dragonia_nr27.pdf

Numer 27 – 2008

Bash Prompt HOWTO,

czyli czarowanie znaku

zach¦ty

Artykuł przedstawia sposoby na two-

rzenie ciekawych znaków zach¦ty

w konsoli oraz xtermach wykorzystu-

j¡cych powłok¦ Bash. Ciekawych to

mało, ale równie» kolorowych!

Cało±¢ na stronie 7

Z YouTube na dysk

Serwisy typu YouTube miały zawsze

jedn¡ wad¦ – przy słabym ł¡czu ogl¡-

danie czegokolwiek staje si¦ koszma-

rem. Pró»no szuka¢ opcji umo»liwiaj¡-

cych zapisanie ﬁlmów na dysku, takie

działanie jest bowiem sprzeczne z in-

teresami wła±cicieli serwisu. Artykuł

przedstawia kilka sposobów na ±ci¡-

gni¦cie naszych ulubionych ﬁlmów.

Cało±¢ na stronie 35

Pdftk – PDF Toolkit

O tym jak ł¡czy¢ i dzieli¢ pliki PDF; jak

je zaszyfrowa¢, odszyfrowa¢; jak do-

da¢ znak wodny lub zał¡cznik do pli-

ku PDF za pomoc¡ narz¦dzia Pdftk.

Cało±¢ na stronie 23

Wst¦pniak

Drodzy Czytelnicy

Spis tre±ci

System

Cyfrowa farma, czyli co wybra¢? . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 3

Bash Prompt HOWTO, czyli czarowanie znaku zach¦ty . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 7

Wst¦p do Debiana . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 14

Zarz¡dzanie pakietami w Debianie. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 16

Przekazujemy do Waszych r¡k ±wi¡teczny

numer Dragonii. To ju» trzeci taki numer

w naszej historii. Dzi¦ki Wam chcemy wci¡»

pisa¢ dla Was, z Was rekrutuje si¦ nasza re-

dakcja. Dzi¦kuj¦ Wam, »e jeste±cie.

W numerze dwa artykuły o Debianie,

czyli jak dobrze zacz¡¢, by nie móc z nim

sko«czy¢. Dla pewno±ci b¦dziemy w tym

utwierdzani w kolejnych numerach.

Obok innych artykułów polecam prze-

gl¡d edytorów do L A T E X-a, tak by±cie mogli

wybra¢ który± dla siebie. Niebawem wracaj¡

artykuły o nim, a wiosn¡ pora na oddawanie

prac czy przygotowywanie prezentacji.

Z okazji nadchodz¡cych wi¡t Bo»e-

go Narodzenia oraz Nowego Roku, wraz

z całym zespołem redakcyjnym »ycz¦ Wam,

Drodzy Czytelnicy, wszystkiego najlepszego,

spełnienia marze«, miło±ci oraz chwili wy-

tchnienia, by±cie mieli siły zaszale¢ w sylwe-

strow¡ noc.

Do Siego Roku!

Konkurs

Software

L A T E Xowanie w GTK+ – krótki przegl¡d edytorów. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 20

Pdftk – PDF Toolkit. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 23

System dla pocz¡tkuj¡cych u»ytkowników Olá! Dom 6.06

– odtwarzanie muzyki i ﬁlmów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 25

JPC – Java PC (x86) Emulator . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 33

Z YouTube na dysk . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 35

Felieton

Wikipedia – encyklopedia czy wybór haseł? . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 39

Sprz¦t

Drukarka HP DeskJet 5740 w Linuksie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 40

Literatura

Ksi¡»ki wydawnictwa PWN . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 41

Ksi¡»ki wydawnictwa HELION . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 44

Tomasz Łuczak

zast¦pca redaktora naczelnego

Piotr Krakowiak – redaktor naczelny, zało»yciel, koordynacja, skład,

Tomasz Łuczak – zast¦pca redaktora naczelnego, skład,

Paulina Budzo« – korekta, skład,

Rafał Domeracki – sekretarz redakcji, opieka nad hostingiem,

Karol Kozioł – redaktor oraz koordynator redaktorów i artykułów,

Piotr Szewczuk – opieka nad hostingiem,

Krzysztof Biskup – opieka nad www, redaktor,

Krzysztof Ołowski – korekta,

Keyto, Łukasz Ciesielski, Łukasz Wojno, Andrzej Warzy«ski.

Współpracuj¡cy: Krzysztof Lichota, Przemek Kalicki, Radek Krakowiak

www: http://www.dragonia.pl

forum: http://forum.dragonia.pl

e-mail: redakcja@dragonia.pl

Wszystkie publikowane materiały s¡ obj¦te pra-

wem autorskim na zasadach licencji Creative

Commons CC-BY. Nie ponosimy odpowiedzial-

no±ci za tre±¢ ogłosze«. Nazwy ﬁrm, nazwy han-

dlowe i znaki towarowe, u»yte w publikacji jedy-

nie w celach informacyjnych i s¡ własno±ci¡ po-

szczególnych podmiotów.

Skład za pomoc¡ systemu L A T E X fontami TeX Gyre i Latin Modern

Pierwowzór layoutu Dragonia Magazine przygotował m4c

numer 27 – 2008

System

Cyfrowa farma, czyli co wybra¢?

ŁukaszCiesielski

Ka»dego dnia wykorzystujemy dziesi¡tki najró»niejszych progra-

mów komputerowych, bibliotek i plików nagłówkowych. Miliardy

elektrycznych ładunków przepływaj¡ co sekund¦ przez poszcze-

gólne podzespoły komputera tworz¡c co±, co nazywamy syste-

mem operacyjnym. Zapewne nikt podczas standardowych czyn-

no±ci nie zastanawia si¦, jak to jest zrobione, na bazie czego po-

wstała dana aplikacja, w jakim j¦zyku została napisana i dlaczego

nie w innym? W niniejszym tek±cie spróbujemy przebrn¡¢ przez

g¡szcz dost¦pnych dla programistów ±rodków, czyli j¦zyków pro-

gramowania. Nasze rozwa»ania obejm¡ zarówno te u schyłku

swojego »ywota, jak i te, które dopiero co „wykluły si¦” i ujrzały

±wiatło dzienne.

programowania funkcyjnego. Pewnie zastanawiacie si¦ – co z tego wynika?

Otó», wła±nie dzi¦ki swojej elastyczno±ci jest on dosy¢ intensywnie wykorzy-

stywany w pracach dotycz¡cych przede wszystkim sztucznej inteligencji. Wad¡

Lispa jest zajmowanie wi¦kszej ilo±ci pami¦ci podczas działania programów,

ni» ma to miejsce w przypadku oprogramowania napisanego w innych j¦zy-

kach. Po latach, w których pracowano nad rozwojem Lispa, jego popularno±¢

niestety nieodwracalnie spadła.

Wi¦kszo±¢ współczesnych j¦zyków programowania, np. Pascal, wywodzi si¦

od j¦zyka Algol. Powstał on na bazie Fortana w 1958 roku. Je±li chodzi o skład-

ni¦, nale»y przyzna¢ twórcom, »e dokładnie przemy±leli krok po kroku form¦,

która b¦dzie najwygodniejsza dla programistów. Nie był to jednak j¦zyk prosty

do opanowania, a trudno±ci wynikaj¡ce z braku raportowania bł¦dów przez

kompilatory stały si¦ dodatkowym utrapieniem przyszłych twórców oprogra-

mowania. W dalszej kolejno±ci powstawały Algol 60, Algol 68 oraz nowe j¦zyki

– np. Simula czy Ada. Nie nale»y tak»e zapomina¢ o mocarzach, takich jak C

i C++. Jest to jednak troch¦ inna historia, wi¦c opowiem o tym w dalszej cz¦±ci

tekstu. Prze±led¹my zatem histori¦ oraz specyﬁkacj¦ dziesi¦ciu najpopularniej-

szych w ostatnich latach j¦zyków programowania.

Jak to si¦ zacz¦ło?

Jednym z najstarszych j¦zyków programowania jest Fortan, wyst¦puj¡cy w swo-

jej burzliwej karierze w kilku wersjach, np. Fortan II, Fortan IV, Fortan 77

i współczesna wersja Fortan 90. Nast¦pnie powstały takie j¦zyki, jak Basic (który

miał słu»y¢ do nauki programowania) czy Algol.

Cho¢ trudno w to uwierzy¢, przez długie lata królował Fortan i jego odmia-

ny, poniewa» udost¦pniał do±wiadczonym programistom mnóstwo procedur.

Jednak twórcy Basica (John G. Kemeny i Thomas E. Kurtz) nie poddawali si¦

i w roku 1963 w Darmouth College ogłoszono powstanie pierwszego j¦zy-

ka programowania skierowanego dla pocz¡tkuj¡cych. Pomimo »e j¦zyk Basic

zastosowano na komputerach domowych (np. Commodore), co umo»liwiało

bezproblemow¡ komunikacj¦ z maszyn¡, tak naprawd¦ j¦zyk ten nigdy nie

wyszedł poza sfer¦ edukacyjn¡. Uniemo»liwiała to ubogo±¢ procedur i funkcji

oraz (a mo»e przede wszystkim) brak strukturalno±ci, przez co rozwi¡zanie

niektórych problemów stało si¦ prawie niemo»liwe.

Drugim, obok Fortana, najstarszym j¦zykiem programowania był oczywi-

±cie Lisp. Został stworzony w 1958 roku przez Johna McCarthy’ego. Co ciekawe,

Lisp jest tak naprawd¦ wykorzystywany do dzisiaj. Jego forma została zmie-

niona (albo raczej od±wie»ona), w konsekwencji czego powstało co±, co mo»na

by nazwa¢ rodzin¡ j¦zyka Lisp. Dlaczego programi±ci i naukowcy nadal wyko-

rzystuj¡ ten pozornie przestarzały ±rodek komunikacji z maszynami? Najpraw-

dopodobniej dlatego, »e jest to jedyny j¦zyk zorientowany tak bardzo w stron¦

Pocz¡tek prawdziwego programowania

Dopiero gdy powstał j¦zyk C, programista miał szerokie pole manewru i mógł

stworzy¢ niemal»e dowoln¡ aplikacj¦. Wcze±niejsze j¦zyki wysokiego poziomu

zawsze stwarzały problem, który był trudny do przeskoczenia, a niekiedy nawet

niemo»liwy. Ju» samo zało»enie twórcy – Dennisa Ritchiego – było imponuj¡ce.

Chciał on bowiem stworzy¢ taki j¦zyk, aby mo»na było programowa¢ w nim

systemy operacyjne. Jak wiemy, to wła±nie w C powstało pierwsze j¡dro Unixa

(1973 rok). Od lat siedemdziesi¡tych jest to podstawowy j¦zyk programowania

w systemach Unix. Równie» pierwsze wersje systemu Windows oraz program

antywirusowy Norton powstawały w C.

Ka»dy program napisany w j¦zyku C składa si¦ z funkcji, które odpowiadaj¡

za wykonywanie poszczególnych czynno±ci programu. Tłumaczenie gotowego

kodu na j¦zyk maszynowy odbywa si¦ w kilku fazach. Pierwsz¡ jest tzw. pre-

processing, podczas którego kompilator wycina z kodu ¹ródłowego komenta-

rze, a nast¦pnie przyst¦puje do analizy dyrektyw preprocesora. Kolejn¡ faz¡ jest

ju» kompilacja, czyli przetłumaczenie kodu do tzw. kodu obiektowego, b¦d¡-

numer 27 – 2008

System

cego czym± po±rednim pomi¦dzy kodem ¹ródłowym a gotowym programem

wykonywalnym. Ostatni¡ faz¡ jest konsolidacja, czyli ł¡czenie plików z kodem

obiektowym, bibliotek standardowych itp. w jedn¡ cało±¢, czyli nasz program.

W latach osiemdziesi¡tych Bjarne Stroustrup stworzył j¦zyk C++, który

wprowadzał mo»liwo±¢ programowania obiektowego. Poniewa» C++ (po nie-

wielkich modyﬁkacjach kodu) pozwala na adaptowanie programów napisa-

nych pierwotnie w j¦zykach Fortan, Algol czy Pascal, stał si¦ on podstawowym

narz¦dziem wykorzystywanym w pracowniach ﬁzycznych. Zacz¦to rezygno-

wa¢ z przestarzałego ju» Fortana wła±nie na rzecz C++ i – pó¹niej – Javy.

W odró»nieniu jednak od Javy, C++ nie jest własno±ci¡ »adnej instytucji czy

ﬁrmy. Du»ym plusem jest fakt, »e programy napisane w tym j¦zyku mo»na

uruchamia¢ na dowolnej platformie sprz¦towej i w dowolnym systemie opera-

cyjnym. Oczywi±cie najpierw nale»y skompilowa¢ kod ¹ródłowy na sprz¦cie,

na którym ma zosta¢ on uruchomiony. C++ pozwala na stały i bezpo±redni do-

st¦p do istniej¡cych zasobów sprz¦towych, mo»liwo±¢ korzystania z gotowych

bibliotek lub tworzenia nowych, co najbardziej przemawia za tym j¦zykiem.

Jak pewnie zauwa»ył ka»dy, kto chciał nauczy¢ si¦ programowania i wybrał do

tego C++, nie jest to j¦zyk najprostszy do nauki (głównie przez rozbudowan¡

składni¦), jednak oferuje programi±cie ogromne mo»liwo±ci.

Tak naprawd¦, nie jest nigdzie okre±lone, do czego dany j¦zyk si¦ nadaje,

a z czym b¦dzie miał problemy. Programuj¡c jednak przy pomocy konkretnego

j¦zyka, mo»na dostrzec, »e niektóre czynno±ci mo»na dzi¦ki niemu wykona¢

stosunkowo łatwo, natomiast inne raczej trudno. Kiedy mamy zamiar napisa¢

program, zawsze nale»y dokładnie przemy±le¢ jego konstrukcj¦ i na tej pod-

stawie odpowiednio dobra¢ j¦zyk, w którym b¦dziemy go pisa¢. W progra-

mowaniu nie istnieje co±, co mo»na by nazwa¢ uniwersalizmem. Wszystko ma

swoj¡ cen¦. W przypadku C i C++ sprawa nie jest skomplikowana, poniewa»

ze wzgl¦du na popularno±¢, zostały one bardzo rozbudowane, co zaowocowało

ogromnymi mo»liwo±ciami. Wła±ciwie, wykorzystuj¡c ich mo»liwo±ci, mo»na

napisa¢ zarówno prost¡ aplikacj¦ – np. Kalkulator – jak i skomplikowany sys-

tem operacyjny.

Universum

Marzeniem ka»dego programisty jest stworzenie takiego programu, którego

binarn¡ form¦ u»ytkownik mógłby uruchamia¢ na ka»dym systemie operacyj-

nym. Wyobra¹my sobie, »e napisali±my doskonał¡ ksi¡»k¦ adresow¡, wpisa-

li±my do niej wszystkich znajomych i mo»emy z niej korzysta¢ zarówno na

Windowsie, jak i Linuksie. Oczywi±cie, jest to jedynie prosty przykład, ale tak

naprawd¦ w gr¦ wchodzi tu te» rozbudowane oprogramowanie, w tym tak»e

niezb¦dne do prowadzenia bada« naukowych.

Po wielu latach prób i bł¦dów – przy czym tych drugich było znacznie

wi¦cej – udało si¦ osi¡gn¡¢ cel. Tak powstała Java. Doskonały j¦zyk, stworzony

przez grup¦ programistów z ﬁrmy Sun Microsystems, kierowan¡ przez Jamesa

Goslinga. W rzeczywisto±ci, jest to poł¡czenie tego, co najlepsze w Smalltalk

(maszyna wirtualna) oraz C++ (składnia).

Jest kilka cech, które doskonale oddaj¡ charakter Javy, jej zalety i wady. Na

pocz¡tek, warto wspomnie¢ o problemie zwi¡zanym z tzw. siln¡ typizacj¡, która

jest nierozerwalnie zwi¡zana wła±nie z tym j¦zykiem. Problem polega na tym,

»e typizacja pozwala na wykrycie bardzo du»ej ilo±ci bł¦dów, jednak czasami

zdarzaj¡ si¦ sytuacje, w których za bł¡d jest uznane co±, co bł¦dem nie jest. Dla

przykładu, podam tutaj stosowanie jednocze±nie liczb zmiennoprzecinkowych,

jak i całkowitych. O ile bł¦du nie popełni sam programista, to wszystko b¦dzie

semantycznie poprawnie. Niestety tam, gdzie spotykamy si¦ z siln¡ typizacj¡,

z niewiadomych do ko«ca przyczyn uznawane jest to za bł¡d. Twórcy Javy okre-

±laj¡ j¡ jako j¦zyk obiektowy, niezawodny i bezpieczny, a ponadto działaj¡cy bez

wzgl¦du na architektur¦, na której uruchamiany jest jej kod binarny (np. PC,

telefon komórkowy). Obiektowo±¢ zdecydowanie odró»nia Jav¦ od C++, który

ma charakter strukturalno-obiektowy. Tutaj, najpro±ciej mówi¡c, wszystko jest

obiektem, a dokładniej – zgrupowan¡ klas¡ obiektów. Ka»dy obiekt jest cz¦±ci¡

jakiego± nadrz¦dnego obiektu, który sprawuje kontrol¦ nad cało±ci¡. Ponadto

w Javie zmienna lub pole wprowadzane do programu zawsze musz¡ mie¢

z góry okre±lony typ danych, który b¦d¡ przechowywa¢. Metody natomiast

musz¡ deklarowa¢ jakiego typu dane zostan¡ zwrócone.

Nowo±ci¡, oferowan¡ przez ten j¦zyk, s¡ interfejsy. Ich wprowadzenie zwi¡-

zane jest mi¦dzy innymi z faktem zrezygnowania przez twórców Javy z tzw.

dziedziczenia wielobazowego, które jest dost¦pne np. w C++. Spowodowało to

w pewnym stopniu spadek funkcjonalno±ci lub mo»e raczej elastyczno±ci. In-

terfejsy maj¡ zatem charakter pewnej rekompensaty. Skracaj¡c terminologi¦ do

minimum, przypomn¦ jedynie, »e interfejsy pozwalaj¡ na nadawanie nazew-

nictwa pewnym okre±lonym zbiorom operacji. To wła±nie dzi¦ki interfejsom

wiemy, »e dany obiekt posiada taki, a nie inny, zestaw operacji.

Przejd¹my teraz do sedna sprawy, czyli wieloplatformowo±ci Javy. Jak ju»

wspomniałem, programy napisane w tym j¦zyku mog¡ zosta¢ uruchomione na

dowolnej platformie. Jak zawsze, jednak, jest pewne – „ale”. Aby uruchomi¢

taki kod binarny, niezb¦dne jest urz¡dzenie, które b¦dzie potraﬁło go rozszyfro-

wa¢ (oczywi±cie poza komputerem). Mowa o maszynie wirtualnej, czyli zesta-

wie oprogramowania, które tworzy co± w rodzaju podsystemu operacyjnego.

Ka»dy program napisany w Javie musi by¢ uruchomiony w takim wła±nie

±rodowisku. Zastanówmy si¦ przez chwil¦, czy to ma w ogóle sens. Skoro do

numer 27 – 2008

System

uruchomienia programu niezb¦dna jest maszyna wirtualna, to Java wcale nie

jest taka przeno±na. Otó» nie do ko«ca. Wystarczy bowiem jeden raz zain-

stalowa¢ ±rodowisko wirtualne i b¦dziemy mogli uruchamia¢ dowoln¡ liczb¦

skompilowanych programów. Gorzej byłoby (zwłaszcza dla u»ytkowników, któ-

rzy si¦ na tym nie znaj¡) kompilowa¢ kod ¹ródłowy. Niestety metoda taka ma

jedn¡, kluczow¡ wad¦ – jest bardzo wolna. Uruchomienie takiego programu

trwa najcz¦±ciej – przynajmniej – dwukrotnie dłu»ej, ni» w przypadku np. ko-

du napisanego w C++. Ten drugi jest uruchamiany bezpo±rednio w systemie

operacyjnym, natomiast w przypadku Javy, wygl¡da to w taki sposób, »e naj-

pierw wła±ciwy system operacyjny musi uruchomi¢ maszyn¦ wirtualn¡, która

nast¦pnie uruchamia plik binarny. Trzeba przyzna¢, »e nie jest to rozwi¡zanie

doskonałe, jednak póki co lepszego nikt nie wymy±lił. Pisz¡c o Javie, nie mo»na

pomin¡¢ bardzo wa»nej koncepcji przy±wiecaj¡cej autorom j¦zyka, czyli bez-

piecze«stwo i funkcjonalno±¢. Stworzono doskonały system wyj¡tków, dzi¦ki

któremu trudno jest popełni¢ bł¡d w kodzie, poniewa» szereg mechanizmów

natychmiast o tym poinformuje.

Podsumowuj¡c, Java jest doskonałym j¦zykiem programowania, oferuj¡cym

szerokie mo»liwo±ci. Ze wzgl¦du na korzystanie z maszyny wirtualnej, progra-

mista mo»e tworzy¢ oprogramowanie z pełn¡ ±wiadomo±ci¡ jego multiplatfor-

mowo±ci. Minusem, którego łatwo si¦ domy±le¢, jest szybko±¢ uruchamiania

skompilowanego kodu. Aktualne wersje Javy coraz skuteczniej eliminuj¡ ten

problem, jednak w najbli»szej przyszło±ci Java nadal b¦dzie wolniejsza, ni» inne

j¦zyki programowania. Drugim, równie» dosy¢ uci¡»liwym kłopotem, jest pro-

gramowanie czasu rzeczywistego, np. rezydencja. Niestety, korzystaj¡c z Javy,

raczej nie napiszemy szybkiego, całkowicie rezydentnego programu. Nie ozna-

cza to, »e jest to całkiem niemo»liwe, jednak post¦puj¡c w my±l przesłania tego

artykułu nale»y powiedzie¢, »e do tego celu lepsze b¦d¡ inne j¦zyki. Podobnie,

jak np. C++ czy Assembler, Java jest typowym przykładem j¦zyka ogólnego

przeznaczenia.

Dynamiczne strony

Trzy magiczne litery – PHP. Chyba ka»dy, kto miał styczno±¢ z pisaniem stron

internetowych, doskonale zna ten j¦zyk. Pierwsza wersja została stworzona

przez Rasmusa Lerdorfa. Z zało»enia, PHP miało by¢ obiektowym i skryp-

towym j¦zykiem programowania, umo»liwiaj¡cym tworzenie dynamicznych

stron WWW. Aktualna stabilna wersja została opatrzona numerem 5 (wersja

6 jest w dalszym ci¡gu w fazie projektów). Po niedługim czasie od momentu

wydania pierwszej wersji, PHP odniósł ogromny sukces. W 2007 roku około

21 milionów domen korzystało z dobrodziejstw tego j¦zyka. To wła±nie w PHP

powstała wi¦kszo±¢ internetowych aplikacji, które do dzisiaj funkcjonuj¡, np.

fora dyskusyjne, systemy zarz¡dzania tre±ci¡ oraz programy klienckie, obsłu-

guj¡ce bazy danych.

Przyjrzyjmy si¦ wadom i zaletom towarzysz¡cym temu j¦zykowi. Lista za-

let jest długa, jednak postaram si¦ przedstawi¢ je w mo»liwie skondensowanej

formie. Przede wszystkim, obsługa protokołów sieciowych. PHP daje progra-

mi±cie mo»liwo±¢ działania na takich protokołach, jak np. SSL, IMAP, SMTP czy

IRC. Ponadto, zapewnia doskonałe wsparcie dla obsługi plików XML. Wspiera

usługi sieciowe, takie jak SOAP i XML-RPC. Z mniej istotnych zalet mo»na

wymieni¢ obsług¦ ró»norodnych systemów zarz¡dzania bazami danych, przy

wykorzystaniu jednego interfejsu. Istnieje tak»e mnóstwo funkcji pozwalaj¡-

cych na dowolne operacje na tek±cie i graﬁce. Jest to zaledwie ułamek tego, co

aktualnie potraﬁ PHP. Istnieje wiele funkcji, które maj¡ mniejsze znaczenie, lecz

s¡ dopracowane i wygodne w u»yciu, np. funkcje kryptograﬁczne, algorytmy

kompresji itp.

Je±li chodzi o minusy, to nale»y tu wspomnie¢ o dwóch rzeczach. Pierw-

szym problemem jest wła±ciwa kompilacja kodu, a wła±ciwie jej brak. Chodzi

mianowicie o to, »e interpreter PHP, podczas ka»dego uruchomienia wykonuje

cał¡ prac¦ od pocz¡tku. Oczywi±cie, do pewnego stopnia kod jest skompilowa-

ny, ale nie na tyle, aby sta¢ si¦ całkowicie samodzielnym. Drug¡ kwesti¦ stanowi

problem zachowania wstecznej kompatybilno±ci. Stopniowo wprowadzane s¡

pewne zmiany, maj¡ce na celu ujednolicenie cało±ci.

Chocia» z pozoru j¦zyk ten nakierowany został na obsług¦ Internetu, mo»na

tak»e pisa¢ programy działaj¡ce w systemie operacyjnym, zarówno te dedyko-

wane dla konsoli, jak i posiadaj¡ce graﬁczny interfejs.

Je»eli masz zamiar pracowa¢ po stronie serwera, to PHP jest doskonałym

rozwi¡zaniem. Idealnie nadaje si¦ do tworzenia oprogramowania wspomaga-

j¡cego obsług¦ stron internetowych.

Co w tek±cie piszczy?

Czy zastanawiali±cie si¦ kiedy±, który j¦zyk programowania pozwoliłby w pro-

sty sposób, niemal»e dowolnie analizowa¢ tekst? Ka»dy na pewnym etapie

tworzenia programu dochodzi do momentu, w którym nale»y stworzy¢ raport

z działania, a nast¦pnie go przeanalizowa¢. Przy pomocy C++ czy Pascala, nie

jest to jednak przesadnie proste a czasami nawet dosy¢ skomplikowane. Wła±nie

dlatego programi±ci stworzyli j¦zyk skryptowy, który bez problemów potraﬁ

dokona¢ z tekstem wszystko, czego tylko zapragnie twórca programu. Mowa

oczywi±cie o Perlu. Nie oznacza to jednak, »e nie pozwala on na tworzenie tzw.

oprogramowania u»ytkowego.

Pocz¡tek kłopotów z przetwarzaniem tekstu ma miejsce w momencie rozpo-

cz¦cia programowania. Jednak dopiero w 1987 roku powstał w pełni przysto-

numer 27 – 2008

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: