Quick Amanda - Vanza 04 - Kłamstwa w blasku księżyca.pdf - Cykl Vanza - agusiaw77

Rozdział 1

Ostatnie lata panowania królowej Wiktorii.

Północ. Ton ą cy we mgle cmentarz. Trudno o bardziej pos ę pne miejsce i

mroczniejsz ą por ę spotkania! - pomy ś lała Annie Petrie.

Przej ą ł j ą dreszcz; otuliła si ę szczelniej płaszczem. Nigdy jeszcze nie bała si ę tak

bardzo. Ale wszelkie informacje, jakie zebrała na temat człowieka, z którym si ę

tu umówiła, całkowicie si ę ze sob ą pokrywały - mo Ŝ na si ę było z nim spotka ć

tylko na jego warunkach.

Przez cały dzie ń biła si ę z my ś lami: stawi ć si ę na t ę pos ę pn ą schadzk ę czy da ć

temu spokój?... Nerwy miała stargane od samego rana, gdy zaraz po

przebudzeniu znalazła na nocnym stoliku wiadomo ść od tego człowieka.

Palce jej dr Ŝ ały, kiedy brała do r ę ki ś wistek. Była jak ogłuszona. On miał

czelno ść wej ść tu w nocy. Jakim ś cudem sforsował zamkni ę te drzwi i okiennice.

Ś pi ą c, nie usłyszała Ŝ adnego szmeru, nie wyczuła niczyjej obecno ś ci. Zupełnie

jakby nawiedził j ą duch!

Kiedy opanowała si ę na tyle, by przeczyta ć pozostawiony przez niego krótki list,

przekonała si ę , Ŝ e to lista warunków, które musi spełni ć . Wiedz ą c, Ŝ e nie zazna

spokoju, dopóki nie otrzyma odpowiedzi na dr ę cz ą ce j ą pytania, postanowiła

dostosowa ć si ę do Ŝą da ń - i starannie wypełniła wszystkie warunki.

Zgodnie z instrukcj ą miała, przekraczaj ą c cmentarn ą bram ę , przygasi ć latarni ę .

Teraz jej słaby blask lekko ozłacał kł ę bi ą c ą si ę wokół mgł ę . Gdzieniegdzie

wynurzały si ę z ciemno ś ci kamienie nagrobne, krypty grobowe i pomniki

obrze Ŝ one koronk ą g ę stych oparów.

Najwy Ŝ szym wysiłkiem woli powstrzymywała si ę od ucieczki i brn ę ła naprzód.

Dotarłam a Ŝ tu, mówiła sobie w duchu, nie po to, Ŝ eby zrezygnowa ć w ostatniej

chwili! Przynajmniej tyle mog ę zrobi ć dla biednej Nellie!

- Dobry wieczór, pani Petrie.

Głos, który usłyszała, był mroczny i złowró Ŝ bny jak ton ą cy we mgle cmentarz.

Zdawał si ę dochodzi ć zza drzwi krypty, któr ą wła ś nie mijała. Annie Petrie

skamieniała, zbyt przera Ŝ ona, by krzykn ąć . O ucieczce nie było mowy.

To głos d Ŝ entelmena, pomy ś lała i, nie wiedzie ć czemu, to odkrycie przeraziło j ą

jeszcze bardziej. Zdołała obróci ć si ę w stron ę , sk ą d dochodził głos. Wpatrywała

si ę z nat ęŜ eniem w mrok, usiłuj ą c dostrzec sylwetk ę mówi ą cego. Jednak mdłe

ś wiatło latarni nie mogło przebi ć lodowatej ciemno ś ci wokół ledwie

dostrzegalnego wej ś cia do starego kamiennego grobowca.

- Spełniłam wszystkie warunki - wykrztusiła. Głos jej dr Ŝ ał, nie miała nad nim

Ŝ adnej kontroli.

- Doskonale! Chyba si ę pani nie zdziwi, gdy powiem, Ŝ e nie wszyscy prosz ą cy o

spotkanie maj ą do ść odwagi, by si ę na nie stawi ć .

