1. Pojecie administracji publicznej
Administracja Publiczna - Administracja publiczna - "służba społeczeństwu"
łac. "administro" - kierować, zarządzać, służyć
łac. "publicus" - zbiorowy, społeczny, służący ogółowi (nie ma charakteru prywatnego)
-Administracja publiczna to zespół organów administracyjnych i obsługujących je urzędów, powołanych do praktycznego realizowania zadań państwa. Np. urzędem obsługującym Radę Ministrów oraz Prezesa Rady Ministrów (organ administracyjny) jest Kancelaria Prezesa Rady Ministrów.
2. Administracja w sensie podmiotowym
W teorii wyróżniamy administrację publiczną w ujęciu organizacyjnym (podmiotowym). Jest to ogół podmiotów administracji, a więc organy administracji i inne podmioty wykonujące określone funkcje z zakresu administracji publicznej.
Administracja publiczna w ujęciu podmiotowym:
-aparat administracyjny,
-organy administracyjne,
-kompetencje administracyjne,
-zawisłość podmiotów administracyjnych,
-hierarchizacja podmiotów administracyjnych,
-bezosobowość administracyjna,
-zawodowość administracyjna,
-kreowanie podmiotów administracyjnych.
Kryterium podmiotowe: administracja składa się z jednostek organizacyjnych:
1)wyłącznie z państwowych, i wtedy jest ona częścią aparatu państwowego,
2) państwowe jednostki organizacyjne oraz inne instytucje i organizacje samorządowe;
3)pozapaństwowe jedn. org. które są tworzone na mocy ustawy i drogą ustawową wyposażone w kompetencje pozwalające im realizować zadania publiczne.
3.Administracja w sensie Materialnym:
Administracja w sensie Materialnym(przedmiotowym) jest to taka działalność państwa, której przedmiotem są sprawy administracyjne albo zadania i kompetencje w zakresie władzy wykonawczej.
4.Teorie preskryptywne (normatywne) i deskryptywne (opisowe) w nauce administracji
Nauka Administracji może być ujmowana w kategorii:
a)perskryptywnej – niezwykle wartościowy kierunek w nauce administracji, ponieważ formułowane wskazówki i zalecenia mogę mieć istotny wpływ dla racjonalizacji działań administracji. Są to teorie normatywne [wiecie o co chodzi..]
b)deskryptywnej – są to teorie opisowe, które przedstawiają rzeczywistą sytuację. Informacje o charakterze deskryptywnym są niezbędne do formułowania teorii perskryptywnych.
Zamiast mówić o dwóch odrębnych naukach administracji (nauce administracji i polityce administracji) lepiej mówić o dwóch funkcjach nauki administracji, a mianowicie funkcji deskryptywnej i perskryptywnej.
5. Nauka administracji a prawo administracyjne
Przedmiotem obydwu nauk jest administracja publiczna, jej urządzenia, stosunki wewnętrzne oraz relacje w odniesieniu do innych sfer życia społecznego. Jednakże różnią się one sposobem formułowania problemów. Nauka prawa administracyjnego ocenia, czy określone działania administracji są zgodne z prawem, natomiast nauka administracji ocenia, czy są ocenia racjonalne i i celowe. W przypadku decyzji można z jednej strony zapytać, czy jest zgodna z obowiązującymi przepisami, natomiast nauka administracji stawia pytanie czy jest ona do zaakceptowania z punktu widzenia ocen politycznych, koniecznych kosztów oraz została podjęta we właściwym czasie. Problemy z zakresu nauki prawa administracyjnego i nauki administracji mogą się pokrywać. Ma to miejsce wówczas, gdy normy prawne wyznaczają cele. W przypadku stosowania takiej normy ocena legalności tego procesu pokrywa się z oceną celowościową. Prawo administracyjne oraz nauka administracji są ze sobą ściśle powiązane, jednak mają inne płaszczyzny badawcze. Nauka administracji zajmuje się celowością działania administracji, natomiast prawo administracyjne legalnością. Nie powinno być konkurencyjności między tymi płaszczyznami. Na przykład celowość wypiera legalność dlatego, że w państwie prawa obowiązek racjonalnego działania administracji jest obowiązkiem prawnym, a niegospodarność jest karalna.
