ILUSTROWANA ENCYKLOPEDIA HISTORII ŁODZI_Z.NR_8.pdf

(2867 KB) Pobierz
459588804 UNPDF
issn 1731-092X
i l u s t r o w a n a
h i s t o r i i ł o d z i
o d w o j n y d o n i e p o d l e g ł o ś c i
m i a s t o w l a t a c h 1914 – 1918
poznaj dzieje swojego miasta
zeszyt
nr 8
zbierz kolekcję !
co miesiąc
nowy zeszyt!
e n c y k l o p e d i a
459588804.081.png 459588804.092.png 459588804.103.png 459588804.114.png 459588804.001.png 459588804.012.png 459588804.023.png 459588804.034.png 459588804.035.png 459588804.036.png 459588804.037.png 459588804.038.png 459588804.039.png 459588804.040.png 459588804.041.png 459588804.042.png 459588804.043.png 459588804.044.png 459588804.045.png 459588804.046.png
ILUSTROWANA
ENCYKLOPEDIA
HISTORII ŁODZI
zeszyt
nr 8
• DO CZYTELNIKÓW •
Okres I wojny światowej 1914-1918 był w dziejach
Łodzi okresem znaczącym i tragicznym zarazem.
W ciągu czterech lat z miasta o ogromnym poten-
cjale gospodarczym – mimo kryzysów – stała się
osrodkiem przemysłowym pozbawionym niemal cał-
kowicie środków produkcji. Na skutek grabieżczej
polityki okupantów niemieckich Łódź straciła zapasy
surowców i wyrobów, znaczne kapitały, urządzenia.
Przemysł łódzki znalazł się bez środków obrotowych,
ze zniszczonym parkiem maszynowym i ogromnymi
długami. Trudna sytuacja nie pozostała bez wpływu
na warunki bytowe mieszkańców, zdezorganizowała
życie społeczne oraz zadecydowała o zahamowaniu
rozwoju Łodzi w następnych latach. Wydawało się,
że z tego upadku nie uda się już podnieść, ale efektem
działań wojennych i zmiany sytuacji geopolitycznej
było odzyskanie przez Polskę niepodległości. Nasze
miasto odzyskało wiodącą pozycję w branży włó-
kienniczej, choć skutki czasów zaborów i wojny dłu-
go jeszcze dawały znać o sobie. Ruina ekonomiczna
i bieda w Łodzi w latach 1914-1918 nie były zresztą
skutkiem bezpośrednich działań militarnych, chociaż
w okolicach rozegrała się jedna z największych bitew
I wojny światowej, zwana operacją łódzką czy wprost
– bitwą o Łódź. Bombardowania i walki wyrządziły
niewielkie szkody, natomiast dewastacja łódzkiego
przemysłu przez Niemców okazała się niemal kata-
strofą i zapaścią, z której jednak udało się Łodzi pod-
nieść, ale dopiero w czasach II Rzeczypospolitej.
OD WOJNY DO NIEPODLEGŁOŚCI (1914-1918)
spis treści
• Inkorporacja nowych terenów
217
NA OKŁADCE:
Jeńcy rosyjscy
maszerują pod
eskortą niemiecką
przed Grand Hotelem.
• Dalsza walka Łodzi z Moskwą
219
• W kierunku nowoczesności
221
• Potencjał łódzkiego przemysłu
224
• Wielki handel, wielki pieniądz
227
• Ostatni rok pokoju – 1913/14
228
• W przededniu wybuchu wojny
230
• Polityka niemiecka w Łodzi
233
• Życie w okupowanym mieście
236
• Grabież łódzkiego przemysłu
238
• Ruina i zapaść finansowa
240
• Wybory do rady miejskiej
241
• W stronę niepodległości...
244
ISSN 1731-092X
Nakład: 6000 egz.
Ilustrowana Encyklopedia Historii Łodzi
Suplement historyczny
miesięcznika „Piotrkowska 104”
Wy d a w c a : Urząd Miasta Łodzi
Biuro Informacji i Komunikacji Społecznej
90-926 Łódź, ul. Piotrkowska 104
Arkadiusz Grzegorczyk
redaktor naczelny
Zbombardowany
podczas działań
wojennych szpital
w Kochanówce.
Koncepcja, redakcja, opracowanie
Arkadiusz Grzegorczyk
Projekt grafi czny i skład
Paweł Kawiński • www.kofeini.com
Zdjęcia: Archiwum UMŁ, Paweł Kawiński,
Hanna Zubrzycka-Kolińska
Druk i oprawa: WIST
NR IV / 1
ILUSTROWANA ENCYKLOPEDIA HISTORII ŁODZI
459588804.047.png 459588804.048.png 459588804.049.png 459588804.050.png 459588804.051.png 459588804.052.png 459588804.053.png 459588804.054.png 459588804.055.png 459588804.056.png 459588804.057.png 459588804.058.png 459588804.059.png 459588804.060.png 459588804.061.png 459588804.062.png 459588804.063.png 459588804.064.png 459588804.065.png 459588804.066.png 459588804.067.png 459588804.068.png 459588804.069.png 459588804.070.png 459588804.071.png 459588804.072.png 459588804.073.png
ŹRÓDŁA BIBLIOGRAFICZNE
Plan miasta Łodzi z przewodnika M. Orłowicza z 1914 r.
(Archiwum RPK PTTK w Łodzi)
Pierwszą pozycją jest wydana w styczniu 1853 roku książka Oska-
ra Flatta „Opis miasta Łodzi pod względem historycznym, staty-
stycznym i przemysłowym”. Stanowi do dziś nieocenione źródło
fundamentalnych wiadomości o wczesnych okresach istnienia
miasta. Następne znaczące w historii naszego miasta pozycje to:
Jana Karola Kochanowskiego rozprawa z roku 1907 pt. „Szkice
i drobiazgi”, opublikowana w Bibliotece Warszawskiej, oraz ks.
Stanisława Muznerowskiego „Przyczynki do monografi i Łodzi”
z roku 1922, a także Andrzeja Zanda „Narodziny Łodzi nowo-
czesnej” i inne prace tegoż autora. Z nowszych pozycji należy wy-
mienić: „Ulicę Piotrkowską” Anny Rynkowskiej oraz monografi ę
„Łódź – dzieje miasta” , tom I, pod red. Ryszarda Rosina (PWN
1980), która pozostaje najpełniejszym źródłem wiedzy o naszym
mieście. Ponadto korzystaliśmy z licznych artykułów i publika-
cji: Witolda Kowalskiego, Franciszka Lewandowskiego i Wacława
Pawlaka – niestrudzonych badaczy łódzkich dziejów.
459588804.074.png 459588804.075.png 459588804.076.png 459588804.077.png 459588804.078.png 459588804.079.png 459588804.080.png 459588804.082.png 459588804.083.png 459588804.084.png 459588804.085.png 459588804.086.png 459588804.087.png 459588804.088.png 459588804.089.png 459588804.090.png 459588804.091.png 459588804.093.png 459588804.094.png 459588804.095.png 459588804.096.png 459588804.097.png 459588804.098.png
Inkorporacja nowych terenów
217
Urbanizacja i industrializacja obejmowały również tereny wokół Łodzi.
Wiele fabryk ulokowano np. w Dąbrowie, Rudzie, Widzewie, Karolewie,
ale nowe osady przemysłowo-robotnicze rozwijały się w różny sposób.
• CHOJNY I DĄBROWA • Urbanizacja miała tu ży-
wiołowy charakter. Impulsem było założenie fabryk:
w 1878 r. przędzalni i fabryki sukna Leonhardta,
Woelkera i Girbardta; w 1880 r. przędzalni i tkalni
wyrobów bawełnianych Huff era (później W. Stolaro-
wa) i wreszcie w 1900 r. przędzalni E. Haeblera. Spo-
wodowało to dziką parcelację pól i lasów. W widłach
ulic: Pabianickiej, Rzgowskiej i Dąbrowskiej powsta-
ło drugie co do wielkości, po Bałutach, przedmieście
Łodzi. Centralnym placem stał się Czerwony Rynek
wytyczony przy ul. Rzgowskiej. W 1914 r. przedmie-
ście to miało ok. 30 tys. mieszkańców.
Widzewska
Manufaktura
Heinzla i Kunitzera
zbudowana została
na wiejskich polach
Widzewa.
• WIDZEW • Wieś ta, już w połowie XIX w. prze-
cięta traktem bitym do Rokicin, a następnie linią
kolejową do Koluszek, stała się atrakcyjna dla prze-
mysłu. Przełomowym momentem było założenie
w zachodniej części Widzewa wielkich zakładów
J. Kunitzera. W 1879 r. na zakupionej od miejsco-
wych rolników ziemi zbudował on przędzalnię ba-
wełny, tkalnię i wykończalnię. W bezpośrednim są-
siedztwie fabryki wzniósł jednolicie zaprojektowaną
kolonię domków dla swych robotników. Składała się
ona z bliźniaczych, drewnianych, 1,5-kondygnacyj-
nych budynków z ogródkami, z reguły dla czterech
rodzin. Rozmieszczono je na znacznej przestrzeni
pomiędzy torem linii koluszkowskiej a Zarzewem,
w kilku długich szeregach, przy ulicach: Niciarnia-
nej, Józefa, Kazimierza i Głównej. Organizacja prze-
strzenna, a także architektura budynków widzewskiej
kolonii wykazywały duże podobieństwo do koloniza-
cji przemysłowej z okresu budowy Łódki. Po północ-
nej stronie toru powstał w 1897 r. drugi na Widzewie
duży zakład przemysłowy, tzw. Manufaktura Nici.
W sąsiedztwie zbudowano też kilka koszarowych,
murowanych budynków dla robotników.
Zakłady W. Stolarowa
założone w 1880 r.
Winieta reklamowa fabryki sukna Leonhardta,
Woelkera i Girbardta przy ul. Rzgowskiej.
• RUDA • Dawną wieś i folwark nabył już w 1843
r. przemysłowiec łódzki Ludwik Geyer i uruchomił
na tym terenie cukrownię oraz gorzelnię, jednak wo-
bec braku spodziewanych dochodów po jakimś czasie
sprzedał majątek rudzki Loewenbergom, którzy pew-
ną jego część rozparcelowali. W 1874 r. właśnie w tej
części A. Meister założył farbiarnię i wykończalnię
tkanin jedwabnych (obecnie „Pierwsza”). W latach
następnych powstało jeszcze kilka innych zakładów
przemysłowych, z których najważniejsze były zakła-
dy Adolfa Horaka. Resztę gruntów folwarcznych wy-
kupili okoliczni chłopi oraz robotnicy. Ruda, dzięki
prawidłowej parcelacji, była osiedlem typu miejskiego
o dość regularnym układzie przestrzennym. Atrakcją
były dawne stawy młyńskie nazwane stawami Stefań-
skiego od nazwiska przedsiębiorcy, który założył nad
nimi restaurację i wypożyczalnię łódek.
• PRZEDMIEŚCIA ŁÓDZKIE • Na podobnych za-
sadach jak Chojny czy Ruda – tj. w sąsiedztwie fa-
bryk – rozwinęły się inne pomniejsze przedmieścia
łódzkie: Karolew przy fabryce K. Kroninga, Cyganka
i Zdrowie w sąsiedztwie fabryki Meyera na Mani,
albo Żubardź w ścisłym związku z fabryczką Kajzer-
brechta. Przedmieścia łódzkie wchłaniały rzesze naj-
Ruda Pabianicka
w okresie
międzywojennym
uzyskała status
samodzielnego
miasta.
NR VIII / 3 ILUSTROWANA ENCYKLOPEDIA HISTORII ŁODZI
459588804.099.png 459588804.100.png 459588804.101.png 459588804.102.png 459588804.104.png 459588804.105.png 459588804.106.png 459588804.107.png 459588804.108.png 459588804.109.png 459588804.110.png 459588804.111.png 459588804.112.png 459588804.113.png 459588804.115.png 459588804.116.png 459588804.117.png 459588804.118.png 459588804.119.png 459588804.120.png 459588804.121.png 459588804.122.png 459588804.123.png 459588804.124.png 459588804.002.png 459588804.003.png 459588804.004.png 459588804.005.png
218
Sercem nowej
dzielnicy Bałuty stał
się Rynek Bałucki.
biedniejszych przybyszów „ziemi obiecanej”. Domy
stawiano w szczerym polu przy ścieżkach, które
potem przekształcały się w drogi. Cechą wszystkich
przedmieść łódzkich było chaotyczne rozmieszczenie
zbyt gęstej sieci krzywych i wąskich uliczek, często
odciętych od ulic miasta. Typową formą zabudowy
przedmieść stały się małe domki oraz drewniane 2-,
a nawet 3-piętrowe czynszówki z jednoizbowymi
mieszkaniami bez wygód, za komorne trzykrotnie
tańsze niż w mieście. Na początku XX wieku na
przedmieściach zamieszkiwała 1/3 ludności łódzkie-
go ośrodka przemysłowego. Miasto otoczone zostało
pierścieniem bezplanowo i prymitywnie zabudowa-
nych przedmieść. Chaos przestrzenny pogłębiały
cegielnie, których w otoczeniu Łodzi funkcjonowało
ponad 30, a wiele też było kopalni żwiru i piasku,
zwłaszcza we wschodniej i południowej części obec-
nej Łodzi.
na prowadzenie rzeźni miejskiej w Łodzi i starało się
o rozszerzenie granic, zwłaszcza że przedmieścia
były gęsto zaludnione. W tym kontekście może dzi-
wić pominięcie przy inkorporacji w 1906 roku blisko
100-tysięcznych już wówczas Bałut! Monopol tam
posiadała od 1901 roku inna instytucja, Towarzy-
stwo Akcyjne Rzeźni Bałuckiej. O tym, które tereny
zostały inkorporowane, zadecydowały także interesy
łódzkiej oligarchii przemysłowej. Potwierdza to m.in.
włączenie do Łodzi tylko zachodniej, fabrycznej czę-
ści Widzewa z Manufakturą Nici oraz zakładami
Heinzla i Kunitzera wraz z kolonią robotniczą, a po-
minięcie rolniczej części wsi. Przyłączenie natomiast
w 1908 r. niewielkiej części wsi Doły było spowodo-
wane zabiegami dozorów kościelnych, zainteresowa-
nych kompleksem cmentarzy – katolickim, ewange-
lickim i prawosławnym.
Ludwik Meyer
przeniósł
swoją fabrykę
z Piotrkowskiej
do osady Mania.
• POSZERZENIE MIASTA W 1906 R. • Władze
carskie zdecydowały się wreszcie przeprowadzić in-
korporację nowych terenów, poprzednio nienależą-
cych do klucza łódzkiego. Ostatnia akcja inkorpora-
cyjna miała miejsce w 1840 roku, kiedy utworzono
Nową Dzielnicę. Postanowieniem Rady Ministrów
z 18 X 1906 r. włączono do Łodzi (całkowicie lub
częściowo) następujące miejscowości: Brus, Dą-
brówkę, Dąbrówkę Małą, Chojny Kolonię, Doły,
Karolew, osadę Rokicie Nowe, Rokicie Stare, Żu-
bardź . W rezultacie tych zmian miasto powiększyło
się z 2739 do 3811 ha, a średnia gęstość zaludnie-
nia na 1 km kw., która od 1840 do 1906 r. wzrosła
z 50 do 12460 osób, zmniejszyła się teraz do ok.
9 tys. osób. Były to inkorporacje, które nie zaspoka-
jały nawet bieżących potrzeb miasta i nie otwierały
perspektyw rozwojowych.
Włączenia dokonano właściwie na skutek zabie-
gów Towarzystwa Budowy i Eksploatacji Rzeźni
Miejskich w Rosji. Otrzymało ono w 1899 r. monopol
• WIELKA INKORPORACJA 1915 R. • Niemieckie
władze okupacyjne dokonały największej inkorpora-
cji w dziejach miasta. Dopiero wówczas włączono do
Łodzi Bałuty i Chojny Nowe, które wtedy miały od-
powiednio ok. 100 i 30 tys. mieszkańców i były naj-
większymi wsiami w historii światowego osadnictwa!
Dzięki włączeniu ich do miasta zlikwidowano niena-
turalną formę tworzącego wszak przestrzenną całość
organizmu miejskiego.
W 1915 r. przyłączono do Łodzi także sąsiadu-
jące z nią części wsi: Antoniew Stokowski, Dąbrowa,
Radogoszcz, Rokicie Stare, Rokicie Wójtostwo, Ro-
kicie Nowe, Widzew, Zarzew i Żabieniec. Na odcin-
ku od Widzewa po ul. Obywatelską granice miasta
oparto na linii kolei obwodowej, z tym że dworzec
Chojny znalazł się już poza obrębem. W wyniku
przyłączenia tych terenów obszar Łodzi powiększył
się do 5875 ha.
Spóźniona wiele lat inkorporacja sprawiła, że za-
miast terenów umożliwiających rozładowanie zabudo-
wy, Łódź wchłonęła w latach 1906-1915 obszary sil-
nie zurbanizowane. Te spontanicznie tworzone osady
o prowincjonalnym charakterze, ciasno zabudowane,
pozbawione urządzeń komunalnych stawały się jed-
nak dla miasta ciężarem. Ich regulacja i przebudowa
były już niemal niemożliwe, gdyż zamieszkiwała tam
prawie połowa ludności Łodzi! Pół wieku wystarczy-
ło, aby z dobrze zaplanowanego i szybko rozrastają-
cego się miasta powstał zaniedbany moloch. Ślady
tego opóźnienia odczuwamy do dziś.
Plany dla 15-tysięcznego miasteczka z 1840
r. okazały się hamulcem rozwoju Łodzi z przełomu
XIX i XX wieku z setkami fabryk i ponad 300 tys.
mieszkańców.
Łódź na pocz.
XX w. należała
do najzamożniejszych
miast Królestwa.
ILUSTROWANA ENCYKLOPEDIA HISTORII ŁODZI NR VIII / 4
459588804.006.png 459588804.007.png 459588804.008.png 459588804.009.png 459588804.010.png 459588804.011.png 459588804.013.png 459588804.014.png 459588804.015.png 459588804.016.png 459588804.017.png 459588804.018.png 459588804.019.png 459588804.020.png 459588804.021.png 459588804.022.png 459588804.024.png 459588804.025.png 459588804.026.png 459588804.027.png 459588804.028.png 459588804.029.png 459588804.030.png 459588804.031.png 459588804.032.png 459588804.033.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin