PLAN – PRACY
do przeprowadzenia zajęć z szkolenia ogniowego
ZAGADNIENIA: Wykrywanie, rozpoznawanie i ocena odległości metodą porównania
odległości.
CZAS: reguluje kierownik grupy.
MIEJSCE: strzelnica
ZAPOTRZEBOWANIE MATERIAŁOWO – TECHNICZNE:-etatowe uzbrojenie żołnierza
-lornetka
-linijka
PRZEBIEG SZKOLENIA
Lp.
Zagadnienie i czas
Czynności instruktora
Czynności szkolonych
1
2
3
4
Pomiar odległości różnymi sposobami.
Czas reguluje kierownik grupy.
Wskazywanie celów różnymi sposobami.
„Baczność” uczył was będę pomiaru odległości metodą porównania. „Spocznij”.
Ma to na celu nauczyć was określania odległości, przygotowania do określania celowników.
Pokazuję i objaśniam.
Pomiar na oko, metodą porównania - objaśniam.
Odległość na oko określa się wg stopnia widoczności przedmiotów terenowych, bądź przez porównanie z utrwalonymi w pamięci wzrokowej typowymi odległościami w terenie np. 100, 200, 500m, 1000m.
Podczas określania odległości według utrwalonych w pamięci odcinków terenu po wykryciu celu lub przedmiotu do którego trzeba określić odległości, należy porównać odcinek terenu do celu (przedmiotu) z poprzednio zapamiętanym odcinkiem lub myślowo odkładać ten odcinek do celu tyle razy, ile razy zmieści się on na tej odległości. Należy zwrócić uwagę, że z zwiększeniem odległości pozorna wielkość odcinka stopniowo skraca się, i że nierówności przecinające określoną odległość skracają ją.
- Małe przedmioty wydłużają odległość (kamienie, krzaki, drzewa) a więc wydają się dalsze niż w tej samej odległości przedmioty duże (las, osiedle, góra).
- Przedmioty o konturach w kolorze jasnym wydają się bliższymi niż przedmioty w kolorze ciemnym, jeśli znajdują się na ciemnym tle.
- Teren równinny pozornie skraca odległość. Doliny, wąwozy i jary pozornie ją zmniejszają.
Przedmioty terenowe obserwowane od podnóża wzniesienia do wierzchołka wydają się bliższe niż obserwowane z góry.
ODLEGŁOŚĆ W METRACH
( w przybliżeniu )
Pojedyncze domy
Odosobnione drzewa
Mniejsze drzewa , krzaki , osoby
Sylwetka człowieka , słupy telefoniczne , kontury drzew i ich pnie, okna domów
Widoczny ogólny zarys człowieka ( ruch rąk i nóg ) , duże konary drzew
Widoczne konary drzew , zapory drutowe
Kolory , sylwetki ludzi , odróżnia się w ogólnych zarysach nakrycia głowy , ubiór ; na drzewach widoczne małe gałązki , widoczne okiennice w domach , odróżnia się broń ( rkm , kbk )
Odróżnia się owal twarzy i kolorowe odcienie ubioru , rozróżnia się rodzaje drzew
Odróżnia się zarysy twarzy , szczegóły ubioru i uzbrojenia ; na drzewach liście , drut kolczasty
Widoczne części twarzy: oczy , nos , usta ; na drzewach kształt liści ; kora pni
5000
3000
1000 – 2000
900 - 1000
700 – 800
500 - 600
300 - 400
250 - 300
150 - 200
70 - 100
„Baczność” uczył was będę wskazywania celów różnymi sposobami. „Spocznij”
Ma to na celu nauczyć was wskazywania celów, potrzebne to jest w pracy bojowej.
Wskazywanie celów.
Wskazywanie celów powinno być krótkie i zrozumiałe. Sposób wskazywania celów powinien zapewnić odbierającemu możliwość szybkiego odnalezienia celu w terenie.
Cele wskazuje się następującymi sposobami:
- przez naprowadzenie przyrządu (broni) na cel
- od dozoru (przedmiotu terenowego)
- za pomocą współrzędnych biegunowych
- za pomocą współrzędnych prostokątnych.
Ponadto cele można wskazywać:
- za pomocą wybuchów pocisków
- nabojami sygnałowymi i pociskami oświetlającymi.
WZOROWY POKAZ.
Po komendzie kierownika grupy kończę szkolenie.
Podsumowuję zajęcia, podaję najlepiej szkolonych, wskazuję najczęściej popełniane błędy, podaję zadania na naukę własną.
Stoją na zbiórce i słuchają
Stoją na zbiórce a po pokazie przystępują do ćwiczenia
Kristof66