BOJKOT

(od ang. nazwiska Boycott)

Metoda politycznej i ekonomicznej walki, polegająca na zupełnym lub częściowym zerwaniu stosunków z pewną osobą lub grupą osób, prowadząca do wykluczenia ich z dotychczasowej współpracy w dążeniu do wspólnego celu. Ten sposób walki przyjęty został po raz pierwszy w 1879 r. przez dzierżawców irlandzkich w stosunku do znienawidzonego przez nich administratora majątku Boycotta. Można powiedzieć, iż jest to świecki wyraz dawnej ekskomuniki kościelnej (excomunicatus vitandus). Zagrożenie bojkotem służy jako społeczny środek przymusu, zaś stosowanie bojkotu stanowi karę lub środek do osiągnięcia wymuszonego celu. Bojkot może występować w różnych dziedzinach życia, najczęściej jednak występuje pomiędzy pracobiorcami a pracodawcami w walce o słuszne prawa, a więc w dziedzinie gospodarczej. W czasach najnowszych bojkot traci na znaczeniu i zastępowany jest przez strajk. Z punktu widzenia katolickiej nauki społecznej jest dopuszczalny, jeśli zgodny jest z normami etyczno-społecznymi, a co więcej, przyczynia się do obrony wyższych wartości.

(Słownik Katolickiej Nauki Społecznej, Ks. prof. dr hab. W.Piwowarski (red.), W-wa 1993, s.22)