KOBIETA godność
Godność kobiety nie różni się od godności mężczyzny. Godność ta płynie z faktu, że człowiek został stworzony na obraz Boży (Rdz 1, 26). Mężczyzna i kobieta są stworzeni i chciani przez Boga w ich doskonałej równości jako osoby ludzkie. Jednocześnie Bóg pragnie człowieka jako mężczyzny i kobiety. Oboje w swoim “byciu mężczyzną” i “byciu kobietą” odzwierciedlają mądrość i dobroć Stwórcy (KKK 369). “Bycie mężczyzną” i “bycie kobietą” jest rzeczywistością dobrą i chcianą przez Boga. Posiadając godność osoby, kobieta jest kimś, a nie czymś. Podobnie jak mężczyzna jest zdolna poznawać siebie, panować nad sobą, dobrowolnie tworzyć wspólnotę z innymi osobami. Razem ze wszystkimi ludźmi jest ona powołana do przymierza ze Stwórcą i do dania odpowiedzi wiary i miłości (KKK 357).
Stwarzając kobietę, Bóg wyrwał człowieka ze samotności. “Nie jest dobrze, żeby mężczyzna był sam; uczynię mu zatem odpowiednią dla niego pomoc” (Rdz 2, 18). Po stworzeniu Ewy, mężczyzna odkrywa kobietę jako inne “ja” tego samego człowieczeństwa. Mężczyzna i kobieta są stworzeni razem, jako “jedność dwojga” albo jako “jedno dla drugiego”. Bóg stworzył ich do wspólnoty osób, aby równi jako osoby, pomagali sobie i uzupełniali się wzajemnie (KKK 371n). Godność kobiety jest więc zarazem autonomiczna, jak i komplementarna, podobnie jak godność mężczyzny.
Małżeństwo, które jest wspólnotą mężczyzny i kobiety, Bóg uczynił obrazem komunii trynitarnej, a ich wzajemna miłość jest punktem odniesienia do Jego wiecznej miłości. Również rodzicielstwo małżonków jest obrazem Bożego rodzicielstwa. Mężczyzna i kobieta, wspólnie jako rodzice, posiadają godność współpracowników Boga Stwórcy wówczas gdy poczyna się i rodzi nowy człowiek (LdR 9). Kobieta i mężczyzna na równi posiadają również godność “zarządców” Bożych w stosunku do ziemi i całego stworzenia (Rdz 1, 28). Na kobiecie i mężczyźnie spoczywa więc odpowiedzialność za świat powierzony im przez Boga (KKK 373).
Często niesłusznie obarcza się kobietę odpowiedzialnością za upadek człowieka (Rdz 3, 1-11). Mówi się jednak o grzechu Adama, a nie Ewy. W historii zbawienia, Bóg nie pozostawił grzesznej ludzkości na pastwę Złego, ale dał obietnicę zbawienia przez potomstwo “niewiasty” (Rdz 3, 15). Tradycja Kościoła widzi w niej “Nową Ewę” - Maryję. To posłannictwo Maryi, Matki Syna Bożego Jezusa Chrystusa, zostało przygotowane w Starym Przymierzu przez posłanie wielu świętych kobiet: Anny, matki Samuela, Debory, Rut, Judyty, Estery i innych kobiet. Wraz z Maryją nastaje czas nowej ekonomii zbawienia (KKK 489).
W Ewie kobieta była przekazicielką życia ludzkiego. W Maryi stała się kobieta przekazicielką Życia Bożego. Godność kobiety jako dziewicy, małżonki i matki, zyskała w Maryi godność pośredniczki zbawienia, oczywiście przez uczestnictwo w godności jedynego pośrednika Jezusa Chrystusa (1 Tm 2, 5). Bóg zawierza kobiecie - matce życie człowieka, a w Maryi zawierzył jej Swojego Syna. Maryja jako dziewica, matka i oblubienica jest doskonałą figurą i realizacją Kościoła. Godność Maryi jaśnieje jako nieskazitelny wzór i drogowskaz w drodze do niebiańskiej ojczyzny, gdzie wszyscy odzyskamy i ujrzymy blask naszej godności, synów i córek Jedynego Boga (KKK 963-972).
J. Grześkowiak, Misterium małżeństwa. Sakrament małżeństwa jako symbol przymierza Boga z ludźmi, Poznań 1993; E. Ozorowski, Godność kobiety według Jana Pawła II, WKAB 4 (1995), s. 68-85.
MO
Instytut Studiów nad Rodziną UKSW©Copyright by Fundacja "Pomoc Rodzinie"
maansafi