ęęłęóBOGOWIE WIKINGÓW
· Najwyżsi bogowie zwali się Asami. Pierwszy z nich to ODIN - syn Bura i olbrzymki Bestli, bóg mądrości, poezji, czarów i wojny. Niepohamowany w swej żądzy poznania prawdy. Nie cofał się przed największym poświęceniem, czy oszustwem. Aby napić się jeden łyk wody ze studni wiedzy oddał w zastaw swoje jedno oko - stąd Jednookim jest zwany. Gdy chciał zgłębić istotę magii - poznać tajemnicę run, wisiał przez dziewięć dni i nocy na Yggdrasillu, złożony sam sobie w ofierze. Bez wahania dokonał oszustwa, by zdobyć Miód Poezji. Dzięki temu mądrość jego jest niezmierzona. Zwą go Walfadr (Ojciec Poległych), gdyż wszystkich tych, co w bitwie padną, przyjmuje jak synów w swojej siedzibie. W jego ręku spoczywa los wojownika. On rozdaje zwycięstwo, nie zawsze według mniemań ludzkich sprawiedliwie, gdyż często w jego bitwach górą stają tchórzliwi i słabsi. Lecz wskutek tego stale rośnie w Walhalli hufiec najmężniejszych z mężnych, by w dniu Ragnarok stanąć u boku bogów w walce. Do bitwy wyrusza Odin uzbrojony jedynie w oszczep, dosiadając ośmionogiego konia Sleipnira. Wśród wszystkich mężnych tego świata najbardziej upodobał sobie Odin królów i jarlów. Ci cieszą się jego szczególną troską. Odin dał ludziom poezję i dar układania pieśni, pozwolił też posługiwać się runami. Rzucił jednak między nich zarzewie wojny. Nauczył ludzi, jak zabijać i ciągnąć z tego korzyści. Jest to przebiegły, mądry i okrutny bóg. Ludzie boją się wymieniać jego prawdziwe imię, dlatego też ma wiele zawołań.
· Małżonką Odina była FRIGG. Łagodna i opiekuńcza, często z przykrością patrzyła na postępki męża. Dany jest jej dar widzenia przyszłości i przeszłości. Tego, co wie, nie zdradza jednak nikomu.
· Ze związku Odina z Frigg narodził się BALDR, bóg jasności. Najpiękniejszy i najłagodniejszy ze wszystkich bogów, zdawał się promienieć własnym światłem. Mądrością dorównywał Odinowi, a sprawiedliwością i trzeźwością sądu przewyższał wszystkich. Nawet olbrzymi uznawali jego świetność i darzyli go szacunkiem. Dopóki żył, zarówno wszystko, co żyje, jak i martwe skały głosiło chwałę Baldra. Zginął na skutek intrygi Lokiego, z ręki swego brata Hoda.
· Drugi syn Odina i Frigg, HOD, chociaż ślepy, był najsilniejszy z Asów. Dzięki swej mimowolnej zbrodni wszedł do strof Pieśni. Zginął zabity przez przyrodniego brata Waliego, aby los mógł się dopełnić.
· Najstarszym synem Odina jest THOR. Zrodził się on ze związku boga z Jord - Ziemią. Po niej odziedziczył siłę i wytrzymałość. Włada burzą i piorunami. Łatwo wpada w gniew i stąd zwany jest Gwałtownym. Dzielny i prawy, nie dorównuje jednak mądrością ojcu. Stoi na straży porządku świata, bez chwili wytchnienia walcząc z olbrzymami, którzy mu zagrażają. Na wozie zaprzężonym w dwa kozły, albo pieszo, wyprawia się do Jotunheimu, uzbrojony w nieodłączny młot Mjollnir, żelazne rękawice i pas siły. Sieje tam śmierć i zniszczenie. Opiekuje się siłaczami i drużynnikami. Wizerunek jego młota noszono jako talizman - taki strach wśród złych mocy budziło jego wspomnienie.
· TYR jest najodważniejszym i najroztropniejszym z Asów. Bóg wojny, rozdaje zwycięstwa, nie ferując pochopnych wyroków. Czczą go wszyscy mężowie bez względu na stan. Zwą go Jednorękim, gdyż oddał dłoń w zastaw za wolność wilka Fenrira. Odsunął tym samym od świata dzień zguby.
· BRAGI, syn Odina i Gunnlod, jest z bogów najwymowniejszy. Bóg poezji i skaldów cieszy się wśród Asów szczególnymi łaskami.
· Jego małżonka, IDUNN, przechowuje złote jabłka, którymi żywią się bogowie. Dzięki nim starość nie ma dostępu do Asgardu.
· HEIMDALL jest tym bogiem, który nie dopuszcza zła w granice Asgardu. Zrodziło go w cudowny sposób dziewięć dziewic - fal, córek Olbrzyma Morza - Agira i bogini toni morskiej Ran - Angeyja, Atla, Mirgjafa, Eistla, Gjalp, Imd, Iarnsaxa i Ulfrun. Siedzibę swą obrał u stóp mostu Bilrost (Tęcza). Tu dzień czy noc, niestrudzenie strzeże drogi łączącej Midgard z Asgardem. Sypia mniej niż ptak. Ma doskonały wzrok i słuch, tak że widzi wszystko na sto mil daleko i słyszy jak trawa i wełna na owcach rośnie. Zwą go też Złotousty, gdyż zęby ma ze szczerego złota. Posiada miecz Hoffud, od ciosu którego każdy przeciwnik ginie, i róg Gjallarhorn, w który dmie w chwilach niebezpieczeństwa. Jego głos oznajmi nadejście Ragnarok. Heimdall dosiada wspaniałego rumaka zwanego Gultoor. Ma na nim wyruszyć do boju w dzień Ostatniej Bitwy.
· Wśród Asów, najmocniejszy po Thorze jest syn Odina, WIDAR, ponury bóg zwycięstwa. Nosi buty pozwalające mu na swobodne chodzenie w powietrzu.
· WALI jest tym, który pomścił zabójstwo Baldra. Najmłodszy z Asów zemsty dokonał, gdy miał tylko dwa dni. Jego ojcem jest Odin, a matką Rind. Wyróżnia się śmiałością w boju i zręcznością w strzelaniu z łuku.
· Myśliwymi opiekuje się ULLR, syn bogini Syw i pasierb Thora. Znakomity łucznik, łyżwiarz i narciarz. Imienia jego wzywa się przy pojedynkach.
· FORSETI jest sędzią wśród bogów. Narodził się ze związku Baldra i Nanny. On godzi bogów i ludzi, rozstrzygając rozumnie najtrudniejsze spory.
· NJORD, bóg wód przybrzeżnych, nie był Asem. W jednym z górnych światów, w Wanaheimie mieszkał inny ród bogów - Wanowie. Rządzili oni powietrzem i siłami przyrody. Pieśń nazywa ich "pełnymi wiedzy". Stworzyli oni Njorda i oddali Asom jako rękojmię zawartego pokoju. Bogowie przyjęli go do swojego grona i dali siedzibę nad brzegiem morza. Rządzi on wiatrem, burzą i ogniem. Wzywa się go dla zapewnienia szczęścia w żegludze i łowiectwie. Ze swoją żoną Skadi dochował się dwójki prześlicznych bliźniaków Freyi i Freya.
· FREYJA jest boginią płodności i urodzaju oraz miłości. Bierze pod swoją opiekę kobiety brzemienne i kochanków. Sama kochać się lubi i Pieśń przypisuje jej licznych partnerów. Zwą ją nawet rozpustną. Po świecie jeździ wozem zaprzęgniętym w dwa koty.
· FREY jest bogiem płodności i urodzaju. Rządzi deszczem, pogodą i wywiera swój wpływ na wszystko, co się na ziemi rodzi. Kochliwy jest przy tym bardzo i w żądzy niepohamowany. Oddał nawet swój miecz zwycięstwa Skirnirowi, gdy ten dopomógł mu w zdobyciu łask Gerdy. Frey nie uznaje wierzchowca i zamiast niego dosiada odyńca, który w magiczny sposób wzmaga jego potencję.
· LOKI nie jest ani Asem, ani Wanem. Syn Thursy Farbautiego i olbrzymki Laufeyji, usynowiony przez Asów początkowo wielce im dopomógł, by w końcu zdradzić. Poniósł za to straszliwą karę. Obdarzony niezwykłą inteligencję i sprytem, wielokrotnie dopomógł bogom w wyjściu z opresji. Jednak natura olbrzymów brała w nim często górę i stawał się wtedy podstępny i przewrotny. Miał cudowny dar zmieniania postaci i płci. Przemieniony w klacz, urodził ośmionogiego ogiera Sleipnira, którego podarował Odinowi. Przez długi czas bogowie wybaczali mu jego występki, ale gdy doprowadził do śmierci Baldra, pojmali go i spętanego porzucili w nadmorskiej grocie, gdzie jadowity wąż sączy mu na twarz nieustannie krople jadu. Pozostać tak ma aż do dnia Ragnarok, dnia Ostatniej Bitwy, gdy opadną wszelkie więzy. Przy nim siedzi jego żona Sygin, by nieść mężowi ulgę w cierpieniu. Loki jest ojcem trzech potworów: wilka Fenrira, węża Midgardsorma i bogini zmarłych Hel. Spłodził je w Jotunheimie z olbrzymką Angrbodą. Potomstwo to ma przynieść w przyszłości zagładę bogom i światu.
ęęłęóODIN
Głową rodu Asów był Odin wszechojciec, wszechwiedzący bóg-władca. W środku przedziwnie skomplikowanego świata siedział bóg- władca na swoim wielkim tronie Hlidskjalf (ława drzwi) i stamtąd spoglądał na świat. Jego żoną była Frigg. Dwa oswojone kruki, Hugin i Munin, siedziały mu na ramionach. Codziennie rano zrywały się do lotu, aby wieczorem powrócić i opowiedzieć Odinowi co widziały i słyszały. Hugin był szybki jak myśl, a Munin miał wspaniałą pamięć. Nim jeszcze urodził się Jarl wojownik (ojcem Jarla był wędrowiec Rig - Heimdall syn Odina) Odin zbudował w pobliżu pola jasności wielki pałac Walhallę o pięciuset bramach. Przez każdą wejść mogło jednocześnie ośmiuset wojowników. Dach pałacu był pokryty tarczami, a krokwie były z drzewców włóczni. Słupem, podtrzymującym środek pałacu było drzewo, którego liśćmi żywiła się czarodziejska koza, Heidrun, dająca zamiast mleka miód pitny, przeznaczony dla bohaterów z Midgardu, których najwaleczniejszych walkirie, dziewice Odina zabierały z pól bitewnych. Wojownicy ci będą oczekiwać Dnia Ragnaroku, aby stoczyć ostatnią bitwę u boku Asów ze złem, które wyleje się z wszystkich zakątków dziewięciu światów. Odin był również bogiem mądrości. Oddał swoje oko za łyk ze źródła mądrości, które strzegł mędrzec Mimir, brat dobrodusznej olbrzymki Bestli. Poświęcił swoje oko po to aby osiągnąć głębię mądrości potrzebną dla ocalenia tych, co mieszkają w Asgardzie i w Midgardzie. Mimo iż Odin posiadł nieograniczoną mądrość, nie mógł przewidzieć co się wydarzy w Dniu Ragnaroku. Przez całe swoje istnienie poszukiwał odpowiedzi na dręczące go pytanie, spotykając się z różnymi mądrymi istotami, tocząc z nimi pojedynki słowne. Nawet gdy Mimir został zabity przez Vanów, Odin w cudowny sposób zachował od rozkładu głowę mędrca, którą umieścił koło źródła. Od tej chwili często głowa Mimira ostrzegała o mających nadejść niebezpieczeństwach. Ulubioną bronią Odina była włócznia Gungnir, która zawsze trafia do celu i nie powstrzyma ją nic w czasie lotu. Odin otrzymał tę włócznię od karła Dvalina. Od karła Brokkiego Odin otrzymał złoty pierścień Draupnir, z którego co dziewiątą noc zsuwało się osiem pierścieni takiej samej wartości. Odin dosiadał ośmionogiego Sleipnira, najszybszego konia na świecie, zrodzony z czarnego ogiera Svadifarego i białej klaczy, którą był sam Loki. Odin był również bogiem wojny. Wraz z Freyą, panią miłości i piękności, która powoziła złoty wóz zaprzężony w koty, wyruszał na swoim Sleipnirze na pola bitew. Był on w przeciwieństwie do innych bogów nieobliczalny. Kiedyś odwiedził w przebraniu króla Volsunga, i wbił błyszczący miecz aż po rękojeść w wielki dąb wokół którego była zbudowana siedziba króla. Tylko syn króla Sigmund wyciągnął miecz, stając się ulubieńcem Odina. Nadszedł jednak dzień w którym Sigmund zginął z ręki Odina w czasie bitwy. Odin był czczony przede wszystkim przez królów, jarlów i wielmoży. ,,Odin, czyli wściekłość. Prowadzi wojny i daje ludziom odwagę w walce z wrogami'' tak napisał o jednym z bogów w wielkiej świątyni Uppsali Adam z Bremy. Kult Odina w Norwegii i Islandii nie cieszył się szczególną popularnością. Na kontynęcie odpowiednikiem Odina był Wotan.
THOR
Thor syn Odina był jednym z najpotężniejszych Asów. Bóg grzmotów i piorunów. Był symbolem siły. Jego żoną była Sif o złotych włosach wykutych przez karła Dvalina. Również słynny młot Mjollnir Thor otrzymał od karła Brokkiego. Młot ten miał taką własność, że zawsze wracał do ręki właściciela. Thor od tamtej pory nie rozstawał się z Mjolnirem siejąc postrach wśród olbrzymów. Thor powoził rydwanem zaprzęgniętym w dwa kozły Szczerbatego i Wyszczerbionego. Kozły te miały taką moc, że można je było zabić i zjeść. Lecz nie wolno było naruszyć żadnej z kości. Po wrzuceniu kości do skóry, kozły ponownie się materializowały. Kiedyś Thjalf zjadając kozła Thora uszkodził kość udową, przez co kozioł utykał na jedną nogę. Thor był bogiem który często wpadał we wściekłość gdy przebywał w towarzystwie olbrzymów jak i ludzi. Był prostolinijnym i uczciwym bogiem, który przestrzegał starych prawa. Thor był czczony w bardzo szerokim kręgu, a wizerunek młota w postaci ozdoby na szyję stał się rozpowszechnionym symbolem wiary. Do Thora odwołuje się również wiele kamieni runicznych, skaldowie tworzyli poematy na jego cześć, a jego imię weszło jako człon do licznych imion własnych, będących jeszcze dzisiaj w użyciu.
TYR
Był młodym rwącym się do walki synem Odina. Został strażnikiem bogów, ze względu na swoją siłę równą sile Thora, starszego brata. Ubrany w niedźwiedzią skórę z hełmem z niedźwiedziej czaszki, był patronem wojowników wpadających w berserkeryzm (szał bitewny potęgujący siłę i znieczulający ból od otrzymanych ciosów). Jako jedyny z bogów Tyr odważył się karmić mięsem wilka Fenrira, który przebywał w Asgardzie. Fenrir zerwał łańcuch Loding i Dromi wyjuty przez Asów. Gdy Tyr pokazał Fenrirowi łańcuch wykuty przez czarne elfy Gleipnir, Fenrir powiedział, że da się skuć tym łańcuchem jeśli któryś z Asów włoży swoją dłoń do jego pyska. Tylko Tyr się odważył. Niestety stracił dłoń, a Fenrir nie rozerwał łańcucha. Brak dłoni, zgubi Tyra w czasie Dnia Ragnarok, walcząc z Garmem psem piekieł. Tyr był częstym towarzyszem Thora w wyprawach do świata olbrzymów. Tak jak starszy brat Thor, Tyr był uczciwym przestrzegającym starych zasad, jak również czasami był uznawany za boga wojny.
FREY
Bóg płodności, pogody i rolnictwa. Adam Bremański wyjaśnia, że ,,przynosi on ludziom pokój i satysfakcję. Jego wizerunek odznacza się ogromnym penisem''. Ojcem Freya był Njord Van władca Vanaheimu świata powietrza, który dobrowolnie na znak przyjaźni z Asami, został w Asgardzie. Matką zaś Freya była Skadi córka olbrzyma burzy, Thjazego. Frey lubił najbardziej przebywać w towarzystwie jasnych elfów z Alfaheim. Rządził również tą krainą. Jego wiernym towarzyszem zabaw i podróży był Skirnir. Gdy się zakochał w pięknej olbrzymce Gerd córce Gymira, oddał miecz Skirnirowi w zamian za rozkochanie w sobie olbrzymki. Utratę magicznego miecza Frey szybko odczuł na własnej skórze. Gdy pewnego razu szedł na tajemne spotkanie z Gerd, w lesie Barri, drogę zagrodził mu brat olbrzymki Beli. Nie mając magicznego miecza, którym doskonale władał, Frey musiał stoczyć walkę z Beli mając w ręku jedynie róg jelenia. Również w tym samym lesie odbyły się zaślubiny Freya z Gerd, na których byli wszyscy Asowie. Oprócz magicznego miecza, Frey posiadał Skidbladnir - statek, któremu skoro się tylko rozwineło żagiel, przy sprzyjającym powiewie, mknął po morzu i lądzie, a po skończonej podróży można go było złożyć jak chusteczkę. Oktęt ten Frey otrzymał od karła Dvalina. Natomiast od karła Brokkiego, Frey otrzymał odyńca Gullinborsti, który poruszał się szybciej niż koń, a jego grzywa i szczecina rzucały taki blask, że było widać drogę w ciemnościach. Frey również posiadał magiczny płaszcz z ptasich piór, który po założeniu zmieniał go w ptaka. W dniu Ragnaroku Frey stoczył bitwę z synem Muspell Surtem, który posiadał ognisty miecz. Nie mając swego magicznego miecza Frey poległ. Wiosną odbywały się w Skandynawii rytualne święta płodności na cześć Freya.
elfszept