POWSZECHNY SPIS LUDNOŚCI-to podstawowe badanie z zakresu statystyki ludności. Ma na celu zebranie informacji o stanie i strukturze ludności wg ustalonych cech demograficznych społeczno-zawodowych w oznaczonym momencie na określonym terytorium. W Polsce powszechne spisy ludności odbywają się co 10 lat, w latach zakończonych na zero lub im bliskich ( w 1990 nie przeprowadzono).

ZARYS HISTORYCZNY

W 1789 roku przeprowadzono pierwszy w Polsce spis powszechny. Rozbiory i wojny sprawiały, że rzadko takie spisy odbywały się w regularnych odstępach. Ale, mimo to rozwój  statystyki w naszym kraju nie odbiegał od europejskich trendów.

Ustawa o powszechnym spisie dymów w Rzeczpospolitej, przyjętej przez Sejm w 1789 roku, czyli przed rozbiorami głosiła:

„Nakazujemy, aby wszystkich miast, miasteczek i wsiów królewskich, także naszych stołowych oraz duchowych i ziemskich, tak dawnych, jak nowo osadzonych i przybyłych, dziedzińce , passessorowie lub dyspozytorowie, a co do naszych dóbr stołowych vice-administratorowie, w miastach zaś wolnych królewskich magistraty wielkość kominów nie wyłączając żadnego w Koronie komina, czyli dymu i równie w Wielkim Księstwie Litewskim (...) przed komisyjami powiatowymi  zaprzysięgli.”

Dlaczego Sejm tak interesowały akurat kominy czy dymy? Bynajmniej w tym czasie przyjmowano po prostu, że kto ma dom, posiada piec lub palenisko. Od kominów więc, a w przypadku „kurnych chat”- od dymów, płaciło się podatek.

Rozbiory nie przerwały rozwoju statystyki na ziemiach polskich. W 1809 roku „statysta” (polityk) Stanisław Staszic wydał rozprawę  „ O statystyce Polski. Krótki rut wiadomości potrzebnych tym, którzy ten kraj chcą oswobodzić, i tym, którzy w nim chcą rządzić”. Pierwsze rzeczywiście powszechne spisy ludności ( a nie dymów) przeprowadzono w Księstwie Warszawskim w latach 1808-1810. dla opracowania wyników ankiet powołano jedno z pierwszych w Europie Biuro Statystyczne. W 1811 w Szkole Prawa i Administracji powstała pierwsza Katedra Statystyki.

W 1827 roku wydano pierwowzory roczników statystycznych w Warszawie „ Tabela Miast i Wsi Królestwa Polskiego”. W publikacji podano liczbę domów i ludności dla każdej miejscowości.

Polscy statystycy powołali w 1912 roku Polskie Towarzystwo Statystyczne z siedzibą w Krakowie. Pierwszym osiągnięciem tego instytutu było wydanie w 1915 roku rocznika statystyczno-historycznego „ Statystyka Polski”.

Zupełnie nowe możliwości dla statystyki stworzyły dopiero niepodległość i zjednoczenie Polski. Jeszcze przed formalnym powstaniem II Rzeczpospolitej 13 lipca 1918 roku powstał Główny Urząd Statystyczny ( GUS). Pierwszy w niepodległej Polsce spis powszechny odbył się w 1921 roku. Planowano powtarzać go co 10 lat. Następny odbył się zgodnie z planem, kolejny uniemożliwiła II wojna światowa.

1 marca 1943 roku okupanci przeprowadzili sumaryczny spis ludności w Generalnym Gubernatorstwie.

Pierwszy po wojnie rocznik statystyczny został wydany w 1947 roku, pierwszy narodowy spis powszechny przeprowadzono w 1950 r. Od tej pory narodowe spisy przeprowadzano regularnie, w 1960, 1970, 1978, 1988. Ostatni, z pewnym opóźnieniem odbył się w 2002 r. Roczniki statystyczne ukazują się raz do roku.

PODSTAWOWE CELE NARODOWEGO SPISU POWSZECHNEGO LUDNOŚCI

·         Zebranie informacji o stanie i strukturze ludności, gospodarstw domowych i rodzin oraz informacji o mieszkaniach i warunkach mieszkaniowych- na najniższym poziomie podziału terytorialnego kraju

·         Opisanie zmian, jakie zaszły w czasie, w podstawowych strukturach demograficzno-społecznych, gospodarstw domowych i rodzinach oraz zmian w wielkości i standardzie zasobów mieszkaniowych

·         Dostarczenie informacji niezbędnych do międzynarodowych porównań- poprzez uwzględnienie w opracowaniach standardów i zaleceń organizacji międzynarodowych

·         Dostarczenie danych do utworzenia operatów do losowania prób do badań statystycznych.

ZAKRES TEMATYCZNY NARODOWEGO SPISU POWSZECHNEGO LUDNOŚCI UWZGLĘDNIA:

1. Geograficzną charakterystykę ludności:

-           miejsce zamieszkania oraz przebywania

-           migrację ludności ( wewnętrzne i zagraniczne)

2. Demograficzną charakterystykę osób:

-           płeć

-           wiek

-           stan cywilny ( formalnoprawny, faktyczny)

3. Charakterystykę demograficzną gospodarstw domowych i rodzin:

-           pozycję osób w gospodarstwie domowym i rodzinie

-           wielkość i skład gospodarstwa domowego i rodziny

4. Charakterystykę społeczną osób:

-           poziom wykształcenia oraz uczęszczania do szkoły

-           kraj urodzenia

-           obywatelstwo

-           deklarowaną narodowość i język używany w rozmowach w domu

5. Niepełnosprawność prawną i biologiczną
6. Aktywność ekonomiczną ludności:

-           pracujący

-           bezrobotni

-           bierni zawodowo

-           pracujący w indywidualnych gospodarstwach rolnych

-           zawód

-           rodzaj działalności i zakładu pracy

7. Główne i dodatkowe źródła utrzymania osób oraz pobieranie świadczeń społecznych
8. Źródła utrzymania gospodarstw oraz zamieszkiwania.
9. Gospodarstwa zbiorowe i rodziny w tych gospodarstwach

Tematyka ludnościowa w 2002 roku została wzbogacona dzięki przeprowadzeniu dwóch badań towarzyszących spisów:

-           badanie dzietności kobiet

-           długookresowe migracje ludności, jakie miały miejsce w latach 1989-2002

PRZYBLIŻENIE CHARAKTERYSTYKI PRZEPROWADZENIA NIEKTÓRYCH W/W ZAKRESÓW TEMATYCZNYCH:

1. STAN CYWILNY PRAWNY-po raz pierwszy badano prawny stan cywilny ludności w spisie z 2002  roku. We wszystkich wcześniejszych spisach badano wyłącznie stan cywilny faktyczny. Badanie polegało na stwierdzeniu stanu cywilnego prawnego: żonaty, zamężna czy pozostają w związku małżeńskim, czy też faktycznie małżeństwo rozpadło się, ale ten rozpad nie został usankcjonowany prawnie (przez rozwód czy separację).

Ze względu na przepisy prawa, określające dolną granicę wieku umożliwiającego zawarcie związków małżeńskich obowiązujące w poszczególnych krajach, w spisach ludności przyjęto określać stan cywilny dla osób będących w wieku 15 lat i więcej.

2. LUDNOŚĆ W GOSPODARSTWACH ZBIOROWYCH- gospodarstwem zbiorowym określa się osoby zamieszkujące w obiektach zbiorowego zakwaterowania. Obiektem zbiorowego zakwaterowania jest zespół pomieszczeń zlokalizowanych w jednym lub kilku budynkach, zajętych przez jeden zakład świadczący usługi opiekuńczo-wychowawcze, opiekuńczo- lecznicze, hotelarskie bądź inne, w których zamieszkuje zwykle większa liczba osób.

Obiekty zbiorowego zakwaterowania można podzielić ze względu na okres zamieszkania na:

-           stałego zamieszkania, są to: dom pomocy społecznej dla emerytów, zakłady opiekuńczo-lecznicze dla przewlekle chorych lub upośledzonych, klasztory, dom zakonne

-           dłuższego zamieszkania, są to: internaty, dom studenckie, hotele pracownicze, domy dziecka

-           krótkotrwałego pobytu, są to: hotele, motele, pensjonaty, domy wczasowe,  a także szpitale, sanatoria, prewentoria

-            

3. WYKSZTAŁCENIE- spis powszechny jest jedynym badaniem dostarczającym pełnych informacji o wykształceniu ludności. W spisie z 2002 roku klasyfikacja poziomu wykształcenia jest nieco rozszerzona w stosunku do spisu z 1988 r. Badaniem poziomu wykształcenia są objęte osoby w wieku 13 lat i więcej.

4. OSOB NIEPEŁNOSPRAWNE- spis powszechny ludności jest jedynym pełnym badaniem, którego wyniki pozwalają ustalić liczbę osób niepełnosprawnych oraz umożliwiają szczegółową charakterystykę tej grupy ludności. Obecnie stosowane pojęcie „niepełnosprawność” w poprzednich latach funkcjonowało zamiennie z pojęciem „inwalidztwo”. Polska jest jednym z nielicznych krajów, w których badanie zjawiska niepełnosprawności w spisach stało się już tradycją.

Osobą niepełnosprawną jest taka osoba, która posiada odpowiednie orzeczenie wydane przez organ do tego upoważniony lub osoba, która takiego orzeczenia nie posiada, lecz odczuwa ograniczenie sprawności w wykonywaniu czynności podstawowych dla swojego wieku (zabawa, nauka, praca, samoobsługa).

Zbiorowość osób niepełnosprawnych dzieli się na 2 podstawowe grupy:

-           Osoby niepełnosprawne prawnie, tj. takie, które posiadają odpowiednie, aktualne orzeczenie wydane przez organ do tego upoważniony

-           Osoby niepełnosprawne  tylko biologicznie, tj. takie, które nie posiadają orzeczenia, ale mają (odczuwają) całkowicie lub poważnie ograniczone zdolności do wykonywania czynności podstawowych.

     Kryterium do zakwalifikowania danej osoby do zbiorowości osób niepełnosprawnych prawnie jest posiadanie:

-           aktualnego orzeczenia wydanego przez odpowiedni organ orzekający- dla osób w wieku 16 lat i więcej

-           uprawnienia do pobierania zasiłku pielęgnacyjnego dla dzieci poniżej 16 roku życia.

5. KRAJ URODZENIA- w polskich spisach ludności kraj urodzenia był przedmiotem badania w okresie międzywojennym, tj. w spisach z 1921 oraz 1931, aczkolwiek samo pytanie było sformułowane jako „ miejsce urodzenia”.

         W okresie powojennym w spisach ludności nie badano kraju urodzenia, natomiast             miejsce urodzenia było już przedmiotem badania w spisach  lat 1970, 1978, 1988.

      Informacja o miejscu urodzenia w powiązaniu z miejscem zamieszkania pozwala na s    szerszy spis migracji wewnętrznych ludności. Z kolei włączenie do tematyki spisowej badania kraju urodzenia pozwala na pogłębioną analizę migracji zagranicznej ludności, a w powiązaniu z danymi o obywatelstwie czy narodowości- na ocenę procesów asymilacji ludności, pomieszczeń międzynarodowych oraz ocenę zachowań pro-migracyjnych różnych społeczności.

6. NARODOWOŚĆ- była przedmiotem badań w naszym kraju w okresie przedwojennym w spisach ludności z lat 1921 oraz 1931, przy czym w 1931 roku narodowość była ustalana pośrednio na podstawie wyznania oraz języka ojczystego. W latach powojennych po raz pierwszy zagadnienia narodowościowe włączono do spisu ludności w 2002 roku. Z uwagi na duży stopień trudności badań narodowości, uzyskane wyniki wymagają bardzo ostrożnej interpretacji- bezwzględnie, w powiązaniu z zastosowaną w spisie definicją pojęcia narodowości.

7. JĘZYK UŻYWANY W DOMU- obok pytania o narodowość do tematyki spisu ludności w 2002 roku wprowadzono pytanie o język używany w kontaktach domowych.

8. MIGRACJE LUDNOŚCI-

1. 1. ludność zasiedziała i mobilna- ludność, która przebywała poza miejscowością przez okres trwający 12 miesięcy lub dłużej i do niej powróciła, była traktowana w spisie z 2002 jako ludność przybyła do tej miejscowości. W spisie tym nie uwzględniono przerw w zamieszkaniu spowodowanych odbywaniem zasadniczej służby wojskowej, przebywaniem w zakładach karnych, przebywaniem za granicą w placówkach dyplomatycznych, przebywaniem w innych miejscach z powodu działań wojennych; nie uwzględniono również nieobecności (nawet dłuższej) w takich przypadkach, kiedy osoba była poza miejscem (gminą ) zamieszkania w momencie spisu
   2. migracje wewnętrzne- w spisie 2002 badano tylko ostatnią migrację danej osoby, zatem wobec tego, że jedna osoba mogła zmieniać miejsce zamieszkania nawet kilka razy w danym okresie, faktów migracji było zdecydowanie więcej
   3. migracje zagraniczne- obejmuje osoby, które przybyły z zagranicy na pobyt stały tj. imigrantów, którzy otrzymali prawo stałego pobytu (osiedlenia się ) w Polsce oraz mieszkańców Polski, którzy przebywali za granicą czasowo 12 miesięcy lub dłużej i powrócili do miejscowości aktualnego zamieszkania na pobyt stały lub czasowy. 

9. AKTYWNOŚĆ EKONOMICZNA LUDNOŚCI- z punktu widzenia analizy rynku pracy ludność w wieku 15 lat i więcej można podzielić- zgodnie z międzynarodowymi standardami- na trzy podstawowe kategorie: pracujących, bezrobotnych i biernych zawodowo. Pracując i bezrobotni tworzą razem kategorię aktywnych zawodowo.

Do pracujących zaliczono wszystkie osoby w wieku 15 lat i więcej, które w okresie badanego tygodnia:

a)             wykonywały przez co najmniej 1 godzinę pracę przynoszącą zarobek lub dochód, tzn. były zatrudnione w charakterze pracownika najemnego, pracował we własnym (lub dzierżawionym) gospodarstwie rolnym lub prowadziły własną działalność gospodarczą poza rolnictwem, pomagały (bez wynagrodzenia) w prowadzeniu rodzinnego gospodarstwa rolnego lub rodzinnej działalności gospodarczej poza rolnictwem,

b)             nie wykonywały pracy (np. z powodu choroby, urlopu, przerwy w działalności zakładu, trudnych warunków atmosferycznych, strajku), ale formalnie miały pracę jako pracownicy najemni bądź pracujący na własny rachunek.

              Bezrobotni  są to osoby w wieku 15-74 lata, które spełniły jednocześnie trzy

              warunki:

a)             w okresie badanego tygodnia nie były osobami pracującymi

b)             aktywnie poszukiwały pracy, tzn. podjęły konkretne działania w ciągu 4 tygodni (wliczając jako ostatni- tydzień badany), aby znaleźć pracę

c)             były gotowe (zdolne) podjąć pracę w tygodniu badanym i następnym.

Do bezrobotnych zostały zaliczone także osoby, które nie poszukiwały pracy, ponieważ miały pracę załatwioną i oczekiwały na jej rozpoczęcie.

Ludność bierną zawodowo ( tzn. pozostającą poza siłą roboczą) stanowią osoby w wieku 15 lat i więcej, które nie zostały zaklasyfikowane jako pracujące lub bezrobotne, tzn. osoby, które w badanym tygodniu:

-           nie pracowały, nie miały pracy i jej nie poszukiwały

-           nie pracowały, poszukiwały pracy, ale nie były zdolne (gotowe) do jej podjęcia w tygodniu badanym i następnym

Wymienione trzy grupy ludności możliwe są do wyodrębnienia począwszy od 1990 roku tj. od początku transformacji ustrojowej. Dla lat wcześniejszych- w tym również dla roku objętego poprzednim spisem ludności (1988)- nie notowano w Polsce zjawiska bezrobocia. W związku z tym, przed 1990 r. wyróżniano tylko dwie kategorie ludności: czynnych i biernych zawodowo.

   W spisie ludności 1988 do czynnych zawodowo zaliczano:

-           osoby pracujące, dla których praca była głównym źródłem utrzymania

  oraz

-           osoby posiadające główne niezarobkowe źródło i jednocześnie pracujące (praca stanowiła dla nich dodatkowe źródło utrzymania). 

Jako biernych zawodowo traktowano osoby posiadające wyłącznie własne niezarobkowe źródło utrzymania oraz wszystkie osoby pozostające na utrzymaniu.

UPOWSZECHNIANIE WYNIKÓW SPISU

    Odbywa się poprzez:

1. publikowanie danych
2. udostępnianie danych na nośnikach informatycznych oraz poprzez bezpośredni dostęp do baz informacyjnych z wynikami spisów.
3. dostępność podstawowych danych poprzez Internet
4. udostępnianie danych poprzez Bank Danych Regionalnych

5.      przygotowane przez Urząd Statystyczny publikacje wojewódzkie

ZAKOŃCZENIE

Znaczenie spisów ludności jest różne w poszczególnych krajach, w zależności od sprawności funkcjonowania systemów ewidencyjnych i rejestrów oraz stopnia powiązania systemu badań statystycznych z administracyjnymi źródłami danych.

W naszym kraju znaczenie spisu ludności jest nadal bardzo duże. W ostatnim stuleciu Polska przeprowadziła siedem spisów powszechnych ludności (1921, 1931, 1950, 1960, 1970, 1978, 1988), jeden spis sumaryczny w 1946 roku oraz trzy spisy reprezentacyjne (mikrospisy) w latach 1974, 1984, 1995.

Dla Polski spis ludności z 2002 r. był badaniem szczególnym, ponieważ był pierwszym pełnym spisem po głębokich przeobrażeniach społeczno-gospodarczych i ustrojowych, jakie miały miejsce w latach dziewięćdziesiątych. Przeobrażenia te spowodowały zmiany w dotychczasowych procesach demograficznych oraz głębokie przemiany strukt...