UCZUCIE WIDOCZNE JAK NA DŁONI
Rodzaj zabawy: w parach, opierająca się na zaufaniu do partnera. Zabawa uczy wyrażania uczuć przy pomocy własnego ciała i uwrażliwia ich spostrzeganie.
Miejsce: w pomieszczeniach.
Czas trwania: około 10 minut.
Przeznaczona dla: głównie dla dzieci; korzystna jest niewielka ilość osób w grupie.
Opis zabawy
Uczestnicy tworzą pary i wymieniają się uczuciami. Każda para otrzymuje karteczki z wypisanymi na nich, rozmaitymi nazwami uczuć, na przykład „wesoły", „smutny", „rozzłoszczony" itp. Jedna z osób w parze zamyka oczy i kładzie swoją dłoń na stole. Jej partner losuje pierwszą karteczkę i dotyka dłoni swojego kolegi czy koleżanki w taki sposób, aby potrafili oni dokładnie rozpoznać, o jakie uczucie chodzi. Kiedy jego nazwa zostanie odgadnięta, następuje zamiana ról. Zabawa toczy się tak długo, aż wykorzystane zostaną wszystkie karteczki, albo gdy nie sprawia ona uczestnikom już żadnej przyjemności.
Inne możliwości
W mniejszych grupach interesujące mogłoby być przekazywanie sobie danego uczucia w kole: uczestnicy siadają na krzesłach ustawionych w kręgu i „podają sobie uczucie", dotykając dłoni sąsiada.
Porady
Na pozytywne rezultaty zabawy korzystnie wpływa stosunkowo duże pomieszczenie, w którym uczestnicy mogą się tak rozproszyć, aby pary mogły skupić się na zabawie, nie przeszkadzając sobie nawzajem.
Wskazówki pedagogiczne
Warunkiem przeprowadzenia tej zabawy jest spokojna i rozluźniona grupa, która czerpie przyjemność z eksperymentowania z formami wyrażania uczuć. Zabawa rozwija zdolność właściwego uzewnętrzniania uczuć i ich spostrzegania. Prowadzący powinien nakłonić pary do rozmowy na temat ich spostrzeżeń oraz do tego, by włączali do zabawy swoje doświadczenia z życia codziennego. W przypadku dzieci korzystne jest przejęcie przez prowadzącego roli doradcy i udzielanie porad poszczególnym parom.
piokles