02.Wiggs_Susan_Zima_nad_jeziorem.pdf

SUSAN WIGGS

Zima nad jeziorem

J ENNY M AJESKY

P OKARM DLA DUSZY

SŁODKIE BUŁECZKI DLA POCZĄTKUJĄCYCH

Zadziwiające, jak wielu piekarzy obawia się drożdży. Gdy tylko przeczytają, że

wchodzą w skład ciasta, natychmiast przewracają stronę książki kucharskiej. Ja nie widzę

powodów do obaw. Opisane poniżej ciasto jest łatwe w przygotowaniu, elastyczne i

sprężyste. Każdy, kto je zrobi, poczuje się mistrzem. Moja babcia, Helen Majesky, zwykła

mawiać: „Podczas pieczenia, tak jak w życiu, umiemy znacznie więcej, niż sobie

uświadamiamy".

SŁODKIE BUŁECZKI

1 łyżka cukru

2 paczki drożdży

1/2 filiżanki ciepłej wody

2 filiżanki mleka

6 łyżek czystego, niesolonego masła

2 łyżeczki soli

2 żółtka, lekko ubite

1/2 filiżanki cukru

6 i 1/4 filiżanki mąki

1-11/2 kostki stopionego masła

Umieścić drożdże w naczyniu i posypać łyżką cukru. Dodać ciepłej wody. Jak

ciepłej? Większość książek kucharskich zaleca temperaturę pomiędzy 40 a 46 stopni C.

Doświadczeni kucharze oceniają ją na wyczucie, wylewając odrobinę na dłoń.

Początkującym radzę jednak skorzystać z termometru. Jeśli użyją zbyt gorącej wody,

zabije komórki drożdży.

Podgrzać mleko w małym rondelku, dodać masła i mieszać do stopienia. Po

schłodzeniu do temperatury pokojowej wylać do dużej miski. Dodać sól i cukier, następnie

wlać cienkim strumieniem ubite żółtka, intensywnie mieszając. Na koniec zmieszać z

zaczynem drożdżowym.

Podwinąć rękawy i dodawać po filiżance mąki. Kiedy ciasto zgęstnieje na tyle, że

nie można go mieszać łyżką, należy dalej wyrabiać je rękami. Powinno być lepkie i

błyszczące. Dodawać mąki i ugniatać do uzyskania połysku, następnie przełożyć do

natłuszczonej miski, obracając ją, żeby ciasto pokryło całą powierzchnię. Przykryć

wilgotną ściereczką i umieścić w ciepłym, bezwietrznym miejscu. Po godzinie powinno

podwoić objętość. Moja babcia robiła w środku zagłębienie za pomocą dwóch

umączonych opuszek palca. Jeśli pozostawało, twierdziła, że ciasto urosło. Oczywiście

trzeba je uklepać, żeby wypuścić powietrze. Ciche syczenie świadczy o namnażaniu

drożdży.

Odrywać porcje wielkości jajka i formować kulki. Ułożyć na natłuszczonej blasze

co kilka centymetrów. Odczekać około 15 minut, aż ponownie urosną, następnie zrobić w

każdej bułeczce kciukiem głęboki dołek na konfiturę. Jej rodzaj od lat stanowi ulubiony

przedmiot dyskusji polskich piekarzy. Moja babcia nigdy w nich nie uczestniczyła.

„Grunt, żeby smakowało" - mawiała. Napełniała bułeczki łyżką dżemu malinowego,

brzoskwiniowego, powidłami śliwkowymi, suszonymi figami lub słodkim serkiem.

W celu zrobienia posypki zmieszać 1/2 filiżanki stopionego masła z filiżanką cukru

kryształu, 1/2 filiżanki mąki i łyżeczką cynamonu. Posypać każdą z bułeczek. Ponownie

umieścić blachy w ciepłym miejscu, np. na lodówce; bułeczki mają podwoić wielkość, co

trwa od 45 minut do 1 godziny. Nagrzać piekarnik do 160-180 stopni i piec. Bułeczki mają

mieć złocistobrązowy kolor. Należy uważać, by nie przypalić spodów. Wyjąć z pieca,

posmarować stopionym masłem i zdjąć z blachy do ostudzenia. Z podanej ilości

składników otrzymujemy około 40 bułeczek.

Moja babcia zawsze powtarzała, żeby nie martwić się tym, że przygotowanie

zabiera wiele czasu. Pieczenie to akt miłości, a kto przelicza uczucie na godziny?

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Jenny Majesky wstała zza biurka, rozprostowała i rozmasowała bolący kręgosłup.

Coś - prawdopodobnie martwa cisza pustego domu - obudziło ją o trzeciej nad ranem. Nie

zasnęła ponownie. Popracowała trochę nad artykułem do miejscowego tygodnika, siedząc

w luźnym szlafroku i kapciach, ale szło jej równie fatalnie jak próba zaśnięcia.

Miała wiele do opowiedzenia. Tylko jak upchać wspomnienia z całego życia wraz z

poradami kuchennymi na jednej kolumnie w tygodniu? Właśnie rozmiar gazety

najbardziej jej przeszkadzał. Pragnęła więcej, znacznie więcej. Nadeszła pora, żeby

wreszcie przystąpić do napisania książki. Niestety, jak każdy pisarz Jenny Majesky wciąż

zwlekała, choć wyczerpała wszelkie możliwe wymówki.

Wzięła z porcelanowej miseczki na biurku obrączkę zmarłej babci. Jeszcze nie

zdecydowała, co zrobi z prostym, złotym krążkiem, który Helen Majesky nosiła przez

pięćdziesiąt lat małżeństwa i następne dziesięć wdowieństwa. Kiedy piekła, zawsze

wrzucała obrączkę do kieszeni fartucha. Cud, że jej nie zgubiła. Wymusiła na Jenny

obietnicę, że jej w niej nie pochowa. Jenny doskonale pamiętała ręce babci - mocne, gdy

ugniatała ciasto, lecz lekkie i delikatne, gdy gładziła wnuczkę po policzku lub sprawdzała

temperaturę, dotykając czoła.

Jenny wsunęła obrączkę na palec i zacisnęła dłoń w pięść. Miała też inną obrączkę,

ofiarowaną i przyjętą z wielkimi nadziejami. Nigdy jej nie założyła. Obecnie spoczywała

w dolnej szufladzie, której Jenny nigdy nie otwierała. W czarnej jak aksamit godzinie

zimowej nocy trudno nie zrobić bilansu strat, toteż Jenny wspomniała odejście matki,

kiedy była jeszcze malutka, potem śmierć dziadka i wreszcie utratę ukochanej babci.

Od jej pogrzebu minęło zaledwie kilka tygodni. Po kondolencjach, kurtuazyjnych

wizytach i wyrazach współczucia, które nieco koiły żal, została w końcu sama. Miała

wprawdzie przyjaciół i wspaniałych współpracowników, których traktowała niemal jak

rodzinę, ale najbliższa sercu osoba, która ją wychowała i wspierała od najmłodszych lat,

odeszła na zawsze.

Wbrew zwyczajom Jenny tym razem zachowała zapisany na laptopie tekst.

Owinąwszy ciaśniej szlafrok wokół ciała, podeszła do okna i przycisnęła nos do szyby,

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: