FUNKCJE PLACÓWEK RESOCJALIZACYJNYCH :
- funkcja opiekuńcza – zakres tej funkcji zależy od placówki, w zależności jaka to jest placówka (realizacja potrzeb dziecka)
- funkcja wychowawczo – dydaktyczna
- funkcja terapeutyczna
ŚRODKI JAKIMI DYSPONUJE SIĘ W SYSTEMIE :
- środki materialne
- środki wpływu osobistego – kadra pedagogiczna
- środki na kształcenie kadry
- potencjał – grupa wychowawcza, jej wielkość, struktura, współdziałanie
- środki związane z kulturą, cywilizacją (teatr, kino, wystawy, muzea).
Wychowawca resocjalizacyjny – jego cechy :
- powodzenie wychowawcy zależy głównie od jego postawy moralnej, jego wartości powinny być zgodne z tym, co czyni
- należy unikać relatywizmu moralnego – konsekwencja w postępowaniu, zgoda pomiędzy słowami a czynami, brak konsekwencji powoduje brak skuteczności wychowawczej
- wiarygodność, która występuje razem z uczciwością, prawdomównością. Człowiek, który kłamie, traci wiarygodność. Nie powinien zmieniać swoich wartości pod wpływem sytuacji
- odpowiedzialność za wychowanków – cecha ta wiąże się z punktualnością, systematycznością, itp. Odpowiedzialność za drugiego człowieka i za to co będzie się z nim działo w przyszłości. Wiąże się to także z troską osobistą o wychowanka, dostrzeganie podmiotowe wychowanków (jego indywidualności), jego odmiennych niż inne doświadczeń życiowych
- zdolność empatii – zdolność do wczuwania się w rolę i zrozumienie wychowanka. Nie należy jednak okazywać litości i współczucia,
- zdolność słuchania – pozwolić wychowankowi mówić, wtedy on się otwiera, co ułatwia lepsze zdiagnozowanie wychowanka. Jeśli wychowanek chce mówić o swoich problemach to znaczy, że ufa wychowawcy. Daje to poczucie zrozumienia i wysłuchania wychowankowi.
- „jeśli wychowawca ma dawać, to musi mieć z czego dawać”. Zagrożeniem jest tutaj efekt wypalenia zawodowego z racji tego, że nie można całkowicie się poświęcać. Modelem ideału poświęcenia jest sylwetka Janusza Korczaka, który poświęcił się w pełni dzieciom. Problem granicy poświęcenia i zaangażowania zawodowego ustalana jest indywidualnie przez każdego wychowawcę.
- Gotowość do pokonywania trudności i przekazywania tego wychowankowi. Zdolność taka ma charakter treningowy, uczy wychowanków podejścia do sytuacji problemowej.
OTWARTOŚĆ NA POSTĘP I INNOWACJE :
1. PODEJŚCIE DOGMATYCZNE – wynika z tego, że najczęściej niczego się nie uwzględnia, sztywne trzymanie się litery prawa, wartości i zasad wyuczonych w przeszłości. Taki wychowawca nie ma zaufania wśród wychowanków, którzy najczęściej się go boją.
2. PODEJŚCIE ADAPTACYJNE – uwzględnianie nowości, adaptowanie się do nowych sytuacji. Zagrożeniem jest tutaj relatywizm w postępowaniu
3. PODEJŚCIE NOWATORSKIE – (innowacyjne) to, co jest, nigdy nie jest na tyle dobre, aby nie można było tego udoskonalić. Należy jednak uważać aby nie zmieniać tych wartości, które stoją na straży ładu społecznego, ogólnoludzkie :
- umiejętności psychologiczne – zdolność sugestywnego przekazu, umiejętność motywowania do pozytywnego działania (brak argumentów świadczy o niskiej skuteczności wychowawczej), umiejętności motywacji i przekonywania, umiejętność spostrzegania (dar obserwacji zależy od posiadanej wiedzy)
- zdolność współdziałania – musi mieć sojuszników. Wychowawca resocjalizacyjny musi współpracować z nauczycielami, z rodzicami, z różnego typu instytucjami. W tej zdolności ujawniają się postawy wychowawców : jedni mają zdolności przywódcze, inni są bardziej ulegli, sterowni. W sytuacji wychowawczej bardziej skuteczna jest postawa przywódcza, wychowawca powinien cechować się ekstrawertyzmem
- zdolności mediacyjne (rozwiązywanie konfliktów) – wychowawca jako jedyny nie powinien być źródłem konfliktów
twitczak7