Serge Kahili King - Szaman miejski.pdf - Serge Kahili King - ewcia0430

Szaman miejski

Serge Kahili King

WPROWADZENIE

Ho'omoe wai kahi ke kao'o

(Posuwajmy się wszyscy razem jak płynąca woda w jednym

kierunku)

Niniejsza ksiąŜka opowiada o szamanizmie, zwłaszcza o szamanizmie w tradycji

hawajskiej i o tym, co znaczy być „szamanem miejskim". Abyś mógł uzyskać maksymalną

korzyść z jej treści, juŜ na wstępie wyjaśnię, o czym będzie w niej mowa.

Zdaniem francuskiego historyka Mircea Eliade'a szamanizm jest praktyką, spotykaną na

całym świecie łącznie z Azją, obiema częściami Ameryki i rejonem Pacyfiku. Wyraz szaman

pochodzi z Syberii, z języka tunguskiego i jest uŜywany obecnie zarówno przez naukowców jak i

przez laików jako wygodny termin dla określenia osoby, zajmującej się praktykami, o których

właśnie jest ta ksiąŜka. W większości kultur człowiek taki nazywany jest rodzimym słowem w

miejscowym języku. Przykładowo, w języku hawajskim jest to kupua. Ludzie mają bardzo róŜne

pojęcie o tym, kim jest szaman i czym się zajmuje, toteŜ powiem, kogo ja sam określam tym

słowem. Nie kaŜdy lekarz jest szamanem, lecz szaman moŜe być lekarzem; nie kaŜdy kapłan

plemienny jest szamanem, lecz szaman moŜe być kapłanem plemiennym; nie kaŜdy uzdrowiciel

jest szamanem, lecz szaman moŜe być uzdrowicielem. W tej ksiąŜce i podczas prowadzonych

przeze mnie warsztatów uŜywam tego pojęcia w znaczeniu „uzdrowiciel związków" pomiędzy:

ludźmi, umysłem i ciałem, człowiekiem i okolicznościami jego Ŝycia, ludźmi i Naturą, a takŜe

pomiędzy materią i Duchem.

W praktyce uzdrawiania szaman posługuje się zupełnie innym sposobem pojmowania

rzeczywistości niŜ to, które powszechnie funkcjonuje na świecie i jest to ten wyjątkowy punkt

widzenia (zostanie on szeroko przedstawiony na dalszych stronach tej ksiąŜki), który w

zasadniczy sposób odróŜnia szamana od innych uzdrowicieli. Konsekwencją takiego rozumienia

Ŝycia są równieŜ wiąŜące się z szamanizmem niezwykłe techniki uzdrawiania, takie jak zmiana

formy, komunikowanie się z roślinami i zwierzętami, a takŜe wędrówki do świata

„podziemnego". Nie martw się, jeŜeli niektóre z tych określeń brzmią dla Ciebie obco. Czytając

dalej, odniesiesz wraŜenie, Ŝe postać wielu z tych praktyk, jeŜeli nie większości, jest dla Ciebie

dziwnie swojska, a to dlatego, Ŝe w swojej sztuce szamani opierają się na naturalnym

doświadczeniu ludzi. Stwierdzisz więc, Ŝe wiesz juŜ o szamanizmie więcej, niŜ Ci się wydawało.

Szamanizm hawajski

Szamanizm jest szczególnym rodzajem uzdrawiania, a szamanizm hawajski jest

szczególnym rodzajem szamanizmu. WyróŜniającą cechą szamana, niezaleŜnie od kultury, jest

jego zaangaŜowanie i twórcze działanie. Ani wiedza, ani zrozumienie, ani teŜ bierna akceptacja

nie są wystarczające, by nieść pomoc. Szaman zagłębia się w doświadczenia Ŝyciowe przy

pomocy umysłu i zmysłów, spełniając rolę współtwórcy. Niektórzy ludzie lubią podziwiać kształt

i otoczenie przewróconego drzewa, szaman zaś przypomina bardziej rzeźbiarza, którego na

widok takiego obiektu opanowuje pragnienie, by przekształcić go w pewien obraz wewnętrzny

lub... w praktyczne narzędzie. Szanuje on i podziwia drzewo jako takie, lecz takŜe doświadcza

chęci połączenia się z nim w celu stworzenia czegoś nowego. Taką chęć działania przejawia on

przede wszystkim w swojej podstawowej działalności w uzdrawianiu. NiezaleŜnie od kultury,

połoŜenia geograficznego i warunków społecznych jego zadaniem jest uzdrawianie umysłu i ciała

oraz harmonizowanie okoliczności Ŝyciowych. To właśnie takie ukierunkowanie na dobro

społeczeństwa i środowiska odróŜnia szamana od zaprezentowanego przez Castanedę modelu

czarnoksięŜnika, który podąŜa ścieŜką ściśle związaną z własną mocą i osobistym oświeceniem.

Mimo, Ŝe wszyscy szamani są uzdrowicielami, większość z nich wybiera drogę „wojownika";

jedynie niektórzy z nich (stanowią oni mniejszość, obejmującą takŜe szamanów hawajskich)

wybierają drogę, którą moglibyśmy nazwać drogą „łowcy przygód".

Działalność szamanawojownika polega na tym, Ŝe personifikuje on takie niepoŜądane

czynniki jak strach, choroba czy dysharmonia i koncentruje się na rozwijaniu swojej mocy w celu

uzyskania moŜliwości ich kontrolowania i zwalczania. Z kolei szaman, kroczący drogą łowcy

przygód, depersonifikuje takie emocje i zdarzenia (tzn. traktuje je jako konsekwencje czegoś, a

nie jak przedmioty) i w celu ich zmiany rozwija u siebie zdolność kochania bliźnich, współpracy

z nimi oraz tworzenia ogólnej harmonii. Ilustracją tych róŜnych podejść moŜe być taki oto prosty

przykład: jeŜeli masz kontakt z osobą niezrównowaŜoną emocjonalnie, szamanwojownik

mógłby Ci pomóc utworzyć silną ochronę mentalną, zabezpieczającą Cię przed negatywną

energią tej osoby. Natomiast szaman, który jest łowcą przygód, nauczy Cię raczej, jak masz

harmonizować swoją energię tak, byś zachowywał spokój w towarzystwie tego człowieka, albo

nawet byś stał się dla niego źródłem uzdrawiającej energii. Szamanwojownik często podąŜa

swoją ścieŜką samotnie, podczas gdy łowca przygód jest z natury człowiekiem towarzyskim.

Niemniej jednak, określenie róŜnic między mistrzami kaŜdej z tych ścieŜek jest rzeczą trudną, a

moŜe nawet niemoŜliwą z uwagi na to, Ŝe im większą mocą dysponujemy, tym więcej mamy w

sobie miłości (gdyŜ zanikają nasze lęki), im więcej miłości mamy w sobie, tym większa jest

nasza moc (gdyŜ wzrasta ufność). Próbowałem obu ścieŜek i ostatecznie wybrałem dla siebie i

dla swoich uczniów drogę hawajskiego łowcy przygód, poniewaŜ w moim przekonaniu jest to

droga bardziej praktyczna i przynosząca więcej korzyści, chociaŜ nie zmienia to faktu, Ŝe mam

wiele szacunku dla szamanówwojowników i dla ich sposobów uzdrawiania.

Szaman miejski

Tytuł tej ksiąŜki Szaman miejski wynika stąd, iŜ w nauczaniu swoją uwagę skupiam

właśnie na środowisku miejskim. ChociaŜ zwykle szamanizm kojarzony jest ze środowiskami

prymitywnych, a nawet dzikich plemion, to jego stosowanie jest równie naturalne i potrzebne w

środowisku miejskim, a to dlatego, Ŝe po pierwsze, niezaleŜnie od kultury i środowiska szaman

jest uzdrowicielem, a po drugie, w dzisiejszych czasach więcej ludzi mieszka w miastach, niŜ

poza nimi (tereny podmiejskie zaliczam do obszarów miejskich) i to właśnie ci ludzie najbardziej

potrzebują uzdrawiania. Po trzecie wreszcie, szamanizm, zwłaszcza w wersji hawajskiej, dobrze

pasuje do współczesnych czasów i potrzeb z następujących powodów:

1) nie ma nic wspólnego z sekciarstwem i jest całkowicie pragmatyczny; nie jest on

religią, lecz rzemiosłem, a praktykować go moŜna samodzielnie lub w grupie;

2) jest bardzo łatwy do nauczenia się i stosowania, chociaŜ, tak jak w kaŜdym rzemiośle,

pełny rozwój określonych umiejętności moŜe zająć nieco czasu;

3) hawajska wersja szamanizmu moŜe być praktykowana w dowolnym czasie i w

dowolnym miejscu w domu, w pracy, w szkole, podczas zabawy czy teŜ w podróŜy, głównie

dlatego, Ŝe szamani hawajscy zawsze zajmowali się wyłącznie umysłem i ciałem; nie stosowali

bębnów do wywoływania odmiennych stanów świadomości, nie uŜywali teŜ masek, by udawać

inne formy lub cechy;

4) natura szamanizmu jest taka, Ŝe uzdrawiając innych uzdrawiamy siebie; równieŜ

przekształcając naszą planetę, przekształcamy samych siebie.

Nauka rzemiosła

W zamierzchłych czasach, gdy ludzie mieszkali w wioskach, całkowicie odizolowanych

od innych społeczeństw, a postrzeganie świata przez człowieka ograniczało się do jednej doliny,

góry lub wyspy, było rzeczą naturalną, Ŝe ktoś, kto opanował sztukę szamańską, miał tylko

jednego, dwóch, być moŜe trzech uczniów w ciągu całego Ŝycia, poniewaŜ była to liczba, która w

pełni zaspokajała potrzeby wioski. Natomiast dziś Ŝyjemy w Globalnej Wiosce wraz z miliardami

ludzi i dla podtrzymania harmonijnej, zdrowej egzystencji potrzeba nam tysięcy szamanów.

Potrzebujemy ludzi właśnie takich, jak Ty.

Ja od dziecka byłem wychowywany na miejskiego szamana. Mój ojciec był wyjątkowo

dobrze obeznany z róŜnymi kulturami i tradycjami prawie całego świata i przeszedł gruntowne

szkolenie w zakresie szamanizmu, wywodzącego się z tradycji hawajskiej. Do perfekcji miał

opanowane rzemiosła i sposoby funkcjonowania w buszu i dŜungli, w lesie i na farmie, na

pustyni i w tundrze. Nauczyłem się od niego bardzo duŜo o Przyrodzie. Lecz był on przede

wszystkim szamanem miejskim; posiadał wyŜsze wykształcenie medyczne i techniczne, a w

kręgach biznesowych i rządowych czuł się prawie jak u siebie w domu. Ja pojawiłem się w jego

Ŝyciu na początku pewnej wojny, a on zniknął z mojego pod koniec innej. Znaczną część czasu

pomiędzy tymi zdarzeniami spędziliśmy na podróŜowaniu z jednego ośrodka miejskiego do

drugiego. W ciągu siedemnastu lat naszej znajomości uczyłem się szamanizmu na jego

przykładzie i pobierałem nauki głównie w środowisku wielkich miast, miasteczek i innych

skupisk ludzkich.

Mówię o uczeniu się, lecz nie odbywało się ono w klasach, czy w formie sesji,

prowadzonych na siedząco, podczas których ojciec mój występowałby jako nauczyciel, a ja jako

uczeń. Sposób mojej edukacji naleŜałoby uznać za bardzo tradycyjny, poniewaŜ przebiegała ona

w toku zwykłych czynności Ŝyciowych. Na przykład, podczas rozmowy na temat warzyw, mój

ojciec przedstawiał mi technikę komunikowania się z roślinami, bym mógł ją popraktykować, a

potem omówić z nim. Albo w ciągu dnia stwarzał sytuację, w której miałem moŜliwość

sprawdzenia opanowanych ostatnio umiejętności, a następnie oceniał, jak je wykorzystuję (lub

nie wykorzystuję). Często teŜ rzucał prowokujące aluzje, pomysły lub sugestie, bym rozwaŜył je

samodzielnie. Był to, oczywiście, jakiś rodzaj szkolenia, poniewaŜ był świadomie planowany, a

ja z pewnością wyciągałem z niego stosowne nauki, chociaŜ sam proces nauczania wcale nie

przypominał zajęć w szkole.

Po śmierci ojca kontynuowałem szkolenie na szamana w ten sam sposób w ramach naszej

hawajskiej rodziny, lecz uzyskiwaną wiedzę w dalszym ciągu stosowałem na terenie wielkich

miast i miasteczek, z przerwą na pobyt w marynarce. Wykorzystywałem ją w sposób bardzo

praktyczny, poniewaŜ do tego właśnie była przeznaczona. Pomogła mi ona poprawić ogólną

kondycję organizmu i wzmocnić siły, wspomagałem się nią równieŜ w szybkim odzyskiwaniu

zdrowia, kiedy, zapominając o posiadanych umiejętnościach, chorowałem lub ulegałem

wypadkom. Z tej teŜ wiedzy korzystałem, by poradzić sobie jednocześnie z przeładowanym

programem studiów na uniwersytecie w Kolorado i pracą w trzech miejscach, a takŜe by uzyskać

stopień naukowy na Studiach Azjatyckich i odznakę organizacji Phi Beta Kappa. Kolejny raz

wykorzystałem swoje umiejętności szamańskie, pracując nad zdobyciem dalszych stopni

Serge Kahili King - Szaman miejski.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: