Banks Ian - Most.pdf - Banks Iain M - ssaaggaa

IAIN BANKS

M O ST

Tegoż autora polecamy flf FABRYKI OS

1AIN BANKS

M OS T

przełożył Marek Fedyszak

-- - ...

PVószy^ski i S-ka

Warszawa 1998

Tytuł oryginału: „The Bridge"

Projekt okładki:

Zombie Sputnik Corporation

Opracowanie merytoryczne: Jan Koźbiel

^azm.DLiiaaausuctt.

Redaktor techniczny: Elżbieta Babińska

Łamanie: Elżbieta Rosińska

Korekta: Micha! Załuska

ISBN 83-7180-945-X

Wydawca:

Prószyński i S-ka SA

02-651 Warszawa, ul. Garażowa 7

Druk i oprawa:

Opolskie Zakłady Graficzne SA

45-085 Opole, ul. Niedziałkowskiego 8-12

Jamesowi Hale'owi

Spis treści

Koma 7

Metaformoza:

Część pierwsza

Część druga

Część trzecia

Część czwarta

Trias 97

Metamorfeusz:

Część pierwsza

115

Część druga

127

Część trzecia

143

Część czwarta

159

Eocen 185

Metamorfoza:

Oligocen

211

Miocen

224

Pliocen

236

Czwartorzęd

261

Koda

Koma

Uwięziony w pułapce. Zmiażdżony. Ucisk ze wszystkich stron. Usidlony we wraku (trzeba się

zjednoczyć z maszyną). Proszę, tylko bez ognia. Cholera. To boli. Cholerny most; z własnej winy (tak,

cholerny most, w cholernie czerwonym kolorze; widzę most, widzę mężczyznę jadącego samochodem,

widzę, że mężczyzna nie widzi drugiego samochodu, widzę wielką KRAKSĘ, widzę, jak mężczyzna z

pogruchotanymi kośćmi krwawi; krew zabarwia most. Cóż, sam sobie winien. Kretyn). Proszę, tylko

bez ognia. Krew czerwona. Czerwona krew. Widzę, że mężczyzna krwawi, widzę, jak coś wycieka z

samochodu; chłodnica czerwona, krew czerwona, krew jak czerwony olej. Pompa wciąż pracuje -

cholera, powiedziałem, cholera to boli - pompa nadal pracuje, a płyn wycieka na wszystkie strony.

Prawdopodobnie teraz walną mnie od tyłu i dostanę za swoje, ale przynajmniej nie ma ognia, w

każdym razie na razie nie ma; od jak dawna, ciekawe od jak dawna? Samochody; samochody policyjne

(kanapki z dżemem) kanapka z dżemem; ja jestem dżem w kanapce samochód, jestem kanapka.

Widzę, że mężczyzna krwawi. Moja wina. Módl się, by nikt poza nim (nie, nie módl się; ateisto,

pamiętam, zawsze przeklinałeś [Matka: - Nie musisz się tak wyrażać], zawsze przysięgałeś, że

będziesz ateistą w lisiej norze, no cóż, twój czas nadszedł, chłopcze, gdyż wyciekasz na szaroróżową

jezdnię i mógłby wybuchnąć pożar, i mógłbyś i tak wykitować, i mógłby cię rąbnąć w tyłek następny

samochód, jeżeli ktoś jeszcze gapi się na ten cholerny most, więc jeżeli masz zamiar zacząć się teraz

modlić, wydaje się, że to dość stosowna pora, ale ocholera i coudiabła - CHRYSTE-TOBOLI! [OK;

użyłem go tylko jako przekleństwo, drobiazg, mówię uczciwie; klnę się na Boga]. OK; do zobaczenia,

Boże, kawał drania

z ciebie, kawał drania). To im wszystko wyjaśnia, dzieciaku. Co to były za litery? MG; VS; i ja,

233FS. Ale co z...? Gdzie...? Kto...? O CHOLERA. Zapomniałem, jak się nazywam. To się już raz

zdarzyło na przyjęciu; byłem narąbany i za szybko wstałem, ale tym razem jest inaczej (i jak to

możliwe, że pamiętam, że wtedy zapomniałem, a teraz nie potrafię sobie przypomnieć mojego

nazwiska? To wygląda poważnie. Nie podoba mi się to. Wyciągnijcie mnie z tego).

Widzę rozpadlinę w tropikalnym lesie, most z lian i rzekę głęboko w dole; duży biały kot (to ja?)

sadzi susami po torach, uderzając o most; jest biały (czy to ja?), jaguar albinos, pędzący po

kołyszącym się moście (Co ja widzę? Gdzie to jest? Czy w rzeczywistości to właśnie się stało?), długie

gwałtowne kroki, biała śmierć (powinna być czarna, ale mam do niej negatywny stosunek, ha, ha)

mknąca przez most...

Zatrzymuje się. Scena bieleje, pojawiają się w niej dziury; przepalająca się klisza (OGIEŃ!),

uwięziony w bramie (jaguar w bramie?), zatrzymany, scena rozpływa się, oglądana scena rozpada się

(oglądam, jak oglądana scena się rozpada); nic nie wytrzymuje zbyt dokładnego śledztwa. Został biały

ekran.

Ból. Obręcz bólu na piersi. Niczym rozpalone żelazo, okrągłe piętno. Czy jestem postacią na

ostemplowywanym znaczku? Kawałkiem pergaminu z wytłoczonym napisem „Z biblioteki..." (Proszę

uzupełnić:

a) W.P. Boga

b) P. Natury

c) K. Darwina i Synów

d) K. Marx SA

e) wszystkich wyżej wymienionych).

Ból. Biały szum, biały ból. Najpierw ucisk ze wszystkich stron, a teraz ból. Życie to wieczne

urozmaicenie. Przenoszą mnie. Ruchomy człowiek; czy zostałem uwolniony? A może wybuchł pożar?

Czy właśnie umieram, jestem odbielany, odcedzany? (Odsyłany z powrotem, spóźniony?) Teraz nic

nie widzę. (Teraz widzę wszystko). Leżę na równinie, otoczony wysokimi górami (a może na łóżku,

otoczony przez... maszyny. Ludzi? Jedne bądź drugich; jedne i drugich. (Człowieku, gdy spojrzeć na

to ZNACZNIE szerzej, niczym się nie różnią. Dziwne). Kogo to obchodzi? Mnie? Cholera, może już

jestem martwy. Może istnieje życie po życiu... Hmm. Może cała reszta była snem (tak, na pewno) i

uświadamiam sobie (CIEMNASTACJA) - co to było?

Słyszałeś? Czy JA słyszałem?

CIEMNA STACJA. Znowu to samo. Hałas przypominający gwizd pociągu; coś, co zaraz

odjedzie. Coś, co zaraz się zacznie lub skończy, albo jedno i drugie. Coś, co mnie

ciemnostacjuje. Lub nie. (Ja nie wiedzieć. Ja tu być nowy. Nie pytać mnie).

Ciemna stacja.

No dobra...

Część pierwsza

Ciemna stacja, zamknięta i pusta, odbijała echem odległy, cichnący gwizd odjeżdżającego

pociągu. W szarym wieczornym świetle brzmiał on wilgotnie i zimno, jak gdyby wywołujący

go kłąb wypuszczanej pary przydawał mu część swoich charakterystycznych cech. Góry,

pokryte ciasnym i ciemnym splotem drzew, pochłaniały dźwięk niczym gruba tkanina

nasiąkająca mżawką; powracały tylko bardzo słabe echa, odbite tam, gdzie strome skały,

urwiska i zbocza piargów naruszały jednolitość lasu.

Gdy gwizd ucichł, stałem przez chwilę twarzą do opuszczonej stacji, nie chcąc odwrócić

się do milczącego powozu za moimi plecami. Nasłuchiwałem, usiłując uchwycić ostatni ślad

odgłosu pracowitej lokomotywy, gdy zjeżdżała w stromą dolinę; chciałem usłyszeć jej zdy-

szany oddech, pracowity brzęk jej poruszanych tłokami serc, terkotanie zaworów i suwaków.

Jednak, choć żaden inny dźwięk nie mącił nieruchomego powietrza doliny, nie słyszałem ani

pociągu, ani lokomotywy; odjechały. Nade mną, na tle zachmurzonego nieba, rysowały się

stromo opadające dachy i szerokie kominy stacji, czarne na szarym. Kilka smug pary bądź

dymu, powoli rozwiewających się w wilgotnym i zimnym powietrzu doliny, wisiało nad

czarnymi dachówkami i pociemniałymi od sadzy cegłami. Odór spalonego węgla i zatęchły

Metaformoza:

Banks Ian - Most.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: