Until We Sink.pdf

AUTOR: MAGNUS JAKOBSSON

PRZEKŁAD (Z NORWESKIEGO NA ANGIELSKI): ANDERS NYGAARD

PRZEKŁAD (Z ANGIELSKIEGO NA POLSKI) I SKŁAD: MAREK “MAR_CUS” SZUMNY

KOREKTA: MACIEJ „IVILBOY” MULARSKI

GRAFIKI: MAGNUS JAKOBSSON

Gra na licencji Creative Commons.

ISBN: 978-83-927793-0-8

Wrocław, październik 2009

Wydawca: Marek Szumny (wirtualne wydawnictwo mark6)

os. Konstytucji 3-go Maja 18/9; 48-100 Głubczyce

tel. 0 608 467 526

http://www.mark6.pl; wydawnictwo.mark6@gmail.com

Until we sink..., 1

UNTIL WE SINK...

Gra ta czerpie inspirację z komiksów:

«L’île noyée» («Sinking Island»)

«Trazo de Tiza» («Streak of Chalk»)

KARTY ZDARZEŃ

Przed każdym wieczorem (poza pierwszym)

ciągniemy kartę zdarzenia i czytamy ją

na głos. Następnie kładziemy ją na stole

w taki sposób, aby tekst był widoczny

dla wszystkich. Karta przedstawia zdarzenie,

które z szło w czasie obejmującym okres

od poprzedniego wieczoru aż do chwili obec-

nej. Incydent ten funkcjonuje jako dodatek

do zajść opisanych przez graczy. Wyjaśnienia

dla wszystkich wydarzeń (tych wymyślonych,

jak i tych z kart) powinniśmy stworzyć pod-

czas wieczornych konwersacji. Kreowanie

dobrych i logicznych wyjaśnień jest tak samo

ważne, jak wymyślanie nowych zdarzeń.

Wyjaśnienie może pojawić się tego samego

wieczoru co zdarzenie lub też kilka wieczorów

później. Gdy wyjaśnimy, któreś zdarzenie

z kart, powinniśmy położyć na karcie znacz-

nik, jako przypomnienie. Te wyjaśnienia są

zawsze prawdziwe! Zakazane jest udzielanie

fałszywych wyjaśnień dotyczących zdarzeń

z kart. Każdy z nas może jednak w dowolnym

momencie rozszerzyć wyjaśnienie, jednakże

nigdy nie może zaprzeczyć raz ustalonej

prawdzie. Są dwie specjalne karty:

Gra fabularna zalecana dla 4-5 graczy.

Będą wam potrzebne karty, które znajdziecie

na końcu, i sześć znaczników – kamyczków

itp. Przed rozpoczęciem gry zbierzcie się

wszyscy i przeczytajcie cały tekst na głos.

POMYSŁ

Akcja gry ma miejsce na wysepce gdzieś

na Oceanie Spokojnym, na której znajduje się

hotelowy kurort wypoczynkowy. Wcielamy się

w role miejscowych (jeden lub dwóch)

i przyjezdnych (od dwóch do czterech osób).

Poza martwym miłośnikiem wędkarstwa

na początku gry, jesteśmy jedynymi osobami

na wyspie. Klimat jest ciepły i przyjemny,

ale trochę wilgotny. Tematem większości

rozmów jest nadciągający sztorm. Aha,

wyspa powoli, ale nieubłaganie pogrąża się

w oceanie.

Gra obejmuje okres od pięciu do siedmiu dni.

Każdego dnia wieczorem wszyscy zasiadamy

na hotelowym patio i rozmawiamy. Zdarzenia

nie mające miejsca wieczorem, nie są odgry-

wane – możemy jedynie wymyślać rzeczy,

które rozegrały się wcześniej i wspominać

o nich podczas wieczornych konwersacji.

Karta «Martwy wędkarz» powinna leżeć

na stole awersem do góry od samego

początku gry. Zdarzenie nie może być wyjaś-

nione, aż do ostatniego dnia.

Karta «Tonąca wyspa» kończy grę i nie

potrzebuje wyjaśnienia. Nie powinna być

umieszczana w talii przed upływem czterech

dni (dzięki czemu gra będzie trwać przynaj-

mniej pięć dni). Szczegóły w akapicie

«Ostatni dzień».

Ogólna zasada: Nie zaprzeczajmy za dużo.

Jeżeli ktoś inny twierdzi, że widział, jak zmy-

wałeś krew z dłoni przy znaku wysokości

wody, lepszym rozwiązaniem będzie

przekonujące wyjaśnienie, niż stwierdzenie

« To kłamstwo! ».

Nie ma możliwości opuszczenia wyspy

przed ostatnim dniem. Jedynym transportem

jest prom, który przypływa co dwa tygodnie.

Poza tym na wyspie jest jedna łódź - do wy-

pożyczenia dla hotelowych gości spragnio-

nych wędkowania, jednakże ma ona popsuty

silnik. Telefony komórkowe nie mogą złapać

zasięgu, ale jest radio. Historia nie musi

dotyczyć zagadkowego morderstwa, jednak

główną częścią gry jest tworzenie wyjaśnień

dla tajemniczych i przerażających zdarzeń.

W «Until we sink...» nie ma zwycięzcy – dzia-

łamy wspólnie, aby wykreować ekscytujące

doświadczenie.

2 , Until we sink...

JAK ROZMAWIAĆ?

Ogólna zasada: Mówimy to, co mówią nasze

postacie. Mimika twarzy, gesty ciała i tego

typu rzeczy powinny być odgrywane i przeży-

wane fizycznie. Możemy opisywać akcje swo-

jej postaci, których odegranie jest

niewygodne lub nieodpowiednie (przykład:

« Wylewam zawartość szklanki na głowę pana

Longbottoma »).

Co twój bohater usiłuje osiągnąć?

(Ukrywam brudnych sekrety, ujawniam

brudne sekrety innych, prowokuję pozosta-

łych, sprawiam, że ktoś inny się zakocha itd.)

To także może się zmienić w trakcie gry.

Karta każdego z nas nie zawiera listy

motywacji, sekretów lub szczegółów dotyczą-

cych osobowości. Musimy sami ukształtować

swego bohatera w trakcie gry. Być może

koniec rozgrywki ujawni, że któreś z nas

jest mordercą - czyli coś, o czym nie mieliśmy

pojęcia na początku gry. Mimo to, postarajmy

się znaleźć jakiś podstawowy nastrój

dla naszego bohatera i dodajmy kilka

niuansów w miarę rozwoju gry.

Każdy temat rozmowy jest dozwolony.

Nie musimy koniecznie dyskutować o tajem-

niczych wydarzeniach na wyspie – tak długo

jak inni są zainteresowani, możemy mówić

o muzyce, religii, problemach małżeńskich,

zdarzeniach z młodości czy czymkolwiek

innym.

Postarajmy się wczuć w sytuację. Każda

wieczorna konwersacja kończy się, gdy cho-

ciażby dwójka z nas opuści patio. Możemy

zadeklarować swoje wyjście w dowolnym

momencie (możemy wtedy siedzieć cicho

i słuchać pozostałych). Zazwyczaj ktoś inny

wychodzi w tym samym czasie lub krótko

potem, więc nikt nie musi czekać zbyt długo.

Każdy z nas może ustalić jakąś wspólną

przeszłość z jedną lub kilkoma innymi

osobami podczas gry. Możemy tego dokonać

w trakcie zwykłej konwersacji. Dobrym

pomysłem jest czynienie aluzji czy sugestii

oraz bycie tajemniczym. Powinniśmy to robić

na tyle jasno, aby dać innym wskazówki,

gdzie zmierzamy, by mogli improwizować

razem z nami.

INNI

Napięcie pomiędzy postaciami jest istotne,

gdy chcemy nasycić grę odrobiną nerwowo-

ści. Musimy rozpatrzeć dwa ważne aspekty:

Przykład: « Nigdy nie wybaczę ci tego,

co się stało w Wenecji! » działa doskonale –

inny gracz ma w tym momencie pole

do popisu w sprawie wydarzenia w Wenecji,

oczywiście jeżeli sam wcześniej tego

nie zrobisz.

Co twój bohater myśli o innych?

(Irytujący, interesujący, rozważny, nudny,

straszny itd.) To może się zmienić w grze.

Until we sink..., 3

PRZEBIEG GRY

Przed rozpoczęciem gry każdy wybiera kartę

postaci, czyta ją i dokonuje krótkiego przed-

stawienia swojej osoby. Możemy dodawać

informacje, których nie ma na karcie. Musimy

wybrać płeć i nadać sobie imię. Gra przebiega

o wiele lepiej, gdy pojawiają się w niej obie

płcie. Dobrym rozwiązaniem może być losowe

przydzielenie postaci, jednakże w drużynie

musi być przynajmniej jeden lub dwóch

miejscowych. Karty «Martwy wędkarz»

oraz «Tonąca wyspa» powinny być usunięte

z talii i odłożone na bok. Użyjemy ich później.

Następnie usuwamy jedenaście losowych kart

zdarzeń z talii bez patrzenia na nie - one

nie będą częścią gry. Na koniec tasujemy

pozostałe pięć kart zdarzeń i umieszczamy

je awersem do dołu na stole.

KOLEJNE DNI

Karty zdarzeń są losowane a wieczorne

konwersacje odgrywane, dokładnie tak jak

opisano to powyżej. Po odegraniu czwartego

wieczoru umieszczamy w talii kartę - «Tonąca

wyspa».

OSTATNI DZIEŃ

Gdy wyciągniemy kartę «Tonąca wyspa»,

pozostała nam już tylko finałowa konwersa-

cja. Nie odbywa się ona na hotelowym patio,

lecz na łodzi właściciela hotelu - dryfującej po

oceanie bez silnika. Gdy obudziliśmy się tego

ranka, woda na parterze sięgała kostek,

a cała wyspa zniknęła z oczu wkrótce

po naszej ucieczce na łódź. Zagrożenie już

minęło: na morzu panuje martwa cisza,

a ekipy ratunkowe przybędą za kilka

godzin. W międzyczasie wszystko zostanie

wyjaśnione.

PIERWSZY DZIEŃ

Przed pierwszym dniem nie ciągniemy żadnej

karty zdarzenia. Zamiast tego czytamy kartę

«Martwy wędkarz» na głos i umieszczamy ją

awersem do góry na stole. To zdarzenie miało

miejsce wcześniej tego dnia i prawdopodob-

nie jest punktem startowym dla konwersacji

pierwszego wieczoru – ale rozmowa może

zostać skierowana w dowolną, wybraną

przez nas stronę. Dodatkowo, podczas

dyskusji o martwym wędkarzu możemy lepiej

poznać pozostałych. Żaden z przyjezdnych

nie jest na wyspie zbyt długo.

Ta ostatnia konwersacja nie może się

skończyć nim wszystkie karty zdarzeń

(poza «Tonącą wyspą») nie zostaną wyjaś-

nione. Dobrze byłoby też znaleźć wyjaśnienie

dla jak największej ilości wymyślonych

przez graczy zdarzeń. Ma to być moment

pełen dramatyzmu, objawień i emocji.

Jak tylko wszystko zostanie wyjaśnione,

gra może się skończyć – zawsze jednak

znajdzie się czas na kilka finałowych drama-

tycznych monologów.

Trzeci temat: Wyspa tonie. Jest to powszech-

nie znany fakt – geolog wspomniał o tym,

jeżeli jest wśród nas. Miejscowi wiedzą o tym

od jakiegoś czasu. Proces ten zajmie kilka

miesięcy i nie jest bezpośrednim zagroże-

niem, ale mimo wszystko jest to oczywisty

(i w jakiś sposób przygnębiający) temat

do konwersacji.

KARTY

W grze jest 18 zdarzeń i 12 bohaterów.

Przed rozpoczęciem gry należy wydrukować

i wyciąć te karty.

4 , Until we sink...

BEZ PRĄDU

Poprzedniej nocy była przerwa w dostawie

energii elektrycznej. Prąd już wrócił, ale jego

brak był na tyle duży, że całe jedzenie się

popsuło. Teraz pozostały wam już tylko

krakersy. Nie ma żadnego oczywistego powodu

braku prądu. Wypadek czy sabotaż?

DARMOWE BILETY

W pokoju martwego wędkarza pojawiła się

koperta. W środku znajdują się bilety

na prom na wyspę oraz notatka « Ciesz się

z zasłużonych wakacji i napisz potem coś

dobrego. Wielbiciel ». Czy któreś z nas otrzy-

mało także tajemnicze darmowe bilety?

Musimy ustalić w trakcie wieczornej konwersa-

cji, kto odnalazł te bilety.

DUŻO PIENIĘDZY

Jedno z nas znalazło walizkę pełną pieniędzy.

Było w niej także zdjęcie jednego z nas.

Mieszamy nasze karty postaci i losujemy jedną

z nich. Osoba z tej karty jest na zdjęciu.

Musimy ustalić w trakcie wieczornej konwersa-

cji, kto z nas znalazł walizkę.

DZIWNE POZDROWIENIE

Na palmie z tyłu hotelu jest wyryte imię

któregoś z nas wraz z tekstem « znów się

spotykamy ».

Mieszamy nasze karty postaci i losujemy jedną

z nich. Zostało użyte imię osoby z tej karty.

KOŚĆ UDOWA

Na spacerze dookoła wyspy jedno z nas

potknęło się o coś wystającego z ziemi.

Po dokładnej inspekcji okazało się, że jest

to ludzka kość!

Musimy ustalić w trakcie wieczornej konwersa-

cji, kto znalazł tę kość udową.

KŁAMSTWO

Przez przypadek wychodzi na jaw, że któreś

z nas kłamie.

Mieszamy nasze karty postaci i losujemy jedną

z nich. Wylosowana osoba jest kłamcą. Łgarz

musi sam zdecydować w jakiej kwestii kłamał

i jak zostało to ujawnione. Może również

zaimprowizować na jaki temat kłamał.

Zdarzenie to zostanie wyjaśnione, gdy okaże

się, dlaczego kłamca minął się z prawdą.

KRADZIEŻ BIELIZNY

Zniknęła bielizna jednego z nas.

Mieszamy nasze karty postaci i losujemy

jedną z nich. Osoba z tej karty ma jedną parę

bielizny mniej.

MARTWA MEWA

Leży na plaży, w jej głowie tkwi igła.

Musimy ustalić w trakcie wieczornej konwersa-

cji, kto ją znalazł.

MARTWY WĘDKARZ

Poza nami był jedynym gościem w hotelu.

Jedno z nas znalazło go martwego na plaży,

z głową rozbitą o skały, na dole trzymetrowej

skarpy. Wypadek czy morderstwo? Czy któreś

z nas go znało?

Musimy ustalić w trakcie wieczornej konwersa-

cji, kto znalazł ciało.

NAMIĘTNA NOC

Dwoje z nas spędziło razem noc.

Musimy ustalić w trakcie wieczornej konwersa-

cji, kto z nas był tą parą.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: