PROCES PIELĘGNOWANIA PROWADZONY W OPARCIU O TEROIĘ VIRGINI HENDERSON
DATA
DIAGNOZA PIELĘGNIARSKA
CEL PIELĘGNOWANIA
PLAN PIELĘGNOWANIA
REALIZACJA
OCENA OPIEKI
19 luty 2008
-Trudności w oddychaniu spowodowane dusznościami występującymi wskutek toczącego się procesu chorobowego,
-zmniejszenie lęku,
-ogólna poprawa samopoczucia,
-ułatwienie oddychania,
-zmniejszenie duszności
-wykonywanie inhalacji zgodnie ze zleceniem lekarskim,
-stosowanie tlenoterapi zgodnie ze zleceniem lekarskim,
-obserwacja zabarwienia skóry,
-towarzyszyłam pacjentowi podczas wykonywania inhalacji z leku Berodual (12 kropel leku + 10 ml NaCl 0.9%) –czas inhalacji 15 minut,
-u chorego prowadzona jest tlenoterapia zgodnie ze zleceniem lekarskim, przez wąsy podawany jest nawilżony tlen, przepływ 4-5 l/min.
-ciągła obserwacja koloru skóry chorego,
-nastąpiła poprawa wydolności oddechowej,
-nie wystąpiły duszności,
-pacjent jest spokojniejszy,
-skóra pacjenta jest lekko zaróżowiona,
- Ograniczona zdolność samoopieki i poruszania się z powodu występujących duszności.
-zmniejszenie ryzyka powikłań związanych z unieruchomieniem chorego lub małą aktywnością fizyczną,
-wyjaśnienie pacjentowi znaczenia aktywności fizycznej i jej wpływu na funkcjonowanie narządów,
-wyjaśniłam pacjentowi jakie mogą wystąpić powikłania,
-przeprowadziła gimnastykę chorego w łóżku,
-pacjent zapoznał się z grożącymi powikłaniami i niebezpieczeństwa,
-chory pomagał podczas wykonywania gimnastyki.
- kaszel z odksztuszaniem wydzieliny nagromadzonej w drzewie oskrzelowym z powodu stanu zapalnego oskrzeli.
- ułatwienie odksztuszania, poprawa drożności drzewa oskrzelowego,
- stosowanie zabiegów ułatwiających odksztuszanie,
-poprawa drożności drzewa oskrzelowego,
-ułożyłam chorego w pozycji wysokiej, siedzącej podpartej poduszkami,
-przypominałam choremu o konieczności nawadniania, wykonałam oklepywanie pleców spirytusem salicylowym,
-przepłukiwanie jamy ustnej po odksztuszaniu,
-nastąpiła ogólna poprawa samopoczucia pacjenta,
-kaszel występował rzadziej, po wykonaniu oklepywania pleców pacjentowi łatwiej było odksztuszać zalegającą wydzielinę.
-trudności w adaptacji,
-lęk przed napadami duszności
-poprawa stanu pacjenta,
-wzbudzenie zaufania,
-zmniejszenie niepokoju,
-rozmowa z chorym,
-wprowadzenie elementów edukacji podczas wykonywania podstawowych czynności,
-okazanie życzliwości i zainteresowania problemami chorego,
-okazanie gotowości do udzielania pomocy
-podejście do pacjenta w sposób holistyczny,
-okazanie empatii,
- rozmowa z pacjentem,
-częsty kontakt z pacjentem,
-udzielanie choremu wyczerpujących informacji na temat podjętych działań leczniczych i ich celu,
-pacjent staje się bardziej ufny,
-chory chętnie rozmawia i wyraża swoje obawy dotyczące leczenia i niepokoju z powodu występujących zaostrzeń choroby wywołujących ciągły lęk.
-chory odczuwa dyskomfort psychiczny z powodu kolejnego pobytu w szpitalu.
-pomóc pacjentowi w dalszym etapie adaptacji,
-uświadomić choremu potrzebę hospitalizacji.
-starać się aby pacjent nie przebywała sam,
-obserwacja stanu pacjenta, wyrazu twarzy, oczu,
-zachęcanie rodziny do częstych wizyt na ile tylko to możliwe.
-wypełniać czas pomiędzy badaniami pacjenta rozmową,
-dalsza adaptacja pozwala pacjentowi czuć się lepiej w szpitalu,
-odwiedziny zmniejszają tęsknotę.
