Kres Feliks - Księga Całości 02 - Król Bezmiarów.pdf - book - sepulcrum

Feliks W. Kres

Król Bezmiarów

Prolog

Brudnoszare, ci ęŜ kie chmury nisko wisiały nad Ahel ą . Wiał silny i zimny wiatr,

zrodzony gdzie ś w sercu morza; porywisty, zwiastował rychł ą burz ę , wła ś ciwie był jej

pocz ą tkiem. Zamkni ę to wszystkie okna tawerny, kł ę bił si ę teraz we wn ę trzu gesty dym

fajkowy, zmieszany z zapachem potu i kwa ś nego piwa. Na krzywych ławach i ko ś lawych

zydlach siedzieli majtkowie, włócz ę dzy, kilku wielorybników z południowego wybrze Ŝ a,

jaki ś Ŝ ołnierz, par ę brudnych, hała ś liwych kobiet. Gwar to wzmagał si ę , to przycichał na

krótko; czasem wybijałysi ę ze ń ostre głosy kłótni.

Stary, garbaty gaw ę dziarz w k ą cie izby nucił co ś cicho i tr ą cał struny trzymanego na

kolanach dziwnego instrumentu. Zach ę cony miedziakiem, rozpocz ą ł niegło ś n ą opowie ść ,

podkre ś laj ą c niektóre fragmenty brz ę kiem strun.

Tutaj, na dalekich Agarach, w ę drowny grajek-gaw ę dziarz był kim ś bardzo

niezwykłym. Miejscowi pie ś niarze nie trudnili si ę ś piewaniem dla zarobku, nie znali ś wiata, o

czym mieliby mówi ć , by przyci ą gn ąć uwag ę słuchaczy, sk ą d bra ć nowe pie ś ni? Zna ć ich

trzeba setki, by ś piewaniem zarobi ć na chleb. Siedz ą cy w tawernie garbus pochodził z

kontynentu. Płyn ą ł do Dranu na pokładzie kogi, któr ą wczesnojesienny wiatr południowo-

zachodni, słynny “kaszel", zagnał do brzegów Agarów; tkwiła teraz uwi ę ziona w Aheli, nie

mog ą c wyj ść w morze z obawy przed falami i wichrem. Zwykły zatem przypadek rzucił

gaw ę dziarza w te strony. Znalazł wielu słuchaczy, bo prawił rzeczy ciekawe i dziwne, nawet

dla Ŝ ołnierzy i majtków, którzy przecie Ŝ w licznych portach widzieli niejedno.

Ale - była jesie ń . Zamarł ju Ŝ dawno ruch na kupieckich szlakach, ukryte w portach i

bezpiecznych zatokach statki czekały na nadej ś cie zimy. Ich załogi - Ŝ ołnierze, marynarze -

wał ę sały si ę bezczynnie po wszystkich portowych miasteczkach i miastach imperium.

ś ołnierzy trzymała dyscyplina i Ŝ ołd, wypłacany sumiennie co tydzie ń ; z majtkami rzecz si ę

miała inaczej. Nikt im płaci ć za bezczynno ść nie my ś lał, oszcz ę dno ś ci nie mieli, a ci co mieli,

przetr ą cili ju Ŝ dawno. Łazili teraz tam i sam, szukaj ą c mniej lub bardziej uczciwego zaj ę cia,

siłowali si ę na r ę ce w tawernach, czasem kłuli no Ŝ ami. Stary grajek, prawi ą cy historie o

niezwykłych zdarzeniach i dziwnych krainach, był jedyn ą tych ludzi rozrywk ą ; ch ę tnie dali

ostatniego miedziaka, za którego ni napi ć si ę , ni nasyci ć nie mogli, by sp ę dzi ć czas

nasłuchaniu, zabi ć dzie ń , dwa mo Ŝ e, o krok przybli Ŝ y ć zim ę , a z ni ą zaci ą g na statki.

Teraz garbus snuł kolejn ą opowie ść .

Gwar przycichał stopniowo, coraz wyra ź niej słycha ć było powolny głos grajka.

Opowiadał niezwykł ą histori ę , bez pocz ą tku i ko ń ca, o morzu, o sztormach, o statkach, o

potworach z gł ę bin i piratach... o Piracie, o Demonie Walki.

Struny ucichły.

- ś aglowce wyspiarskie zniszczyły okr ę t króla mórz - rzekł starzec pół w przestrze ń ,

troch ę do słuchaczy, a troch ę do siebie. Zamilkł na krótko, potem powiódł wzrokiem po

otaczaj ą cych go twarzach, na których malowało si ę zdziwienie i namysł, bo to nie była

zwykła opowie ść , nie taka jak inne. - Wasze Ŝ aglowce, Agarczycy.

Struny zabrzmiały ponuro, zgrzytliwie, niespodziewanie fałszywie.

- Okryli ś cie si ę sław ą ...

Uroczysty ton znów przemienił si ę w przykre zgrzytanie.

- Posłuchajcie zatem, co powiem. Kl ą twa wisi nad waszymi wyspami; przekl ę te s ą

Agary i wy, Agarczycy. Oto bowiem synowie wasi spalili okr ę t Demona, okr ę t nosz ą cy imi ę

Pana Wód i b ę d ą cy pod jego szczególn ą opiek ą . I stanie si ę , Ŝ e za spraw ą posła ń ca

Bezmiarów i córki króla piratów, dosi ę gnie was kl ę ska wojny; tu, na Agarach, wybuchn ąć ma

płomie ń , który rozleje si ę po całym Wiecznym Cesarstwie. Tak mówi Przepowiednia,

zapisana w Ksi ę dze Cało ś ci, po ś ród Praw.

CZ ĘŚĆ PIERWSZA

Demon Walki

- Wszyscy na pokład. Ju Ŝ .

Spokojne, niegło ś no wypowiedziane słowa, utkn ę ły w gwarze licznych rozmów i

zrazu nie przyniosły Ŝ adnego efektu. Jednak ju Ŝ po chwili ich sens dotarł do jakiego ś

marynarza - i człowiek ów zamilkł, zamilkli te Ŝ jego najbli Ŝ si towarzysze, potem nast ę pni,

zdziwieni nagł ą cisz ą tu i tam... Min ę ło niewiele czasu, a w dziobówce słycha ć było tylko

poskrzypywanie poszycia okr ę tu.

- Wszyscy na pokład. Woła ć mi tu bosmana.

Majtkowie na łeb, na szyj ę wyskakiwali z hamaków, odrzucali wilgotne pledy, ciskali

precz ko ś ci do gry. Kapitan K.D.Rapis, dowódca najwi ę kszego Ŝ aglowca na Bezmiarach,

usun ą ł si ę z drogi p ę dz ą cego tłumu. Rzadko bywał w dziobówce; jego widok prawdziwie

przeraził marynarzy. Kł ę bili si ę teraz na w ą skich stopniach, przepychali, próbuj ą c jak

najszybciej wypełni ć - osobi ś cie wydany przez kapitana! - rozkaz. Wkrótce Rapis był sam.

Niespiesznie zlustrował pomieszczenie załogi. Smród był nie do wytrzymania. Jakie ś

zbutwiałe szmaty, przepocone pledy, wyziewy ciał, cuchn ą cy dym tytoniowy... Kilka latar ń

słabiutko chwiało si ę na hakach, w rytm uderze ń martwej fali, napieraj ą cej na burty Ŝ aglowca.

W k ą cie płon ę ły podłe łojowe ś wiece.

Załomotały bose pi ę ty bosmana.

- Tak, panie!

Kapitan odwrócił si ę powoli.

- Słuchaj, Dorol, co to jest? Co ja tu widz ę ? My ś lisz, Ŝ e jak pływamy razem od paru

lat, to co, to ju Ŝ nie musisz nic robi ć ? Co, wszystko masz w dupie? Chcesz zarazy na statku?

Ja nie chc ę . Je ś li nie potrafisz wytłumaczy ć tej zbieraninie, gdzie chodzi si ę za potrzeb ą , to ś

kiepski bosman, a taki mi na nic. Jeszcze dzi ś maj ą by ć wywietrzone pledy i hamaki.

Przegniłe za burt ę .

Bosman potakiwał gorliwie.

- Jeszcze dzi ś zgłosisz si ę do mnie po latarnie - dorzucił Rapis. - Ci tutaj postawili

sobie ś wieczki. Kilka nast ę pnych ka Ŝę wytopi ć z twojego własnego brzucha, je ś li jeszcze raz

zobacz ę na statku otwarty ogie ń . A to - kopn ą ł le Ŝą cy na podłodze nó Ŝ - jest bro ń . Nie

powinna by ć zardzewiała, Dorol. Wierzysz mi? Zabierz t ę band ę z pokładu i zrób tutaj

porz ą dek. Won.

Bosman znikn ą ł. Rapis pogasił ś wiece i wyszedł na pokład. Zaczerpn ą ł ś wie Ŝ ego

Kres Feliks - Księga Całości 02 - Król Bezmiarów.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: