14,32)

dary Ducha są poddane temu kto je dostał. Niemożliwość

utrzymania daru może świadczyć o udziale demonicznym.

Robienie wrażenia " Wychowałem się w kościele

zielonoświątkowym i jestem przekonany, że rzadko słyszałem

prawdziwe tłumaczenia mnóstwa poselstw w językach. Jeżeli w

tych wczesnych latach kiedykolwiek je słyszałem, to nie jestem

tego świadomy. Po długich wypowiedziach w językach

następowały krótkie tłumaczenia. Po krótkich - długie. Zwykle

tłumaczono mi, że nie jest to tłumaczenie, lecz interpretacja, co

szybko akceptowałem. Zauważyłem jednakże, że niekiedy w

przesłaniu w językach powtarzała się jedna i ta sama fraza,

podczas gdy rzekoma interpretacja nie zawierała żadnych

powtarzających się fraz. " (z protestanckiej książki Chucka Smitha

"Charyzma czy charyzmania")

Przykład zbiorowych opętań Na spotkaniach modlitewnych

trzeciej fali pentekostalnej [doświadczenie ducha świętego]

spodziewano się "znaków i cudów", przez co rozumiano fizyczne

uzdrowienia, ale też i niezwykłe cielesne manifestacje: padanie na

podłogę, drgawki, śmiech. Sanktuarium owej duchowości stało

się od 1994 roku Toronto, które zradykalizowało jej styl do

niespotykanego wcześniej stopnia. Działania Ducha Świętego

upatrywano w objawianiu się mocy powalającej ludzi masowo na

podłogę, przyprawiającej ich o konwulsje, zbiorowe histeryczne

śmiechy, a nawet wydobywającej z ludzkich gardeł odgłosy

przypominające zwierzęce ryki. Takie szokujące rozumienie

chrześcijaństwa "doświadczalnego" wywarło jednak olbrzymi

wpływ na styl spotkań modlitewnych także polskich grup

zbierających się w parafialnych salkach. Nie trzeba wielkiej

przenikliwości, aby wspomniane dziwaczne fenomeny skojarzyć z

animistycznymi religiami pogańskimi. Znawca Pisma Świętego

raczej nie znajdzie opisów działania Ducha Świętego podobnych

do przyniesionych przez trzecią falę objawów podejrzanej mocy.

Zwykła roztropność nakazuje zastanowić się, czy moc

manifestująca się tego rodzaju modlitwie na pewno pochodzi od

Ojca i Syna. (Aleksandra Kowal "Ekumenizm czy obrona

jedności?" na serwisie OPOKA )

Autorzy cytatów:

** kard. Suenens - jest odpowiedzialny z ramienia Watykanu za

Odnowę w Duchu Świętym

** W.J.Samarin - prof. antropologii i lingwistyki Uniwersytetu w

Toronto

** Ojciec Krzysztof Czerwionka CR - Dyrektor Szkoły Nowej

Ewangelizacji św. Marka w Stryszawie, Pasterzem Wspólnoty

Chrystusa Zmartwychwstałego "Galilea"

Wykorzystane materiały:

** Katechizm Kościoła Katolickiego

** Encyklopedia Białych Plam

** Korzystano także ze stron na serwisach Apologetyka oraz Opoka

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: