ZGÓRMYSYNY - Pod słońce (2004) "HOMO ZGÓRMYSYNUS" Najstarsze Zgórmysyńskie tropy zostały odnalezione gdzie w okolicach Beskidu Niskiego. Pochodzš z epoki homo gurus gitarus, człowieka chodzšcego po górach. Ciekawostkš z życia tego gatunku jest fakt, że gurus gitarus występował wyłšcznie, jako samiec i zwykle poruszał się stadnie. Za dnia ukrywał się przed słońcem w cieniu drzew, ze specjalnym upodobaniem lasów bukowych. Drugie życie rozpoczynał o zmierzchu. Łatwo dawał się zwabić blaskiem ognia. Wtedy rozpoczynał trwajšcy do rana obrzšdek wabienia samiczek przy pomocy dziwnych odgłosów wydawanych paszczowo (najczęciej bezskuteczny). Zagrożony wymarciem gatunku homo gurus gitarus zaczšł stopniowo ewoluować w stronę homo scenikus gitarus. Pierwsze dowody na istnienie tego gatunku odkryli Aniołowie Bieszczadzcy w okolicach Wetliny. Homo scenikus gitarus zasadniczo różnił się od swojego protoplasty wyższym czołem oraz występowaniem w towarzystwie femini scenikus vocalus, reprezentujšcego zbliżonš linię genealogicznš, tyle, że złożonš wyłšcznie z osobników żeńskich. Skrzyżowanie obu tych rodzajów oprowadziło do wykształcenia gatunku występujšcego dzi pod nazwš ZGÓRMYSYNY. (z przedmowy do płyty) 1. Pod słońce 2. Do Neptuna 3. Preludium 4. Zapowied 5. Takie małe wniebowzięcie 6. Jak okiem sięgnšć 7. Złotym szlakiem 8. Tatrzańskie wiersze 9. Sielanka o domu bonus: 10. Jak okiem sięgnšć 11. Złotym szlakiem
grzestys