-chory cierpi z powodu choroby,
-łagodzić cierpienie chorego,
-dobranie odpowiednich zabiegów,
-zapewnienie rozmowy i wspólne odkrywanie sensu cierpienia,
-stosowanie odpowiedniej opieki nad chorym, by ulżyć jej na ile tylko to możliwe.
-rozmowa z chorym ukierunkowana na odkrycie głębi, sensu cierpienia i choroby,
-dostrzeżenie pozytywnych aspektów cierpienia,
-okazanie empati i głębokiego zrozumienia,
-dostrzeżenie rzeczywistości cierpienia pacjenta.
-pacjent czuje, że nie jest odosobniony z swoim cierpieniu,
-chory czuje wsparcie.
20 luty 2008
-lęk o życie spowodowany nocnym zaostrzeniem choroby i występowaniem duszności,
-zapewnienie bezpieczeństwa psychicznego pacjenta,
-zachowanie spokoju, opanowania,
-obecność przy chorym,
-udzielenie wyczerpujących informacji dotyczących podejmowanych działań i metod leczenia,
-przebywanie z chorym i umożliwienie odpoczynku i spokoju,
-udzielenie choremu wsparcia psychicznego i dostrzeżenie ogromu cierpienia chorego,
-chory jest zmęczony i przygnębiony, wypoczynek i sen pomagają pacjentowi odzyskać spokój,
-dyskomfort psychiczny spowodowany uzależnieniem od zespołu terapeutycznego,
-zmniejszenie dyskomfortu psychicznego chorego,
-okazanie zainteresowania problemami chorego,
-pomoc w wykonywaniu czynności, które sprawiają pacjentowi problem.
-okazywanie pacjentowi życzliwości i pomoc w czynnościach mogących stanowić trudność.
-pacjent czuje się bezpieczniej, wie że może liczyć w każdej chwili na pomoc ze strony personelu medycznego, chory nie odczuwa już tak dużego dyskomfortu psychicznego.
-wysokie ciśnienie tętnicze krwi mogące stanowić niebezpieczeństwo zagrożenia życia.
-obniżenie ciśnienia tętniczego krwi,
-zapobieganie powikłaniom,
-częsty pomiar ciśnienia tętniczego krwi, tętna i oddechu- w spoczynku i po wysiłku fizycznym,
-prowadzenie karty obserwacyjnej,
-podanie leków obniżających ciśnienie zgodnie ze zleceniem lekarskim,
- kontrolowanie ciśnienia tętniczego krwi, tętna i oddechów,
-obserwowanie chorego,
-prawidłowe i dokładne prowadzenie karty obserwacji i zgłaszanie niepokojących zmian wartości ciśnienia tętniczego krwi,
-ustalenie przyczyn wzrostu CTK,
W godzinach porannych ciśnienie tętnicze krwi pacjenta wynosiło 180/90 mmHg, tętno 100 u/m, przyspieszone, dobrze wyczuwalne, oddech przyspieszony pogłębiony 34 o/m. Po podaniu leku Kaptopril i po ponownym skontrolowaniu o godzinie 11 CTK pacjenta obniżyło się i wynosiło 165/80 mmHg.
-ból i zawroty głowy z powodu wysokiego ciśnienia tętniczego krwi,
-Unormowanie ciśnienia tętniczego krwi,
-wygodne ułożenie chorego,
-obserwacja charakteru bólu, czasu występowania, ustępowania,
-podanie leków obniżających CTK zgodnie ze zleceniem lekarskim.
-ułożenie chorego w pozycji wysokiej i podanie leków obniżających ciśnienie tętnicze krwi,
-kontrolny pomiar parametrów życiowych.
-pacjent poczuł zmniejszenie się i ustąpienie bólu,
-ciśnienie tętnicze krwi pacjenta obniżyło się do wartości 165/80 mmHg,
-wykonanie gimnastyki oddechowej,
-zaproponowałam pacjentowi po zapoznaniu z celem wykonania gimnastyki oddechowej.
-po wykonaniu oklepywania pleców pacjent odczuł ulgę, kaszel zmniejszył się, jednak chory jest przygnębiony nocnym atakiem duszności i kaszlu,
-chory nie wyraził zgody na wykonanie gimnastyki oddechowej,
-trudności w oddychaniu spowodowane dusznościami występującymi wskutek toczącego się procesu chorobowego,
-ciągła obserwacja koloru chorego,
Rbd19