Scenariusz zajęcia z zakresu terapii pedagogicznej z elementem metody W. SHERBORN
Data: 26.09.2011
Grupa wiekowa: 4 lata
Czas trwania zajęć: 45 min
Rodzaj zajęcia:
Terapia pedagogiczna indywidualna, grupowa
Zadania :
dydaktyczne, rozwijanie wiadomości i umiejętności przedszkolnych
wychowawcze, zmotywowanie do działania
terapeutyczne: podwyższenie samooceny, wiary we własne siły
Cele operacyjne:
-Potrafi zrelaksować się, odprężyć poprzez ćwiczenia ruchowe- Potrafi kontrolować własne zachowanie i zapobiegać niebezpiecznym sytuacjom- Współdziała w grupie, akceptuje innych oraz siebie
Metody prowadzenia zajęć:
Indywidualna, grupowa, metoda W. Sherborne
Środki dydaktyczne:
Kaseta z nagraniem odpowiedniej do poszczególnych ćwiczeń melodii
Literatura przedmiotu:
„Ruch rozwijający dla dzieci” W. Sherborne, Warszawa 2006, wyd. PWN
Przebieg zajęcia:
1. Wspólne zaśpiewanie piosenki pt: „ Zajączki”2. Przywitanie się palcami, stopami, nosami3. „Zajączki idą przez łąkę” – dotykanie stopami podłogi4. „Zajączki zobaczyły żabki” – dzieci skaczą jak żabki5. „Zajączki w tunelu” – czołganie się po podłodze na brzuchu i na plecach6. „Zajączki przestraszyły się ciemności” – dzieci przytulają się, „Kołyska”7. „Kiedy zajączki uspokoiły się, przyszedł do nich listonosz i wręczył im paczki” – „Rozwijanie paczek”8. „Jak już rozwinęły paczki były szczęśliwe i razem z motylkami tańczyły” – swobodny, spokojny taniec w celu uspokojenia 9. „Zajączki poszły dalej” – „Pociąg”, „Most”10. „Weszły do ciemnego lasu” – „Prowadzenie ślepca”11. „Szczęśliwie wyszły w końcu z lasu” – radosny taniec, toczenie się po podłodze12. „I tak doszły wreszcie do swoich domów” – relaks, marsz13. „Zanim jednak rozeszły się do domów, pożegnały się – „żegnanie się” palcami, dłońmi, stopami, przytulanie się, dziękowanie sobie za wspólną zabawę14. Ustawienie w kole i machanie na pożegnanie
Podstawowe założenia metody, to rozwijanie przez ruch:
· świadomości własnego ciała i usprawniania ruchowego,
· świadomości przestrzeni i działania w niej,
· dzielenia przestrzeni z innymi ludźmi i nawiązywania z nimi bliskiego kontaktu.
Metoda ta jest wykorzystywana w Polsce w placówkach oświatowych i służby zdrowia dla dzieci zdrowych i z różnymi zaburzeniami rozwoju:
· dzieci upośledzonych w rozwoju,
· dzieci autystycznych,
· dzieci z wczesnym mózgowym porażeniem dziecięcym,
· dzieci z zaburzeniami emocjonalnymi i zaburzeniami zachowania,
· dzieci głuchych i niewidomych,
· dzieci z domów dziecka.
ORGANIZACJA ĆWICZEŃ I GRUP ZAJĘCIOWYCH
Projektując zajęcia metodą Weroniki Sherborne, warto pamiętać, że mają one pomóc dziecku w poznaniu siebie, w zdobyciu do siebie zaufania, w poznaniu innych i nauczeniu się ufania im, a dalej - poprzez nabywanie pewności siebie i wiary we własne możliwości - w nauczeniu się aktywnego i twórczego życia.
RODZAJE ĆWICZEŃ
-Ćwiczenia prowadzące do poznania własnego ciała
-Ćwiczenia pozwalające zdobyć pewność siebie i poczucie bezpieczeństwa w otoczeniu
Ćwiczenia ułatwiające nawiązanie kontaktu i współpracy z partnerem i grupą
Ćwiczenia twórcze
ZASTOSOWANIE METODY RUCHU ROZWIJAJĄCEGO
Znajduje zastosowanie jako metoda terapii: w pracy z dziećmi z zaburzeniami rozwoju psychoruchowego, z dziećmi z tzw. normą intele - ktualną, przejawiających zaburzenia w zakresie sfery emocjonalnej i społecznej, z dziećmi mającymi trudności w czytaniu, pisaniu i dziećmi jąkającymi się. Ponadto może pełnić funkcję stymulatora rozwoju dla dzieci przebywających w instytucjach wychowania zbiorowego. Inną z możliwości wykorzystania metody Ruchu Rozwijającego jest sposób osiągania odprężenia
Eli_88