6. Metody gromadzenia informacji
- wywiad, którego istotą jest uzyskanie przez decydenta informacji na temat stanu faktycznego, życzeń oraz wyobrażeń itd., może mieć formę ustną lub pisemną
-analiza dokumentów, tzn. analiza pisemnie sporządzonych aktów, w wyniku której uzyskuje się informacje
- obserwacja
-eksperyment ( ma niewielkie znaczenie w badaniu administracji)
-socjometria
-metoda próby reprezentatywnej
7. Kameralisci i policyści (istota tych idei)
Nazwa kameraliści pochodzi od książęcej kamery (izby), a więc miejsca, w którym poddani składali podatki oraz inne daniny. Kameralistyka zajmowała się racjonalizacją sposobów zapełniania skarbu władcy, za pomocą organizacji życia gospodarczego w myśl założeń merkantylizmu. Kameraliści zajmują się również interwencjonizmem państwowym, w celu rozwoju gospodarczego ( że co????!!!! Bzdura!), według nich sprawy polityczne oraz administracyjne są ściśle związane z finansami. (Komuchy cholerne ! )
Policyści zajmowali się ogólnymi problemami bezpieczeństwa i porządku publicznego, funkcję tę wywodzili z prawa władzy monarszej. Prawo to stworzyło możliwość likwidowania gospodarczych i społecznych pozostałości okresu średniowiecza oraz podstawę ukształtowania zmodernizowanych i racjonalnych struktur administracyjnych i gospodarczych. Nauka o policji zajmowała się problemami polityki demograficznej, gospodarką rolną, manufakturami, komunikacją, górnictwem, oświatą, opieką zdrowotną, zaopatrzeniem armii, kulturą i nauką.
8. Środki doskonalenia relacji między jednostką a administracją
- środki informacyjne- punkty informacyjne powinni obsługiwać kompetentni urzędnicy, administracja powinna współdziałać z prasą i innymi środkami masowego przekazu w celu rozpowszechnienia istotnych informacji. Administracja powinna informować o swoich problemach aby uzyskać w tym zakresie zrozumienia i poparcie obywateli.
- wytworzenie atmosfery osobistego zaangażowania urzędnika. Powinien on posiadać plakietkę identyfikacyjną i dysponować odpowiednim czasem, aby spokojnie wysłuchać żądań klienta i udzielić rzeczowych wyjaśnień/porad. Na atmosferę ma również wpływ wyposażenie biur i poczekalni.
- jasne i zrozumiałe prawo
- układ pomieszczeń w urzędzie powinien umożliwiać załatwienie przez interesanta swojej sprawy w jednym pomieszczeniu, bez potrzeby peregrynacji po całym urzędzie. Należy również umożliwić załatwianie spraw przez telefon., Internet, pocztą, kiedy nie wymagają obecności obywatela.
- uzasadnianie decyzji- ma walor przekonywujący
- zrozumiałość korespondencji- urzędnik w kontakcie z petentem powinien posługiwać się językiem jasnym, prostym, a więc zrozumiałym dla obywatela o przeciętnym wykształceniu.
- właściwie funkcjonujący system kształcenia i dokształcania urzędników
9. Pojęcie partycypacji
Partycypacja stanowi uzupełnienie reprezentacji demokratycznej. Jej ideą jest wyeliminowanie niedostatków w podstawowej misji administracji jaką jest służenie obywatelowi. Partycypacja daje obywatelowi szansę oddziaływania na decyzje administracji, nie obejmuje jednak współdziałania obywateli w parlamencie ani w gremiach samorządowych. Cele działań partycypacji skierowane są przeciwko tym organizacjom. W niewielkim stopniu do partycypacji zaliczamy działania spontaniczne oraz wpływ wywierany na administrację przez mass media.
10. Formy partycypacji:
a) inicjatywy obywatelskie przedstawiane właściwym organom przez dobrowolne związki i zrzeszenia; przybierają te inicjatywy najczęściej postać wniosków i opinii.
b) Zorganizowanie przez samą administrację współdziałania i stworzenie w ten sposób płaszczyzny artykulacji przez obywateli swoich praw oraz możliwość ich przedyskutowania
c) Partycypacja może przybrać formy zinstytucjonalizowane mające postać komisji lub zespołów, których skład jest pluralistyczny
d) Partycypacja może mieć charakter zewnętrzny. Ma to miejsce wówczas, gdy obywatele wywierają wpływ na działania administracji lub wewnętrzny, gdy do procesu przygotowania i podejmowania decyzji włącza się pracowników szeroko pojętego aparatu administracyjnego.
e) Wymienione wyżej formy nie wyczerpują całości zagadnienia, ponieważ demonstracje, organizowanie petycji są także ważnymi metodami partycypacji. Jako pewien wyraz partycypacji należy również traktować przeciwstawianie się obywateli projektowanym lub podjętym decyzjom
f) Szczególnie formy przybierania partycypacji w procesie planowania, na przykład planowania przestrzennego
g) Z innego punktu widzenia można wyróżnić partycypację aktywną oraz symboliczną, ta ostatnia przysłania faktyczny brak partycypacji.
11. Pojęcie biurokracji wg maxa webera
Wg Maxa Webera biurokracja miała być idealną i bezbłędną formą organizacji, która charakteryzowałaby się:
1. precyzją działania
2. szybkością
3. elastycznością
4. jednoznacznością
5. efektywnością
6. ciągłościa pracy
7. dyskrecją
8. subordynacją
9. bezosobowością
10. przepisorządnością
11. racjonalnością
12. zmniejszeniem do minimum tarć
13. oszczędnością na kosztach
14. dostosowaniem do potrzeb
15. przewidywalnością zachowań
12. Cechy biurokracji wg Maxa Webera.
stałość
Wykonywanie czynności urzędowych w zakresie określonym przez prawo jest stałą działalnością urzędu. Jednocześnie czynności urzędowe musza być wykonywane przez urzędników jako stałe i podstawowe zajęcie, a nie praca dodatkowa. Sprzyja to rzetelnemu i terminowemu załatwianiu spraw.
kompetencja
Zakres zadań, uprawnień i odpowiedzialności powinien być trwale określony i niezmienny. Należy ściśle określić zakres oraz warunki prawa wydawania poleceń, stosowania środków przymusu, itp. Osoby mające stosować te narzędzia powinny mieć przyznane uprawnienia w sposób formalny poprzez akty prawne. Ma to zapobiegać nieprawidłowemu stosowaniu metod czy narzędzi lub niewłaściwemu świadczeniu usług.
hierarchia urzędowa
Dla zapewnienia sprawnego i legalnego działania konieczne jest zachowanie hierarchii, w której urzędnicy niższego stopnia podlegają urzędnikom wyższego stopnia uprawnionym do kontrolowania, wydawania poleceń i regulowania pracy tych pierwszych. Urzędnicy niższego stopnia powinni mieć prawo odwołania od decyzji bezpośrednich przełożonych. Taki sposób organizacji ma służyć eliminowaniu potencjalnych błędów wynikających z nieuwagi lub braku wiedzy czy doświadczenia.
rozdział pracowników od własności
Urzędnicy nie mogą być właścicielami środków administracji i środków utrzymania, a jedynie reprezentują właściciela w ściśle określonym zakresie. Dlatego za swoją pracę otrzymują określone wynagrodzenie.
rozdział spraw służbowych i prywatnych
Stanowiska służbowe nie mogą być wykorzystywane przez pracowników do celów osobistych. Należy zapewnić, że pracownicy wykonują swoje obowiązki w sposób obiektywny, w rozdzieleniu od spraw prywatnych. Urzędnik nie może również wykorzystywać zasobów urzędu prywatnie.
kwalifikacje
Niezbędna wiedza, doświadczenie, poziom wykształcenia powinny być określone dla każdego stanowiska w urzędzie, aby zapewnić, że przyjmowani pracownicy będą realizowali zadania w najlepszy możliwy sposób. Należy dbać o podnoszenie kwalifikacji pracowników.
dokumentowanie
Praca urzędnika musi być oparta na dokumentowaniu nawet takich spraw, które są załatwiane ustnie. Ma to zapewnić możliwość weryfikacji poprawności załatwiania spraw. Jednolity wykaz rzeczowy akt, który jest stosowany we współczesnej administracji pozwala dodatkowo na łatwe zastąpienie urzędnika przez osobę posiadającą właściwe wykształcenie z zakresu pracy stanowiska lecz bez doświadczenia w konkretnym urzędzie.
bezosobowość
Praca urzędnika jest określana przez przepisy, które powinny jasno i jednoznacznie określać sposoby załatwiania spraw. Urzędnik powinien stosować się ściśle do przepisów, dzięki czemu uzyskać można znamiona bezosobowości podejmowanej decyzji. Niezbędne jest jednak założenie, że prawo jest idealne.
13. Zalety i wady biurokracji
Zalety biurokracji:
· efektywność; nie ma równie efektywnej organizacji jak biurokracja. Przy ograniczonych środkach jedynie struktury biurokratyczne mogą sprostać wymaganiom obywateli.
· Obiektywizm; bezosobowy stosunek do jednostki oraz dystans między urzędnikami a jednostka powodują, że decyzje stanowią prawidłowe i bezstronne „wytwory” biurokracji.
· Prawidłowość; formalizacja działań adm sprzyja podejmowaniu decyzji poprawnych. Wystarczy poprawne zastosowanie norm obowiązujących przez adm, aby decyzja była prawidłowa.
· Ugruntowane w adm myślenie normatywne może mieć znaczenie dla urzeczywistnienia „teorii prawidłowej decyzji”. Zgodnie z ideą myślenia normatywnego tylko te decyzje są prawidłowe, których podstawowe elementy są poprawnie uregulowane.
· Standaryzacja; system biurokratyczny wnosi do działania adm pewne istotne ułatwienia. Tak więc raz wprowadzone i sprawdzone rozwiązanie stanowi wzór, który jest powielany. Wprowadzone standardy powodują podwyższenie w sensie jakościowym i ilościowym świadczeń adm.
WADY:
nie elastyczność – z trudem dostosowuje się do nowych warunków. Ponieważ regulowana jest przepisami – należałoby ciągle zmieniać i dostosowywać istniejące już przepisy,
rutyna u pracowników – ich wyuczona nieudolność powoduje, że nie potrafią znaleźć się w nowej sytuacji,
zasada instrumentalna – przestrzeganie przepisów powoduje, że urzędnik pozostając w zgodzie z przepisami załatwia coraz mniej spraw, ma coraz to gorszy kontakt z klientem,
władczość organizacji – występuje, gdy jest przerost przepisów. Nadmierna ilość przepisów jest szkodliwa dla rozwoju samej instytucji.
14. Proces urbanizacji a zadania administracji publicznej.
Procesom industrializacji towarzyszyła intensywna urbanizacja co sprawiło, że przed adm, stanęły nowe zadania. Konsekwencją urbanizacji jest koncentracja dużych mas ludności na niewielkim obszarze, w obrębie którego pracują i mieszkają. Sytuacja taka wymagała integracji władz publicznych, w tym także w formach władczych. Problemy gospodarcze również się komplikowały, ponieważ procesy gospodarcze nie toczyły się bezkonfliktowo, tak jak wyobrażali to sobie liberałowie. Powstała sytuacja rodzi nowe zadania dla tzw adm socjalnej. Obejmuje ona dwa zasadnicze obszary, stąd też jej organizacja podzielona jest na dwie części:
- jako cześć prawa przemysłowego wyodrębnia się prawo pracy, obejmujące regulacje dotyczące ochrony stosunku pracy, prawa do wynagrodzenia oraz podobne problemy.
- obok tego kształtuje się prawo ubezpieczeń społecznych, którego zasadniczymi gałęziami są ubezpieczenia zdrowotne, wypadkowe, emerytalne, inwalidzkie; regulacje te przygotowano przy współudziale organizacji pracodawców i pracobiorców. Obraz zadań adm publicznej na przełomie XIX i XX wieku byłby niepełny, gdyby pominąć gospodarkę komunalną. W tym okresie w sposób gwałtowny wzrasta liczba zadań komunalnych, co stanowi konsekwencję intensywnych procesów urbanizacyjnych. Działalność policyjna w ówczesnym czasie koncentrowała się na ochronie przed różnymi zagrożeniami.
15. Planowanie przestrzenne, nowe zadania adm pub (pytanie niepewne :P)
Ograniczenia w zakresie przestrzeni powodują, że adm musi podporządkować sprawy podziału gruntów. Podstawowym prawnym instrumentem w tym zakresie jest plan zagospodarowania przestrzennego. Regulacja prawna planowania przestrzennego wiązała się z poważnymi trudnościami, ponieważ jej istotą jest ingerencja adm w sferę własności. Wymagało to zawsze podstawy ustawowej. Z kolei uregulowanie w formie ustawy kwestii związanych z organizacją przestrzeni mogło dotyczyć tylko niektórych spraw, np. odległość budowli od granicy działki. Ogólnie rzecz biorąc były to kwestie uregulowane albo w prawie budowlanym, albo w prawie wywłaszczeniowym. Jednak zasadnicze znaczenie o sposobie budowy osiedla lub miasta miały uwarunkowania naturalne lub wcześniej ukształtowane przez człowieka itd. Akty normatywne nie mogły dotyczyć wszystkich miast, natomiast mogły kształtować odpowiednie normy kompetencyjne, nie obwarowane żadna hipotezą materialno – prawną. W ten sposób ukształtowała się specyficzna kategoria prawna, a mianowicie plany zagospodarowania przestrzennego.
16. Administracja gospodarcza we współczesnym świecie.
Zadania polityki gospodarczej adm sa ściśle związane z ładem przestrzennym. Problematyka ładu przestrzennego stanowi element polityki strukturalnej, której istotą jest wyrównywanie różnic gospodarczych miedzy poszczególnymi regionami. Za pomocą wysokich subwencji jest nie tylko utrzymywana i rozwijana infrastruktura, ale również popierany jest rozwój poszczególnych przedsiębiorstw poprzez zwiększanie miejsc pracy. Zapewnienie dzisiaj prawidłowego działania gospodarki rynkowej wymaga zwiększonej i stałej ingerencji adm. Ingerencja ta realizowana jest za pomocą różnych działań. Przede wszystkim należy tu wymienić specjalne instrumenty polityki sektoralnej w zakresie gospodarki rolnej, gospodarki transportowej, gospodarki mieszkaniowej.
Bardzo istotnym, a jednocześnie wrażliwym sektorem jest gospodarka energetyczna. Otóż ograniczoność energii powoduje konieczność rozbudowy energetycznej adm gospodarczej, której podstawowym zadaniem jest rozstrzyganie konfliktów celów w gospodarce świata.
17. Cechy współczesnej adm socjalnej
Współczesna adm uzyskała nowe oblicze. Nie ulega wątpliwości, że opieki socjalnej nie można utożsamić z pojęciem pomocy dla ubogich ,a więc osób, które czasowo lub trwale utraciły zdolność do samodzielnego zaspokajania swoich potrzeb życiowych. Ale nie chodzi tylko o ochronę przed głodem czy niedożywieniem, lecz o pełne zaspokojenie potrzeb jednostki, aby jego sytuacja nie odróżniała się w sposób rażący od sytuacji pozostałych członków społeczeństwa. Sytuacja taka może zaistnieć z innych powodów, np. choroby, ułomności fizycznej. A zatem zakres działania adm socjalnej jest szerszy, a stosowane środki znacznie bardziej rozbudowane, niż miało to miejsce w tradycyjnej adm. Swym zasięgiem adm socjalna obejmuje także młodzież oraz rodzinę, np. poprzez wprowadzenie systemu dopłat wyrównawczych. Istotna cześć analizowanej adm stanowią działania ochronne skierowane do bezrobotnych, inwalidów, ludzi starych. W tym kontekście pojawiają się nowe problemy socjalne wynikające z fizycznego i psychicznego upośledzenia jednostki. Bardzo istotnym środkiem, którym się adm posługuje, jest system ubezpieczeń społecznych.
18. Cele prywatyzacji zadań publicznych (89-90)
odciążenie budżetu: administracja przekazuje swoje zadania podmiotom prywatnym, co jest często jedyną metodą zapewniającą zachowanie przez społeczeństwo określonych świadczeń
konkurencyjność: jest cechą gospodarki prywatnej;
zwiększa efektywność wykonywania zadań publicznych
przekazanych podmiotom gospodarczym
Ponadto, organizacje prywatne działają elastyczniej, niż administracja, ponieważ nie są w tak dużym stopniu skrępowane szczegółowymi przepisami prawnymi. Czasami są twórcami nowych metod zarządzanie sprawami publicznymi, które są następnie stosowane w aparacie adm. publ.
· rozszerzenie zakresu usług: podmioty prywatne są w stanie przedstawić ofertę , która jest: zmodyfikowana
ulepszona pod względem jakościowym i ilościowym
zróżnicowana
· rozszerzenie i wzmocnienie pozycji obywatela w mechanizmach decyzyjnych
Prywatyzacja sprzyja partycypacji, ponieważ w obszarach sprywatyzowanych beneficjencji usług administracyjnych mają często istotny wpływ na podejmowanie decyzji
19. Zakres prywatyzacji. (sprawdź! czy zakres to to samo co obszar!)
Można wyodrębnić 3 obszary prywatyzacyjne, a mianowicie obszar adm wkraczającej, świadczącej oraz konsultacyjnej. Zasadniczą jednak domeną prywatyzacji jest adm świadcząca. Charakterystyczny dla prywatyzacji w tym obszarze jest jej zasięg przedmiotowy, bowiem najczęściej obejmuje całe sektory. Tak więc prywatny przedsiębiorca może wykonywać usługi publiczne związane z oczyszczaniem miasta i wywozem śmieci. Ten przykład wskazuje, że występują tu elementy publiczno – policyjne wynikające z konieczności zachowania zasad higieny publicznej, czy też problem ochrony wód czy ogólnie ochrony środowiska.
20. Pojęcie organizacji
Można wskazać 3 ujęcia organizacji
1) Organizacja jako pewien ciąg czynności
2) Organizacja rozumiana w sensie instrumentalnym, czyli organizacja jest instrumentem, który służy do realizacji celów
3) Organizacja jako instytucja, czyli organizacja jest strukturą społeczną, na którą składają się elementy
Podstawowym elementem organizacji jest CZŁOWIEK. Ściślej określając organizację można powiedzieć, że organizacja to PLANOWE ZESPOLENIE OSÓB dla osiągnięcia Z GÓRY określonych celów.
Elementem organizacji oprócz ludzi, są ŚRODKI, które są niezbędne do realizacji celów (rzeczy, pieniądze, przestrzeń). Ważnym elementem są także normy, które wyznaczają zasady osiągania tych celów.
21.Elementy Organizacji
1)Organizacja jest strukturą złożoną z kilku podstawowych elementów. Organizacja jest przede wszystkim związkiem osób, ludzie stanowią najważniejszy element organizacji. Członkami organizacji, jaką stanowi administracja, są urzędnicy, natomiast nie są nimi obywatele, których sprawy załatwiane są przez urzędy administracyjne lub też osoby pozostające z urzędami w kontakcie.
2)Kolejnym elementem są cele administracji, częściowo określają normy prawne, wytyczne polityki rządowej, programy rządowe, zasady etyczne lub nawet tradycja. Nie zawsze są one określone w sposób wyraźny i jednoznaczny. Realizacja celów wymaga odpowiednich środków. Do podstawowych należą:
-środki rzeczowe(jedna z najważniejszych kategorii środków; są to np. budynki, w których funkcjonują struktury administracyjne),środki ruchome(wyposażenie biur) w tym także systemy APD- Automatycznego Przetwarzania Danych, środki transportu oraz komunikacji.
-istotnym środkiem są pieniądze, alokacja środków pieniężnych jest problemem organizacyjnym;
-Innymi niezbędnymi środkami są przestrzeń i czas.
3)Kolejny element organizacji stanowią reguły(zasady)jej działania. Reguły określające zasady podległości w organizacji jako nieodzowny element wewnętrznego kierownictwa, zasady przekazywania informacji, udostępniania informacji na zewnątrz organizacji. Regulacje te częściowo umieszczane są w ustawach, aktach wykonawczych, przepisach administracyjnych, a częściowo wynikają ze zwyczaju organizacyjnego.
Cechą charakterystyczną organizacji jest to, że poszczególne jej elementy znajdują się wobec siebie w uporządkowanej zależności. Określone elementy realizują wyznaczone im cele, a poszczególne osoby lub jednostki organizacyjne mają do dyspozycji niezbędne środki realizacyjne.
Cecha organizacji jest również trwałość i ciągłość działania niezależnie od płynności personelu. Wynika to z faktu, że organizacja jest raczej związkiem między elementami niż tylko same elementy. Organizacja przestaje istnieć kiedy zanikają związki miedzy jej elementami.
22.Instytucjonalne i czynnościowe ujęcie organizacji
Przez Instytucjonalne pojecie organizacji rozumiemy związek osób i rzeczy powstały dla osiągnięcia wyznaczonych celów. Człowiek w org. Występuje w podwójnej roli, jako aktor i jako obiekt. Organizacja nie jest przypadkowym zespołem osób(np. organizacją nie jest grupa osób dokonująca zakupów w sklepie, mimo iż łączy ich wspólny cel.)Istotą org. jest planowe zespolenie osób dla osiągnięcia z góry określonego celu. W przeciwieństwie do klientów sklepu, jego personel wchodzi w skład sklepu jako organizacji. Ważne jest bowiem, że działalność tych osób(personelu)zmierza do osiągnięcia planowych celów.
Czynnościowe ujmowanie organizacji na pierwszy plan wysuwa czynnik czasu. W tym sensie organizacja jest procesem, w którym poszczególne kroki zmierzają do osiągnięcia wyznaczonego celu w określonym ciągu cz...
kasiorrita1991