Delinsky Barbara - Namiętności Chelsea Kane.pdf - ebook ciekawe - Thillian

Delinsky Barbara

Namiętności Chelsea Kane

Chelsea Kane jest już dojrzałą kobietą, kiedy po śmierci przybranej matki

zaczyna coraz silniej odczuwać potzrebę rozwikłania zagadki swojego

pochodzenia. Niespodziewane komplikacje życiowe prowokują ją do podjęcia

decyzji o wyjeździe do małego miasteczka, w którym się urodziła. Po licznych

perypetiach nie tylko poznaje prawdę o swojej przeszłości, ale też znajduje

prawdziwą wielką miłość.

PROLOG

Usiłowała stłumić w sobie niemożliwy do przezwyciężenia odruch parcia. Nie chciała, aby dziecko

już przyszło na świat. Jeszcze nie była gotowa, aby się z nim rozdzielić. Tak bardzo pragnęła

zatrzymać je w sobie choć trochę dłużej, ale ciało odmawiało jej posłuszeństwa. Ciało przejęło nad nią

władzę i nieodwołalnie spełniało swoją misję. Poród rozpoczął się zeszłego wieczoru i od samego

początku skurcze były bardzo silne, jak gdyby miały jeszcze obostrzyć jej karę. W tej chwili coraz

bardziej przybierały na sile, rozrywając brzuch i pozbawiając ją oddechu. Przesuwały dziecko w jej

łonie coraz niżej i już nie mogła ściskać swoich drżących kolan; wtedy opanowała ją chęć, by kopnąć

dziewczynę stojącą pomiędzy jej nogami.

Pokój był ciemny, oświetlony tylko żarem stojącego w rogu piecyka opalanego drewnem i bladym

światłem poranka. Majacząc pomiędzy skurczami, wyobrażała sobie, że to on skazał jej dziecko na

narodziny tu i teraz, kiedy wszyscy śpią i nikt nie zobaczy ani nie usłyszy, kiedy nikt się nie dowie.

Dziecko, stanowiące hańbiącą plamę na honorze Norwich Notch, w ciemności stanie się niewidzialne,

a honor zostanie ocalony. Gdy wstanie słońce, miasto będzie znów nieskazitelne.

Kolejny skurcz był tak przejmujący, że głośno zajęczała. Krzyk rozdarł ciszę, po nim nastąpił jeszcze

jeden, a kiedy stalowa obręcz opasująca jej brzuch puściła,

poczuła, że brakuje jej powietrza i zaczęła szybko i gwałtownie oddychać. Nawet ten oddech rozlegał

się echem w głuchej ciszy i kiedy przez chwilę mogła znów jasno myśleć, odczuła ironię tej sytuacji.

W tej chwili wokół tej nędznej chałupy powinna rozszaleć się śnieżyca na cześć narodzin dziecka,

które spowodowało takie zamieszanie

- a jeżeli nie śnieżyca, zadecydowała na pograniczu histerii, to przynajmniej jeden z tych ulewnych

deszczy, które często nawiedzają New Hampshire pod koniec marca. Drogi by rozmokły i stałyby się

nieprzejezdne. Nikt nie zdołałby się do niej przedostać. Mogłaby zachować dziecko choć trochę

dłużej.

Nie było jednak ani śladu wichury, burzy śnieżnej, ulewy czy błota. Był cichy świt, który wydawał się

z niej drwić swoim całkowitym spokojem.

Jej brzuch się napiął. Ból nie do zniesienia opasał ją jakby sprężyną, której spirale zaciskały się coraz

silniej. Tak bardzo chciała, żeby ktoś chwycił ją za rękę i żeby poczuła, że ktoś się o nią troszczy, ale

nie było ani ręki, ani współczującej duszy. Zacisnęła więc pięści na pomiętym prześcieradle i

zazgrzytała zębami, żeby stłumić kłębiący się w niej wrzask.

- Przyj - rozległ się cichy głos spomiędzy jej nóg. Należał do szesnastoletniej córki położnej, która

została wydelegowana do przyjęcia najbardziej niepożądanego dziecka w mieście. W swej

niewinności głos był łagodny, z lekka podniecony, kiedy dziewczyna nakłaniała ją:

- Przyj... Już widzę główkę. Przyj jeszcze trochę mocniej. Starała się tego nie robić. Wydanie na świat

dziecka

oznaczało rozłączenie się z jedynym życiem, które kiedykolwiek miała stworzyć, a kiedy ono już

opuści jej ciało, będzie dla niej stracone na zawsze. Zastanawiała się, czy dziecko o tym wie i czy tego

chce, tak bardzo zdeterminowane, żeby się wreszcie urodzić. Czyż mogła je za to winić? Nie miała do

zaoferowania nic prócz miłości, a to zupełnie nie wystarczy, żeby je odziać i nakarmić. Dla dobra

dziecka zdecydowała się je oddać. Podjęła tę decyzję, ale jakże mocno jej nienawidziła.

Ból, który ją teraz ogarnął, wymazał jej z głowy wszystkie myśli, oprócz jednej, że właśnie teraz

umiera. Zbielałymi palcami mięła sprane prześcieradło, a jej ciało skręcało się w mękach. Przez

chwilę, kiedy ból nieco zelżał, odczuła zdziwienie, że jednak wytrwała, cała obolała, rozdygotana i

pokryta potem. Kiedy po chwili złapał ją znowu, jeszcze była ogarnięta zdziwieniem. Instynktownie

zaczęła przeć.

- Dobrze - zachęcała ją dziewczyna melodyjnym głosem. - Jeszcze troszeczkę... Taak. Już po

wszystkim.

Dziecko opuściło wreszcie jej drżące ciało, lecz ból nadal trwał. Nasilił się jeszcze i objął jej serce i

umysł, i nie zdołał go ani trochę złagodzić wzruszający, cichy płacz, który rozległ się w pokoju,

zagłuszając jej ciężki oddech. Próbowała spojrzeć na dziecko, ale nawet gdyby było lepsze światło,

nabrzmiały brzuch przeszkadzałby jej. Spróbowała podeprzeć się trochę wyżej, ale trzęsące się

ramiona nie mogły utrzymać jej ciężaru.

- Czy to dziewczynka? - zawołała, opadając z powrotem na łóżko. - Chciałam, żeby to była

dziewczynka. - Przyj dalej.

Poczuła ciągnący ból. Potem był jeszcze skurcz, i znów dojmujący ból, a kiedy zelżał, ogarnęło ją

poczucie bolesnej straty. - Moje dziecko - wyszeptała zrozpaczona. - Chcę moje dziecko. - Jak gdyby

w odpowiedzi, niemowlę w nogach łóżka zaczęło głośno zawodzić. Wigor tego dziecięcego krzyku

był dla niej okrucieństwem. Gdyby dziecko urodziło się martwe, opłakałaby je i przeżyła, ale fakt, że

urodziła zdrowe dziecko jedynie po to, by je oddać, tylko wzmagał jej mękę. - Chcę zobaczyć moje

dziecko.

Odpowiedzi nie było. Była świadoma, że na drugim końcu łóżka coś się dzieje i zorientowała się, że

niemowlę jest myte. - Proszę.

- Powiedzieli, że nie.

- To moje dziecko.

- Zgodziłaś się przecież.

Delinsky Barbara - Namiętności Chelsea Kane.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: