niewidomi.doc

(178 KB) Pobierz
Upośledzenie umysłowe

 

 

 

ROLA DOZNAŃ WZROKOWYCH:

Ø       poznawanie otoczenia fizycznego i społecznego

Ø       uczenie się poprzez obserwację

Ø       ekonomizacja poznawania

Ø       poznawanie poprzez telereceptory

Ø       komunikacja pozawerbalna

Ø       edukacja i zatrudnienie

 

 

UWARUNKOWANIE WIDZENIA:

1.       Właściwości narządu wzroku

Ø       sprawność czynności wzrokowych: zdolność rozróżniania barw, zdolność przystosowania wzroku do widzenia z różnej odległości, akomodacja, ostrość wzroku i przy różnym oświetleniu, adaptacja, motoryka gałek ocznych, widzenie obuoczne, sprawny nerw wzrokowy, gałka oczna i odpowiednia część kory mózgowej oraz płat potyliczny

Ø       integracja i dojrzałość funkcji wzrokowych

Ø       wprawa w widzeniu u możliwość odbierania doznań wzrokowych

2.       Właściwości jednostki niezwiązane ze wzrokiem

Ø       właściwości i doświadczenia indywidualne/ typ, siła układu nerwowego

Ø       stan zdrowia

3.       Właściwości otoczenia

- kontrast, kolor, ilość, rozmieszczenie przedmiotów, wielkość, pogoda

 

 

CZYNNOŚCI WZROKOWE:

1.       Widzenie centralne/środkowe

- widzenie plamką żółtą, widzenie małych przedmiotów, ostrość

2.       Widzenie obwodowe

- widzenie dużych przedmiotów, przestrzeni, widzenie stereoskopowe/ trójwymiarowe/ widzenie barw, widzenie nocne

 

 

 

 

I.                    DEFINICJE

 

MEDYCZNA/CZARNA ŚLEPOTA brak doznań wzrokowych

 

NIEWIDOMY- osoba, która urodziła się pozbawiona doznań wzrokowych lub utraciła wzrok przed 5 r.ż.

 

OCIEMNIAŁY – osoba, która utraciła wzrok po 5 r.ż. .(dziecko jest wówczas świadome barw, kształtów, perspektywy)

 

PRAKTYCZNIE NIEWIDOMY osoba, która ma resztki wzroku (np. poczucie światła), ale sa one nieprzydatne w większości sytuacji codziennych, ostrość wzroku zmniejszona, poniżej 0,05, czyli ślepota umiarkowana lub słabowidzenie głębokie lub/i ograniczenie pól widzenia do 20° niezależnie od ostrości widzenia

 

TYFLOPEDAGOGIKA(z gr. typhlos - niewidomy) - dział pedagogiki specjalnej zajmujący się wychowaniem, edukacją, terapią i rehabilitacją osób niewidomych i niedowidzących

 

OSOBA SZCZĄTKOWO-WIDZĄCA– najczęściej jest to poczucie światła (ciemno-jasno) lub zarysy dużych przedmiotów, ale z bliska; nie można poprawić szkłami korygującymi.

 

NIEDOWIDZĄCY- osoby, które pomimo znacznego uszkodzenia wzroku (upośledzenie ostrości widzenia poniżej 0,3, ograniczenie pól widzenia do 20°) mogą po zastosowaniu pomocy optycznych lub technicznych korzystać z doznań wzrokowych

 

II.                  KLASYFIKACJE +KRYTERIA

 

WG STOPNIA USZKODZENIA WZROKU:

 

KATEGORIA

STOPIEŃ USZKODZENIA WZROKU

OSTROŚĆ WZROKU PO KOREKCIE

TERMINOLOGIA

Wzrok w granicach normy

-

Od 0,8 do 1,0

Wzrok całkowicie normalny

Lekkie uszkodzenie widzenia

Poniżej 0,8

Wzrok prawie normalny

Słabowzroczność

Umiarkowane

Poniżej 0,3

Słabowzroczność umiarkowana

Znaczne

Poniżej 0,1

Słabowzroczność znaczna

Ślepota

Głębokie

Poniżej 0,05

Ślepota umiarkowana lub słabowzroczność głęboka

Prawie całkowity brak wzroku

Poniżej 0,02

Ślepota prawie całkowita (poczucie światła)

Całkowity brak wzroku

0,00

Ślepota całkowita

 

 

ZABURZENIA WIDZENIA OBWODOWEGO

- widzenie normalne – w poziomie 150°, w pionie 120° - razem po nałożeniu się obrazów na siebie wynosi około 200°

Typy zaburzeń:

1.                                                                                 koncentryczne / równomierne

Ø       niewielkie - 120° i więcej

Ø       umiarkowane - 60° i więcej

Ø       znaczne - 20° i więcej

Ø       głębokie – 5,5° i więcej

Ø       widzenie lunetowe (bardzo małą częścią siatkówki)

2.                                                                                 widzenie połowiczne

3.                                                                                 uszkodzenia rozlane

 

INNE USZKODZENIA:

- zaburzenia w widzeniu barw

zaburzenia widzenia nocnego versus światłowstręt

 

 

III.               PRZYCZYNY

Przyczyny wad wzroku (trzy główne zespoły czynników etiologicznych):

1.       dziedziczne i wrodzone (zniekształcenia, niedorozwój, degeneracja)

2.       chorobowe (bakteryjne, alergie o nie zawsze znanym pochodzeniu, wirusowe – różyczka, zatrucia związkami chemicznymi)

3.       traumatyczne (perforacje, uciski, uszkodzenia organu wzrokowego lub mózgu)

 

Przyczyny utraty wzroku po urodzeniu:

·         uszkodzenia

·         choroby analizatora wzroku

·         powikłanie po zaćmie, jaskrze

·         przy chorobach zakaźnych, cukrzycy

·         przy zatruciach (alkohol metylowy, jad kiełbasiany)

·         urazy techniczne, chemiczne

 

Z zajęć:

1.       Przed poczęciem

2.       W czasie rozwoju zarodkowego i życia płodowego

3.       Czynniki okołoporodowe

4.       Czynniki w toku życia osobniczego

Ø       schorzenia narządu wzroku

Ø       schorzenia ogólnoustrojowe

Ø       czynniki społeczne (np. niedożywienie)

Ø       urazy (mechaniczne, termiczne, chemiczne)

Ø       starzenie się organizmu

 

ZAĆMA – zmętnienie soczewki

JASKRA – zaburzenia ciśnienia w gałce ocznej

 

 

IV.               SKUTKI

·         funkcjonalno-zdrowot...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin