Liza Marklund i James Patterson - Pocztówkowi zabójcy.pdf - Marklund Liza - Arekszefunio

JAMES PATTERSON & LIZA MARKLUND

POCZTÓWKOWI

ZABÓJCY

Z angielskiego przełożył ANDRZEJ SZULC

Tytuł oryginału: THE POSTCARD KILLERS

Prolog

Paryż, Francja

- Jest bardzo mały - stwierdziła z rozczarowaniem Angielka.

Mac Rudolph roześmiał się, objął ją za szyję i niby

przypadkiem musnął dłonią jej pierś. Nie miała stanika.

- Olej na drewnie - powiedział.- Trzydzieści na dwadzieścia

jeden cali albo siedemdziesiąt siedem na pięćdziesiąt trzy

centymetry. Obraz miał wisieć w jadalni florenckiego kupca

Francesca del Gioconda, ale Leonardo da Vinci nigdy go nie

ukończył.

Poczuł, jak jej sutek sztywnieje pod materiałem. Nie

odsunęła jego ręki.

Sylvia Rudolph stanęła z drugiej strony Angielki i wsunęła jej

rękę pod ramię.

- Nie nazywała się wcale Mona Liza - powiedziała.- Po prostu

Liza. Mona jest włoskim zdrobnieniem, które może oznaczać

„pani" albo „jej wysokość".

Mąż Angielki stał tuż za Sylvią, przyciśnięty do niej przez

tłoczących się ludzi. Bardzo blisko.

- Nie macie ochoty się czegoś napić?- zapytał. Sylvia i Mac

wymienili szybkie spojrzenia. Stali na pierwszym piętrze

skrzydła Denona w Luwrze, w Salle des Etats. Na ścianie

przed nimi wisiał za hartowaną, przeciwodblaskową szybą

najsłynniejszy portret na świecie, a ten facet myślał o piwie?

- Masz rację - powiedział Mac, przesuwając dłonią po plecach

Angielki.- Jest mały. Jadalnia Francesca del Gioconda nie

mogła być zbyt duża. Ty też masz rację - dodał, uśmiechając

się do męża kobiety.- Pora na szampana!

Wyszli z muzeum nowoczesnymi schodami prowadzącymi w

kierunku Porte des Lions. Na dworze powitał ich wiosenny

paryski wieczór. Sylvia wciągnęła w płuca odurzający zapach

spalin, rzeki i świeżo rozwiniętych liści i głośno się

roześmiała.

- Tak się cieszę, że was spotkaliśmy - mruknęła, obejmując

Angielkę.- Miesiąc miodowy jest w porządku, ale trzeba także

obejrzeć kawałek świata, nie mam racji? Zdążyliście już

zajrzeć do Notre Damę?

- Przyjechaliśmy dziś rano - oświadczył zrzędliwie mąż.- Nie

mieliśmy nawet czasu wrzucić coś na ruszt.

- Trzeba temu natychmiast zaradzić - powiedział Mac.-

Znamy cudowną małą knajpkę przy Sekwanie.

- Notre Damę jest fantastyczna - rzekła Sylvia.- To jedna z

pierwszych na świecie gotyckich katedr, z silnymi wpływami

naturalizmu. Zachwyci was jej południowa rozeta - dodała,

całując kobietę w policzek.

Przecięli Sekwanę mostem d'Arcole, minęli katedrę i zeszli

na Quai de Montebello. Ktoś w pobliżu zaczął grać

melancholijną melodię na francuskim akordeonie.

- Zamawiajcie, co chcecie - powiedział Mac, otwierając drzwi

bistra.- My płacimy. Dostali stolik na cztery osoby z

widokiem na rzekę. Zachodzące słońce malowało okoliczne

budynki na krwistoczerwony kolor. Obok przepłynęła bateau

mouche. Akordeonista zaczął grać weselszy kawałek.

Sztywny Brytyjczyk rozluźnił się po paru butelkach wina.

Sylvia poczuła na sobie jego oczy i rozpięła kolejny guzik

cienkiej bluzki. Zauważyła, że Angielka zerka na Maca,

zauroczona jego jasnymi włosami, skórą koloru miodu,

dziewczęcymi rzęsami i silnymi bicepsami.

- To był naprawdę magiczny dzień - powiedziała, zakładając

plecak, kiedy Mac uregulował rachunek.- Muszę mieć coś na

pamiątkę tego wieczoru.

Mac westchnął teatralnie i przyłożył rękę do czoła.

- Dior przy Montaigne jest jeszcze na pewno otwarty -

zagruchała, tuląc się do niego.

- Tam jest strasznie drogo - jęknął Mac. Brytyjska para

głośno się roześmiała.

Pojechali taksówką na Avenue Montaigne. Mac i Sylvia nic

nie kupili, ale Angol wyciągnął kartę kredytową i kupił

paskudny jedwabny szal swojej nowej żonie. Mac ograniczył

się do dwóch butelek Moet & Chandon w pobliskim sklepie z

winami.

Kiedy znaleźli się ponownie na ulicy, wyciągnął skręta,

zapalił go i podał Angielce. Sylvia objęła w pasie mężczyznę i

spojrzała mu prosto w oczy.

- Chcę wypić z wami te dwie butelki - powiedziała.- W

waszym pokoju.

Brytyjczyk przełknął głośno ślinę i spojrzał na swoją żonę.

- Ona może w tym czasie zabawić się z Makiem - szepnęła

Sylvia i pocałowała go.- Mnie to zupełnie nie przeszkadza.

Zatrzymali kolejną taksówkę.

Central Hotel Paris był czystym bezpretensjonalnym

hotelikiem na Montparnasse. Pojechali windą na trzecie

piętro i lekko odurzeni wtoczyli się, chichocząc, do pokoju,

który wychodził na Rue de Maine.

Ściany były słonecznie żółte. Pośrodku pokoju na grubym

niebieskim dywanie stało olbrzymie podwójne łóżko.

- Zaraz otworzę szampana - oznajmił Mac, zabierając jedną z

butelek do łazienki.- Niech nikt nigdzie nie wychodzi.

Sylvia znowu pocałowała Anglika, tym razem bardziej

namiętnie. Zauważyła, że szybciej oddycha i ma chyba pełną

erekcję.

- Spodziewam się, że duży z ciebie chłopiec - powiedziała

uwodzicielskim tonem, gładząc go po wewnętrznej stronie

uda.

Widziała, że Angielka się rumieni. Nie robiła jednak nic, żeby

ich powstrzymać.

Liza Marklund i James Patterson - Pocztówkowi zabójcy.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: