3_Tkanki stale.pdf

Data utworzenia 2001-01-01 21:21Anna M. Czarnecka

Ryc. 3

Tkanki stałe

Tkanka miękiszowa (parenchyma)

• zajmuje i wypełnia znaczne przestrzenie we

wszystkich organach;

• komórki są żywe, cienkościenne,

• w młodych komórkach są liczne wakuole, które

potem łącz;

• występują przestwory międzykomórkowe (już u

psylofitów);

• może się odróżnicować i powrócić do stanu

embrionalnego;

W zależności od f u n k c j i miękisz dzielimy na:

A. zasadniczy (podstawowy) - wypełniający przestrzenie między innymi tkankami, np. buduje

korę pierwotną, rdzeń w młodych korzeniach i łodygach, miękisz owoców;

B. asymilacyjny (zieleniowy, asymilacyjny, chlorenchyma) palisadowy lub gąbczasty,

zawierający dużo chloroplastów, odpowiadający za proces fotosyntezy;

⇒ palisadowy – u dwuliściennych, znajduje się bezpośrednio pod skórką, jego komórki maja

regularne, prostokątne kształty, zawiera więcej chloroplastów, 1 st f. asymilacyjna, 2 nd f. „filtr”

chroniący przed nadmiarem światła miękisz gąbczasty;

⇒ gąbczasty – u dwuliściennych leży pod palisadowym, u jednoliściennych jako jedyny

rodzaj chlorenchymy, komórki mają nieregularne kształty, są luźno ułożone

(przemieszczanie się gazów) przestwory do 70% objętości całego liścia, choć mają mniej

chloroplastów niż komórki palisadowego, to miękisz gąbczasty bardziej wydajnie przyswaja

CO 2 ;

⇒ wieloramienny – u nagozalążkowych, jego wieloramienne, pofałdowane komórki

rekompensują małą powierzchnię zewnętrzną liścia, tworząc ogromną, wewnętrzna

powierzchnię asymilacyjną.

C. spichrzowy zawierający w komórkach (leukoplastach) materiały zapasowe w postaci

skrobi, tłuszczu, białek, np. w liściach cebuli, korzeniach marchwi, nasionach i owocach;

odmianą miękiszu spichrzowego jest miękisz wodny magazynujący olbrzymie ilości wody

– gromadzi wodę w ogromnych wodniczkach, np. u kaktusów, agaw i aloesów; Tkanką

typu spichrzowego jest bielmo.

D. powietrzny (aerenchyma) mający silnie rozwinięte przestwory międzykomórkowe,

zajmujące więcej miejsca niż same komórki, funkcja przewietrzająca, system kanałów

będący wewnętrznym zbiornikiem powietrza, umożliwiający zanurzonym roślinom lub ich

częściom wyminę gazową, charakterystyczny dla roślin wodnych np. grążela żółtego

(dodatkowo zmniejsza ciężar właściwy ciała ⇒ grążel utrzymuje się na powierzchni) ,

grzybienia białego.

Mimo prostoty budowy miękisz jest najbardziej zróżnicowaną funkcjonalnie tkanką roślinną.

Tkanka wzmacniająca

Kolenchyma

Zwarcica

Sprawia, że roślina jest elastyczna, chroni przed złamaniem

Występuje w intensywnie rosnących częściach roślin

Występuje w peryferyjnych częściach łodyg, ogonkach liściowych

Komórki są żywe, zawierają protoplast (chloroplasty!)

Komórki są podłużne, ściśle do siebie przylegają

Ściany komórkowe są celulozowe ze zgrubieniami w katach (kolenchyma

kątowa – szczególnie dobrze widoczna u rodziny wargowych), odporna na

rozerwanie; bądź na ścianach stycznych – równoległych (kolenchyma płatowa),

odporna na wyginanie;

UWAGA! Mimo zgrubień ścian może przyrastać na długość = nie hamuje

wzrostu organów

Pojedyncze komórki mogą zawierać chloroplasty

- 3 -

Data utworzenia 2001-01-01 21:21Anna M. Czarnecka

Sklerenchyma

Twardzica

Utwardza i usztywnia

Występuje w wyrośniętych organach

Występuje często w centralnej części łodygi, twardych częściach nasion,

owocach

Komórki są martwe, pozbawione protoplastu.

Ścinay są silnie zgrubiałe, zdrewniałe, inkrustowane ligniną.

Wyróżnia się dwa typy komórek:

1. włókna sklerenchymatyczne np. len – włókna występują w zespołach,

przeplatając się nawzajem i wciskając między siebie wąskimi, zaostrzonymi

końcami, można je spotkać w wiązkach przewodzących, mogą osiągać aż 10

cm długości.

2. komórki kamienne (sklereidy) - graniaste, rozgałęzione lub nieregularne, są

pojedynczo lub grupami rozrzucone w miękiszu (np. owoc gruszy) albo tworzą

zwartą tkankę (budującą zewnętrzna cześć pestek lub łupiny orzechów, pestki

śliwek, korzeń chrzanu, owoce borówki) .

Tkanka przewodząca

Ryc. 4 Sklereidy

Funkcjonalne odpowiedniki tkanek przewodzących

można spotkać już u glonów o wysokim stopniu organizacji plechy, np. u brunatnic.

Stanowią je pasma wydłużonych komórek, biegnące wzdłuż plechy glonu. Przestrzenie

między nimi wypełnia śluz. Niektóre zbudowane są podobnie jak komórki sitowe roślin

wyższych – w poprzecznych ścianach mają porowate otwory, przez które przechodzą

pasma cytoplazmy łączące poszczególne komórki.

Wśród mszaków najbardziej skomplikowana tkanka przewodząca występuje u płonników.

Pośrodku łodygi gametofitu biegnie wiązka przewodząca zbudowana z 2 typów komórek:

hydroidów (skupionych wewnątrz wiązki) i leptoidów (otaczają pierścieniem skupienie

hydroidów). Hydroidy są martwymi komórkami o wydłużonych końcach, nie zdrewniałymi,

przystosowanymi do łatwego przewodzenia wody i soli mineralnych. Leptoidy są

wydłużonymi, martwymi komórkami, zawierającymi dużo cukrów i białek, przystosowanymi

do przewodzenia związków organicznych.

Wiązka sitowa (łyko floem) = rurki sitowe + komórki przyrurkowe

+ włókna łykowe + miękisz łykowy.

Rurki sitowe - przewodzą asymilaty z liści do łodyg i korzeni

= transport aktywny

• ściany poprzeczne ich komórek uległy perforacji

i noszą nazwę płytek sitowych (pola sitowe)

• mają żywe komórki

Ryc. 5

• są silnie zwakuolizowane – dużą wakuolę otacza cienka

warstwa cytoplazmy (ruchy cytoplazmy przyspieszają

transport)

• ich protoplast pozbawiony jest jądra komórkowego (rozpada

się ono w czasie różnicowania komórki) i części

mitochondriów = obniżenie metabolizmu własnego komórki i nie utrudnianie ruchu

cytoplazmy

• asymilaty transportowane są przy pomocy pasm plazmatycznych (grubszych niż

plazmodesmy)

• V przewodzenie = 1,5 do 2,5 cm / min

• pory wyścielone są warstwą kalozy – wielocukru o śluzowe, kleistej konsystencji.

Jesienią u roślin wieloletnich zawartość kalozy stopniowo wzrasta, w miarę

przechodzenia w stan spoczynku ⇒ czopuje pory. Wiosną zaklepki z kalozy zostają

rozpuszczone, sita udrożnione, a transport przez rurki wznowiony.

• najczęściej transportowana jest sacharoza

- 4 -

Data utworzenia 2001-01-01 21:21Anna M. Czarnecka

• transportowane substancje poruszają się nie w linii prostej, ale krążą, gdyż pola sitowe

znajdują się na wszystkich ścianach

• u paprotników i nagonasiennych komórki sitowe są mniej wyspecjalizowane. Sita

rozmieszczone są mniej regularnie, a pory mają mniejszą średnice

• bezjądrzastość rurek sitowych ma swoje minusy – ogranicza ich żywotność (tylko około 1

roku). Wyjątek to rurki palm (100 lat).

Komórki sitowe - występują zamiast rurek u roślin ewolucyjnie starszych (paprotniki,

nagonasienne); pojedyncze, wrzecionowate, otwory służące do przewodzenia występują

we wszystkich ścianach

Komórki przyrurkowe (towarzyszące) – ściśle przylegają do członów rurek sitowych, łącza się

z nimi bardzo licznymi plazmodesmami, przenoszą płyny, mają żywy protoplast, ⇒

odżywiają rurki łykowe i prawdopodobnie pośredniczą w przenoszeniu cukrów z komórek

fotosyntetyzujących do członów rurek sitowych.

Mają wspólne pochodzenie z przyległą komórką sitową – jedna komórkę macierzystą

(powstały przez jej podział podłużny), lecz przyrurkowa dzieliła się jeszcze kilka razy i

dlatego kilka przyrurkowych przylega do jednej sitowej.

Występują wyłącznie u okrytonasiennych.

Włókna łukowe - komórki o charakterze wzmacniającym. Występują u części

nagozalążkowych i wszystkich okrytozalążkowych. Jedyna martwa część wiązki.

Miękisz łykowy - komórki są żywe, nie zawierają chloroplastów, wydłużone, tworzą

pasma przenikające inne elementy floemu, pełni funkcję łącznika miedzy łykiem i

innymi tkankami, gromadzi materiały zapasowe (korzeń marchwi).

Występuje u wszystkich naczyniowych.

Wiązka naczyniowa (drewno = ksylem) = naczynia (cewki) + włókna drzewne +

miękisz drzewny

przewodzi wodę z solami -= transport bierny

wiosna substancje odżywcze do pączków liściowych

pełni też funkcje wzmacniające

cewki

(tracheidy)

∗ pojawiły się już u psylofitów

∗ typowe dla paprotników i nagonasiennych i najprymitywniejszych

okrytozalążkowych (magnoliowych)

∗ u okrytozalążkowych towarzyszą naczyniom

∗ ewolucyjnie starsze od naczyń

∗ dojrzałe cewki są martwe, brak protoplastu

∗ mają ostro zakończone końce

∗ zachodzą na siebie klinowato

∗ mają skośne poprzeczne ściany

∗ ich ściany są silnie zdrewniałe, z licznymi jamkami lejkowatymi

∗ ściany drewnieją nierównomiernie – siatkowato, pierścieniowato lub spiralnie ⇒

funkcja wzmacniająca

∗ nie mają protoplastu

∗ martwe elementy wiązki przewodzącej

∗ ruch wody z cewki do cewki odbywa się jamkami występującymi w ścianach bocznych

przez jamki lejkowate.

∗ Przemieszczanie wody nie odbywa się w linii prostej i jest wolniejsze (1 – 1,4 km/h) niż w

naczyniach.

Ryc. 6

- 5 -

Data utworzenia 2001-01-01 21:21Anna M. Czarnecka

Człony naczyniowe wyewoluowały najprawdopodobniej z cewek. Znane są formy

przejściowe pomiędzy tymi dwoma typami komórek. Ściany poprzeczne niektórych młodych

członów naczyń są skośne w stosunku do ich długiej osi. W niektórych członach ściany

poprzeczne nie uległy całkowitemu zanikowi, występuje w nich tylko otwór (otwory).

naczynia (tracheje)

Ryc. 7

∗ typowe dla okrytonasiennych

∗ długie rurki

∗ ściany poprzeczne są częściowo perforowane lub całkowicie przebite

∗ V przewodzenia = 40 m / h; rekordzistami są pnącza i u nich do 150 m / h.

∗ powstają z wielu komórek położonych jedna na drugiej

∗ zanika w nich protoplast i ściany poprzeczne

∗ ściany podłużne często zgrubiałe (zlignifikowane = wzmocnienie) - stąd

naczynia pierścieniowate, spiralne, siatkowate, jamkowate

∗ elementy martwe wiązki przewodzącej

∗ w starszych roślinach tworzą biel (część młodsza, przewodzi płyny, stanowi

rezerwę pokarmową) i twardziel (część najstarsza, nie przewodzi już płynów,

pełni funkcje podporowe)

włókna drzewne

∗ elementy martwe

∗ decydują o twardości

∗ główna część składowa szkieletu rośliny

∗ podstawowa masa drewna

∗ rozwinęły się najprawdopodobniej z cewek

miękisz drzewny

∗ zbudowany z żywych komórek

∗ gromadzi substancje zapasowe np. skrobię

∗ zapewnia łączność z innymi tkankami

Wtórne elementy wiązek przewodzących są zazwyczaj większe, a drewno ma mocniej

zlignifikowane ściany.

Tkanka okrywająca

• nie występuje u glonów, a u mszaków jest to najczęściej pojedyncza (u płonników

zbudowana z kilku warstw) ściślej ułożonych komórek miękiszu, zaopatrzonych w

zgrubiałe ściany

• występuje na powierzchni organów wegetatywnych i

generatywnych

• chroni roślinę przed: czynnikami mechanicznymi

• nadmiernym parowaniem

• pasożytami

• wahaniami temperatur

• pośredniczy w transpiracji i wymianie gazowej

Skórka (epiderma)

Korzeń: ryzoderma (epiblema)

∗ zbudowana z żywych komórek

∗ jednowarstwowa

∗ komórki ściśle do siebie przylegają

- 6 -

Ryc. 8 Skórka z aparatami szparkowymi

Data utworzenia 2001-01-01 21:21Anna M. Czarnecka

∗ na części nadziemnej występują aparaty szparkowe

!!!!! aparaty szparkowe pojawiły się 2 x w toku ewolucji, niezależnie od siebie – 1 st u

wątrobowców i 2 nd u psylofitów.

1 mm 2 liścia ma 100 – 400 aparatów.

Znajdują zwykle na spodniej stronie liścia, rzadziej na obu (trawy) lub górnej (rośliny o

liściach pływających).

Np. jedno drzewo cypryśnika błotnego (USA) transpiruje 4,5 t H 2 0 dziennie.

∗ brak przestworów międzykomórkowych

∗ rozbudowana powierzchnia stycznych komórek (przez pofałdowanie lub ząbkowanie) =

zwiększa odporność na rozrywanie

∗ ściany mogą być adkrustrowane – wysycone kutyną (mieszanina wyższych kwasów

tłuszczowych)

∗ wytwarza dodatkowe substancje ochronne (kutikula = warstwa zawierająca kutynę i wosk)

∗ kutykula jest ochrona przed wnikaniem pasożytniczych drobnoustrojów, ale jest też

nieprzepuszczalna dla wody i powietrza

∗ kutykula ani szparki nie występują na skórce korzeni! Tam mamy włośniki (na odp. odc.)

∗ komórki pozbawione są chloroplastów (wyjątek to komórki szparkowe i rośliny cieniolubne

np. paprocie, patrz. dalej.), jednak jest przezroczysta i nie hamuje dostępu światła do

miękiszu asymilacyjnego. Wyjątek: niektóre rośliny cieniolubne i podwodne, w ich skórce

są chloroplasty.

∗ system wakuolarny jest silnie rozbudowany (zwykle jedna, duża wakuola)

∗ na łodydze zastępuje ją korek, na korzeniu egzoderma, a potem korek

∗ komórki skórki mogą bezpośrednio przez ściany komórek wydzielać substancje

zapachowe (tak pachną kwiaty i liście niektórych roślin)

∗ wytwarza aparaty szparkowe, włoski i włośniki

∗ włoski rozróżniamy jedno lub wielokomórkowe, proste lub rozgałęzione

⇒ chronią przed nadmiernym naświetlaniem, przegrzewaniem, gwałtownymi zmianami

temperatury ⇒ u roślin górskich [szarotka alpejska]

⇒ gęsta pokrywa z włosków to kutner

⇒ włoski parzące {inkrustowane krzemionką, zakończone łatwo łamiącymi się główkami}

[pokrzywa] – ochrona przed roślinożercami,

⇒ czepne (ala pazurki) [chmiel, przytulia czepna, dziewanna],

⇒ trawienne [rośliny owadożerne],

⇒ gruczołowe (nektaria),

⇒ wydzielnicze [pelargonia i mięta] {olejki eteryczne zbierają się we włoskach między

ścianami komórkowymi, a kutikulą; olejki chronią przed dużymi wahaniami

temperatury}

∗ kolce – wytwór skórki i leżącego pod nią miękiszu, są sztywne i ostre, główna rola to

odstręczanie roślinożerców, nie są połączone z wnętrzem organizmu przez wiązki

przewodzące, łatwo dają się oderwać ( ⇔ ciernie!), np. dzika róża, jeżyna, osty.

Aparat szparkowy

♦ zbudowany z dwóch komórek przyszparkowych

♦ komórki mają nerkowaty kształt

♦ reguluje transpirację w zależności od turgoru

♦ uczestniczy w wymianie gazowej

♦ 200 – 400 włośników / 1 mm 2 pow. korzenia

♦ korzenie rosnące w wodzie nie wytwarzają włośników; zanikają również u drzew, np.

dębu, sosny, brzozy, których korzenie współżyją symbiotycznie ze strzępkami grzybów

kapeluszowych.

- 7 -

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: