Rozdział 5 - Dylematy.pdf - --NA ROZSTAJU-- FF - hekate20-Twilight

Rozdział 5 – Dylematy

Śmierć Sama wstrząsnęła wszystkimi. Na pogrzebie pojawiły się

osoby ze szkoły w rezerwacie oraz przyjaciele z Forks. Rodzina Sama

przygotowała tradycyjny plemienny pogrzeb. Cała wilcza sfora, wraz ze

mną, Charlim, oraz rodziną Cullenów uczestniczyła w tym smutnym

wydarzeniu. Traktat nie został zerwany gdyŜ obydwie strony

porozumiały się i wspierały w tej jakŜe trudnej sytuacji. Nie było

zwykłego grobu tak jak jest to w zwyczaju Amerykanów. Rodzina Sama

ubrała go w czyste wyjściowe ubranie, owinęła białym płótnem i

połoŜyła na zbudowanym z drewna ołtarzu. Indiańskie kobiety zaczęły

śpiewać tradycyjne pieśni Ŝałobne, a męŜczyźni wtórowali im bębnami.

Kwiaty i wiązanki zostały złoŜone na ciele zmarłego. Mimo, Ŝe od

śmierci wilkołaka mięły dwa dni nadal nie mogłam się otrząsnąć.

Rozpaczałam i obwiniałam siebie o jego odejście. Edward razem z

Jacobem pocieszali mnie, zresztą jak pozostała reszta wilczych braci. W

pewnym momencie ujrzałam jak stary Bill ojciec Jacoba bierze

pochodnie i podpala ołtarz na którym leŜał Sam. Wszyscy padli na

kolana i kaŜdy z osobna modlił się do swojego Boga o opiekę nad duszą

zmarłego. Po uroczystości ja nadal zalana łzami wracałam do domu pod

opieką trzech najwaŜniejszych męŜczyzn w moim Ŝyciu. Edwarda,

Jacoba i Charliego…

****

- Kochanie, chciałbym z Tobą powaŜnie porozmawiać –

powiedział do mnie Edward kiedy znaleźliśmy się w moim pokoju.

- Słucham Cię…

- Jutro jest zakończenie roku szkolnego, wiem Ŝe to dla Ciebie

waŜna chwila w końcu tylko raz kończy się liceum, - przy tych słowach

dostrzegłam ledwo widoczny uśmiech - dlatego chciałem Ci powiedzieć,

Ŝe razem z Jasperem ustaliliśmy datę naszego podwójnego ślubu…

- Jak to? – spytałam z przeraŜeniem. Nie byłam jeszcze gotowa,

nie tak szybko i to po tym wszystkim, po śmierci Sama, po walce? – W

jaki dzień chcecie to zorganizować?

- Właśnie do tego zmierzałem, ale mi przerwałaś, chcę abyśmy

pobrali się w dzień Twojego zakończenia roku szkolnego czyli jutro. –

No nie jeszcze tego brakowało to jest znacznie za szybko

- Nie wiem czy to dobry pomysł

- Dlaczego tak uwaŜasz? – spytał wampir

- Nie sądzisz, Ŝe wesele od razu po pogrzebie to lekkie przegięcie?

Nie chodzi o to, Ŝe nie chce tylko Ŝe trochę nie wypada, przynajmniej

nie tak szybko.

- Spodziewałem się takiej odpowiedzi – odparł rozpromieniony

Cullen – więc zapytałem się o zgodę i przy okazji zaprosiłem całą wilczą

sforę, oczywiście zaproszenie Jacoba – zobaczyłam, Ŝe wymawia jego

imię z przygryzioną wargą- zostawiam Tobie. – no nie tego było za

wiele. Spojrzałam na niego z groźna miną.

- A przygotowania, suknia, moja mama, druhny? – próbowałam

jakoś wybrnąć z sytuacji.

- Wszystko jest załatwione. Zaproszenia wysłane do wszystkich,

ceremonia i wesele odbędzie u nas w domu, sukniami zajęły się juŜ Alice

i Esme. Jeśli chodzi o druhnę to musisz sama kogoś wybrać.

- Kochanie to wszystko dzieje się dla mnie za szybko, naprawdę.

Wiesz, Ŝe bardzo Cię kocham i chcę spędzić z Tobą cała wieczność ale,

ale…

- Co się dzieje? Powiedz mi skarbie

- Ja się po prostu boję – na twarzy Edwarda pojawił się uśmiech od

ucha do ucha. Świetnie jego to śmieszyło a mnie chciało się płakać.

Spojrzałam na podłogę, a Cullen wziął mnie w objęcia.

- Nie ma się czego bać, to tylko ślub. – tak dla niego to tylko a dla

mnie to aŜ.

- Ja, ja muszę się zastanowić. – tym twierdzeniem zbiłam go z nóg.

Spojrzał się na mnie z miną bitego psa. Widać było, Ŝe sprawiłam mu

tym przykrość.

- Nie myślałem Bello, Ŝe nie będziesz chciała wyjść za mnie.

- Nie to nie tak! Kocham Cię nad Ŝycie ale to wszystko dzieje się

tak szybko, przecieŜ powiedziałam Ci tak kiedy poprosiłeś mnie o rękę

więc zdania nie zmienię tylko muszę się zastanowić, pobyć trochę w

samotności, chcę to sobie wszystko w głowie poukładać.

- W takim razie zostawiam Cię samą, przyjdę do Ciebie wieczorem.

- to powiedziawszy ucałował mnie w policzek i wyskoczył przez okno.

Zostałam zupełnie sama z dręczącymi mnie myślami. Naprawdę

kochałam Edwarda lecz panicznie bałam się ślubu, nie wiedziałam co

mam zrobić. Postanowiłam, Ŝe pójdę na przechadzkę. Narzuciłam na

ramiona czerwone bolerko i wychodząc spojrzałam na swój pokój.

Zielone ściany, biurko, stara szafa, to wszystko miałam zostawić juŜ na

wieczność. Do tego jeszcze biedny Charlie, po mojej przemianie nie będę

mogła się z nim widywać bo mogłabym mu zrobić krzywdę. Właśnie

jeszcze została kwestia mojej przemiany. Tak bardzo jej pragnęłam

jeszcze bardziej niŜ tego ślubu, bo w sumie ślub to tylko papier a tak to

mogłabym być z Edwardem juŜ na zawsze, bez Ŝadnych ograniczeń.

Wyszłam z domu. Mijając swoja stara furgonetkę, mojego biednego

Chevroleta wiedziałam, Ŝe z nim takŜe będę musiała się rozstać, gdyŜ

Edward na pewno sprawi mi nowy samochód. Szłam drogą i

zastanawiałam się nad wszystkimi za i przeciw. Przeciw było duŜo, lecz

za jeszcze więcej. Powoli od oświadczyn zaczęłam się nastawiać

psychicznie do tego wszystkiego, lecz nie wiedziałam, Ŝe w jeden

wieczór będę musiała podjąć tę trudną decyzję. Nogi same zaprowadziły

mnie do granicy Forks i rezerwatu. JuŜ wiedziałam co mam zrobić

musiałam porozmawiać z moim jedynym przyjacielem. Przeszłam przez

skrawek lasu i ujrzałam na małym pustym polu dom Jacoba Blacka. Nie

podeszłam do drzwi coś mnie podkusiło abym zajrzała najpierw do niego

przez okno. Podkradłam się jak złodziej i na kuckach spojrzałam w jego

okno. Światło się nie paliło więc nie mogłam niczego dojrzeć mimo tego,

Ŝe wytęŜałam swój wzrok.

- A czemuŜ to się zakradasz pod mój dom? – usłyszałam za sobą

czyjś przytłumiony głos. Krzyknęłam i złapałam się za serce w

oczekiwaniu na zawał, który miał nie nadejść.

- BoŜe Jake ale mnie wystraszyłeś. - powiedziałam kiedy ujrzałam

młodego Indianina

- Było się nie skradać loca pod moje okno – śmiał się wilkołak

- Przepraszam nie wiem co we mnie wstąpiło. Chciałam po prostu

z Tobą porozmawiać.

- Nie ma sprawy, chodź przejdziemy się – powiedział Jacob i

objął mnie przyjaźnie ramieniem.

Szliśmy długo w milczeniu, kiedy w końcu zaczęłam mówić.

- Widzisz Jake mam mały problem…

- Mów śmiało, wiesz Ŝe zawsze Cię wysłucham k końcu od czego

są przyjaciele.

- Rozmawiałam dzisiaj z Edwardem, właściwie to on ze mną

rozmawiał. Wiesz, Ŝe jutro mam zakończenie roku szkolnego?

- JakŜe śmiałbym zapomnieć. – uśmiechał się wilkołak, nie

domyślał się co mu zaraz powiem.

- Edward ustalił juŜ datę naszego ślubu… - zbiłam Blacka tym z

tropu, uśmiech z jego twarzy zniknął w mgnieniu oka.

- Kiedy? – tylko to zdołał powiedzieć przyjaciel. Raniłam go

bardzo tą wiadomością.

- Jutro… - spuściłam głowę i czekałam na wybuch gniewu lecz się

nie doczekałam.

- Co zamierzasz?

- Nie wiem, dlatego chciałam z Tobą porozmawiać. – mimo, Ŝe się

ściemniało dostrzegłam błysk w jego oczach. – potrzebuję rady Jacob ja

po prostu boję się tego ślubu. Najchętniej zapadłabym się teraz pod

ziemię tak, by mnie nikt nigdy nie odnalazł.

- CięŜko mi Tobie doradzać w takich sytuacjach wiesz o tym.

- Wiem ale mimo wszystko proszę Cię o to.

- Mówisz, Ŝe nie jesteś jeszcze gotowa na ślub, ale mimo wszystko

go kochasz, ale on Cię do tego zmusza tak?

- Tak jakby.

- Wiesz, Ŝe ja nigdy bym tak nie postąpił Bello? Wiesz, Ŝe nigdy

bym nie zrobił nic przeciwko Twojej woli.

- Wiem, dlatego kocham Cię za to. – stanęliśmy Jacob przytulił

mnie mocno do siebie i spojrzał mi w oczy.

- Ucieknijmy razem Bello…

****

- Cześć Charlie czy Bella jest u siebie? – zapytał Edward

wchodząc do domu swojej dziewczyny.

- O Edward nie zauwaŜyłem kiedy wszedłeś. Nie Belli nie ma

wyszła jakieś trzy godziny temu. Powiedziała, Ŝe musi się przewietrzyć.

- Dziwne przecieŜ byliśmy umówieni. – na twarzy Charliego

pojawił się skromny uśmiech, który Cullen i tak zauwaŜył. Wampir

wiedział, Ŝe ojciec jego narzeczonej go nie lubi za to, Ŝe opuścił ja

prawie na rok i wyjechał do Włoch.

Rozdział 5 - Dylematy.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: