Chapter XI.pdf

By Zuz@nka [ http://Google.com/profiles/Zuzanka7771 ]

Forever.

Alex & Michael Story.

Rozdzia ł 11

Zmuszona

Po nagraniu Kevin pogratulował mi wyprowadzenia w pole Helen, porozmawiał chwilę z synem,

wsiedliśmy do auta i pojechaliśmy na nasz weekend. Joe prowadził w milczeniu, od skończenia

wywiadu ledwo co się do mnie odzywał. Nie miałam nawet ochoty, by zmierzyć się z Freddiem

w wyśpiewaniu, kto bardziej chce uciec. I want to break free, I want to break free, I want to

break free from...

– Dlaczego jesteś na mnie zły? - zapytałam cicho. Wczorajsze obawy do mnie wróciły i

wcale mi się to nie podobało. Znów zbierało mi się na łzy, a jeśli rozmaże mi się taki

makijaż, to będę wyglądała dużo gorzej, niż mogłam wczoraj. Ale to było mało ważne.

– Dlaczego tak uważasz? - powiedział bezbarwnym tonem, uparcie patrząc na drogę. A

zawsze muszę mu przypominać, że to nie film, chociaż jesteśmy w Ameryce.

– Ledwie się do mnie odzywasz. Co powiedziałam nie tak?

Milczał długo, a ja czekałam, chociaż jestem taka niecierpliwa. W końcu wyjaśnił:

– To twoje „słucham”.

Moje oczy zrobiły się wielkie jak spodki i oddech przyspieszył.

– Co? N-nie... Nie przerażaj mnie, Joe!

– Przerażam cię? - spojrzał na mnie szybko, zimno. - Przeraża cię myśl o małżeństwie?

– Mówiłam... Mówiłam, że to nie byle co. Chcesz być ze mną na zawsze?

– Tak. Tak, kocham cię tak bardzo, jesteś dla mnie tak bardzo ważna, że chcę cię

poślubić. - powiedział twardo. Byłam prawie pewna, że ledwie powstrzymał się od

dodania jakiegoś przekleństwa. Naprawdę mnie przerażał.

– Nie wyobrażam sobie nas jako statecznego, nudnego małżeństwa. Ja jako kura

domowa, wychowując dzieci? Nieee...

– I tak mieszkamy razem. Czyli seks jest dla ciebie ważniejszy? - zakpił.

– Gdyby był, to byśmy się nie pieprzyli, do kurwy nędzy! - warknęłam. Też byłam

naprawdę sfrustrowana i zła; naprawdę nigdy nie używam takich słów do opisywania

stosunku. - Gdyby chodziło mi tylko o seks, nie dałabym się namówić Belli na lot do

Toluca Lake i nie pogodziłabym się z tobą! Znacznie bliżej mogłam znaleźć faceta tylko

do łóżka! A co do mieszkania, to inna sprawa!

– Inna sprawa, uważasz? Nic wielkiego? - nadal kpił.

– Nie powiedziałam, że nic wielkiego. Mało to ludzi mieszka razem bez ślubu? - mój głos

był zimny jak alaskańska noc. - Cóż, jak my mamy być normalną parą, skoro bez

przygotowania i pewności musieliśmy spać ze sobą?! Absurd. Prawdopodobnie nie

nadaję się do małżeństwa. Przez Petrę mam taki utarty obraz. Ba, u mnie byłoby

jeszcze gorzej! Przecież to ja pracuję! Niby jak my moglibyśmy być normalnym

małżeństwem?! - nie wiedziałam osobiście, jak wygląda taka szczęśliwa, normalna

rodzina. Moi rodzice... Ach, szkoda gadać *dreszcz*.

– Dlaczego innym się udaje, a my jesteśmy z góry skazani na niepowodzenie? Nie

powiedziałem od razu o dzieciach. Sama mówiłaś, że zasługujemy na szczęście.

– Udaje? - prychnęłam. - Niemal wszystkie hollywoodzkie pary szybko się rozpadają. No,

chociaż my nie z Hollywood, ale i tak. Przecież wiem, że chcesz mieć gromadkę dzieci.

Cóż, w moim szczęściu chyba nie ma aż takiego normalnego życia. Nie wiem, jak to

wygląda. Może to przez to, że miałam dzieciństwo i w ogóle zbyt normalne życie, robiąc

karierę. - teraz to ja kpiłam.

– Może – zgodził się grobowym tonem. - Może gdybyś nie chodziła do cholernej szkoły,

gdybyśmy nie stracili pół roku, byłoby inaczej.

Płakałam łzami frustracji.

– Zmuszasz mnie! Zmuszasz! Próbujesz mnie namówić, wzbudzić we mnie wyrzuty

sumienia! Obiecałeś, że nigdy nie będziesz mnie do niczego zmuszał! Cholerny oszuście!

- chciałam go spoliczkować, ale miał szczęście, że nadal prowadził. Nie zamierzałam się

zabić... Przecież jeszcze nie wiem, co mi się przytrafi w tym cholernym życiu.

– Może powiesz mi wreszcie, dlaczego konkretnie nie chcesz się ze mną ożenić? -

powiedział znów bezbarwnym głosem.

– Bo nie dam ci rozwodu! Bo jak do śmierci, to do śmierci! Bo jestem za młoda! Bo nie

nadaję się do małżeństwa! Bo to będzie o wiele trudniejsze niż zwykły związek! Bo

widzę, jak musi żyć Petra! Bo nie chcę mówić tego, co ona! Bo pół repertuaru mi

odpadnie! Bo... Bo... - dzwoniłam zębami i drżałam. Kolejne argumenty utknęły mi w

gardle. Joe zatrzymał się na drodze, na szczęście była całkiem pusta. Spuścił głowę i

westchnął ciężko. Zacisnął pięści tak mocno, że aż mu knykcie zbielały.

– Przepraszam, Ola... - powiedział wreszcie z bólem. - Przepraszam... Ja... Nie wiem...

Nie wiem... Przepraszam cię, kochanie... Wybaczysz mi kiedyś? - patrzył prosto na

mnie, jago spojrzenie mówiło: nie zostawiasz mnie... Prawda? Powiedz, że mnie nie

zostawiasz! Powiedz! Nie, nie rób mi tego! Dolna warga drżała mu niebezpiecznie, w

oczach miał świeczki. Nadal płakałam.

– Wybaczę... Ale przyrzeknij mi, że nigdy więcej nie zarzucisz mi czegoś takiego, jak to,

że jestem z tobą dla seksu.

– Przyrzekam... - położył rękę na sercu. - Przyrzekam. Przepraszam cię, kochanie. -

przytulił mnie mocno. Teraz oboje płakaliśmy łzami ulgi.

– Jedziemy? Szkoda stracić weekend. - uśmiechnęłam się delikatnie. Pokiwał głową,

całując mnie. Otarł niedbałym ruchem twarz, a ja wyjęłam ze schowka wilgotne

chusteczki, aby się wytrzeć. Po chwili znów jechaliśmy do jakiegoś niesamowitego

miejsca przy granicy stanu, próbując śpiewać lepiej od Freddiego i Johna:).

– Daaaleekooo jeszczeee? - nie byłam zbytnio zmęczona, ale niecierpliwiłam się.

– Jeszcze tylko jakieś dwa kilometry, kochanie. - uśmiechnął się Joke.

– Hmm, co to za miejsce, powiesz mi wreszcie?

– Nie:D – szczerzył zęby zadowolony, że trzyma mnie w niepewności – ale na pewno ci się

spodoba.

– Jeśli nie, to zażądam zwrotu pieniędzy.

Oboje wybuchnęliśmy śmiechem. Spojrzał na mnie ciepło, z czułością.

– Joe! To nie film! - przypomniałam mu. Gdy kiedyś jechałam z Leszkiem, ten zapatrzył

się na mnie, zamiast na drogę, bo powiedziałam rzecz bardzo mądrą (że nie będę

„dziewczyną Jerseya”, tylko Alex Rock) i prawie spowodował wypadek. Gdy nazwałam

go piratem drogowym, stwierdził, że zrobiłby to przez sam mój wrzask. Super, wszyscy

zwalają winę na mnie, dzięki:<.

– Jak oni robią to wszystko w tych filmach? - westchnął chłopak, nie mogąc znaleźć

odpowiedzi.

– Nie wiem, ty pracujesz przy amerykańskich produkcjach. Ja grałam tylko w serialach i

mi wystarczy. - tak, Joe jest także aktorem, ale przede wszystkim zajmuje się muzyką.

Ja również i mimo małych rólek nie lubię, gdy nazywają mnie „aktorką”;/.

– Nie lubisz pracy na planie?

– Och, granie zbuntowanej punkówy było super:D! – przyznałam. Uwielbiam tę rolę! -

Wiesz, powinieneś chociaż na próbę nosić kolczyk w nosie, jak ja wtedy:D!

– Ale nie miałaś naprawdę przedziurawionego nosa – zauważył.

– Co ty, miałam!

– Tak? - spojrzał na mnie zdumiony. - Przecież to wyjątkowo niebezpieczne! Jak babcia ci

na to pozwoliła?! Przecież miałaś tylko 14 lat!

Nie musiałam nigdy martwić się o zdanie rodziców.

– Żartuję:D! - wybuchnęłam śmiechem.

– Och, ty okrutna kobieto. To nie było zabawne.

– To było bardzo zabawne i dobrze o ty wiesz:D.

– Wcale nie. Policzymy się na miejscu. Czyli już za chwilę:D!

– Mam się bać?

– O tak! - na jego twarz wstąpił diabelski uśmieszek. Na wszelki wypadek troszkę się od

niego odsunęłam. Po kilku minutach Joe zaparkował. - Zapłacisz mi za to – zaśmiał się,

szybko rozpinając pas bezpieczeństwa i zaczął mnie łaskotać. O nie. Od razu zaczęłam

wrzeszczeć i chichotać.

– Jooooeee! Hahaha... Hahaha... Przeeestań, proooszęę! Hahaha...

Pokręcił głową, wyjątkowo dobrze się bawił.

– Co, mam ci znów powiee-eedzieć, że jesteś najseksowniejszym facetem na świecie?

– A powiesz?

– Nie wiem... - palnęłam, więc tortury stały się jeszcze gorsze.

– Hahahaaaa... Joooeeee! Hahhaa... Przeeesstaaańń!! Dooossyyyć!! Hahaha...

– Tym razem nawet nie możesz mnie kopnąć:D!

– Hahaaha... I to ja jestem okru-uutnaa? Haha... Przeestaańń!

Ale Ziutek nie przestał. Łaskotał mnie przez dobry kwadrans. Gdy skończył, padłam nieżywa.

– Też miałam się z tobą policzyć... Dolałeś oliwy do ognia, czyli zero seksu przez cały

weekend. Voila.

– Co?! - zrobił wielkie oczy. - Cały weekend?!

– Najpierw myślałam tylko o dzisiejszym wieczorze, ale po tych łaskotkach...

– Ola, przepraszam! Proszę! - przykląkł i zaczął mnie całować po rękach. Jak ja

uwielbiam tak się nad nim znęcać:D!

– Mój nastrój zdecyduje. - powiedziałam, nie mogąc powstrzymać triumfalnego

uśmieszku.

– Ach, te cholerne babskie humorki... - westchnął bezsilnie i poszedł otworzyć drzwiczki

po mojej stronie.

Zapięłam kurtkę i wysiadłam z auta. Nie było bardzo późno, ale to już połowa września, więc

powietrze otulało chłodem. Po chwili mój wzrok przyzwyczaił się do ciemności i zauważyłam

nawet w oddali tablice „Stan Nowy Jork żegna” i „Stan New Jersey wita”.

– Piechotą do New Jersey, panie Jersey:D? - uśmiechnęłam się.

– Przydałoby się, mama dawno cię nie widziała:) – otoczył mnie ramieniem.

Haha, wiem, to zabawne:D. Denise, matka Joe'ego i jego braci pochodzi z New Jersey, tam

zamieszkała z mężem. Pan Jersey pochodzi z Arizony i ze względu na swoje nazwisko

przemierzył kraj, by dowiedzieć się, co ciekawego znajdzie w New Jersey. I znalazł żonę:D.

– Więc... Gdzie to niesamowite miejsce? W głuszy?

– Tam – pokazał mi ścieżkę. W dali widać było mały domek.

– No proszę, Josephie, skąd wytrzasnąłeś taką miejscówkę:D? - uśmiechnęłam się.

Wyglądało to jak te chatki, które widziałyśmy z dziewczynami, idąc pieszo z Wędryni do

Cieszyna. Czyli fajnie:D.

– Mam paru dobrych, starych przyjaciół:).

– Widzisz, a jednak opłacało się chodzić do szkoły:D – zaśmiałam się, po czym zabraliśmy

nasze rzeczy i poszliśmy do domku.

Był malutki, chyba dwa razy większy od naszej sypialni, ale bardzo przytulny i jasny. Trochę

jak kempingowy, choć w okolicy nie było jeziora ani lasu. Tutaj nie grozi mi klaustrofobia,

pomyślałam zadowolona.

– A cóż to miała być za niesamowita rzecz? - przypomniałam sobie.

– Co, co? - Joke wyrwał się z zamyślenia.

– Mówiłeś mi, że moglibyśmy tu zrobić jakąś niesamowitą rzecz.

– Ach, tak:D – jego twarz rozjaśnił uśmiech. - na pewno chcesz wiedzieć dzisiaj?

– Tak. Mówiłeś, że nie ma żadnego seksualnego podtekstu...

Wybuchnął śmiechem.

– Bo nie ma... Skoro nalegasz, to chodźmy.

To be continued...

Thank You for download this file! Check out my deviantART for more stories, lyrics of

songs, graphic and other stuff!

♥ Enjoy! ♥

Please don't copy this file! If U download this file from other site than my web site , dA or

Chomikuj , let me know !

L.O.V.E.,

Zuz@nka

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: