IZOLACJA Z PAPY TERMOZGRZEWALNEJ.pdf

Specyfikacja Techniczna zgodna z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 2.09.2004.

(Dz. U. nr 202, poz. 2072)

IZOLACJA Z PAPY TERMOZGRZEWALNEJ

1. WSTĘP

1.1. Przedmiot ST

Przedmiotem niniejszej specyfikacji technicznej są wymagania dotyczące

wykonania i odbioru izolacji konstrukcji np. mostu lub wiaduktu z rulonowych

materiałów hydroizolacyjnych (pap termozgrzewalnych).

1.2. Zakres stosowania ST

Specyfikacja techniczna jest stosowana jako dokument przetargowy

i kontraktowy przy zlecaniu i realizacji robót wymienionych w punkcie 1.1.

1.3. Zakres robót objętych ST

Ustalenia zawarte w niniejszej specyfikacji dotyczą prowadzenia robót

izolacyjnych płyty pomostowej i obejmują:

a) przygotowanie podłoża pod izolację z papy termozgrzewalnej,

b) zagruntowanie podłoża materiałem bitumicznym lub żywicznym,

c) wykonanie izolacji termozgrzewalnej na konstrukcji płyty np. mostu lub wiaduktu.

1.4. Określenia podstawowe

1.4.1. Materiał gruntujący – preparat polimero-bitumiczny lub dyspersja żywicy

epoksydowej stosowana przed ułożeniem hydroizolacji papowej w celu uszczelnienia

podłoża betonowego i zwiększenia przyczepności izolacji do podłoża.

1.4.2. Papa termozgrzewalna – rulonowy materiał hydroizolacyjny, o osnowie

poliestrowej przesyconej i powleczonej kompozycją bitumów modyfikowanych

polimerem SBS (styrol-butadien-styrol), przystosowana do zgrzewania z podłożem

warstwą dolną.

1.4.3. Izolacja pozioma – warstwa z papy termozgrzewalnej wykonana pomiędzy

konstrukcją obiektu, a nawierzchnią, mająca za zadanie niedopuszczenie wody do

konstrukcji.

1.5. Ogólne wymagania dotyczące robót

Wykonawca robót jest odpowiedzialny za jakość ich wykonania oraz za ich

zgodność z dokumentacją projektową i Specyfikacją Techniczną oraz

zaleceniami Inżyniera. Ogólne wymagania dotyczące robót podano w ST DM.00.00.00.

„Wymagania ogólne”.

2. MATERIAŁY

2.1. Wymagania ogólne

Materiałem stosowanym w trakcie wykonywania robót hydroizolacyjnych wg zasad

niniejszej Specyfikacji Technicznej są :

• izolacyjna, termozgrzewalna papa mostowa na bazie bitumów

modyfikowanych polimerem SBS, o grubości ≥ 0,5 cm,

• materiał do gruntowania podłoża betonowego na bazie polimero-bitumów

lub żywicy epoksydowej.

Należy stosować materiały należące do jednego systemu hydroizolacyjnego,

posiadającego aktualną Aprobatę Techniczną IBDiM. Izolacja pozioma o minimalnej

grubości 5 mm, zgodna z zasadami niniejszej Specyfikacji Technicznej powinna:

• zapobiegać przedostaniu się wody opadowej do konstrukcji,

• zapobiegać tworzeniu się znacznych ciśnień pary wodnej pod nawierzchnią,

• być odporna na działanie substancji chemicznych związanych z eksploatacją

i utrzymaniem dróg i odznaczać się wysokim punktem mięknienia,

• odznaczać się odpowiednią elastycznością w temperaturze ≤ - 20°C

i mięknąć dopiero w temperaturze ≥ +120°C,

• być odporna na temperaturę betonu asfaltowego podczas wałowania

lub temperaturę układanego asfaltu twardolanego,

• wykazywać odpowiednią przyczepność do podłoża betonowego i warstw

nawierzchni przewidzianej przez stosowaną technologię.

Inżynier dokonuje wyboru materiału spośród przedstawionych przez

Wykonawcę propozycji. Powinny one odpowiadać warunkom stosowania

w budownictwie mostowym, posiadać Aprobatę Techniczną IBDiM oraz spełniać

wymagania niniejszej Specyfikacji Technicznej, a ich użycie powinno być zgodne

z zaleceniami podanymi przez producenta.

2.2. Wymagania szczegółowe

Przyjęty system hydroizolacji konstrukcji powinien spełniać poniższe wymagania

szczegółowe :

• grubość warstwy hydroizolacyjnej konstrukcji powinna być ≥ 5 mm,

• grubość warstwy izolacyjnej pod osnową papy powinna być ≥ 3 mm,

• papa powinna wykazywać giętkość, badana na wałku Ø 30 mm, w temperaturze

≤ - 20°C, a jej nasiąkliwość powinna być ≤ 1,0%,

• przesiąkliwość dla wody pod ciśnieniem powinna być ≥ 0,5 MPa,

• siła zrywająca przy rozciąganiu papy wzdłuż i w poprzek arkusza winna

być ≥ 900 N, zaś wydłużenie przy zerwaniu wzdłuż i w poprzek arkusza powinno

być ≥ 40%, natomiast siła zrywająca przy rozdzieraniu wzdłuż i w poprzek

arkusza papy powinna być ≥ 220 N,

• przyczepność do podłoża zagruntowanego primerem bitumicznym powinna

być ≥ 0,4 MPa, a zagruntowanego żywicą epoksydową powinna być ≥ 0,5 MPa,

• papa powinna być odporna na temperaturę ≤ + 180°C betonu asfaltowego

• podczas wałowania lub temperaturę ≤ + 260°C układanego asfaltu

twardolanego,

• masa polimerowoasfaltowa wytopiona z papy termozgrzewalnej powinna

wykazywać łamliwość dopiero w temperaturze ≤ - 20°C i mięknąć dopiero

w temperaturze ≥ +120°C,

• grunt bitumiczny powinien wysychać w czasie ≤ 12 godzin, odznaczać się

zawartością wody ≤ 0,5% oraz lepkością w granicach 15 ÷ 40 s,

• grunt bitumiczny powinien pozwalać się nakładać już na 14 dniowy beton,

zaś grunt żywiczny powinien posiadać zdolność nakładania nawet

na 7-dniowy beton.

W niniejszej Specyfikacji Technicznej proponuje się zastosować:

• papę termozgrzewalną ERGOBIT N

• gruntbitumiczny POLYMENT HX lub

• gruntżywiczny POLYMENT ERGOFLEX DUR 500 .

Wykonawca może zastosować inne materiały pod warunkiem uzyskania akceptacji

Projektanta i Inżyniera. Zastosowany materiał musi posiadać Aprobatę Techniczną

IBDiM oraz spełniać wymagania niniejszej Specyfikacji Technicznej.

3. SPRZĘT

Wybór sprzętu i narzędzi do wykonywania robót w dostosowaniu do technologii robót

przewidzianej przez producenta preparatu należy do Wykonawcy i podlega

akceptacji przez Inżyniera. Wykonawca winien dysponować podczas prowadzenia

robót wilgotnościomierzem i termometrem elektronicznym do pomiaru temperatury

powietrza i podłoża betonowego. Do robót wykonawczych niezbędny jest palnik

propan butan (o szerokości rolki papy izolacyjnej) z urządzeniem służącym do

odwijania materiału izolacyjnego z rolki w czasie zgrzewania oraz pojedynczy palnik

gazowy i gaz propan-butan w butli. Sprzęt pomocniczy:

• wałeczki ząbkowane szerokości 7 cm do dociskania styków arkuszy

i taczka z kołem ogumionym wypełniona kamieniami o masie ok. 50 kg,

• noże do cięcia papy,

• w razie potrzeby: namiot foliowy lub brezentowy na stelażu,

dmuchawy elektryczne do ogrzewania, ręczne i elektryczne dmuchawy

gorącego powietrza.

Wyżej wymieniony sprzęt powinien być zgromadzony w wystarczającej ilości

i być sprawny.

4. TRANSPORT

Transport materiałów dowolnymi środkami przydatnymi dla danego asortymentu

robót pod względem możności ułożenia i umocowania ładunku, w sposób

zabezpieczający opakowania przed uszkodzeniem, mrozem i zawilgoceniem.

Składowanie w oryginalnych, nie otwieranych opakowaniach, w suchych

pomieszczeniach, w temperaturze zawartej w przedziale od + 8 do + 30°C.

Przestrzegać należy wszystkich wymagań zawartych w kartach technicznych

poszczególnych wyrobów.

Papę należy ustawiać równomiernie na całej powierzchni ładunkowej, obok siebie

i zabezpieczyć przed możliwością przesuwania się podczas transportu. Warunki

składowania:

a) materiał nie powinien być wystawiony na bezpośrednie działanie promieni

słonecznych i składowany w temperaturze nie przekraczającej +30°C,

b) nie należy przechowywać rolek w pozycji poziomej – powinny być

ustawione pionowo.

5. WYKONANIE ROBÓT

5.1. Ogólne warunki prowadzenia prac izolacyjnych

Wykonawca przedstawi Inżynierowi do akceptacji projekt organizacji i harmonogram

robót hydroizolacyjnych, uwzględniający wszystkie warunki, w jakich będą one

wykonywane. Przed przystąpieniem do prac izolacyjnych Wykonawca i Inżynier

dokonają niezbędnych ustaleń technologicznych. Wykonawca robót winien posiadać

udokumentowane doświadczenie w wykonywaniu prac przy hydroizolacji konstrukcji

betonowych i żelbetowych za pomocą pap termozgrzewalnych.

Izolację przeciwwodną z pap termozgrzewalnych należy układać na podłożu równym,

nieodkształcalnym, gładkim, suchym i wolnym od plam olejowych, pyłu i mleczka

cementowego. Wiek izolowanego podłoża powinien wynosić co najmniej 14 dni

w przypadku nakładania gruntu bitumicznego lub co najmniej 7 dni w przypadku

stosowania gruntu na bazie żywicy epoksydowej. Temperatura powietrza i podłoża

w czasie układania izolacji powinna być wyższa od + 8°C i niższa od + 30°C.

W przypadku konieczności wykonywania izolacji przeciwwodnych w czasie

niesprzyjających warunków atmosferycznych, takich jak nieodpowiednia

temperatura lub wilgotność powietrza, roboty należy przeprowadzić pod namiotem

foliowym lub brezentowym stosując elektryczne dmuchawy powietrza. W przypadku

silnego wiatru dopuszczalne jest kładzenie izolacji tylko na osłoniętej powierzchni.

5.2. Warunki atmosferyczne

Wykonanie robót winno być zgodne z wymaganiami Aprobaty Technicznej oraz kart

technologicznych Producenta stosowanych preparatów. Wykonawca winien

przedstawić Inżynierowi do akceptacji harmonogram robót uwzględniający czas

schnięcia kolejnych warstw. Należy przestrzegać temperatur podłoża, otoczenia

i materiałów podanych w kartach technicznych, które nie powinny być niższe niż

+8°C i jednocześnie co najmniej 3°C powyżej panującej temperatury punktu rosy.

Zabronione jest wykonywanie robót poza granicznymi temperaturami, w czasie

deszczu i przy wilgotności powietrza przekraczającej 85%.

5.3. Przygotowanie i gruntowanie podłoża

Przygotowanie podłoża betonowego przy wykonywaniu nawierzchni żywicznych ma

szczególne znaczenie. W zakres przygotowania podłoża wchodzą następujące prace:

• usunięcie pozostałości powłok ochronnych i pielęgnacyjnych oraz

powierzchniowych zanieczyszczeń,

• usunięcie mleczka cementowego i słabo związanych warstw betonu przez

piaskowanie, hydropiaskowanie lub groszkowanie,

• usunięcie szkodliwych substancji mogących mieć wpływ na połączenie

nakładanych materiałów z betonem,

• podłoże musi być suche, czyste, chłonne i wystarczająco nośne.

Wykonawca zobowiązany jest posiadać przyrząd do oznaczania wytrzymałości na

odrywanie i dokumentować odpowiednie przygotowanie podłoża protokołem

z wynikami badań. Średnia wytrzymałość betonu na odrywanie nie powinna być

mniejsza od 1,5 MPa (wg PN-92/B-01814), a minimalna miejscowa wytrzymałość nie

powinna być mniejsza niż 1,0 MPa wg Warunków Technicznych, jakim powinny

odpowiadać drogowe obiekty inżynierskie i ich usytuowanie (Dz. U nr 63 z 2000r., poz.

735 §170.2b, badana wg PN-92/B-01814). Wykonawca zobowiązany jest

dokumentować odpowiednie przygotowania podłoża protokołem z wynikami badań.

Jeżeli podłoże wykazuje jakiekolwiek usterki to powinno być usunięte według zasad

określonych przez Inżyniera.

Podłoże betonowe należy gruntować firmowymi roztworami bitumicznymi

lub żywicami epoksydowymi zalecanymi przez producenta materiałów

hydroizolacyjnych. Przy gruntowaniu podłoża należy stosować następujące zasady:

• należy gruntować podłoże wyłącznie dobrze przygotowane i odebrane

przez Inżyniera,

• beton w gruntowanym podłożu powinien być co najmniej 14 dniowy dla

gruntu bitumicznego lub co najmniej 7 dniowy przy zastosowaniu

do gruntowania żywicy epoksydowej,

• powierzchnię przewidzianą do zaizolowania należy gruntować tylko

jednokrotnie,

zużywając tyle środka gruntującego, ile beton zdoła całkowicie wchłonąć (bez

powstawania kałuż) tak, aby na powierzchni nie pozostawała powłoka

z warstewki bitumu, ilość ta zwykle nie przekracza 0,2 l/m 2 ,

• w przypadku nakładania gruntu żywicznego należy świeżo zagruntowane

podłoże wysypać suszonym piecowo piaskiem kwarcowym

o uziarnieniu 0,1÷0,5 mm,

Bitumiczny środek gruntujący należy nanosić wałkami malarskimi lub szczotkami

do środków gruntujących (odpornych na działanie rozpuszczalników, głównie

węglowodorów aromatycznych). Żywiczne preparaty gruntujące są rozlewane na

podłożu i równomiernie rozprowadzane za pomocą gumowego zgarniaka,

a następnie rolowane wałkiem futrzanym w celu usunięcia rozlewisk i kałuż.

Przed ułożeniem izolacji powierzchnia zagruntowana powinna być całkowicie sucha,

co wymaga najczęściej 24 godzinnego odstępu czasu przed przyklejeniem warstwy

papy termozgrzewalnej. W pierwszej kolejności należy zagruntować powierzchnię

przy narożach wklęsłych i wypukłych.

Przed ułożeniem warstwy izolacyjnej nie dopuszcza się ruchu pieszego po

zagruntowanych powierzchniach.

5.4. Przygotowanie i sprawdzenie materiałów

Na placu budowy powinien znajdować się materiał izolacyjny potrzebny na

co najmniej jedną zmianę roboczą. Należy sprawdzić czy:

• przygotowany materiał jest odpowiedniej jakości, czy nie jest sklejony

w rolce, załamany, popękany czy ma odpowiednią grubość

i wygląd zgodny z wymaganiami przedmiotowej normy lub świadectwa

dopuszczenia dotyczącego danego materiału,

• przekładka antyadhezyjna (folia polietylenowa) daje się łatwo odklejać.

Należy używać wyłącznie izolacji nie uszkodzonych, dobrej jakości. Używany

materiał nie powinien mieć przekroczonego okresu gwarancji. Materiał uszkodzony

należy usunąć z placu budowy. Za jakość wbudowywanego materiału odpowiada

Wykonawca.

5.5. Wykonanie izolacji

• Układanie izolacji przy krawędziach:

Przed ułożeniem izolacji miejsca te należy zagruntować. W pierwszej kolejności

należy zabezpieczyć naroże wklęsłe i wypukłe wyklejając je arkuszami materiału

izolacyjnego o wymiarach dostosowanych do izolowanej powierzchni.

Minimalny zakład tych arkuszy musi wynosić 8 cm.

• Układanie izolacji:

Układanie izolacji rozpoczynamy od najniższego punktu obiektu posuwając się

w górę. Celem uniknięcia nałożenia się czterech warstw izolacji układamy całą

długość rolki na przemian z połową jej długości. Początek rolki mocujemy za

pomocą ręcznego palnika, a całą rolkę ustawiamy zgodnie z ukształtowaniem

obiektu. Zakończenie izolacji na powierzchniach pionowych (np. przy belce

poręczowej) należy wykonać przy użyciu arkusza o szerokości 50 cm (połowa

szerokości rolki). Zakład czołowy między końcami rolek winien wynosić 15 cm.

Należy szczególnie dokładnie wklejać izolację we wklęsłe krawędzie izolowanego

przekroju nie naciągając przyklejanego materiału. Wszystkie arkusze

uszczelniające powinny dokładnie przylegać do podłoża bez fałd i załamań

(zmarszczeń) materiału izolacyjnego. Warunkiem skutecznego zgrzania izolacji

z podłożem jest wypływający bitum, który gwarantuje szczelne połączenie.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: