Gallagher Diana G. - Sabrina nastoletnia czarownica 02 - Pojedynek czarownic.pdf - Diana G. Gallagher - gosiunia1979

Rozdział pierwszy

- Co o tym myślisz, Sabrino? - spytała szeptem

Jenny Kelly, spoglądając czujnie na pana Poola.

Sabrina zerknęła na swą najlepszą przyjaciółkę

i wzruszyła ramionami.

- Brzmi całkiem nieźle.

- Siedzenie przez cały weekend w pracy? - Jen

ny uniosła sceptycznie brwi. Falowane jasnokasz-

tanowe włosy opadały gęstą kaskadą na jej ramio

na, w orzechowych oczach pojawił się wyraz po

wątpiewania.

- Zależy, gdzie pracujesz, prawda?

- No tak. Chyba masz rację. - Jenny skinęła gło

wą i westchnęła ciężko. - Pewnie skończy się na

tym, że będę sprzedawała dziecięce buty albo coś

podobnego.

- Wielkie Ciacho byłoby super. - Harvey Kinkle

7 ~

Sabrina, nastoletnia czarownica

Pojedynek czarownic

spojrzał na nie z łobuzerskim uśmiechem/ potem

jednak zmarszczył czoło. - Ale pewnie musiałbym

płacić za to, co zjem.

Sabrina skinęła głową i uśmiechnęła się do chłop-

ca. Ten z roztargnieniem odrzucił z czoła zabłąkany

kosmyk jasnych włosów. Harvey był niezwykle cza-

rujący i przystojny - i nie wiedział o tym, co czyniło

go jeszcze bardziej czarującym. I lubił Sabrinę tak

bardzo, jak ona lubiła jego. Nigdy nie próbowali się

podrywać, nie bawili w damsko-męskie gierki, nie

uganiali się za sobą. W ciągu kilku miesięcy znajomo-

ści wytworzyła się między nimi więź oparta na

przyjaźni. Jenny wcale nie czuła się tym dotknięta

ani zazdrosna, choć kiedyś ona także interesowała

się Harveyem. Natomiast Libby Chessler, główna

cheerleaderka szkolnej drużyny, nie mogła pogodzić

się z porażką i próbowała wciąż jakoś ich poróżnić.

Bez powodzenia. Gdyby nie ona, życie Sabriny było-

by bliskie ideału.

Oderwawszy spojrzenie od Harveya, Sabrina sku-

piła uwagę na nauczycielu, który kończył właśnie

tłumaczyć, na czym ma polegać ich praca w centrum

handlowym, w czasie weekendowej akcji sponsoro-

wanej przez to właśnie centrum.

- Oczywiście, otrzymacie wynagrodzenie za swoją

pracę. - Pan Pool odczekał, aż ucichną radosne

okrzyki i pohukiwania. - Minimalną stawkę. - Znów

zamilkł, kiedy po klasie przebiegł głośny jęk zawo-

du. - Ale to nie pieniądze są powodem, dla którego

będziecie uczestniczyć w tej akcji.

- Dla mnie są! - ryknął ktoś grubym głosem

z głębi sali.

- Nie wiedziałam, że mamy jakiś wybór - mruk

nęła Laura Thomas, szczupła dziewczyna, która

nosiła okulary, ponieważ od szkieł kontaktowych

łzawiły jej oczy.

- Bo nie macie. - Nauczyciel przestał przechadzać

się po klasie. - Posłuchajcie, to wycieczka w dorosłe

życie, pozbawiona ryzyka okazja, by poznać lepiej

świat biznesu. - Zauważywszy, że

większość

uczniów patrzy nań bez entuzjazmu,

zerknął

w stronę drzwi, potem pochylił się lekko i dodał

ściszonym głosem: - To szansa, by spędzić w cen

trum handlowym całe dwa dni!

- Zbyt piękne, żeby było prawdziwe! - Darlene

Maroney zachichotała, potem skrzywiła się ze złoś

cią, zauważywszy, że na jednym z paznokci popękał

jej lakier.

- Wolałbym raczej posiedzieć w bibliotece.

9 ~

Jerry Evans, krępy chłopiec o mocno piegowatej

twarzy i umyśle godnym następcy Einsteina, po

ruszył się nerwowo. Postanowił zdobyć Nagrodę

Nobla w dziedzinie fizyki jeszcze przed ukończe

niem trzydziestego roku życia i był

niechętny

wszystkiemu, co przeszkadzało mu w realizacji

tego planu.

- Co ma pan na myśli, mówiąc „pozbawiony

ryzyka"? - Libby wstała, ściągając wszystkie spo

jrzenia na swój biało-zielony strój cheerleaderki,

z którym obnosiła się po całej szkole. Obdarzona

Sabrina, nastoletnia czarownica

Pojedynek czarownic

przez naturę nieprzeciętną urodą, którą podkreślała

jeszcze lekkim makijażem, całą swą postawą i za-

chowaniem dawała do zrozumienia, że jest kimś

wyjątkowym i godnym podziwu.

I wszyscy doskonale rozumieli ten niemy przekaz.

Sabrina obejrzała się przez ramię, tłumiąc dłonią

westchnienie irytacji. Nie rozumiała/ jak ktoś tak

zarozumiały i apodyktyczny jak Libby mógł stać

się najpopularniejszą dziewczyną w szkole. Oczy-

wiście to, że była ładna, pewna siebie i przebojo-

wa, miało niebagatelne znaczenie. Z drugiej jed-

nak strony nikt prócz jej najlepszych przyjaciółek,

Jill i Cee Cee, nie darzył Libby szczególną sym-

patią, lecz najwyraźniej takie czynniki nie decydują

o popularności. Czynnikiem decydującym jest

władza. A ona miała władzę i traktowała szarą

masę uczniów z pogardą, której pozazdrościliby jej

najbardziej bezwzględni monarchowie średniowiecz-

nej Europy.

- Pozbawione ryzyka, bo pracę macie już prak

tycznie zapewnioną - wyjaśnił pan Pool. - Choć

jeśli ktoś naprawdę źle wypadnie na rozmowie,

pracodawca może z niego zrezygnować.

- Skoro mamy już te posady, to po co musimy

iść na rozmowę? - Libby usiadła, spoglądając wy

zywająco na nauczyciela.

- Żebyście mogli się przekonać, jak wygląda taka

rozmowa. Właśnie to jest celem całej tej akcji. Zdo

bycie doświadczenia. - Pan Pool zmrużył oczy, spog

lądając na rudowłosego chłopca, który uśmiechał się

chytrze pod nosem. -1 nie myślcie sobie, że możecie

celowo skopać tę rozmowę i mieć wolny weekend.

Na pewno się o tym dowiem, a zapewniam was, że

mam dość pracy w ogrodzie, by zająć was przez całe

dwa dni.

Słysząc to ostrzeżenie, wszyscy jak na komendę

przewrócili oczami.

Kiedy nauczyciel zaczai wsypywać do szklanej

kuli papierowe losy, Sabrina odwróciła się do

Jenny.

- Gdzie chciałabyś pracować?

- Wszędzie, byle nie w sklepie z dziecięcym obu

wiem. Nie wiem, czy potrafiłabym przez dwa dni

uspokajać rozbrykane bachory i wpychać ich stopy

w nowe buty, oszalałabym już chyba po kilku go

dzinach. Nie przepadam też za rybkami akwario

wymi. A ty?

- Jasna sprawa. - Sabrina zacisnęła kciuki. - Too

Chic Boutiąue.

- Z twoim plebejskim wyczuciem stylu? - parsk

nęła Libby, która przysłuchiwała się ich rozmowie.

Przesunęła pogardliwym spojrzeniem po różowym

sweterku i dżinsach Sabriny. - Moda nie jest twoją

mocną stroną.

Sabrina uśmiechnęła się kwaśno.

- Ja przynajmniej nie chodzę przez cały dzień

w kostiumie. - Odwróciła się szybko, kiedy pan

Pool podniósł kulę z losami.

- Too Chic Boutique jest mój! - syknęła Libby.

- Kto pierwszy? - Entuzjastyczny uśmiech znik-

10 ~

_ n _

Sabrina, nastoletnia czarownica

Pojedynek czarownic

nął z ust nauczyciela, kiedy ten rozejrzał się po sali.

Patrzyło nań dwadzieścia pięć par oczu; na nie-

których twarzach malował się wyraz krańcowego

znudzenia, na innych strachu. Nikt nie podniósł

ręki. - Ejże, dzieciaki. Nie każę wam przecież praco-

wać w kopalni. Możecie się przy tym dobrze bawić.

Nikt nawet nie drgnął.

Sabrina wahała się nie ze strachu czy niechęci do

pracy, lecz dlatego, że nie potrafiła zdecydować,

kiedy szansę wylosowania wymarzonego sklepu

będą największe. W tej chwili prawdopodobieństwo

wynosiło jeden do dwudziestu pięciu, z drugiej

jednak strony, jeśli będzie zwlekała zbyt długo, ktoś

inny może wyciągnąć szczęśliwy los.

Pan Pool nie widział podniesionej ręki Libby,

kiedy szedł między ławkami. Zatrzymał się obok

Jenny i podsunął jej kulę.

Ta zamknęła oczy, sięgnęła do pojemnika i powoli

wyjęła los. Nabrała głęboko powietrza, potem roz-

winęła papierek i odetchnęła z ulgą.

- Jaskinia Dickensa.

Sabrina pokazała jej uniesione kciuki, po czym

wyciągnęła rękę, by sięgnąć do wnętrza kuli. Szansę

wciąż nie były zbyt duże, ale przynajmniej istniały.

Lepiej nie kusić złego.

- Teraz ja! - wyrwała się Libby, machając ręką.

- Jasne. - Nauczyciel zabrał pojemnik spod wy

ciągniętej dłoni Sabriny, wzruszając przepraszająco

ramionami. - To Libby przygotowała dla mnie losy.

Jestem jej to winien.

~ Ocz ywiście. - Sabrina opadła na oparcie

i uśmiechnęła się cierpko, kiedy cheerleaderka po-

słała jej wyniosłe i pewne siebie spojrzenie. Libby

nie lubiła jej od chwili, gdy tylko rywalka pojawiła

się w Westbridge. Tylko dzięki temu, że Sabrina

odkryła swe niezwykłe, czarodziejskie zdolności,

nie czuła się w tej szkole jak parias i niezdara.

Specjalna dyspensa udzielona przez Radę pozwoliła

jej cofnąć czas, przeżyć jeszcze raz ten straszliwy

pierwszy dzień i naprawić wszystkie potknięcia

i wpadki. Od tej pory musiała stale mieć się na

baczności, wykorzystywać nie tylko spryt, ale i ma-

giczne umiejętności, by obronić się przed niecnymi

zakusami Libby, która wciąż próbowała zatruć jej

życie.

Tknięta przeczuciem, Sabrina obserwowała uważ-

nie, jak rywalka wkłada rękę do kuli. Cheerleaderka

nie zamknęła oczu ani nie odwróciła wzroku. Ściąg-

nęła brwi w skupieniu, przebierając palcami wśród

zawiniętych karteczek i delikatnie uchylając niektóre

z nich. Sabrina w tej samej chwili zauważyła trium-

falny uśmieszek na jej ustach i czarny znaczek w ro-

gu jednej z karteczek.

Libby zaznaczyła los z Too Chic Boutiąue.

Ale Sabrina nie zamierzała dopuścić do oszustwa.

Kiedy dłoń jej rywalki zamykała się na zaznaczonym

losie, ukradkiem skierowała rękę na kulę. Lekkie

mrowienie objęło jej palec wskazujący, gdy wypuś-

ciła zeń niewielką, lecz skuteczną falę energii. W dłoń

Libby wsunął się inny los, ten zaznaczony zaś wrócił

~ 12 -

Sabrina, nastoletnia czarownica

Pojedynek czarownic

do pojemnika. Ona oczywiście niczego nie zauwa-

żyła. Choć Sabrinę kusiło, by wykorzystać wybieg

przygotowany przez rywalkę, postanowiła grać

uczciwie. Wiedziała już z doświadczenia - bardzo

przykrego doświadczenia - że czary wykorzysty-

wane dla osobistych korzyści mogą zwrócić się prze-

ciwko temu, kto się nimi posługuje. Kiedy więc

Libby wyjęła rękę z kuli, Sabrina jeszcze raz skiero-

wała na nią palec, wymazując czarny znak na losie.

Postanowiła, że będzie miała takie same szansę, jak

wszyscy inni.

- Nie otworzysz? - spytał pan Pool, kiedy Libby

opadła na miejsce, zaciskając los w dłoni.

- Jeszcze nie. - Obdarzyła Sabrinę kolejnym chy

trym uśmieszkiem. Idąc w jej ślady, Jill i Cee Cee

także nie otworzyły wyciągniętych przez siebie

losów.

Potem pojemnik wrócił do Sabriny. Wzięła głęboki

oddech, sięgnęła do wnętrza i wybrała. Zerknąwszy

tylko raz na zwiniętą karteczkę, odłożyła ją na stolik

i oparła się wygodniej.

- Ty też nie sprawdzisz? - spytała Jenny.

- Nie, poczekam. - Sabrina nie miała pojęcia,

w jakim sklepie spędzi najbliższy weekend. Jeśli

jednak dopisało jej szczęście i wylosowała Too

Chic Boutiąue, to nie chciała, by Libby wiedziała

o tym. Jeszcze nie teraz. Wolała rozkoszować się

tą chwilą wyczekiwania, kiedy pewna siebie ry

walka otworzy los i przekona się, że nie dostała

wymarzonej posady.

Tymczasem pan Pool krążył między ławkami,

podsuwając kulę przypadkowo wybranym

uczniom. Sklep z upominkami, zdrowa żywność,

programy komputerowe, jeden z trzech sklepów

muzycznych - kolejne losy budziły na przemian

radość, to znów rozczarowanie.

- Pałac Sportów. - Harvey skinął głową, z wdzię

kiem przyjmując wynik losowania, tak samo jak

przyjmował niemal wszystko, co życie stawiało na

jego drodze. - To prawie tak dobre jak sklep z da

chami. Nie będę musiał niczego piec, ale może po

rządnie zgłodnieję.

- Nie martw się o swój żołądek -

uspokoiła

go Sabrina. - Spotkamy się na lunchu. Ty też,

Jenny.

- Świetnie. Zawsze chciałam zjeść lunch w tym

centrum. - Jenny rozpromieniła się. - A księgarnia

to też całkiem przyzwoity los. Co tam może być do

roboty? Pytasz ludzi, co lubią, i kierujesz ich do

odpowiedniego działu. A jeśli nie będzie wielu klien

tów, pooglądam sobie różne gazety.

- Dlaczego nie otwierasz swojego losu? - spytał

Harvey.

Sabrina wzruszyła ramionami.

- Bo być może nie dostałam tego, co chciałam.

Ale dopóki nie wiem na pewno, zawsze mogę mieć

nadzieję. Rozumiesz?

- Nie. - Chłopak zamrugał, skonsternowany.

- Otóż to. - Jenny skinęła głową ze zrozumie

niem.

14 ~

Gallagher Diana G. - Sabrina nastoletnia czarownica 02 - Pojedynek czarownic.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: