Imię i nazwisko: Łukasz Niedźwiecki
nr indeksu: 117045
kierunek studiów: Energetyka
specjalność: Energetyka ze Źródeł Odnawialnych
kurs: Fototermiczne systemy konwersji energii
PROJEKT
1. Dane do projektu oraz założenia wstępne
Pgrzewcza = 17 kW
T WY kolektora = 42 °C
zakładany czynnik: wodny roztwór glikolu propylenowego (51% masowo, Tkrzepnięcia=-35 °C)
ρ = 1,04 kg/dm3 (w temperaturze 20 °C)
cp = 3,55 kJ/kg*K
lokalizacja: Wrocław
Przyjęto, że ciepło generowane przez kolektory jest wykorzystywane do ogrzewania jaj w wylęgarni. Temperatura na wejściu do kolektora wynosi 36,5 °C. Temperatura wymagana w aparatach lęgowych dla drobiu mieści się w przedziale pomiędzy 37,7 a 38,3 [1]. Zakładana temperatura jest niższa, ze względu na straty cieplne na powrocie czynnika.
2. Gęstość promieniowania na powierzchnię horyzontalną
Gęstość promieniowania na powierzchnię płaską oszacowano przy użyciu kalkulatora online – SOLARSYM [2]. Parametry wejściowe dla których program dokonywał obliczeń są przedstawione na rysunku 1.
Rysunek 1. Parametry wejściowe – ustawienia wybrane w kalkulatorze promieniowania słonecznego SOLARSYM [2] dla powierzchni ustawionej na płaszczyźnie horyzontalnej
Za pomocą kalkulatora SOLARSYM został znaleziony dzień, w którym suma promieniowania dochodzącego do ziemi była najmniejsza. Wynikiem był 273 dzień roku (30 września). Następnie dla znalezionego dnia wybrano godzinę, w której wartość chwilowa promieniowania była najwyższa. Była to godzina 1200 , promieniowanie wyniosło 1097,9 W/m2 (Rys.2).
Rysunek 2. Wyniki otrzymane za pomocą kalkulatora SOLARSYM [2] dla powierzchni ustawionej na płaszczyźnie horyzontalnej
3. Poszukiwanie minimalnej odchyłki i optymalnego kąta nachylenia kolektora
Dla znalezienia wspomnianych w niniejszym punkcie parametrów należy posłużyć się następującymi formułami:
δ=23,45∙sin360∙284+n365 (3.1)
gdzie:
n - numer dnia w roku (na podstawie pkt.2 przyjmuje się 273 dzień w roku, tj. 30 września)
δ - deklinacja
ω=15∙(τ-12.00) (3.2)
ω - kąt godzinowy
τ - godzina (na podstawie pkt.2 przyjmuje się godzinę 1200)
θβ=sinδ∙sinφ∙cosβ-sinδ∙cosφ∙sinβ∙cosγ+cosδ∙cosφ∙cosβ∙cosω+cosδ∙ sinφ∙sinβ∙cosγ∙cosω+cosδ∙sinβ∙sinγ∙sinω (3.3)
Θβ - kąt padania promieniowania słonecznego
φ - szerokość geograficzna
β - kąt odchylenia kolektora od poziomu
γ - orientacja kolektora względem osi północ-południe (0° gdy wektor normalny powierzchni kolektora skierowany jest na południe, -1° za każdy stopień odchylenia osi w kierunku wschodnim)
Obliczenia zostały przeprowadzone iteracyjnie, gdzie przy kolejnej iteracji zmianie o 1° ulegał kąt β. Wartość kąta β zmieniała się w przedziale od 0° do 90°. Najmniejsza wartość kąta Θβ została osiągnięta dla kąta β równego 55° i wyniosła 0,18°.
4. Moc promieniowania padającego na pojedynczy kolektor
Moc generowana przez pojedynczy kolektor zależy od strumienia promieniowania padającego na jego powierzchnię apertury. Zakładany rozmiar kolektorów wynosi 2 m długości na 1 m szerokości. Zakłada się, że powierzchnia czynna kolektora ograniczona jest ramą kolektora o szerokości 5 cm licząc od krawędzi kolektora. Przyjmuje się że zacienienie kolektora redukuje jego czynną powierzchnię o 5%. Na tej podstawie efektywna powierzchnia absorbera (apertura) wynosi 1,62 m2.
Strumień promieniowania padającego na powierzchnię apertury kolektora można obliczyć przy pomocy wzoru:
Gβ=Gb∙Rb+Gd∙1+cosβ2+Gb+Gd∙ρ0∙1-cosβ2 (4.1)
Gb - strumień promieniowania bezpośredniego
Gd - strumień promieniowania dyfuzyjnego
ρ0 - refleksyjność otoczenia
Strumień ciepła użytecznego przejmowany przez czynnik obliczono przy pomocy wzoru:
Qu=ApS-UL∙TAbs-Totocz (4.2)
Ap - apertura
S - strumień promieniowania docierający do absorbera
UL - zastępczy współczynnik strat cieplnych dla kolektora
TAbs - temperatura absorbera
Totocz - temperatura otoczenia
Na podstawie wieloletnich danych meteorologicznych dla stacji we Wrocławiu [3] obliczono średnią temperaturę otoczenia, która w rozpatrywanym okresie wynosi 18,57°C. Przy obliczaniu średniej brano pod uwagą średnie temperatury dla każdej godziny w wybranym okresie w godzinach od 700 do 1900. Jako średnią temperaturę powierzchni absorbera przyjęto temperaturę o 5°C wyższą od średniej temperatury czynnika wewnątrz kolektora, która została wyznaczona jako średnia logarytmiczna temperatury czynnika na wejściu i na wyjściu. Przyjęta temperatura powierzchni absorbera TAbs wyniosła ok. 317,4 K ( ok. 44,2°C).
Strumień promieniowania docierający do absorbera można obliczyć ze wzoru:
S=Gb∙Rb∙τ∙αθβ+Gd∙1+cosβ2+Gb+Gd∙ρ0∙1-cosβ2∙τ∙αθβ (4.3)
τ - współczynnik transmisji osłony przeźroczystej
α - współczynnik absorpcji osłony przeźroczystej
ρ0 - współczynnik odbicia dla otoczenia kolektora
Przyjęto że w otoczeniu kolektora jest głównie trawa i beton i na tej podstawie współczynnik ρ0 został przyjęty na poziomie 0,30 [4]. Przyjęto transmisyjność osłony przeźroczystej dla widma promieniowania słonecznego typową dla szyby ze szkła zwykłego o grubości 3 mm, wynoszącą 0,86 [4].
Na podstawie obliczeń strumień promieniowania docierający do powierzchni kolektora wynosi 1053,5 W.
5. Obliczenie strat cieplnych kolektora
Aby obliczyć straty cieplne kolektora należy znaleźć zastępczy współczynnik strat cieplnych kolektora UL . Jest on sumą współczynników Ub , Uc oraz Ud , które oznaczają odpowiednio:
Ud - zastępczy współczynnik strat cieplnych dla absorbera i izolacji na dolnej stronie kolektora
Ub - zastępczy współczynnik strat cieplnych dla bocznych powierzchni kolektora
Uc - zastępczy współczynnik strat cieplnych dla szyby kolektora
Aby obliczyć Ud należy posłużyć się wzorem:
Ud=11hp+δAλA+δiλi+1hz (5.1)
hp - współczynnik przejmowania ciepła pomiędzy absorberem a powietrzem znajdującym się w pustej przestrzeni pod płytą absorbera
hz - współczynnik przejmowania ciepła pomiędzy obudową kolektora a otoczeniem
δA - grubość płyty absorbera
...
mmarmour