ZESPÓŁ HORNERA

1.        R. Mazur  „Podstawy kliniczne neurologii”

ETIOLOGIA :

· zespół Wallenberga

· jamistosć rdzenia

· guzy rdzenia

· uszkodzenia pnia mózgu

· uszkodzenie pnia współczulnego przez :

-          guzy szczytu płuc (zespół Pancoasta)

-          nowotwory szyi (węzły chłonne)

-          żebro szyjne

-          powiększenie gruczołu tarczowego

-          powięszenie węzłow chłonnych szyi

-          patologie przestrzeni pozagardłowej (towarzyszy mu porażenie nerwów opuszki)

PATOGENEZA:

· unerwienie wspólczulne mm. oka :

-          ośrodek rzęskowo – rdzeniowy znajduje się na wysokości C8 – Th2

-          włókna przezwojowe biegną w korzonku brzusznym

-          włókna przedzwojowe przełaczane są w zwoju szyjnym górnym na zazwojowe, które dołączają do splotu szyjno – tętniczego wraz z tętnicą wnikają do czaszki, a następnie do oczodołu

-          unerwiają m.dilator pupillae, m. tarczkowy (część m. dźwigacza powieki górnej) i m. oczodołowy

· uszkodzeniu może ulec :

-          ośrodek rzęskowo – rdzeniowy

-          włokna biegnące do ośrodka :

→    z podwzgórza przez pień mózgu i rdzeń szyjny

-          włokna wychodzące z ośrodka

OBRAZ  KLINICZNY:

· triada objawów :

-          zapadnięcie gałki ocznej

-          opadnięcie powieki

-          zwężenie źrenicy

· objawy niestałe :

-          rozszerzenie naczyń na twarzy po stronie uszkodzenia

-          brak pocenia tjw.

2