- Nie, prosz ę pana - odparła rezolutnie, zaskoczona jednak, Ŝ e zostało jej, mimo

wszystko, wi ę cej hartu ducha ni Ŝ innym. - Niewielu znajdzie si ę ś miałków,

którzy przylec ą jak na skrzydłach spotka ć si ę z nieznajomym, o którym

opowiadaj ą takie rzeczy... W dodatku o takiej porze i w takim miejscu!

- To prawda. - W głosie niewidzialnego rozmówcy brzmiała nutka rozbawienia.

- Ale wiem z do ś wiadczenia, Ŝ e warunki, jakie stawiam, pozwalaj ą

wyeliminowa ć ludzi słabych i chwiejnych, i skupi ć si ę na tych, którzy z

determinacj ą d ąŜą do celu, bez wzgl ę du na to, ile ich to b ę dzie kosztowało.

- Determinacji mi nie brak, prosz ę pana.

- Istotnie. A zatem, mo Ŝ e przejdziemy od razu do sedna? Zakładam, Ŝ e chciała

si ę pani ze mn ą spotka ć w zwi ą zku ze ś mierci ą siostry, która zgin ę ła dwa dni

temu?

Annie doznała szoku, słysz ą c słowa nieznajomego.

- Pan wie o ś mierci Nellie?...

- Kiedy dowiedziałem si ę , Ŝ e zale Ŝ y pani na spotkaniu ze mn ą , byłem ciekaw, co

pani ą do tego skłoniło. Popytałem wi ę c tu i tam i wiem, Ŝ e pani siostra zgin ę ła

na skutek nieszcz ęś liwego wypadku.

- Owszem, zgin ę ła, ale to wcale nie był wypadek! - krzykn ę ła. - Wiem, Ŝ e

policja tak uwa Ŝ a... ale to nieprawda!

- Ciało Nellie Taylor znaleziono na terenie zakładów k ą pielowych Doncaster

Baths. Pływało po powierzchni basenu z zimn ą wod ą . Wszystko wskazuje na to,

Ŝ e pani siostra potkn ę ła si ę na kafelkach obramowania basenu, doznała urazu

głowy, wpadła do wody i uton ę ła.

Wygłoszone z zimn ą krwi ą , beznami ę tne podsumowanie faktów sprawiło, Ŝ e

Annie Petrie zawrzała znów gniewem i u ś wiadomiła sobie własn ą bezsilno ść .

Jedno i drugie dr ę czyło j ą od ś mierci Nellie.

- Nigdy w to nie uwierz ę ! o ś wiadczyła stanowczo. Moja siostra pracowała w

ła ź niach dobre dziesi ęć lat, od trzynastego roku Ŝ ycia. Kiedy zaczynała, doktor

Doncaster sam jeszcze poddawał swoich pacjentów wodnej kuracji. Nellie znała

tam ka Ŝ dy k ą t, a na ś liskie kafelki zawsze uwa Ŝ ała!

- No, có Ŝ ... Wypadek ka Ŝ demu mo Ŝ e si ę zdarzy ć , pani Petrie.

- Ale Nellie nie miała Ŝ adnego wypadku, mówi ę panu! Palce Annie zacisn ę ły si ę

kurczowo na uchwycie latarni. - Kto ś j ą zabił!

- Sk ą d ta pewno ść ?

Spytał od niechcenia, jakby z czystej uprzejmo ś ci.

- Ju Ŝ mówiłam, Ŝ e dowodów nie mam Ŝ adnych. - Przełkn ę ła z trudem ś lin ę i si ę

wyprostowała. - Wła ś nie po to przyszłam do pana, Ŝ eby je pan znalazł. To

pa ń ska specjalno ść , prawda?

Zapadło dłu Ŝ sze milczenie.

- Tak, pani Petrie, to moja specjalno ść - odparł wreszcie. - Prosz ę mi powiedzie ć

co ś wi ę cej o swojej siostrze.

Znów odetchn ę ła gł ę boko i wa Ŝą c ka Ŝ de słowo, zacz ę ła:

- Nellie pracowała w pawilonie dla pa ń .

- Ale jej ciało znaleziono w basenie z zimn ą wod ą , w cz ęś ci przeznaczonej dla

m ęŜ czyzn.

- Wiem, prosz ę pana. To jedna z tych rzeczy, które wydały mi si ę podejrzane,

rozumie pan.

- Mo Ŝ e od czasu do czasu pomagała przy zabiegach dla panów?

- No, chyba tak... Ale bardzo rzadko. - Teraz Annie st ą pała po niezbyt pewnym

gruncie. A my ś lała, Ŝ e j ą to ominie! - Nieraz panowie zamawiaj ą dodatkowo

któr ąś dziewczyn ę z personelu, Ŝ eby im w trakcie zabiegu umyła włosy albo

zrobiła masa Ŝ w osobnym pomieszczeniu.

- Słyszałem ju Ŝ o podobnych usługach - odparł oboj ę tnie.

Annie poczuła w Ŝ oł ą dku lodowaty chłód. Je ś li ten człowiek dojdzie do

wniosku, Ŝ e Nellie była prostytutk ą , nie zechce si ę w tym babra ć .

- To wcale nie było tak, jak pan my ś li! Nellie to porz ą dna, ci ęŜ ko pracuj ą ca

dziewczyna. A nie lafirynda!

- Bardzo przepraszam, je ś li niechc ą cy pani ą uraziłem. Nie mam prawa... ani

zamiaru nikogo pot ę pia ć .

Jaki uprzejmy! - pomy ś lała, całkiem zbita z tropu. W dodatku wygl ą dało na to,

Ŝ e mówił szczerze. Bardzo rzadko kto ś taki jak on, pan z panów, przejmował si ę

uczuciami byle sklepikarki!

- Nie wiem dokładnie, co si ę tam działo w prywatnych kabinach po m ę skiej

stronie ła ź ni - przyznała. - Tylko tyle, Ŝ e Nellie pracowała tam od czasu

do czasu. Mówiła mi, Ŝ e niektórzy klienci prosili specjalnie o ni ą , a potem

dostawała hojne napiwki.

M ęŜ czyzna nie odzywał si ę tak długo, i Ŝ Annie zl ę kła si ę , Ŝ e sobie poszedł. Cał ą

okolic ę ogarn ę ła przytłaczaj ą ca cisza.

W plotkach i opowie ś ciach, jakie zasłyszała na jego temat, była mowa tak Ŝ e o

tym, Ŝ e pojawia si ę nie wiadomo sk ą d, a potem nagle znika. Kiedy po raz

pierwszy o tym usłyszała, uznała, Ŝ e to wierutne bzdury. Ale teraz, gdy

znajdowała si ę na ton ą cym we mgle cmentarzu, nietrudno byłoby jej uwierzy ć ,

Ŝ e rozmawia z kim ś z za ś wiatów.

Kto wie?... Mo Ŝ e we dnie spoczywa w trumnie wewn ą trz tego grobowca, obok

którego stał przed chwil ą ?

Na t ę my ś l przeszył j ą dreszcz trwogi.

- Czy według pani jeden z tych specjalnych klientów zabił Nellie? - spytał

nieznajomy.

- To całkiem mo Ŝ liwe, prosz ę pana.

Znów to koszmarne milczenie. Mgła chyba g ę stniała. Słaby blask ksi ęŜ yca nie

mógł si ę przez ni ą przebi ć . Annie nie widziała ju Ŝ zarysów grobowca.

- Dobrze, zajm ę si ę t ą spraw ą - o ś wiadczył nieznajomy -je Ŝ eli pani istotnie chce

pozna ć prawd ę .

- A có Ŝ to znowu?! Jak mogłabym nie chcie ć tego, o co tak zabiegam?

- Nieraz si ę zdarza w podobnych sprawach, Ŝ e klienci dowiaduj ą si ę o swoich

zmarłych czego ś , o czym woleliby nie wiedzie ć .

Annie Petrie si ę zawahała.

- Rozumiem, co pan ma na my ś li. Ale Nellie to moja siostra. Tak samo jak

reszta z nas musiała si ę na niejedno godzi ć , Ŝ eby zwi ą za ć koniec z ko ń cem. Ale

w gł ę bi serca była zawsze dobr ą dziewczyn ą . Nie mogłabym spojrze ć na własn ą

twarz w lustrze, gdybym nie spróbowała dowiedzie ć si ę , kto jej wyrz ą dził tak ą

krzywd ę !

- Rozumiem, pani Petrie. Skontaktuj ę si ę z pani ą , gdy poznam cał ą prawd ę . ..

lub wyja ś ni ę przynajmniej kilka kwestii.

- Bardzo panu dzi ę kuj ę . B ę d ę naprawd ę zobowi ą zana. - Odchrz ą kn ę ła. -

Słyszałam, Ŝ e jako ś dziwnie trzeba płaci ć za pa ń skie usługi.

- No có Ŝ ... Za wszystko trzeba płaci ć , pani Petrie. Znów przenikn ą ł j ą dreszcz,

ale nie ust ę powała.

- Pewnie, ale moim zdaniem lepiej wszystko omówi ć od razu. Mam sklepik z

parasolkami i chleba mi nie braknie, ale do bogaczy nie nale Ŝę .

- Nie bior ę pieni ę dzy od moich klientów, pani Petrie. Krótko mówi ą c, wyznaj ę

zasad ę przysługa za przysług ę .

Znów ogarn ą ł j ą strach.

- Bardzo przepraszam, ale nic rozumiem, jakiej przysługi pan oczekuje.

- By ć mo Ŝ e kiedy ś b ę d ę potrzebował parasolki... albo nawet kilku. I wówczas

pani mi si ę zrewan Ŝ uje. Odpowiadaj ą pani takie warunki umowy?

- A jak Ŝ e - wymamrotała. Była całkiem zbita z tropu. Ale ja sprzedaj ę parasolki

dla pa ń . Po co panu damska parasolka?!

- Nigdy nic nie wiadomo. Najwa Ŝ niejsze, Ŝ e dobili ś my targu. Bardzo prosz ę nie

mówi ć nikomu o naszym dzisiejszym spotkaniu.

- Na pewno nie powiem. Słowo!

- Zatem dobrej nocy, pani Petrie.

- Dobranoc panu! - Nie bardzo wiedziała, co jeszcze powiedzie ć . - I dzi ę kuj ę !

Obróciła si ę na pi ę cie i ruszyła do bramy cmentarnej. Gdy tam dotarła,

wyregulowała ś wiatło latarni i pospieszyła do swej bezpiecznej przystani:

przytulnego mieszkanka nad sklepem z parasolkami.

Zrobiła, co było w jej mocy. Reszta zale Ŝ ała od tego człowieka. A z wszelkich

plotek i opowie ś ci o nim wiedziała, Ŝ e je ś li co ś obiecał, z pewno ś ci ą dotrzyma

słowa.

Rozdział 2

Drugi wybuch wstrz ą sn ą ł starymi kamiennymi ś cianami, otaczaj ą cymi ze

wszystkich stron sekretne schody. Jakby w odpowiedzi lekko zakołysała si ę

latarnia, któr ą Concordia Glade ś ciskała kurczowo w dłoni. Niewielkie ale

jaskrawe ś wiatełko zata ń czyło dziko w przyprawiaj ą cych o dreszcz przera Ŝ enia

ciemno ś ciach, które okrywały j ą i cztery panienki stoj ą ce za jej plecami.

Wszystkie, nie wył ą czaj ą c Concordii, wzdrygn ę ły si ę i wstrzymały oddech.

- A je ś li to wszystko zawali si ę , nim dotrzemy do schodów? - W głosie Hannah

Radburn zabrzmiała niepokoj ą co histeryczna nuta. - Zostaniemy pogrzebane

Ŝ ywcem!

- Te mury z pewno ś ci ą si ę nie zawal ą - odparła Concordia, wkładaj ą c w swe

słowa znacznie wi ę cej pewno ś ci, ni Ŝ miała jej w sercu. Uj ę ła latarni ę mocniej,

by przestała si ę kołysa ć , i poprawiła okulary zsuwaj ą ce si ę jej z nosa. -

Pami ę tasz chyba, Ŝ e dokładnie przestudiowały ś my wszelkie informacje

dotycz ą ce budowy Aldwick Castle, zanim ustaliły ś my, gdzie umie ś cimy nasze

ładunki wybuchowe. Te schody maj ą kilkaset lat. To najstarsza i najbardziej

solidna cz ęść całej konstrukcji. Zbudowano j ą tak, by oparła si ę nawet

wystrzałom z katapulty. Z pewno ś ci ą nie zawali si ę bez powodu tej wła ś nie

nocy.

Daj Bo Ŝ e, Ŝ eby to była prawda! - dodała w duchu.

W rzeczywisto ś ci siła obu eksplozji, je ś li mo Ŝ na było j ą oceni ć na podstawie

stłumionych odgłosów, jakie do nich dotarły, przekraczała wszelkie prze-

widywania. .. mówi ą c najogl ę dniej. Pierwszy wybuch pozbawił szyb wszystkie

okna w nowym skrzydle. Eksplozja nast ą piła tu Ŝ obok pokoju, w którym obaj

przybysze z Londynu raczyli si ę po obiedzie cygarami i portwajnem. Ze swego

stanowiska obserwacyjnego w pokoju szkolnym, poło Ŝ onym w starszej cz ęś ci

zamku, Concordia widziała wyra ź nie płomienie rozszerzaj ą ce si ę z niebywał ą

szybko ś ci ą i gwałtowno ś ci ą .

Drugi wybuch, który zgodnie z planem nast ą pił kilka minut po pierwszym,

wyrz ą dził jeszcze wi ę ksze szkody... s ą dz ą c z odgłosów.

- Za drugim razem hukn ę ło strasznie gło ś no. Prawda, panno Glade? -zauwa Ŝ yła

z niepokojem Phoebe Leyland. - Mo Ŝ e ta receptura ze starej ksi ąŜ ki zawierała

jaki ś bł ą d?

- Instrukcja dotycz ą ca wszystkich komponentów była całkiem prosta -

odpowiedziała nauczycielka. - Wypełniły ś my skrupulatnie wszelkie zalecenia.

Przepis jednak dotyczył eksplozji na wolnym powietrzu, nie w zamkni ę tym

pomieszczeniu. Nic dziwnego, Ŝ e efekt jest zdumiewaj ą cy. I o to nam przecie Ŝ

chodziło!

Concordia mówiła dobitnie, przekonuj ą co. Gdyby cho ć na sekund ę zdradziła

przepełniaj ą cy j ą strach, mogłoby si ę to fatalnie sko ń czy ć dla nich wszystkich.

ś ycie czterech młodych dziewcz ą t, stoj ą cych za ni ą , spoczywało w jej r ę kach.

Aby wyj ść z tego cało i uciec z Aldwick Castle, uczennice musiały zachowa ć

spokój i spełnia ć bez wahania rozkazy nauczycielki. Histeria i paniczny strach z

pewno ś ci ą doprowadziłyby do tragedii.

Z dziedzi ń ca dolatywały do nich stłumione okrzyki trwogi i nagl ą ce rozkazy.

Wida ć nieliczna zamkowa słu Ŝ ba stan ę ła do walki z Ŝ ywiołem. Przy odrobinie

szcz ęś cia wszyscy b ę d ą zbyt zaj ę ci gaszeniem po Ŝ aru, by dostrzec pi ęć

uciekinierek przemykaj ą cych do stajni.

Musz ą si ę st ą d wydosta ć jeszcze tej nocy, bo inaczej wszystko przepadnie.

Podsłuchana przez Concordi ę rozmowa dwóch londy ń czyków potwierdzała w

Quick Amanda - Vanza 04 - Kłamstwa w blasku księżyca.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: