Historia Prawdziwa CzęscII.doc

(41 KB) Pobierz
12

12.X.1939-Dekret Hitlera o utworzenie generalnego gubernatorstwa składającego się z czterech dystryktów, ze stolicą w Krakowie .pozostałe ziemie RP zostały włączone do Rzeszy.

 

22.X.1939-Na obszarach zagarniętych przez ZSRR zostają przeprowadzone ”wybory” do zgromadzeń ludowych. Wybrani tworzą zgromadzenia ludowe , mające usankcjonować włączenie tych ziem do ZSRR.

 

1-2.X.1939-Na prośbę zgromadzeń ludowych tzw. Białorusi Zachodniej i Ukrainy Zachodniej tereny te zostają włączone do ZSRR.

 

7.XI.1939-po rezygnacji marszałka E .Śmigłego Rydza , Naczelnym wodzem Polskich sił zbrojnych zostaje gen. W . Sikorski .

 

13.XI.1939-Decyzją W. Sikorskiego dochodzi do przekształcenia Służby Zwycięstwu Polski i powołania Związku Walki Zbrojnej (ZWZ) , nowej organizacji konspiracyjnej.

 

30XI.1939-12.III.1940-Wojna sowiecko – fińska (Wojna Zimowa)

 

10.II.1940-Pierwsza masowa akcja przymusowego przesiedlenia ludności z zagarniętych przez ZSRR terenów wschodnich RP.

 

5.III.1940-Biuro polityczne KCWKP (b) zatwierdza prpoozycję złożoną przez komisarza spraw wewnętrznych , Ławrientija Berię , o rozstrzelaniu bez sądu 25700 obywateli polskich , przetrzymywanych w obozach jenieckich i więzieniach.

 

9.IV.1940-Najazd Niemiecki na Danię i Norwegię. Dania poddała się bez większego oporu w ciągu jednego dnia. Król Norwegii Haakon VII  wzywa aliantów do udzielenia pomocy w pokonaniu agresorów.

10.V.1940-Atak Niemiec na Belgię , Holandię i Luksemburg

.

11.V.1940-Przełamanie przez Niemców pozycji belgijsko – francuskich w Ardenach.

 

15.V.1940-Kapitulacja armii holenderskiej.

 

20.V.1940-Dotarcie oddziałów niemieckich nad Kanał La Manche.

 

27.V.1940-Natarcie aliantów na Narwik w Norwegii. Podczas walk o Narwik odznaczyła się Samodzielna brygada Strzelców Podhalańskich dowodzona przez gen. Szyszko Bogusza.

 

28.V.1940-Kapitulacja Belgii.

 

26.V-4.VI.1940-Ewakuacja korpusu Brytyjskiego z Dunkierki.

 

6.VI.1940-Wycofanie ostatnich żołnierzy brytyjskich z Norwegii.

 

10.VI.1940-Wypowiedzenie przez Włochy wojny Francji i Anglii.

 

13-18.VI.1940-10 Brygada Kawalerii Pancernej pod dowództwem Stanisława maczka stacza bitwę pod Montbard w Szampanii.

 

14.VI.1940-Wkroczenie Niemców do Paryża.

 

17-18.VI.1940-1 dywizja Grenadierów (gen. bryg. Bronisław Duch), broniąca kanału Marna – Ren, stacza bitwę pod Lagarde z XII Korpusem niemieckim.

 

18-19.VI.1940-Oddziały 2 Dywizji Strzelców Pieszych , broniące w czasie kampanii francuskiej rejonu Belfort, przekraczają granicę szwajcarską, gdzie zostają internowane.

 

22.VI.1940-Kapitulacja Francji.

 

VIII.X.1940-Bitwa o Anglię nieudaną próbą zdobycia przez Niemców panowania w powietrzu przed planowanym desantem na Wyspy Brytyjskie.

 

 

Wojna Zimowa – zacięta , stoczona w wyjątkowo trudnych warunkach , obnażyła słabość Armii Czerwonej , która pomimo miażdżącej przewagi nie potrafiła pokonać przeciwnika. Fatalne wyszkolenie , słabe dowodzenie , złe wyposażenie (niektórzy żołnierze sowieccy znaleźli się na froncie w letnim umundurowaniu mimo 50 stopniowych mrozów ), umożliwiło armii fińskiej odnoszenie sukcesów. Finowie bronili się przede wszystkim w oparciu o umocnienia Linii Mannercheima na Przesmyku Karelskim ,stawiając zacięty opór i niszcząc znaczne siły sowieckie. Sukcesy odnosiły szybkie , doskonale wyszkolone oddziały fińskich narciarzy , które organizowały zasadzki , przerywały dostawy zaopatrzenia. Dopiero wiosną 1940 roku po ściągnięciu dodatkowych posiłków i przegrupowaniu oddziałów silne uderzenia Armii czerwonej doprowadziły do przerwania Linii Mannercheima. Ponieważ rezerwy ludzkie i materiałowe Finlandii były na wyczerpaniu , pragnąc ratować kraj przed okupacją , rzad tego kraju zdecydował się zawrzeć pokój na wyjątkowo niedogodnych warunkach. Finlandia zmuszona została do oddania wysp w Zatoce Fińskiej oraz dużych terenów w Karelii , a także do wydzierżawienia bazy w Hanko na 30 lat. Konsekwencja tej wojny będzie także późniejszy sojusz niemiecko – fiński.

 

Linia Maginota – system fortyfikacji francuskich zbudowanych w latach 1929-1934 (umacniany do 1940) na granicach z Niemcami i Luksemburgiem. Projekt umocnień powstał w czasie prac Komisji Organizacyjnej do spraw Rejonów Umocnionych CORF (Commision d`Organisation des Regions Fortfes), którą nadzorował minister wojny Francji P. Painleve. Jej nazwa wzięła się od następcy Paileve`a , ministra wojny Andre Maginota , który oficjalnie zreferował opinii publicznej we francuskim parlamencie założenia taktyki , opartej właśnie o te umocnienia. Długość linii wynosiła 450 km . Ocenia się , że koszty budowy sięgały 9 mln franków w złocie za 1 km umocnień. Grubość kopuły pancernej sięgała 30 cm. Głównym celem budowy było zabezpieczenie się przed niespodziewanym atakiem niemieckim. Fakt , że granica z Belgią i Szwajcarią nie zostały włączone w program umocnień dał możliwość zastosowania przez trzecia rzeszę manewru oskrzydlającego i wkroczenia w 1940 r. Na teren Francji przez terytorium Belgii . wśród Francuzów panowało powszechne przekonanie o niemożliwości jej zdobycia . Miało to ogromny wpływ na francuską doktrynę wojenna zakładającą przewagę obrony nad atakiem oraz utrzymanie przestarzałego uzbrojenia.

 

Tragedia „Groma” – Rankiem 4 maja 1940 r. Patrolujący fiord Rombakaen ORP „Grom” został zaatakowany przez bombowiec Luftwaffe. Choć okręt wykonał zwrot, dwie z sześciu bomb trafiły lewą burtę. Niszczyciel zatonął w ciągu kilku minut , a wraz z nim poszło na dno ¼ liczącej ponad 200 osób załogi.

 

Nocny atak – Aby przeprowadzić nocny atak pod Montbard , zlano benzynę z innych pojazdów i napełniono baki ostatnich 17 czołgów Renault R-35. Wobec przewagi wroga gen. Maczek uderzył z zaskoczenia. Niemiecka 13 dywizja zmotoryzowana musiała się wycofać pokonana przez Polaków. Za pierwszym razem dokonali tego żołnierze gen. Kleeberga w 1939 pod Kockiem.

 

Szybowcem do twierdzy – Fort Eben-Emael stanowił chlubę belgijskiej armii w przededniu II wojny światowej. Umocnienie wzniesiono dla zabezpieczenia granicy belgijskiej w newralgicznym miejscu : u połączenia Mozy z Kanałem Alberta. Grupę warowna wzniesiono na płaskowyżu górującym nad Mozą. Grupa warowna posiadała łącznie 17 bloków (schronów) , połączonych systemem podziemnych przejść o łącznej długości 4 kilometrów. Fort posiadał dwa działa dalekosiężne 120mm w wieży pancernej (stanowiące główna broń zaczepną grupy), 16 dział 75mm, w tym cztery w dwóch podwójnych wieżach oraz duża ilość karabinów maszynowych i moździerzy. Zaplecze fortu stanowił podziemny kompleks koszarowy i magazynowy, zaopatrywany przez jeden blok wejściowy , położony w zachodniej części grupy. Z załoga licząca 1200osób Eben _ Emael przewyższał każdą grupę warowną francuskiej linii Maginota. W dniach 10 – 11 maja 1940 wojska niemieckie przeprowadziły bezprecedensową akcję , mającą na celu szybkie uchwycenie i neutralizację fortu. Wykorzystano w tym celu spadochroniarzy , którzy lądując na pokładzie szybowców transportowych na powierzchni grupy warowni zniszczyli większość wież i kopuł grupy przy użyciu ładunków kumulacyjnych. O godzinie 5:20 dziewięć szybowców wraz z 55 żołnierzami z sekcji bojowej „Granit” osiadło na szczycie belgijskiej fortecy. Dzięki sprawnie przeprowadzonej akcji , ów punkt strategiczny został zdobyty już o godz. 7:00. Opanowanie fortu przez niemieckich spadochroniarzy pozwoliło na sforsowanie Kanału Alberta przez główne siły niemieckie i w konsekwencji szybkie opanowanie Belgii.

 

Operacja „Dynamo” – przełamanie obrony alianckiej pod Sedanem doprowadziło do otoczenia na wybrzeżu znacznych sił francuskich i brytyjskich. Większość oddziałów otoczonych w pobliżu Dunkierki stanowiły jednostki Brytyjskiego Korpusu Ekspedycyjnego. W Wielkiej Brytanii przeprowadzono mobilizację wszystkich jednostek pływających , które zamierzano wykorzystać do ewakuacji otoczonych oddziałów. W momencie największego zagrożenia dla wojsk alianckich, rozkaz Hitlera zatrzymał natarcie 19 Korpusu pancernego , co umożliwiło przeprowadzenie ewakuacji. Zadanie zniszczenia wojsk alianckich zlecono luftwaffe. Ogromne pożary portowych zbiorników ropy, znad których unosiły się chmury dymu, ograniczające widoczność , utrudniły jednak skuteczność bombardowania. Pod osłona RAF-u przy pomocy statków transportowych , kutrów, a nawet jachtów motorowych ewakuowano 338 tyś żołnierzy, w tym ok. 1/3 Francuzów . Na plażach Dunkierki pozostał cały aliancki sprzęt ciężki (2460 dział,700czołgów,45tyś samochodów). Niemcy zdołali zatopić ponad 200 brytyjskich jednostek pływających , tracąc jednak 302 samoloty. Operacja „Dynamo” oraz indolencja Hitlera pozwoliły uratować oddziały, które stały się podstawa obrony Wielkiej Brytanii w obliczy niemieckiej inwazji.

 

„Jeszcze nigdy w historii konfliktów międzyludzkich tak wielu nie zawdzięczało tak wiele tak nielicznej garstce” – słowa te wypowiedział premier Winston Churchill, oceniając znaczenie bitwy o Anglię .Wśród tych niewielu pilotów RAF-u, walczących na Hurricanach i Spitfire`ach ponad stu czterdziestu nosiło na rękawach mundurów napisy Poland. Dywizjon 303 stanowił elitę ze 126 zestrzeleniami okazał się najlepszą formacja RAF-u.

 

Królewski alarm – 26 września 1940 r. Polski Dywizjon 303,  stacjonujący w Northolt wizytowała para królewska :Jerzy VI i jego żona Elżbieta. W trakcie spotkania ogłoszono alarm, piloci pobiegli do samolotów i wystartowali do walki. Jej wynik przesłany do pałacu Buckingham brzmiał lakonicznie , lecz wymownie:”13 zestrzelonych na pewno, 1 prawdopodobnie straty własne 0”

 

Bitwa o Anglię w liczbach – Do powietrznej bitwy Luftwaffe rzuciła 3 floty powietrzne , w sumie 2600 bombowców i myśliwców. W początkowej fazie Brytyjczycy dysponowali zaledwie 640 myśliwcami ok.400 bombowcami. Do końca października 1940 roku Niemcy stracili 1773 samoloty ( i ok.650 uszkodzonych) co dawało ponad połowę sił całej Luftwaffe. RAF stracił 915 maszyn, więcej niż na początku bitwy , jednak pracujący bez wytchnienia brytyjski przemysł dostarczał nowe maszyny. Blisko 2500 Niemców zginęło lub dostało się do niewoli. Po stronie brytyjskiej wzięło udział w bitwie ok. 3000 pilotów ( w tym 144 Polaków – niecałe 5%). Polscy piloci zanotowali 203 pewne zestrzelenia, czyli 13% wszystkich zestrzeleń w bitwie. Po stronie alianckiej zginęło 544 pilotów (29 Polaków). W batalii wzięło udział 71 dywizjonów , w tym dwa polskie (302,303), dwa czechosłowackie i jeden kanadyjski.

...
Zgłoś jeśli naruszono regulamin