Astrologia a Kościół.pdf

Wró¿by wró¿ba wró¿ka wró¿ki tarot Warszawa numerologia astrolog wró¿ki tarocista i wró¿ka przepowiednie prognozy portal psychotroniczny

Astrologia a Ko¶ciół

Autor: Administrator

22.12.2006.

Zmieniony 22.12.2006.

ASTROLOGIA A KO¦CIÓŁ KATOLICKI

Astrologia u staro¿ytnych narodów Wschodu, w Asyrii, Babilonii i Egipcie znajdowała poczesne miejsce nie

tylko w zastosowaniu do ka¿dej niemal dziedziny wiedzy, lecz równie¿ była u¿ywana w zarz±dzaniu

pañstwem oraz była ¶ci¶le zwi±zana z religi±, tworz±c jej podstawowe zało¿enia.

W Grecji astrologia straciła swój charakter religijny, rozwijaj±c siê raczej jako ¶wiatopogl±d filozoficzny.

Biblijni hebrajczycy, ¶ci¶lej Izraelici, istnieli jako pañstwo buforowe miêdzy dwiema potêgami,

hołduj±cymi astrologii: Babilonem i Egiptem, nic dziwnego zatem, ¿e byli obeznani z religi± gwiazd. Na

poparcie tego w wielu miejscach Starego Testamentu znale¼æ mo¿na astrologiczny tok my¶li ¶wiadcz±cy o

tym, ¿e astrologia była tam ogólnie znana i praktykowana. W wielkiej wizji Hioba rozpoznajemy stacje

ksiê¿ycowe, a w błogosławieñstwie Jakuba (1.Moj¿. 49) - znaki Zodiaku. Z Babilonu ¯ydzi przejêli

równie¿ siedmiodniowy tydzieñ oraz nazwy miesiêcy, wyznaczaj±c dzieñ ¶wi±teczny czyli Sabat na sobotê

czyli dzieñ Saturna.

U proroków i u nastêpuj±cych po nich prawodawców astrologia wła¶ciwa, tj. przepowiadanie z gwiazd, nie

spotyka siê z zakazem (Daniel II, 2; Izajasz 47,13; Jeremiasz 10,2). Jedynie wykonywanie czarów i

wró¿enie było wzbronione pod srog± kar± (Deuteromn. 18, 10), za¶ ¯ydowska Kabała w swych

wszystkich rozdziałach wyra¼nie nawi±zuje do astrologii.

W staro¿ytnym Rzymie prawo XII tablic (450 r. p.n.e.) zakazywało czarów pod kar± ¶mierci. Jednak

divinatio czyli przepowiadanie przyszło¶ci i dowiadywanie siê rzeczy ukrytych sposobem naturalnym

traktowane było oddzielnie od czarów, uwa¿anych za postêpowanie nadnaturalne.

Chrze¶cijañstwo, w przeciwieñstwie do tolerancji wyznañ pogañskich, było z góry zasadniczo ¼le

nastawione do innych kultów. Dlatego te¿ Ko¶ciół Chrystusowy potêpił kult i wiarê w uduchowienie

gwiazd. Tak samo odrzucił fatalizm, który tak jak wiara we wszechmoc gwiazd, nie dał siê pogodziæ z

chrze¶cijañsk± nauk± o wolno¶ci woli i o odpowiedzialno¶ci za swe czyny.

Miejsce wiary we wszechmoc gwiazd zaj±ł boski plan dla ¶wiata. Je¶li wiêc działanie jest planowe a nie

jest gr± przypadku, to według nauk chrze¶cijañskich, dywinacja nie jest zasadniczo wykluczona lecz jest

zgłêbianiem boskich wyroków. Gwiazdy nie rozwijaj± swej działalno¶ci wbrew woli Boga, lecz istniej±

jedynie jako znaki; nie działaj± lecz wskazuj±. Ko¶ciół katolicki zaj±ł stanowisko absolutnie nieprzychylne

jedynie wobec pogañskich wyobra¿eñ w astrologii.

Ju¿ w ksiêgach Starego Testamentu ujawnianie boskiego planu dla ¶wiata było w du¿ej mierze

przedmiotem obszernych proroctw, które przez ziszczenie siê w Chrystusie nie poło¿yły kresu

przepowiadaniu przyszło¶ci. Najstarsi nauczyciele Ko¶cioła katolickiego byli jednak¿e przeciwnikami

astrologii. Tertulian był zdania, ¿e Bóg dopuszczał sztukê magów do czasu pojawienia siê Chrystusa,

odt±d miała istnieæ jedynie nauka astrologiczna o Chrystusie, a nie o Saturnie, Marsie i reszcie

"zmarłych". Tertulian uwa¿ał wszelkiego rodzaju przepowiednie za ukryte bałwochwalstwo i za

"daemonum inocuta". Równie¿ pisarz ko¶cielny Lactantius uwa¿ał astrologiê za wynalazek demonów. Lecz

Grzegorz z Nissy, jeden z ojców Ko¶cioła, pisze: "Tak jak pieczêæ wyciska swój obraz na wosku, podobnie

promienie konstelacji gwiazd narzucaj± człowiekowi w chwili poczêcia jego los".

Równie¿ ojciec Ko¶cioła Hieronim (zm. 420 r. n.e.) nie odrzucał wiary w przepowiadanie i jasnowidzenie,

lecz uwa¿ał je za "privilegia singulorum", z których jednak nie wolno wysnuwaæ praw ogólnych.

Ojciec Ko¶cioła Augustyn (354-430 r. n.e.) w młodo¶ci zapoznał siê z astrologi± i przez długi czas był

przekonany, ¿e nieuniknione ¼ródło grzechu znajduje siê "na niebie" i ¿e ka¿dy poszczególny czyn jest od

niego zale¿ny. Po nawróceniu na chrze¶cijañstwo, skierował sw± niechêæ przeciw dawnej swej wierze w

gwiazdy i to nie tylko w jej formie deterministycznej, lecz równie¿ w podporz±dkowaniu wpływu gwiazd

woli Bo¿ej. W swych Wyznaniach skierował gwałtowne ataki przeciw astrologii. W poczynaniach astrologii

widział niebezpieczeñstwo dla moralno¶ci. Nie chciał, aby grzesznik tłumaczył swe grzechy i zbrodnie

"nieszczê¶liwymi gwiazdami" i tym sposobem unikał odpowiedzialno¶ci. Augustyn, nawet jako nauczyciel

Ko¶cioła, pozostał umysłowo¶ci± na miarê greck±, nie chciał by dywinacjê uzasadniaæ racjonalnymi

argumentami.

Je¶li kto chce, znajdzie wytłumaczenie nawet i bez astrologii, np. przez dziedziczenie, zwodzenie czy

nieszczê¶liwe okoliczno¶ci. Astrologia stosowana w sposób rozs±dny nie ma wcale za zadanie

usprawiedliwiaæ człowieka, lecz chce zwróciæ, uwagê na grê wszystkich sił, jakimi siê dysponuje, ukazaæ

obraz duszy, zarówno z przestrogami jak i wskazaniem pomocy. "Gwiazdy nie zniewalaj± lecz

ostrzegaj±". Tak nauczali ju¿ neoplatoñczycy i to zgadzało siê doskonale z łask± Chrystusow±. Na tej

podstawie Ko¶ciół katolicki tolerował pó¼niej astrologiê i wielu jego zwolenników było pilnymi

astrologami.

"Przymus gwiazd" odczuwano czêsto jako ciê¿ar i jako zniweczenie wszelkiej wolno¶ci i cnotliwo¶ci

http://www.tarot.az.pl

Kreator PDF

Utworzono 9 December, 2008, 15:41

Wró¿by wró¿ba wró¿ka wró¿ki tarot Warszawa numerologia astrolog wró¿ki tarocista i wró¿ka przepowiednie prognozy portal psychotroniczny

ludzkiej. O "mocach niebios" Goethe mówi:

Wprowadzacie człowieka w ¿ycie,

Biednego czynicie winnym,

A potem pozostawiacie go mêczarniom

Gdy¿ wszelka wina m¶ci siê na ziemi.

Siły te nie znały lito¶ci, jak uczyło fatum. Utarło siê zdanie, ¿e gwiazdy same nie mog± nic zdziałaæ, a

jedynie zwiastuj± rozkazy Boga, którego wszechmocnej woli równie¿ one podlegaj±. Przez ofiary, skruchê

i pokutê otwiera siê jednak dla człowieka mo¿liwo¶æ wymkniêcia i ratunek z okropnego krêgu tego

¶wiatopogl±du, z wiêzienia, w które człowieka zamyka astrologia.

W ten sposób nauka Chrystusowa nie negowała znaczenia gwiazd, lecz równie¿ w nich znalazła podporê.

Albert Wielki, ¶wiêty Ko¶cioła Katolickiego napisał du¿o dzieł astrologicznych, miêdzy innymi: Speculum

astronomicum, Commentarium in Ptolemaei Almagestum, De imaginibus astrologorum, De spaera

mundi.

Albert był pierwszym wybitnym astrologiem niemieckim. Po wnikliwych studiach doszedł do takiego

wniosku: "Wszystko, co płodzi przyroda i sztuka, natchnione jest przez siły niebios, kształty niebios i ciał

niebieskich istniały przed wszystkimi innymi rzeczami stworzonymi i wła¶nie dlatego posiadaj± wpływ na

wszystko, co po nich powstało."

Roger Bacon (1214-1292) był najpowa¿niejszym obroñc± astrologii spo¶ród my¶licieli katolickich nie

pomimo, lecz wła¶nie dlatego, ¿e był przyrodnikiem. W swych dziełach De locis stellarum, Opus maius

jednoznacznie uj±ł siê za astrologi±.

¦wiêty Ko¶cioła katolickiego Tomasz z Akwinu (1225-1274) twierdzi w Summa theologiae, ¿e ró¿nica płci,

konstytucja ciała i charakter indywidualny zale¿ne s± od gwiazd.

Przepowiadanie przyszłych zdarzeñ naturalnych, które wynikaj± z pozycji gwiazd, nie jest zabronione.

Je¶li kto¶ przepowiada zdarzenia, które musz± nast±piæ, wówczas nie działa jako wró¿bita, lecz jako ten,

który wie i snuje przypuszczenia.

Dyspozycje ciała ludzkiego podlegaj± ruchom gwiazd, to te¿ Ptolemeusz twierdzi: "Nie jest zupełnym

absurdem przypuszczaæ, ¿e pewne emanacje gwiazd posiadaj± wpływ na cielesne ró¿nice". Równie¿ w

dziełach Summa fidei catholicae contra gentiles i Opuscula teologica Tomasz wypowiada siê o astrologii w

sensie dodatnim.

W wielu wypadkach Ko¶ciół katolicki stosował kary wobec astrologów, lecz nie za ich działalno¶æ jako

takich, lecz za zajmowanie siê horoskopem Chrystusa, co poczytywano za kacerstwo (Piotr z Albano,

Cecco d'Ascoli, Cardanus, Lucilio Vascini).

Je¶li Dante Alighieri (1265-1321) umie¶cił w swojej Boskiej Komedii najsławniejszych astrologów w

piekle, uczynił to ze wzglêdów etycznych i politycznych, by potêpiæ swych przeciwników. W Raju wysławia

jednak wysokie znaczenie pozycji gwiazd w godzinie swego urodzenia. Sam był zwolennikiem astrologii i

stosował j±.

Rafael Santi (1483-1520) na obrazie Dysputa zawieszonym w sali Seguetury w Watykanie, przedstawił w

jaki sposób teologowie starali siê pogodziæ filozofiê i astrologiê z teologi±. Widaæ na nim mêdrców w

czasie dysputy, z boku stoj± astrologowie i kre¶l± na tablicach figury i znaki geometryczne oraz

astrologiczne, które posyłaj± przez kilku ładnych aniołów ewangelistom, obja¶niaj±cym tre¶æ tablic.

Kodeks ko¶cielny obowi±zuj±cy w Ko¶ciele katolickim do roku 1919, czyli Corpus iuris canonici, uwa¿ał,

¿e badanie przyszło¶ci nie jest grzechem, lecz prób± znalezienia wskazañ Boskiej woli. Ale nale¿y uwa¿aæ,

aby przez zajmowanie siê przepowiedniami nie wkradł siê pogañski kult bałwochwalstwa. Dlatego te¿

grozi on ekskomunik± tym wszystkim, którzy oddaj± siê pogañskim przes±dnym sposobom

przepowiadania.

Tu zaznacza siê wyra¼na ró¿nica pomiêdzy astrologi± "pogañsk±" a "chrze¶cijañsk±".

Rozumowano w ten sposób: Gwiazdy oddziaływuj± na wszystko, co ma swój pocz±tek pod Ksiê¿ycem.

Dusza człowieka pochodzi jednak od Boga i dlatego gwiazdy nie maj± na ni± wpływu. Wola człowieka jest

wolna. Tymczasem gwiazdy, choæ nie rz±dz± bezpo¶rednio działalno¶ci± człowieka, za któr± jest on

odpowiedzialny, to jednak wpływaj± "per accidens" na deczyzjê czynu poprzez stan organów cielesnych,

bêd±cych stanowczo pod ich wpływem. Tym sposobem został zachowany dogmat o wolnej woli.

Astrologia "pogañska" przeistoczyła siê z czasem w astrologiê "chrze¶cijañsk±".

http://www.tarot.az.pl

Kreator PDF

Utworzono 9 December, 2008, 15:41

Wró¿by wró¿ba wró¿ka wró¿ki tarot Warszawa numerologia astrolog wró¿ki tarocista i wró¿ka przepowiednie prognozy portal psychotroniczny

Najwy¿si dostojnicy Ko¶cioła katolickiego byli w sposób dowiedziony zwolennikami astrologii, a wielu z

nich, nie zadowalaj±c siê swymi nadwornymi astrologami , zajmowało siê ni± praktycznie. Astrologi±

zajmowali siê nastêpuj±cy papie¿e: Sylwester II (999-1003), Jan XIX (1024-1032), Aleksander IV (1254-

1261), Mikołaj V (1447-1455), Pius II (1458-1464), Aleksander VI (1492-1503), Juliusz II (1503-1513),

Leon X (1513-1521), który nawet ustanowił wydział astrologiczny przy ufundowanym przez siebie

uniwersytecie papieskim "Sapientia", Piotr III (1534-1549), Marceli II (1555).

Kardynał francuski Pierre d'Ailly i kardynał niemiecki Mikołaj z Cusy byli czynnymi astrologami. Kardynał

Richelieu bardzo czêsto radził siê astrologa Morinusa. Generał zakonu Karmelitów Franciszek Junctinus

(1523-1580) był autorem obszernego dzieła o astrologii, które w dwu tomach liczy 2500 stron. Zawiera

ono całkowit± wiedzê astronomiczn± i astrologiczn± swych czasów. Monumentalne dzieło astrologiczne

Physiomathematica mnicha z Oliwy Placidus'a de Titis posiada oficjalne "Imprimatur". Wielu katolickich

biskupów, przeorów i duchownych nie tylko zajmowało siê astrologi±, lecz napisali oni równie¿

warto¶ciowe ksiêgi z tej dziedziny.

Sobór Trydencki (1545-1563) zakazał uznawania wszelkich ksi±g wró¿biarskich, czyli takich, które

zawierały reguły przepowiadania przyszłych zdarzeñ, które według nauki Ko¶cioła podlegaj± wolnej woli

człowieka. "Natomiast dozwolone s± takie reguły i naturalne obserwacje, które napisane zostały dla dobra

¿eglugi, rolnictwa i sztuki lekarskiej". Tym samym została zabroniona astrologia urodzeniowa lub

prognostyczna, dozwolona natomiast astrologia tzw. naturalna.

O dwu bullach papieskich, które zajmowały siê astrologi±, jest mnóstwo nieprawdziwych stwierdzeñ. W

bulli Constitutio Coeli et terrae z 5 stycznia 1586 Sykstus V (1585-1590) zakazał jedynie lektury ksi±¿ek

z dziedziny astrologii dociekaj±cej, zabronionych na Soborze Trydenckim. Miało to na celu bezwarunkowe

uznanie wolnej woli człowieka. Urban VIII (1623-1644) w bulli Constitutio Inscrutabilis z 31 marca 1631

r. zwrócił siê jedynie przeciw nadu¿yciom ówczesnej astrologii i przeciw zaprzeczaniu wolno¶ci woli.

Z biegiem stuleci czynniki ko¶cielne kilkakrotnie wypowiadały siê przeciw nadu¿yciom w astrologii w

sposób przez prawdziwych astrologów akceptowany. I dzi¶ powa¿ni astrologowie całego ¶wiata, w sposób

zdecydowany przeciwstawiaj± siê laikom i szarlatanom w tej dziedzinie.

Ko¶ciół katolicki nigdy nie potêpiał ani nie zakazywał wiedzy astrologicznej!

Wszelkie twierdzenia przeciwne s± fałszowaniem historii, rozsiewanym przez przeciwników astrologii z

przejrzystych powodów. Je¶li czasem niektórzy duchowni wypowiadaj± siê przeciw astrologii, wyra¿aj±

jedynie własne niemiarodajne zdanie prywatne i to tylko wobec takiego audytorium, w którym ich

zadziwiaj±ca ignorancja historii i tematyki astrologicznej nie budzi sprzeciwu.

Dlatego nale¿y wyra¼nie jeszcze raz zaznaczyæ: Astrologia nie przeciwstawia siê nauce Ko¶cioła

katolickiego, który te¿ nigdy w przeszło¶ci nie był przeciwny astrologii!

Hubert Korsch

Przekład z niemieckiego Stanisława Rosta uwspółcze¶niony przez Redakcjê. Przedruk (z niewielkimi

skrótami) z Polskiego Kalendarza Astrologicznego na rok 1939 opracowanego przez Franciszka A. Prengla.

http://www.tarot.az.pl

Kreator PDF

Utworzono 9 December, 2008, 15:41

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: