19 rozdzial.pdf

Zbyt szybki by żyć,

zbyt młody by umrzeć

autor: klaudia7161

beta: martyska1985

Zapraszam na 19 rozdział;) Heh, już za nie długo będzie

koniec;( Zacznę myśleć nad kolejnym ff;) Pozdrawiam i

PROSZĘ o KOMENTARZE;)

Rozdział 19

BPOV

–A miałam taki piękny sen! - powiedziałam do siebie i nadal ubrana w

podarte ciuchy podeszłam do lustra, które było powieszone zaraz obok

drziw i przeczesałam ręką włosy. Wyglądałam okropnie. Będę się musiała

wykąpać.

–Dzień dobry, Bello – powiedział Carlisle kiedy tylko otworzyłam drzwi i

bezceremonialnie wszedł do środka.

–

A już mała nadzieja tliła się we mnie, że to Edward.

Carlisle był ubrany w białą koszulę i granatowe dżinsy. Powiem

szczerze, że wyglądał bardzo dobrze i gdyby był o jakieś dwadzieścia lat

młodszy to kto wie... Jedyne co mnie zdziwiło, to to, że miał przy sobie swoją

lekarską czarną torbę. Zbliżył się do łóżka i położył ją na szafce nocnej.

–Przyszedłem cię zbadać – powiedział i wyjął jakieś przyrządy, których

nazwy wypadły mi z głowy.

–Po co? Jestem zdrowa – powiedziałam i usiadłam na łóżku. Carlisle

popatrzył się na mnie sceptycznie i pokiwał głową.

–Bello, mieliście wypadek, zderzyliście się z drzewem i na koniec

przeszliście siedem kilometrów, więc proszę nie gadaj, że nie nic ci nie

jest. - odezwał się już trochę bardziej ostro Carlisle.

–

A ja zrobiłam minę zbitego psa i poddałam się. Krążył, stukał, kukał i

robił inne rzeczy kiedy ja rozmyślałam o tym jak wykonać mój plan

unicestwienia Edka. Mogłam ubierać się bardziej wyzywająco, robić większy

makijaż, ale wtedy wyglądałabym jak dziwka, a nie jak ja sama. Źle bym się

czuła tak wyglądając, a poza tym Ed nie lubi tego typu dziewczyn.

Kiedyś tam, na któryś wyścigach wpadliśmy na niejaką.... nie pamiętam

imienia, ale zapamiętałam za to jak była ubrana: czarne kozaczki za kolano,

kabaretki, czerwona spódniczka (miała chyba z pięć centymetrów!), nie wiem

czy miała jakąś bluzkę, bo jedyne co widziałam to wielkie sztuczne piersi

podobne do tych Katie Priece i różowe futerko z czarnym paskiem na talii.

Od razu gdy ją zobaczyłam zebrało mi się na wymioty, więc

odwróciłam od niej głowę do Edka i pokazałam, że wkładam sobie palca do

buzi i udaję ten odruch. Na początku nie wiedział o co chodzi, ale gdy ją

zobaczył od razu wybuchł śmiechem. Od tej chwili kiedy tylko o niej

wspominałam albo o takim typie dziewczyn mówił, że nigdy nie umówi się z

taką.

Więc postanowiłam udawać niedostępną i mega seksowną, ale

elegancką dziewczynę.

–Dobrze, oprócz paru zadrapań i wyczerpania praktycznie nic ci nie jest –

powiedział Carlisle jak pakował torbę

–A co z Edkiem? - zapytałam, bo w końcu był mi bliski.

–Z nim jest gorzej. - powiedział i westchnął – ale obędzie się bez wizyty w

szpitalu, w końcu ma mnie – uśmiechnął się i puścił mi oczko.

–Ale co dokładnie?

–Lekki wstrząs mózgu – jak podejrzewałam – i to co tobie.

–Aha.

–Ja już będę szedł Bello – powiedział i wyszedł z pokoju.

–

Dobrze, że nic więcej mu nie dolega, ulżyło mi. Poszłam do łazienki i

wzięłam odświeżającą kąpiel. Później przebrałam się w piżamę, czyli za duży

podkoszulek oraz szorty i położyłam się do łóżka. Co z tego, że było koło

dziewiątej rano.

***

Obudziły mnie promienie słoneczne usilnie starające się przedostać do

mojego pokoju przez wcześniej zaciągnięte zasłony. Czułam się zadziwiająco

wypoczęta i zadziwiająco głodna, więc wzięłam do ręki ipoda i wyszłam

szybko z pokoju kierując się do kuchni.

Alice siedziała na blacie kuchennym, Jasper stał koło niej, Rosalie z

Emmettem siedzieli przy stole, a Esme pichciła coś na patelni, stojąc w

objęciach Carlisla. Wszyscy jakby na zawołanie odwrócili głowę w tym

samym momencie w moją stronę.

–Jak się czujesz? - zapytała z przejęciem Rosalie, podbiegła do mnie i

uściskała

–Bardzo dobrze. – nie skłamałam - Mmmm, co tak ładnie pachnie? -

wyswobodziłam się z silnych objęć Ros i podeszłam do kuchenki.

–Jajecznica, Bello – Esme uśmiechnęła się do mnie. Kochałam tę kobietę! -

Bello, posłuchaj, my musimy jechać coś załatwić – wskazała na Carlisla –

a oni jadą na zakupy – tym razem pokazała na Ros, Emma, Al i Jaspera –

mogłabyś nakarmić siebie i Edwarda?

–Pewnie, Esme, jedźcie – hehehe, cały dom dla mnie... dla nas.

–

Zmyli się chwilę po tym, a my zostaliśmy sami. Nie miałam co robić, a

wzięłam ze sobą ipoda, więc skorzystałam z okazji posłuchania muzyki.

Przeglądałam listę piosenek, kiedy kontem oka zobaczyłam jak Ed schodzi ze

schodów. Akurat piosenka na której się zatrzymałam pasowała najbardziej do

rozpoczęcia mojego planu. Edward uśmiechnął się do mnie nonszalancko, jak

zawsze zresztą, a w moich słuchawkach zaczął rozbrzmiewać refren, który

kilka krotnie przygłośniłam. Podziałało. Edward momentalnie zaprzestał

nakładania jajka na talerz, kiedy usłyszał:

I wanna fuck you like an animal

I wanna feel you from the inside

I wanna fuck you like an animal

My whole existence is flawed *

Podeszłam z pustym już talerzem do Edwarda, ocierając się delikatnie o

niego. Podnieciło go to, widocznie. Ha! Jestem genialna! Wyszłam z kuchni

bez słowa.

Kiedy wchodziłam po schodach myślałam jak jeszcze by tu wkurzyć

Edka, kiedy nagle naszła mnie genialna myśl. James! Tylko był jeden mały

problem. Nie miałam jego numeru telefonu... Ha! Wezmę od Edwardziocha!

Przecież na pewno go ma.

Zawróciłam w połowie schodów i od razu spytałam Edwarda wchodząc

do kuchni:

–Masz numer James'a?

–A po co ci – wyraźnie spochmurniał

–Chcę się spotkać – co z tego, że znałam go zaledwie od kilku godzin, ale

zainteresowała mnie jego osoba. Widziałam, że Edward nie był bardzo

zadowolony z tej propozycji, ale nagle się odezwał swoim nieprzyjemnym

głosem.

–Sama się go zapytaj. Będziesz miała okazję – zrobiłam zdziwioną minę, a

on wskazał ruchem głowy okno, przez które natychmiast wyjrzałam.

Podjeżdżał tam chłopak na motorze, który już gdzieś widziałam. Motor

James'a. - idź do swojego chłopaczka. - powiedział, a raczej wysyczał

ostatnie słowo.

–

Mój plan działa. Wyszłam szybko z pomieszczenia udając, że

niecierpliwie nie mogę się doczekać spotkania z nim. Może i tak było?

–James! Cześć! Co tu robisz? - spytałam od razu

–Jak ja tu już dawno nie byłem – powiedział z zadumą – a przyszedłem

odwiedzić was, ciebie. Zobaczyć jak się czujecie.

* refren piosenki Closer zespołu Nine Inch Nails

–Dobrze – odpowiedziałam wymijająco

–To świetnie

–Dlaczego? - zapytałam z ciekawością

–Gdyż zabieram cię na lody. - powiedział i uśmiechnął się. Nie miał kasku.

–

Lody! Jak ja dawno nie jadłam lodów! Ostatni raz z... Al i Ros.

Oddaliłam się strasznie od nich. Pojechali sobie razem, a ja? Pojadę z

Jamsem.

–Rób miejsce. - powiedziałam i wsiadłam na motor.

Spojrzałam ostatni raz w okna od kuchni i stał tam. Wściekły jak

cholera.

Jechaliśmy bardzo szybko, co nie było bezpieczne, ponieważ nie

posiadaliśmy kasków. Byłam zła na niego o to i również na siebie, za to, że

nie wzięłam swojego. To było głupie posunięcie z mojej strony, ale Edward

się wkurzył, co mnie usatysfakcjonowało. Szczerze mówiąc to nie wiedziałam

nic o Jamsie, poza tym, że jest miły, nas uratował i odbił dziewczynę Edkowi.

Pewnie dlatego go nie lubi. Nie wiedziałam czy pali, czy pije, czy ćpa … w

ogóle nic o nim nie wiedziałam.

Niedługo potem już zsiadaliśmy z motoru przy lodziarni w Port

Angeles. Było to małe, ale przytulne miejsce, miało specyficzną atmosferę,

którą poczułam zaraz po wejściu.

Wnętrze było utrzymane w pastelowych odcieniach: błękitne krzesła i

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: