niezłe kocopoly.doc

(3295 KB) Pobierz
Osuwiskiem nazywamy nagłe przemieszczenie się mas ziemnych powierzchniowej zwietrzeliny i mas skalnych podłoża spowodowane siłami przyrody lub działalnością człowieka

Osuwiskiem nazywamy nagłe przemieszczenie się mas ziemnych powierzchniowej zwietrzeliny i mas skalnych podłoża spowodowane siłami przyrody lub działalnością człowieka.

Jest to rodzaj ruchów masowych, polegający na osuwaniu się materiału skalnego i/lub

zwietrzelinowego po pewnej powierzchni. Ogólnie rzecz biorąc ruch taki zachodzi pod wpływem siły ciężkości.

Móimy, ze osuwiska powstają na zboczach i skarpach. Różnica jest taka, iż zbocza powstały w sposób naturalny, natomiast skarpy są dziełem człowieka.

Elementy geometryczne osuwiska

Typy powierzchniowych ruchów masowych

 




 

 

 

Typy ruchów obowiązujących w Polsce

·         obryw - rumowisko powstałe w wyniku swobodnego oberwania się zwięzłych fragmentów skarpy zbudowanej z gruntów spoistych lub skalistych

·         osyp – powstaje z osypanego materiału sypkiego, który powstaje głównie w wyniku wietrzenia skał

·         osuwisko – powstaje w wyniku przemieszczenia się wraz z obrotem części masywu gruntowego skarpy wzdłuż krzywoliniowej (cylindrycznej) powierzchni poślizgu

·         zsuw – grunt osuwiska przemiesza po istniejącej w masywie skarpy powierzchni osłabienia, którą może stanowić: kontakt warstw geotechnicznych, granica zwietrzelina/skała, istniejące szczeliny oraz osłabienia typu tektonicznego.

·         pełzanie – przemieszczenie mas gruntowych odbywa się bez określonej powierzchni poślizgu i w bardzo długim czasie

·         spływ – przemieszczanie się nasyconych wodą utworów zboczowych głównie na skutek intensywnych opadów, często ze znaczną prędkością

Znane duże osuwiska:

·         w Norwegii w Verdal- największe co do objętości 16 km2 pow.

·         Norwegia, rejon Trondheim – obszar ponad 3km, spłynęło 9km w dół

·         Norwegia- storegga- 3 podwodne osuwiska na granicy szelfu kontynentalnego na morzu Norweskim

·         Wybuch wulanu Św. Heleny spowodował osunięcie N-części stożka i powstanie osuwiska o objętości 2,7km3

·         spływ zwietrzelinowy- upłynniony ( we Włoszech w Apeninach, na Szpicbergenie)

·         Aknes- osunięcie dużego bloku skalnego do fiordu

·         Osuwiska na słowacji

·         w Polsce ( Lachowice, Karpaty fliszowe, skarpy podcinane przez rzeki: płocka, warszawska, wybrzeże Bałtyku)

Osuwiska powstają przy udziale siły ciężkości, czynniki sprzyjające powstawaniu osuwisk to:

·         wzrost ilości wody w gruncie spowodowany opadami bądź roztopami

·         podcięcie erozyjne stoku, bądź podciecie zbocza przez człowieka

·         nadmierne obciążenie np. przez budownictwo

·         trzęsienia ziemi, lub wstrząsy i wibracje antropogeniczne

 

Strefa generująca osuwiska –korona osuwiska??

 

ICOS Veder- metoda zabezpieczenia  podłożą( np. przy obiektach hydrotechnicznych)

„ścianki szczelne” -  wąskie segmenty przypominające boazerie( wepchnięte w siebie)

·         drewniane

·         stalowe

·         żelbetowe

 

ścianki szczelinowe-pod osłoną płuczki iłowej , wykonywane z powierzchni

 

10.Różnica między zabezpieczeniem obiektu zabytkowego a współczesnego

obiektu inżynierskiego??

Zadania geol. Inż. Do zabytkowych obiektów są trudniejsze i szersze niż w odniesieniu do innych współczesnych obiektów

Cel: ochrona i konserwacja zabytkowych obiektów

·         struktury nie stabilnej

·         nie funkcjonalnej

·         ekonomicznie nie rynkowej

a wymogi duże:konieczne jest zachowanie formalnego i historycznego statusu przy pełnej integracji z otaczającym miejscem skonstruowania, sama analiza stanu równowagi stosowana do innych obiektów inżynierii skalnej nie wystarczy ( akceptacja, obserwacja, diagnoza->zalecenia konserwatorskie-> czynnik kulturowy i ekonomiczny)-

 

Nie odpowiadam za to , wszystkie kocopoły oprócz typów osuwisk pochodzą z notatek z wykładów tej jebniętej idiotki ( co za wykładowca)- powodzenia

...
Zgłoś jeśli naruszono regulamin