Choroby zakaźne
W4 16.04.2005
Wysypka na skórze- exanthema
Wysypka na błonach śluzowych- enanthema
Ostra choroba wirusowa dzieci i młodzieży, przebiega z gorączką i wysypką.
Etiologia- RNA wirus, sklasyfikowany jako Morbillvirus z rodziny Paramyxoviridae.
Wirus szerzy się drogą kropelkową, źródłem zakażenia chory człowiek.
95% przypadków dotyczy dzieci do 15 roku życia, choć na odrę jest wrażliwy każdy człowiek niezależnie od wieku. Okres zaraźliwości praktycznie od 5 dnia przed wystąpieniem wysypki, a kończy się w 5 dniu od jej wystąpienia.
· Okres wylegania: 9-11 dni bezobjawowo
· Okres zwiastunów- nieżyt spojówek, łzawienie, światłowstręt, nieżyt błon śluzowych nosa, suchy kaszel. Na błonie śluzowej policzków, na łukach podniebiennych, tylnej ścianie gardła pojawia się wysypka- enanthema.
Na 2-3 dni przed wystąpieniem wysypki pojawiają się tzw. Plamki Fiłatowa- Koplika- patognomoniczne dla rozpoznania Odry- białe plamki na czerwonym tle na bocznych ścianach błony śluzowej jamy ustnej na wysokości zębów trzonowych i przedtrzonowych- czasem bardzo obfite- utrzymują się 1-3 dni.
· Okres wysypkowy- wysypka pojawia się14 dni po zakażeniu, zwykle za uszami i twarzy koło ust, na brodzie- potem przesuwa się na tułów i kończyny.
Wysypka początkowo grudkowa, ciemnoróżowa, potem ceglasta, rozlewa się łącząc się z innymi plamami i pokrywa całą skórę, pozostawiając tylko gdzieniegdzie pasma białej skóry.
W 3-4 dniu ustępowanie w tej samej kolejności w jakiej się pojawiła pozostawiając brudno brązowe podbarwienia.
· Okres zdrowienia- po ustąpieniu wysypki samopoczucie dziecka poprawia się.
Powikłania:
Układ oddechowy- zapalenie płuc, zapalenie oskrzeli
Ośrodkowy układ nerwowy- encephalomyelitis, podostre stwardniające zapalenie mózgu.
Przewód pokarmowy- zapalenie żołądkowo- jelitowe, zapalenie wątroby.
Leczenie:
Nie ma swoistego leczenia- leczenie objawowe, światłowstręt- przyciemnienie, leki przeciwgorączkowe i uśmierzające kaszel.
W powikłaniach płucnych antybiotyki.
Zapobieganie:
Chorzy nie podlegają hospitalizacji. Dzieci ze styczności, które nie chorowały na odrę i nie były szczepione mogą być zaszczepione w ciągu pierwszych 72 godzin od momentu kontaktu, co chroni je przed zachorowaniem i zapobiega szerzeniu się epidemii.
Zgodnie z programem szczepień ochronnych przeciw odrze szczepi się dwukrotnie: pierwsza dawka w 13-14 miesiącu życia, druga dawka w 7 roku życia. Szczepionka zawiera żywy atenuowany wirus.
Zamiast monowalentnej szczepionki przeciw odrze można stosować szczepionkę skojarzoną przeciw odrze, śwince i różyczce- MMR.
Plan eradykacji odry w świecie- eradykacja odry w Europie do 2007 roku.
Jest wywoływana przez wirus różyczki, należący do togawirusów. Przenosi się bezpośrednio z człowieka, jak i z matki na płód przez łożysko.
Pacjent jest zakażony od 7 dnia przed pojawieniem się wysypki do 14 dnia po jej ustąpieniu.
Niemowlęta z zespołem różyczki wrodzonej mogą wydalać wirusa nawet do roku.
Przebieg kliniczny:
· Okres inkubacji około 18 dni
Umiarkowana gorączka do 38,3oC, szybko pojawiająca się żywo różowa wysypka grudkowo-plamista- najpierw pojawia się na policzkach (najbardziej obfita), a następnie na tułowiu i a kończynach. Wysypka najszybciej znika na twarzy, a najdłużej utrzymuje się na kończynach.
Występuje umiarkowane złe samopoczucie i objawy nieżytu nosa. Występuje znaczne powiększenie węzłów chłonnych szyjnych, zausznych i podpotylicznych.
Zakażenie jest często bezobjawowe- u ponad 20% osób, które miały kontakt z chorym, stwierdza się podwyższony poziom przeciwciał, bez wystąpienia wysypki.
Jest skutkiem wewnątrzmacicznego zakażenia płodu, w przebiegu pierwotnej infekcji (również bezobjawowo) u nieodpornej ciężarnej.
Może to prowadzić do wystąpienia mnogich wrodzonych wad rozwoju płodu i przyczynia się do częstszych poronień, martwych urodzeń oraz wczesnych zgonów niemowląt.
· Przemijające zapalenie stawów
· Skaza małopłytkowa
· Zapalenie mózgu- rzadko
Rozpoznanie:
· Obraz kliniczny, leukopenia i limfocytozą.
· Pewne rozpoznanie- izolacja wirusa z krwi lub z wymazów z jamy nosowo-gardłowej.
· Materiał genetyczny wirusa można wykryć za pomocą reakcji łańcuchowej polimerazy PCR.
W roku 1969 zatwierdzono bardzo skuteczną żywą szczepionkę. W Polsce od 1987 roku obowiązkowo szczepi się 13-letnie dziewczynki.
Zaleca się stosowanie poliwalentnej szczepionki przeciw odrze, śwince i różyczce zamiast obowiązkowego podstawowego szczepienia przeciw odrze preparatem monowalentnym.
Wywoływana przez wirus ospy wietrznej- półpaśca, należący do rodziny Herpesviuridae.
Choroba przenosi się z człowieka na człowieka i jest bardzo zakaźna w okresie od pojawienia się pierwszej zmiany, aż do czasu gdy ostatni pęcherzyk pęknie i pokryje się strupem- 5-6 dni.
Rozpoczyna się nagle pojawieniem się rumieniowych plamek o średnicy 2-3 mm, zwykle początkowo na tułowiu lub owłosionej skórze głowy, a następnie rozprzestrzenia się na twarz i na kończyny. U prawie 50% chorych dzieci pęcherzyki lub owrzodzenia pojawiają się również w jamie ustnej lub gardle.
W ciągu kilku godzin w środkowej części plamek powstają przeźroczyste pęcherzyki, które następnie mętnieją i pękają, stając się pępkowato zagłębionymi sączącymi zmianami, które szybko przysychają tworząc strup. Strupy mogą się utrzymywać nawet przez kilka tygodni.
U chorych obserwuje się jednocześnie różne stadia rozwojowe wykwitów ospy wietrznej- od pojawienia się do wytworzenia strupów (w ospie prawdziwej wszystkie zmiany pojawiają się jednocześnie).
Gorączka może się pojawić od początku, ale szczyt osiąga w czasie największego nasilenia wysypki- 3-4 dzień choroby.
Objawowe- leki przeciwgorączkowe i przeciwświądowe. Podawanie acyklowiru jest kontrowersyjne- ale może być u osób z zaburzeniami odporności- dzieci z białaczką i innymi chorobami rozrostowymi na lekach cytostatycznych, na przewlekłej kortykoterapii, po radioterapii.
Stosuje się szczepionkę zawierającą wirusy Varicella zoster- szczep OKA.
Jest wywoływany przez wirus ospy wietrznej- półpaśca i stanowi reaktywacje zakażenia, które przez lata pozostawało utajone w komórkach nerwowych- od czasu, gdy pacjent chorował na ospę wietrzną.
Półpasiec u dzieci nie jest rzadką choroba, jednak znacznie częściej występuje u dorosłych i jest u nich bardziej bolesny.
Wysypkę tworzą twarde napięte zmiany pęcherzowe, grupujące się wzdłuż przebiegu nerwu czuciowego. Nietypowe jest zajęcie więcej niż jednego nerwu. Wyjątek stanowią chorzy z zaburzeniami odporności, u których może być zaatakowanych kilka dermatomów. Wykwity utrzymują się 10-28 dni. Po odpadnięciu strupów mogą pozostać niewielkie powierzchowne blizny.
U dzieci ból jest niewielki lub go nie ma- u dorosłych natomiast ból może być bardzo silny.
Acyklowir podawany i.v. może być skutecznym lekiem- szczególnie u osób z upośledzoną odpornością.
Zachorowania na półpasiec są znacznie rzadsze u dzieci, które otrzymały atenuowaną szczepionkę przeciw ospie wietrznej.
W przypadku zajęcia gałęzi ocznej nerwu czaszkowego V może się rozwinąć zapalenie rogówki i naczyniówki.
Herpangina
Wywołują zwykle wirusy Coxsackie A i B oraz ECHO.
Wirusy przenoszą się z człowieka na człowieka przez kontakt bezpośredni, albo za pośrednictwem wody, głównie latem i jesienią.
Okres inkubacji: 2-4 dni
Objawy kliniczne:
Początkowo gorączka, ból głowy, czasami pojawiają się nudności i wymioty. Drugiego dnia pojawiają się pęcherzyki na podniebieniu miękkim, zwykle w pobliżu migdałków. Rzadko zajęta jest błona śluzowa na przedniej części jamy ustnej lub dziąseł, co pozwala odróżnić od zakażenia wirusem opryszczki zwykłej. Herpangina różni się też krótszym trwaniem zmian.
2-4 dni, a nie 7-10 dni jak w opryszczce.
Leczenie- objawowe
Powikłania- rzadko.
Zakażenie wirusem opryszczki zwykłej - Herpes simplex
Wirus opryszczki zwykłej Herpes hominis –HSV-1, HSV-2 jest szeroko rozpowszechniony w populacji ludzkiej.
Zakażenie zarówno pierwotne jak i wtórne- może wyzwalać bogatą symptomatologię kliniczną- ze strony skóry, błon śluzowych, OUN, rzadziej narządów wewnętrznych.
Charakterystyczna cechą wirusa opryszczki i całej rodziny jest zdolność do pozostawania w komórkach gospodarza- po zakażeniu pierwotnym- w formie utajonej, niereplikującej.
W określonych stanach, zwłaszcza w przypadkach osłabienia odporności, może dochodzić do reaktywacji latentnego wirusa i wtórnych objawów klinicznych.
Źródło zakażenia:
Człowiek z czynnym procesem zakaźnym lub bezobjawowy nosiciel.
Do pierwotnego zakażenia dochodzi przed 5 rokiem życia. Większość dorosłych po 30 roku życia ma w surowicy przeciwciała anty HSV-1.
Po ustąpieniu ostrego okresu i jawnego zakażenia HSV wirus przechodzi w stan latencji.
Nasłonecznienie, promieniowanie nadfioletowe, miesiączka, stres, oziębienie ciała, zmniejszenie odporności, uraz skóry lub błon śluzowych- sprzyjają uaktywnieniu zakażenia.
Obraz kliniczny:
Okres inkubacji od 1 do 26 dni, średnio 7 dni. Bogata symptomatologia.
Najczęstsza postać klinicznego pierwotnego zakażenia wirusem HSV-1.
W około 50% przypadków do zakażenia dochodzi w wyniku kontaktu ze starszym dzieckiem lub dorosłym mającym objawowa opryszczkę nawrotową.
Choroba zaczyna się gorączką i bólem głowy. Po 24 godzinach pojawiają się obrzęki i zaczerwienienie dziąseł. Następnie pojawiają się liczne, drobne pęcherzyki z przekrwioną obwódką na dziąsłach, języku, podniebieniu, na tylnej ścianie gardła. Z czasem pęcherzyki pękają, tworząc bolesne nadżerki lub owrzodzenia pokryte białawym nalotem. Obecne są powiększone węzły chłonne.
Zmiany nadżerkowe goją się po tygodniu bez śladu.
Infekcje nawrotowe ujawniają się w postaci opryszczki wargowej.
Inne postacie:
· Wyprysk opryszczkowy eczema herpeticum- ciężka ale rzadsza postać pierwotnego zakażenia HSV u niemowląt i u dzieci.
Na obszarach atopowego zapalenia skóry występują rozległe wykwity pęcherzowe.
· Opryszka genitalna- na skórze i błonach śluzowych zewnętrznych narządów płciowych oraz ich okolic- obecne bolesne wykwity- pęcherzyki, owrzodzenia, krosty.
· Opryszczkowe zapalenie mózgu
· Wieloukładowe i wielonarządowe infekcje HSV z objawami lub bez objawów skórnych.
· Opryszczka zwykła herpes simplex, herpes recurens- jest najczęstszą i nawrotową postacią zakażenia.
Objawowo- leki p/gorączkowe, acyklowir w postaci dożylnej w ciężkich postaciach.
Zapobieganie- nie opracowano dotychczas skutecznej szczepionki.
Przyczyny- różne czynniki zakażenia m.in. niektóre wirusy, leki szczególnie sulfonamidy o przedłużonym działaniu.
Wysypka- nagle pojawiają się okrągłe lub owalne wykwity rumieniowe- duże wzniesione zmiany o średnicy kilkunastu milimetrów- stopniowo powiększające się. Wykwity o różnym kształcie i wielkości- stąd nazwa rumień wielopostaciowy- wykwity mogą się zlewać tworząc pola o średnicy kilku centymetrów. Wykwity są trwałe- utrzymują się przez kilkanaście dni.
Leczenie- ie ma skutecznego leczenia w etiologii wirusowej.
Jeżeli przyczyną jest Mycoplasma pneumoniae- jeden z częstych czynników zakaźnych rumienia wielopostaciowego- to odpowiedni antybiotyk.
Jeżeli przyczyna lekowa np. sulfonamidy- odstawienie.
To ciężka postać rumienia wielopostaciowego.
Początek- gorączka, bóle głowy, złe samopoczucie.
Wczesne wykwity przypominają rumień wielopostaciowy, ale szybko powstają zmiany pęcherzowe na kończynach, tułowiu i twarzy a następnie rozległe i bolesne zmiany na błonach śluzowych jamy ustnej, spojówek, okolicy odbytu i narządów płciowych- powstają duże powierzchnie uszkodzonej sączącej, odsłoniętej skóry.
Powikłania- odwodnienie, wtórne zakażenie bakteryjne.
Leczenie- zasady jak w rumieniu wielopostaciowym. Walka z odwodnieniem i ochrona odsłoniętej skóry.
Najczęstsze choroby przenoszone drogą płciową.
Rzeżączka
Nierzeżączkowe zapalenie cewki moczowej
Ziarniak weneryczny
Wrzód miękki
kiła
ziarniak pachwinowy
kłykciny kończyste
opryszczka narządów płciowych
zapalenie wątroby
AIDS
Mięczak zakaźny
Rzęsistkowica
Amebioza jelitowa
Giardiaza
...
felek-natala