KRÓL, KTÓRY NAPEŁNIA MIŁOŚCIĄ
Scena I – Wywiad
(pokój redakcji)
Dziennikarz 2 – Dobrze, że cię widzę. Szef prosił żebyś nagrał jakiś materiał o Bożym Narodzeniu. Np. czy ludzie pamiętają, co przyniósł Jezus, rodząc się XX wieków temu w Betlejem.
Dziennikarz 1 – Dobra, biorę sprzęt i idę nagrywać.
(przechodzi kilka kroków lub na drugą stronę sceny, staje przed publicznością i mówi)
Dziennikarz 1 – 2000 lat temu w małym miasteczku judzkim – Betlejem narodził się Jezus, Bóg – Człowiek. Ustanowił On głównym prawem królestwa Bożego miłość do Boga i bliźnich i nakazał ją spełniać swoim wyznawcom. My uważamy się za wyznawców Jezusa, ale patrząc na współczesny świat należy się głęboko zastanowić, co zrobiliśmy z Jezusowym przykazaniem miłości? O to zapytam moich rozmówców.
Dziennikarz 1 (do przechodnia) – Dlaczego ludzie zapominają o tym, że Jezus rodząc się w Betlejem przyniósł na świat miłość, którą mamy wcielać w życie poprzez dobre uczynki?
Przechodzeń – Panie, daj pan spokój! Nie mam czasu, muszę iść do supermarketu kupić prezenty na święta, a tam pewnie są ogromne kolejki (odchodzi).
Dziennikarz 1 (do urzędnika) Dlaczego ludzie zapomnieli o miłości, którą przyniósł Jezus?
Urzędnik (niesie jakieś papiery) – Proszę nie przeszkadzać! Muszę sprawdzić te akta i nanieść poprawki w sprawie, którą mi zlecono.
Dziennikarz 1 (do kobiety rozmawiającej przez komórkę)
Czy miłość nie jest najważniejsza?
Kobieta – Niech pan da mi spokój. Załatwiam ważną sprawę z klientem, jeżeli to zaniedbam, stracę olbrzymi kontrakt. Miłość jest ważna, ale sprawy biznesu, no wie pan, też są ważne, a może nawet ważniejsze.
Dziennikarz 1 (do następnego)
Czy już nikt nie pamięta o tym, że miłość jest najważniejsza?
Mężczyzna – Ale pan opowiada głupoty. Najważniejsza jest władza i pieniądze.
Tylko to się liczy.
Dziennikarz 1 (do dresiarzy) No … a miłość i dobroć, do których wzywał Jezus.
Dresiarz – Gościu, spływaj bo cię potraktujemy z buta.
Dziennikarz 1 (do publiczności) Sami państwo słyszeli, że współcześni ludzie zapomnieli o tym, co najważniejsze, a szukają władzy, pieniędzy i przyjemności za wszelką cenę. W przeddzień Świąt Bożego Narodzenia – czyli objawienia się miłości Boga do człowieka – warto pomyśleć, dokąd taki świat zmierza.(dla radia … mówił …).
Dziennikarz 2 – I co? Nagrałeś coś ciekawego?
Dziennikarz 1 – Sam przesłuchaj materiał. Cieszę się, że skończyłem dyżur, bo już dłużej bym tego nie zniósł. Przecież ci wszyscy ludzie zapomnieli o sensie Bożego Narodzenia. Chcą się najeść, popić, obejrzeć telewizję, dać kilka prezentów na odczepne – to dla nich są święta. Dobra, zajmij się tym. Cześć, idę odpocząć. (sam do siebie) Włączę sobie radio, muszę odreagować przy łagodnej muzyce.
Scena II – Spis ludności
Komentator (czyta z Pisma Św.) – „W owym czasie wyszło rozporządzenie Cezara Augusta, żeby przeprowadzić spis ludności w całym państwie. Wybrali się więc wszyscy, aby się dać zapisać, każdy do swego miasta. Udał się także Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i rodu Dawida, żeby się dać zapisać z poślubioną sobie Maryją, która była brzemienna”.
(spis ludności; przy stoliku siedzi mężczyzna, przed nim kilka osób w kolejce)
Skryba – Następny proszę. Jak masz na imię?
Ktoś – Szymon.
Skryba – W jakim mieście żyjesz?
Ktoś – W Jerozolimie.
Skryba – Zawód?
Ktoś – Pasterz.
Ktoś z kolejki – Pośpieszcie się. Ja nie mam czasu tak tu stać. Zbliża się koniec dnia, a ja muszę wrócić do domu, po drodze muszę kupić żywność.
Skryba – Proszę nie przeszkadzać! Muszę w te akta nanieść poprawki, wpisać nowych obywateli. Czy to moja wina, że taką sprawę mi zlecono.
Ktoś – Gdy przyjdzie Mesjasz, On to wszystko zmieni. On przyniesie na świat miłość.
(wchodzi Józef z Maryją)
Ktoś – Przepuśćcie ich. Ona oczekuje dziecka.
Ktoś z kolejki – Tak, a potem nie będę mógł znaleźć miejsca w gospodzie. Chociaż oni nie wyglądają na takich, których stać na izbę w gospodzie. Niech idą.
Skryba – Imię?
Józef – Józef.
Skryba – Wiek?
Józef – 26 lat.
Skryba – Miejsce zamieszkania?
Józef – Nazaret.
Józef – Cieśla.
Skryba – Jak ma na imię twoja żona?
Józef – Maryja z Nazaretu.
Skryba – Dzień już się skończył. Koniec na dziś (wstaje i odchodzi).
Scena III – Przy gospodzie
Maryja – Poszukujemy miejsca na nocleg. Czuję, że dziś urodzę.
Józef – Spróbujmy w tej gospodzie. (puka) Czy nie znalazłoby się miejsce dla mojej żony? Ona spodziewa się dziecka, tej nocy może to nastąpić. Proszę na nas spojrzeć z miłością.
Gospodarz – Miłość jest ważna, ale interes też jest ważny, a może nawet ważniejszy. Mam gospodę pełną gości, a wy wyglądacie na ubogich. To mogłoby zaniepokoić moich klientów i straciłbym mnóstwo denarów.
(gospodarz odwraca się, Maryja z Józefem odchodzą)
Gospodarz (po chwili) – Poczekajcie. Tora każe ugościć podróżnych. Mam taką lichą stajnię. W Betlejem nie znajdziecie miejsca w gospodzie, więc jeżeli chcecie, możecie spędzić tę noc w stajence. Tam wam będzie cieplej niż na dworze.
(Józef z Maryją idą w kierunku stajni)
Komentator (czyta z Pisma Św.) – „A kiedy tam przebywali nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Porodziła swego Syna, owinęła w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie”.
Scena IV – U Heroda
Żołnierz – Królu, przybyli Mędrcy ze Wschodu. Mówią, że szukają jakiegoś króla.
Herod – Wprowadź ich. (do Mędrców) Co was sprowadza do mojego królestwa?
Mędrzec 1 – Królu Herodzie. Przybyliśmy do twego królestwa bo szukamy nowonarodzonego Króla, który ma przynieść na świat miłość.
Mędrzec 2 – On uczyni miłość najważniejszym prawem i nakazem.
Herod – I wy nazywacie się mędrcami, a opowiadacie takie głupoty.
Najważniejsza jest władza i złoto. Tylko to się liczy!
Mędrzec 3 – Królu. Władza i złoto bez miłości są niczym. Tylko miłość może nadać im sens. Władza wtedy będzie służbą, a złoto środkiem do czynienia innym dobra.
Żołnierz – Królu, jeżeli tylko powiesz słowo, możemy wyszczerbić na nich miecze.
Mędrzec 2 – Ty królu, nie masz w sobie miłości lecz zazdrość i nienawiść.
Herod – Nienawiść powiadasz … Idźcie dalej, zacni Mędrcy, a gdy znajdziecie tego „króla miłości”, dajcie mi znak, abym i ja mógł wziąć jej trochę dla siebie.
Żołnierz – Co planujesz królu?
Herod – Mam pomysł. Niech tylko wrócą, a będziecie mogli wyszczerbić wasze miecze.
Scena V – Stajenka
(aniołowie śpiewają „Pójdźmy wszyscy do stajenki)
Pasterz 1 – To oni. Ich spotkałem dzisiaj przy spisie. Czułem wtedy taką wielką miłość. Gdy aniołowie powiedzieli nam o tym, że narodził się Syn Boży, Mesjasz, byłem pewien, że to ma coś wspólnego z tymi ludźmi.
Pasterz 2 – Szymonie, dobrze że tu przyszliśmy.
Złóżmy nasze dary Temu, który przyniósł na świat miłość.
(pasterze składają dary, kolęda „Mędrcy świata”)
Maryja – Witamy was mądrzy i dobrzy ludzie, którzy przychodzicie do mojego Syna z miłością i po miłość. On napełni miłością każdego, kto otworzy swe serce i będzie chciał ją przyjąć.
Mędrzec 1 – Królu, który rodzisz się w lichej szopie, przyjmij mój dar – złoto, które może być źródłem do sprawiania innym radości.
Mędrzec 2 – Królu, przyjmij mój dar – kadzidło, wonne zioła. Dar dla Boga, który jest miłością.
Mędrzec 3 – Królu, przyjmij także mój dar – mirrę, balsam dla zmarłych. Niech on będzie wyrazem miłości, którą niosą wszyscy opiekujący się chorymi i umierającymi.
Mędrzec 1 – Ty, Panie, obdarz nas miłością, którą chcemy zanieść do innych, aby świat stawał się lepszy.
(Mędrcy i pasterze wychodzą, aniołowie śpiewają „Dzisiaj w Betlejem”)
Scena VI – Pobudka
(dziennikarz śpi na ławce, wchodzą Mędrcy ale bez przebrań)
Mędrzec 1 – Przepraszam, czy dobrze się pan czuje?
Mędrzec 2 – Czy wszystko w porządku? Zasłabł pan?
Mędrzec 3 – Zaprowadzimy pana do samochodu. Pójdziemy po lekarza. Przecież nie można zostawić człowieka w potrzebie.
Dziennikarz 1 – Dziękuję panom. Uratowali we mnie panowie nadzieję. Jednak jest na świecie miłość i oby było jej jak najwięcej.
4
mruczek241