Podczas ostatnich kilku lekcji omawialiśmy szkicowanie elementów, nadawanie wymiaru poszczególnym szkicom oraz wiązanie szkicu. Robiliśmy to, aby przygotować wszystko, co jest potrzebne do nadania szkicowi trzeciego wymiaru. Aby jednak móc efektywnie pracować nad modelami 3D, należy poznać kilka pojęć dotyczących płaszczyzn szkicowania. Jak zapewne się domyślasz, powierzchnia, na której tworzymy szkic, nosi nazwę płaszczyzny szkicowania. Trzeba teraz napisać kilka nudnych zdań na temat teorii płaszczyzn szkicowania.
Płaszczyzny szkicowania mogą być tworzone w sposób standardowy za pomocą przeglądarki obiektów. Takie ich tworzenie pozwala na usytuowanie płaszczyzny szkicu na płaszczyznach układu współrzędnych. Płaszczyzny tego typu będziemy nazywać nieparametrycznymi płaszczyznami szkicu. Płaszczyzny nieparametryczne nie zmieniają położenia po zmianie geometrii modelu 3D.
Aby urozmaicić trochę ten wywód teoretyczny, proponuję wykonanie prostego ćwiczenia. Narysujmy kilka niezależnych szkiców na różnych płaszczyznach konstrukcyjnych usytuowanych w różnych płaszczyznach układu współrzędnych. Powinno powstać coś podobnego do tego, co widać na poniższym rysunku.
Rys. 1
Pokażę teraz, jak narysować podobny element -- ale bez omawiania, w jaki sposób używać takiego czy innego narzędzia, ponieważ to już wiemy z poprzednich lekcji.
Do pracy! Tworzymy nowy rysunek szkicu i jak zwykle usuwamy szkic powstający domyślnie. Teraz otwieramy folder Origin i klikamy jedną z "płaszczyzn" układu współrzędnych.
Rys. 2
Zarys wybranej płaszczyzny jest wyraźnie widoczny w obszarze szkicowania, co zapewnia nam lepszą orientację.
Rys. 3
Proponuję teraz utworzenie trzech szkiców, dla każdej z płaszczyzn. Następnie, korzystając na przemian ze szkiców, rysujemy okręgi zawieszone w początku układu współrzędnych i nadajemy im odpowiednie więzy wymiarowe. Jak widać, tworzenie samych nieparametrycznych płaszczyzn szkicu jest proste i przeważnie od takiej płaszczyzny zaczynamy tworzenie elementu 3D.
Jeśli stosujemy płaszczyzny nieparametryczne, to nasuwają się również na myśl płaszczyzny parametryczne. Oczywiście, w takie płaszczyzny Inventor również został wyposażony. Płaszczyzny parametryczne szkicu to takie, które zmieniają swoje usytuowanie w wyniku zmian powstałych w geometrii elementu bryłowego, z którym są one parametrycznie związane. Najlepszym przykładem płaszczyzny parametrycznej może być np. jedna ze ścian bryły. Na poniższym rysunku jest widoczna zdefiniowana płaszczyzna parametryczna, w postaci jednego z boków elementu 3D, wraz z narysowanym na niej szkicem.
Rys. 4
Aby przećwiczyć tworzenie konstrukcyjnych płaszczyzn parametrycznych, proponuję wykonanie poniższego ćwiczenia. Pomoże ono zrozumieć ideę tworzenia płaszczyzn konstrukcyjnych. Przy okazji, wyprzedzając nieco materiał, pokażę wyciągnięcie proste, które wykonamy w celu otrzymania obiektu 3D z naszego szkicu. Następnie utworzymy odpowiednie szkice na definiowanych płaszczyznach rysunkowych.
Na początek wykonajmy prosty szkic.
Rys. 5
Następnie zwiążmy go odpowiednimi więzami wymiarowymi.
Rys. 6
Z tak przygotowanego szkicu możemy bez problemu utworzyć element 3D. W tym celu wejdźmy do trybu modelowania, wyłączając tryb szkicowania.
Rys. 7
Następnie proponuję ustawienie szkicu w taki sposób, aby łatwiej było obejrzeć otrzymany obiekt 3D. W tym celu należy kliknąć w obszarze rysunkowym prawym przyciskiem myszy i wybrać Isometric view.
Rys. 8
Teraz nasz szkic powinien wyglądać następująco:
Rys. 9
Gdy mamy już przygotowaną podstawę elementu 3D, możemy nadać mu trzeci wymiaru. W tym celu użyjmy narzędzia Extrude -- jego funkcje zostaną dokładnie opisane podczas lekcji ósmej, teraz jedynie posłużymy się nim do szybkiego wykonania bryły 3D.
Rys. 10
Po kliknięciu tego narzędzia zostanie otwarte poniższe okno dialogowe -- proponuję ustawienie wszystkich jego opcji zgodnie z rysunkiem.
Rys. 11
Następnie kliknijmy przycisk opisany jako Profile.
Rys. 12
i wybierzmy przygotowany wcześniej profil -- zmieni on automatycznie kolory.
Rys. 13
Teraz pozostaje wcisnąć przycisk OK -- bryła 3D jest gotowa.
Rys. 14
Uff. Gdy mamy już takie cudo, czas na nim narysować kilka ciekawych rzeczy. Proponuję utworzenie płaszczyzn konstrukcyjnych na widocznych płaszczyznach bryły -- na początek narysujmy okrąg na górnej powierzchni. W tym celu klikamy tę powierzchnię -- automatycznie zostanie ona wyróżniona.
Rys. 15
Następnie naciskamy przycisk Sketch i możemy rysować do woli.
Rys. 16
Jak widać, nie takie płaszczyzny straszne, jak je malują :). Celem dzisiejszej lekcji nie było szczegółowe omówienie płaszczyzn i metod ich tworzenia, lecz taczej pokazanie metod posługiwania się nimi. Płaszczyzny będą wykorzystywane praktycznie podczas każdej lekcji, więc warto poćwiczyć trochę ich stosowanie. Zachęcam do eksperymentowania.
benuman