dll622.pdf

Czepianie się Dyliżansu grozi śmiercią lub kalectwem!

Dyliżans

współpracuje

Fundacją Country

8 kwietnia 2013 r.

NR 6/622

NR 6/622 WARSZAWA – NASHVILLE

WARSZAWA – NASHVILLE

Wydarzenie

za wydarzeniem

Zakończyło się głosowanie w XIII Plebi-

scycie Dyliżanse. W ostatnim etapie za-

głosowało 1311 osób. Laureatów po-

znamy na koncercie galowym, który od-

będzie się 27 kwietnia, w Nowohuckim

Centrum Kultury w Krakowie. Bilety na

galę do nabycia na stronie saloon.pl.

Ogłoszono też tegoroczny konkurs na

piosenkę country, który odbędzie się 27

lipca w Mrągowie, w Amfiteatrze miej-

skim. Laureaci wystąpią następnego

dnia na głównej piknikowej scenie. Re-

gulamin konkursu można znaleźć na

stronie saloon.pl. Gorąco zachęcam au-

torów i wykonawców piosenek do udzia-

łu w tej jedynym konkursowym przedsię-

wzięciu, któremu patronuje Fundacja

Country oraz organizatorzy mrągowskie-

go Pikniku.

W poniedziałek, 8 kwietnia, telefo-

nicznym gościem Country Clubu Radia

Warszawa będzie Ala Boncol. Zaprasza-

my do słuchania audycji, jak zwykle o

godzinie 19.10, na fali 106,2 FM oraz w

internecie na stronie Radia Warszawa.

Alicja zapowiada niespodzianki, więc

chyba będzie ciekawie.

Z innych wydarzeń, w warszawskim

Pubie Lolek, 21 kwietnia, o godzinie

19.00 odbędzie się urodzinowy koncert

Czarka Makiewicza. Aż trudno uwierzyć,

że Czarkowi stuknęła pięćdziesiątka. Ju-

bilatowi Dyliżans składa serdeczne ży-

czenia następnego, udanego podobnie

jak to pierwsze, półwiecza, jako że nie-

którzy twierdzą, ze życie zaczyna się do-

piero po pięćdziesiątce, choć niektórych

rusza dopiero pierwsza setka.

A już w nocy z 7 na 8 kwietnia 47

koncert galowy Academy of Country

Music. Wiosna zaczyna się więc także

za oceanem. Transmisję z czerwonego

dywanu przed koncertem można będzie

obejrzeć na stronie ACM .

Strona Dyliżansu na Facebooku

www.facebook.com/PlebiscytDylizanse

The Deep Dark Woods – kanadyjski zespół,

nominowany w zeszłym roku w Americana

Music Awards, wystąpi w Warszawie i

Poznaniu

The Deep Dark Woods

Czeka nas bardzo ciekawe wydarzenie.

23 kwietnia w klubie Hydrozagadka w

Warszawie i 24 kwietnia w klubie Pod

Minogą w Poznaniu wystąpi kanadyjski

zespół The Deep Dark Woods.

Istnieją od 2005 roku. W roku ubie-

głym nominowani byli w kategorii Nowy

Artysta do Americana Music Awards, a

także do prestiżowej kanadyjskiej na-

grody Juno za album The Place I Left

Behind.

To co grają, określa się jako alterna-

tywne country i zawiera w sobie klima-

tyczne ballady, często sięgające korze-

niami w dawne czasy – jak sami piszą –

w ducha Appalachów, który będzie trwał

wiecznie.

Rzadko, jak dotąd, tego typu zespoły

pojawiały się w naszym kraju, warto

więc skorzystać z okazji i posłuchać The

Deep Dark Woods na żywo. Warszawski

koncert rozpocznie się o godzinie 19.00,

a bilety w cenie 30-40 zł można nabyć

choćby w empikach. Koncert w Pozna-

niu odbędzie się dzień później, o godzi-

nie 20.00.

Zespół przedstawiałem w Dyliżansie i

Country Clubie Radia Warszawa przy

okazji omawiania Americana Music

Awards. Gorąco polecam.

Lista przebojów country

Lista piosenek country

Lista albumów country

Lista albumów bluegrass

Lista albumów folk

Lista albumów Americana

CMT TOP Twenty Countdown

Country Club

Radia Warszawa

106,2 FM

Poniedziałek 19,10

Jerzy Głuszyk, Maciek Świątek

Prenumerata dostępna na stronie saloon.pl, adres redakcji: stagecoach@saloon.pl

Nadchodzi koniunktura?

przygotować właśnie tacy wykonawcy

jak Mumford And Sons, The Deep Dark

Woods czy The Lumineers.

Country zmieszane z folkiem, roc-

kiem i innymi popularniejszymi u nas

gatunkami muzycznymi jest dla roda-

ków na razie bardziej strawne, nie tak

odległe od tego, czego powszechnie się

słucha na co dzień i nie obciążone nega-

tywnymi skojarzeniami wobec muzyki

country pokutującymi.

Warto zauważyć, że patrzymy tu z in-

nej perspektywy na country niż przez

pryzmat popowych gwiazd typu Shania

Twain, Taylor Swift, Lady Antebellum

itp. Poprzez Mumfordów czy Deep Dark

Woods country dociera do nas ze znacz-

nie ambitniejszej, a i zdecydowanie cie-

kawszej strony. Okazuje się, że zaintere-

sowanie tego typu muzyką u nas jest.

Trzeba je tylko dostrzec i umiejętnie wy-

korzystać.

Piszę o tym, bo mam wrażenie, że

nieco już w tej materii zostajemy z tyłu.

Zaproszenie Mumford And Sons do Mrą-

gowa sugerowałem organizatorom Pik-

niku już jakiś czas temu, podobnie

wśród wykonawców, których z chęcią

bym w Polsce usłyszał jakiś czas temu

wymieniałem The Deep Dark Woods.

Zainteresowanie, owszem, pojawiło się,

z działaniem było już nieco gorzej.

Nadal nie umiemy przełamać obec-

nego przez lata stereotypu działania, w

którym cała organizacyjna para szła w

mrągowski gwizdek z marginalizowa-

niem wszelkich innych inicjatyw i dzia-

łań. Dobrym przykładem są tu losy Pol-

skiej Gali Country, która zniknęła z ka-

lendarza po tym, jak ówczesne Stowa-

rzyszenie Muzyki Country przejęło w ca-

łości organizację mrągowskiego Pikni-

ku. W efekcie SMC temu zadaniu nie

podołało, straciło Piknik i Galę, po czym

samo po cichu zeszło z tego świata.

Aktualnie widzę spore szanse na po-

prawienie pozycji muzyki country na pol-

skiej scenie, ale potrzebne jest tu szer-

sze spojrzenie i konkretne działanie.

Wydaje się, że zrozumienie sytuacji ist-

nieje, bo świadczą o tym takie sprawy

jak ponownie amerykański zeszłoroczny

Piknik, współpraca między Mrągowem i

Wolsztynem czyli koncert w Hard Rock

Cafe i zapowiedź występu Raya Scotta

na tegorocznym Pikniku w Mrągowie,

także dodanie do nazwy Pikniku słowa

folk i korzystanie z możliwości, jakie

dają berlińskie targi Messe, ale to tylko

część tego, co można by zrobić.

Oczywiście tych zaangażowanych w

organizację countrowych imprez nie jest

wielu, ale właśnie dlatego potrzebują

oni dobrego kontaktu z potencjalnymi

partnerami również przychylnie nasta-

wionymi do countrowych brzmień.

Problem w tym, że bardzo trudno

przekonać organizatorów countrowych

imprez do tego, by współdziałali ze

sobą, więc wyjście na zewnątrz może

być jeszcze trudniejsze. Pociesza mnie,

że życie samo do tego doprowadzi, bo

coraz więcej Amerykanów wybierają-

cych się do Europy będzie miało na uwa-

dze również Polskę. W końcu jesteśmy

sporym rynkiem i Amerykanie zaczną to

coraz lepiej dostrzegać.

To może mieć też przełożenie na kra-

jowe media. Mumford And Sons czy The

Lumineers można usłyszeć w radiowej

Trójce. Trafiają tu okazjonalnie także

ciekawi polscy wykonawcy, kiedyś Gru-

pa Furmana później Zgredybillies, nie-

dawno słyszałem w audycji Piotra Baro-

na Whiskey River. Można by się i tu po-

starać o nieco szerszą platformę poro-

zumienia niż ta, którą dają kontakty

Korneliusza Pacudy.

Jeżeli założymy, że amerykańskie wi-

zyty w naszym kraju będą coraz częst-

sze, to należałoby się przygotować na

taką koniunkturę a nawet jej dopomóc.

To wymaga otwarcia i aktywności. Wy-

maga też dalszego spojrzenia w przy-

szłość.

Jestem bardzo ciekawy, jak wielu fa-

nów muzyki country pojawi się na kon-

certach The Deep Dark Woods. Zespół

jest u nas prawie nieznany, a na takich

nieznanych countrowcy reagują bardzo

słabo. Tymczasem tym razem nie jest

ani tak trudno dostać się na koncert,

ani nie jest też drogo.

Jak na razie jednak nikt poza Dyli-

żansem do wybrania się na koncert nie

zachęca i większego zainteresowania

nie widać. Czasu jednak jeszcze trochę

pozostało i mam nadzieję, że wieści się

rozniosą. Dobre przyjęcie każdej coun-

trowej jaskółki zza oceanu to sygnał, dla

innych wykonawców, którzy zastanawia-

ją się, czy w swoje europejskie trasy

wpisać słowo Poland.

Ciekawy też jestem, jak w ogóle pu-

bliczność pojawi się na koncertach The

Deep Dark Woods? Ci, którzy przyjdą z

zewnątrz, to przecież potencjalni fani

muzyki country również w innych wyko-

naniach, potencjalna publiczność wielu

innych countrowych imprez. Zapowiada

się więc ciekawie nie tylko z powodów

natury artystycznej.

Drugi raz w ostatnim czasie zostałem

pozytywnie zaskoczony wizytą zagra-

nicznego zespołu w naszym kraju.

Pierwszym zaskoczeniem byli Mamford

And Sons, aktualnym The Deep Dark

Woods. Kolejną kropelką radości jest

pokazanie się w empikach najnowszej

płyty The Lumineers.

Bardzo rzadko zdarzało się do tej

pory, że wiązane z country czy America-

ną zespoły koncertowały w naszym kra-

ju niejako niezależnie, poza mrągow-

skim Piknikiem czy innymi imprezami z

countrową etykietką. Czyżby zapowiada-

ła się jakaś zmiana w dotychczasowym

podejściu rodaków do tego rodzaju mu-

zyki?

Bezpośrednim powodem wydaje się

być to, ze po latach izolacji zabliźniają

się wreszcie rany spowodowane żelazną

kurtyną i amerykańskie zespoły odwie-

dzające Europę przestają omijać nasz

kraj. Fakt jednak, że ktoś je jednak do

nas zaprasza, w przypadku Mumfordów

znalazła się już nawet entuzjastyczna

publiczność, co jest najlepszym dowo-

dem na to, że tego typu folkowo-coun-

trowe brzmienia do Polaków jednak tra-

fiają.

Cieszy mnie z jednej strony, że te

koncerty organizacyjnie wykraczają

poza kręgi dotychczas z muzyką country

związane, z drugiej trochę niepokoi, że

countrowi działacze pozostają w dużej

części wobec tych pierwszych jaskółek

bierni.

Można powiedzieć, że bierni nie tak

do końca, bo w te amerykańskie wizyty

wpisuje się też niedawny występ Raya

Scotta w Hard Rock Cafe czyli poza co-

untrową niszą, ale nie do końca trzyma-

my chyba rękę na pulsie wydarzeń.

To też może i nie najgorzej, bo cał-

kiem fajnie by było, gdyby country i jego

pochodne z niszy, czy jak mówią niektó-

rzy getta, się wydostało. Im więcej orga-

nizatorów zainteresowanych sprowadza-

niem do Polski countrowców, bluegras-

sowców, wykonawców Americany tym

lepiej. Jednak większa aktywność w tej

materii ludzi z country związanych od lat

wydaje się bardzo pożądana.

Potrzebna jest w tym przypadku jed-

nak zmiana podejścia do country pre-

zentowana dotychczas przez to żelazne

countrowe środowisko. Najogólniej po-

wiem, że nim pojawią się w naturalny

sposób w naszym kraju Brad Paisley czy

Miranda Lambert grunt muszą dla nich

Kontakt z Woźnicą: maciek.swiatek@vp.pl, maciek.swiatek@wp.pl, tel. 22 631 95 64.

Płyty Stangreta

że Faith Hill, żona Tima, zapewne wola-

łaby widzieć siebie w tej roli, ale cóż,

prawa promocji są nieubłagane. Całość

materiału, jak niesie wieść, nagrywano

tylko dwa tygodnie, za to od rana do

późnej nocy. To słychać: współpraca

wszystkich biorących udział w tym

przedsięwzięciu jest naprawdę wzorowa.

Z drugiej strony, umówmy się, Tim nie

pracuje z podrzędnymi wykonawcami.

On sam znany jest z zamiłowania do

perfekcji, a jako współproducent był

tym bardziej wymagający, także wobec

siebie.

Oczywiście, McGraw jest typowym

przykładem aktualnego podejścia Na-

shville do country, które ma zawierać

dla każdego coś miłego ze szczególnym

uwzględnieniem młodszych odbiorców.

Okazuje się jednak, że nawet wycho-

dząc naprzeciw podobnym postulatom,

można je realizować bez klujących uszy

kompromisów. W ostatecznym rozra-

chunku to się liczy najbardziej. Album

jest dostępny także u nas. Polecam!

Stangret

Plebiscyt zakończony

Zakończyło się głosowanie w XIII Plebi-

scycie Dyliżanse. Wyniki poznamy na

koncercie galowym, a dziś kilka słów o

samym plebiscycie. Wnioski mam nie

do końca radosne. Etap wyłaniania no-

minacji, w którym głosowali tylko Czytel-

nicy Dyliżansu wyeliminował przypadko-

we czy nie dość mocne kandydatury,

zwłaszcza te, wspierane przez dobrze in-

ternetowo zorganizowane elektoraty.

Stąd też w ostatnim etapie głosów wpły-

nęło o ponad połowę mniej niż w roku

ubiegłym. Nie było po prostu interneto-

wych super generatorów.

Przykre to jednak, że nie da się prze-

prowadzić sensownego powszechnego

głosowania praktycznie w żadnym inter-

netowym plebiscycie i stawia to pod

znakiem zapytania przyszłe tego typu

przedsięwzięcia. Po co, skoro wygrywają

je nie ci, którzy na zwycięstwo zasłużyli,

a ci, którzy wykazują się sprawnością w

mobilizowaniu rzeczywistego czy wirtu-

alnego elektoratu?

Etap wyłaniania nominacji pokazał

jednak, że grupa tych, którzy są zaanga-

żowani w plebiscyt nie jest liczna. Znala-

zło się tylko stu sprawiedliwych, co po-

kazuje, że chyba nie mamy serca do

głosowań, albo że trzeba szukać innej

ich formy. O to jednak trudno, przy

obecnym braku zorganizowania coun-

trowych fanów i co gorsza wobec małej

nadziei na poprawę sytuacji.

Czasu do kolejnego plebiscytu jest

sporo, więc może da się znaleźć jakieś

optymalne rozwiązanie. Powoli uczymy

się demokracji, a frekwencja w wielu,

także tych politycznych, wyborach jest

zastraszająco mała. To dla mnie mało

zrozumiałe i zniechęcające, ale jest jak

jest.

To dość paradoksalne, że fani kupują

bilety na mrągowski Piknik niemal w

ciemno, nie do końca wiedząc, kto

przed nimi wystąpi, natomiast mając

przegląd całego roku, nie widzą potrze-

by podsumowania tych dokonań.

Mimo wszystko nadal wierzę w sens

Dyliżansów. Są jedynym świadectwem

nieustannej countrowej aktywności i od-

dają stan całości rzeczy taki, jaki on

właśnie jest, a nie taki, jakim chcieliby-

śmy go widzieć.

Warto jednak mieć to poczucie cią-

głości i trwałości muzyki country jako

gatunku obecnego również i u nas. To

poczucie istnienia countrowej codzien-

ności, o którą chodzi w Dyliżansach.

Tim Mcgraw

Two Lanes Of Freedom

Od kiedy zaczął profesjonalne śpiewa-

nie w 1992 roku, niezmiennie pnie się

w górę w rankingach popularności i ilo-

ści sprzedanych płyt. W lutym wydał ko-

lejny, jeśli dobrze liczę, dwunasty album

studyjny, Two Lanes of Freedom, który z

całą pewnością mocno podbije mu licz-

bę 40 milionów dotychczas sprzedanych

płyt. Już w pierwszym tygodniu znalazł

on 107.000 nabywców. Ja mam jego

wersję standardową, z jedenastoma pio-

senkami, trwającą 46 minut. Zgodnie z

preferowanym przez niego obyczajem,

żadna z nich nie jest jego autorstwa.

Wielokrotnie mówił w wywiadach, że

wielu pisze je lepiej od niego, dlaczego

więc miałby nie korzystać z ich talentu?

Przecież przy ogromnych nakładach ja-

kie osiągają jego nagrania, ma do dys-

pozycji najlepszych z najlepszych. Jak

najbardziej słusznie skupił się na tym,

na czym się naprawdę zna: na śpiewa-

niu i produkcji krążka (wespół z Byro-

nem Gallimorem).

Powiem od razu, żeby nie trzymać

Państwa w niepewności: to naprawdę

ciekawa płyta. Utwory są bardzo zróżni-

cowane, nie brakuje różnych rytmów, te-

matów piosenek, elementów folkowych.

Nade wszystko jest mnóstwo pomysłów

aranżacyjnych, świetnego śpiewu Tima i

znakomitych instrumentalistów. Gdy się

słucha różnych smaczków serwowanych

przez tego wokalistę, niuansów interpre-

tacji i brzmienia, łatwo odgadnąć powo-

dy, dla których trzykrotnie wręczano mu

statuetkę Grammy. W jednej piosence,

Highway Don’t Care, McGraw śpiewa z

koleżanką z nowej wytwórni, pod skrzy-

dła której właśnie trafił. Wytwórnia to

Big Machine Records, a koleżanka nazy-

wa się Taylor Swift. Łatwo się domyślić,

Piosenki na płycie

1. "Two Lanes of Freedom"

2. "One of Those Nights"

3. "Friend of a Friend"

4. "Southern Girl"

5. "Truck Yeah"

6. "Nashville Without You"

7. "Book of John"

8. "Mexicoma"

9. "Number 37405"

10. "It's Your World"

11. "Highway Don't Care" (feat. Taylor

Swift & Keith Urban)

Prenumerata dostępna na stronie saloon.pl, adres redakcji: stagecoach@saloon.pl

Ogłoszenia i adresy

Nowości płytowe

Strony internetowe

polskich wykonawców

country

Alicja Boncol i KoAlicja

Czarek Makiewicz

Honky Tonk Brothers

Coach

Colorado Band

Dixie Rose

Rodeo

Grupa Furmana

AWRA i Marysia Gorajska

AWRA i Marysia Gorajska (2)

Drink Bar

Janusz Tytman

Lonstar

Paweł Bączkowski

Strefa Country

Leszek Laskowski

Tomek Szwed

Czas na Grass

Party Tour

New Shade

Alabama Band

Hello

Mariusz Kalaga

The Medley

Konrad Milczarski

Jan Manson Band

The Trace

West Side

Conner

Urszula Chojan & Gama Country

Konwój

Hello

Wojciech Dudkowski

Maciej Ciesielski

Fayerwerk

Babsztyl

West BB

Zofia Jastrzębska

Bodar

Grupa Klakson

John Kentucky Band

DROGA E-77 - RoutE 77 i Polskie Coun-

try w Internecie - sprzedaż wysyłkowa

płyt CD i kaset z muzyka country

www.polcountry.medianet.pl, www.co-

untry, art.pl, www.country.medianet.pl

lub listownie: Zygmunt Chojnacki - Bro-

nikowskiego 4a/6 02-796 Warszawa.

Radia i telewizje

Piekary sr. 20,10 Magazyn muzyki co-

untry i folk Antek Kreis,

Radio Kielce wt. 20,08 Andrzej Wilkos

Od country do bluesa.

Alan Jackson – Precious Memories

Radio Warszawa (106,2 FM) Pon.

19,10 Country Club Jerzy Głuszyk, Ma-

ciek Świątek, telefon do audycji: 670 10

10 lub 670 10 00.

Radio Katowice pon. 22,15 audycja Ka-

jetana Berezowskiego.

Radio 5 (Suwałki, Ełk) śr. 20,15 Moje

country granie, Marek Szabłowski.

Polskie Radio Program I na UKF i fa-

lach długich - "Noc z Jedynką - country" -

Korneliusz Pacuda, godz. 0.07 - 3.00 co

dwa tygodnie:

Gretchen Wilson – Right On Time

RMF Pacuda Country

www.miastomuzyki.pl

linki

polcountry.medianet.pl

saloon.pl

country.wortale.net

countrymusic.fora.pl

Muzyka-Country.pl

www.cdstudio.pl

cmt.com

gactv.com

billboard.com

countrystandardtime.com

cmaworld.com

www.ibma.org

Blake Shelton – Based On A True Story

Zapowiedzi i realizacje płytowe

marzec. Kwiecień, maj

Radia i teledyski

gotradio.com/downhomeden.aspx

181.fm/ ( K ickin' Country)

bluegrasscountry.org

John Fogerty - Wrote a Song for Everyone

LeAnn Rimes - Spitfire (Curb)

Kenny Chesney - TBD

Randy Rogers Band - Trouble

Steve Earle - The Low Highway

Kim Richey - Thorn In My Heart

Brad Paisley - Wheelhouse

The Band Perry - TBD

Kacey Musgraves - Same Trailer Different

Park

Ashley Monroe - Like A Rose

Luke Bryan - Spring Break ... Here to Party

videoranch3D

strona z koncertami country

na żywo

Thompson Square – Just Feels Good

folk24.pl

Kontakt z Woźnicą: maciek.swiatek@vp.pl, maciek.swiatek@wp.pl, tel. 22 631 95 64.

Dotychczasowi Zdobywcy

Dyliżansów

2009 – Fayerwerk

2010 – Wojtek Dudkowski

2011 – Next Generation

1999 - Leszek Laskowski (git. stalowa)

2000 - Leszek Laskowski (git. stalowa)

2001 - Dominika Jurczuk (skrzypce)

2002 – Janusz Tytman (mandolina)

2003 – Leszek Laskowski (git. stalowa), Janusz Tytman

(mandolina)

2004 – Leszek Laskowski (git. stalowa)

2005 – Leszek Laskowski (git. stalowa)

2008 – Leszek Laskowski (git. Stalowa)

2009 – Mirosław Borkowski – gitara

2010 – Janusz Tytman (mandolina)

2011 – Rafał Oryńczak (harmonijka)

WYDARZENIE

1998 - Kathy Mattea w Mrągowie

1999 - Kenny Rogers i Linda Davis koncert w Sali

Kongresowej, Strefa Country i Coach Płonąca granica -

widowisko muzyczno-taneczne

2000 - Colorado i George Hamilton V

2001 - Ogień i dym - widowisko baletowe Strefy Country

z muzyką Colorado,

2002 – Nocny pociąg do Memphis

2003 – Koncert Gail Davies w Mrągowie

2004 - Msza Country w Mrągowie

2005 - Friends In Low Places – widowisko taneczne w

Visaginas

2008 - Msza Country w Mrągowie

2009 - Koncert "Pocta Petrovi" i Nagroda im. Petera Duli

dla Lonstara i Allana Mikuška

2010 – Koncert „Siedmiu wspaniałych” w TV Polsat

2011 – Reaktywacja Konkursu na nową piosenkę

country na Pikniku w Mrągowie

WSPÓŁPRACA WOKALNA

2000 - Party Tour i siostry Okapiec

2001 - Lonstar & T. Szwed Knockin' On Heaven's Door

2002 - Ala Boncol, Sonia Lelek, Kasia Szubartowska w

Nocnym pociągu do Memphis

2003 – Ala Boncol, Gail Davies Lovesick Blues

2004 – Lonstar, Czarek Makiewicz, Marcin Rybczyński,

Robert Rybczyński - I Saw The Light

2005 - Lonstar & Tomek Szwed – Molly Malone

ZESPÓŁ TANECZNY

2000 - Strefa Country

2001 - Strefa Country

2002 – Strefa Country

2003 – Rodeo

2004 – Rodeo

2005 – Tabun

2008 – Strefa Country

2009 – Rodeo

2010 – Rodeo

2011 - Rodeo

BEZ BARIER

2000 - Syrbacy

2001 – Syrbacy

2002 – Michał Milowicz

2003 – Michał Milowicz

2004 – Mechanicy Szanty

2005 – Perfect

2008 – Babsztyl

2009 – Babsztyl

2010 – Jan Manson Band

2011 - Zgredybillies

BEZ GRANIC

2008 – Suzie Candell (NIemcy)

2009 – Alan Mikušek (Słowacja)

2010 – Texas Heat (Niemcy)

2011 – Savannah (Holandia)

Plebiscyt

pod historycznym

patronatem SMC

ARTYSTA ROKU

1998 - Tomek Szwed

1999 - Tomek Szwed i Full Service

2000 - Tomek Szwed

2001 - Strefa Country

2002 – Lonstar

2003 – Ala Boncol

2004 – Ala Boncol

2005 – Ala Boncol & KoAlicja

2008 – Lonstar

2009 – Rodeo

2010 – Lonstar

2011 - Lonstar

WOKALISTA

1998 - Czarek Makiewicz

1999 - Tomek Szwed

2000 - Tomek Szwed

2001 - Mariusz Kalaga

2002 – Lonstar

2003 – Marcin Rybczyński

2004 – Czarek Makiewicz

2005 – Lonstar

2008 – Lonstar

2009 – Marcin Rybczyński

2010 – Tomek Szwed

2011 – Tomek Szwed

WOKALISTKA

1998 - Ala Boncol

1999 - Ala Boncol

2000 - Ala Boncol

2001 - Kasia Bochenek

2002 – Kasia Bochenek

2003 – Ala Boncol

2004 – Ala Boncol

2005 – Ala Boncol

2008 – Ala Boncol

2009 – Ala Boncol

2010 – Ala Boncol

2011 – Ala Boncol

ZESPÓŁ

1998 - Coach

1999 - Coach

2000 - Colorado, Grupa Furmana

2001 - Grupa Furmana

2002 – Honky Tonk Brothers

2003 – Honky Tonk Brothers

2004 – Colorado

2005 – Honky Tonk Brothers

2008 – Lonstar Band

2009 – The Medley

2010 – Babsztyl

2011 – Droga na Ostrołękę

NOWY GŁOS / NOWY ZESPÓŁ

1998 - Homeless Coyotes

1999 - Andrzej Trojak / Grupa Furmana

2000 - Wojtek Kucharski / Halio Band

2001 - Magda Krzywda / Black Horse

2002 – Sonia Lelek / Honky Tonk Brothers

2003 – Marysia Gorajska / Hello

2004 – Mirek Rupała / Vermond City

2005 – Krzysztof Bolewski / Rawa Country Band

NOWY WYKONAWCA

2008 – Alabama

PIOSENKA

1998 - Nie chcę być aniołem Krzysztof Gabłoński, Paweł

Gabłoński wyk. Ala Boncol Fair Play

1999 - A może to wiatr? Adam Szewczyk wyk. Magda

Anioł,

2000 - Początkująca kelnerka Aldona Tomek Szwed,

wyk. Tomek Szwed,

2001 - Jak ja nie lubię swojej roboty muz. i sł. Robert

Rybczyński, wyk. Electric Roosters

2002 – Najprostsza jest droga do domu muz. Grzegorz

Bochenek, sł. Kasia Bochenek wyk. Kasia Bochenek.

2003 – Pusta droga – muz. i sł. Robert Rybczyński wyk.

Honky Tonk Brothers

2004 – Wszystko ci wybaczam muz. Ala Boncol, Adam

Wosz, sł. Bożena Smolnicka, wyk. Ala Boncol

2005 – Co to jest to country – muz., sł. i wyk. Lonstar

2008– Do Sejn – muz., sł. i wyk. Lonstar

2009 – Zdechł pies – muz. Czarek Makiewicz, sł. Maciej

Świątek, wyk. Czarek Makiewicz

2010 – Jak dogonić mogę wiatr muz., sł. i wyk. Wojtek

Dudkowski

2011 – Tylko nie spóźnij się – ja ciągle czekam – sł.

Rafał Staszewski, muz. Zbyszek Hofman, Czarek

Makiewicz, wyk. Marysia Gorajska

WYKONANIE

1998 - Ala Boncol Fair Play Nie chcę być aniołem

1999 - Magda Anioł - A może to wiatr?

2000 - Tomek Szwed - Początkująca kelnerka Aldona

2001 - Grupa Furmana - Modlitwa wracających

2002 – Honky Tonk Brothers - Road Life Boogie

2003 – Ala Boncol - Zabieraj łapy z mojego tyłka

2004 – Lonstar – Długi kurs

2005 – Ala Boncol – Drinka mógłby wypić świat

2011 – Tomek Szwed – Jak Johnny Cash

WYKONANIE STANDARDU

1998 - Ala Boncol Fair Play - I Want To Be A Cowboy's

Sweetheart

1999 - Party Tour i Gang Olsena - Sweet Home Alabama

2000 - Coach - Tennessee Waltz

2001 - Ala Boncol - Daddy Can You See Me

2002 – Lonstar - Muleskinner Blues

2003 – Honky Tonk Brothers - Thank God For The Radio

2004 – Anka Nyc i Hello – King Of The Road

2005 – Honky Tonk Brothers – Forever And Ever Amen

ALBUM

1998 - Polskie Trucker Country

1999 - Co to jest? - Magda Anioł

2000 - Mój los - Mariusz Kalaga

2001 - Kredki - Grupa Furmana

2002 – Tam jeszcze jest dobrze - Tomek Szwed

2003 – Live In Lodz - George Hamilton V i Colorado

2004 – Weekend za miastem - Colorado

2005 – Nazywają mnie buntownikiem – Lonstar

2008 – Co to jest to country? - Lonstar

2009 – Dobra piosenka – Czarek Makiewicz

2010 – Indian Summer – Whiskey River

2011 – Lonstar... & - Lonstar

INSTRUMENTALISTA

1998 - Leszek Laskowski (git. stalowa)

Prenumerata dostępna na stronie saloon.pl, adres redakcji: stagecoach@saloon.pl

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: