Dziś tę japońską markę kojarzymy przede wszystkim zsamochodami.docx

Dziś tę japońską markę kojarzymy przede wszystkim zsamochodami osobowymi, ale na początku było krosno.

Początki firmy, która dzisiaj nosi miano Toyota sięgają końca XIX wieku kiedy to Sakichi Toyoda i jego syn prowadzą od 1885 roku mechaniczny zakład tkacki. W roku 1918 zakładają firmę o nazwie Toyoda Spinning and Weaving, a sześć lat później budują automatyczny warsztat tkacki. W roku 1926 zakładają nowe przedsiębiorstwo o nazwie Toyoda Automatic Loom Works. Jednak, jak pokazała przyszłość to nie przędzalnictwo miało być domeną ich przedsiębiorstwa.

Kiichiro Toyoda postanowił, że będzie produkować samochody. Wybór tej gałęzi przemysłu nie był przypadkowy. Po pierwsze dlatego, że był zainteresowany nimi z racji technicznego wykształcenia, a po wtóre dlatego, że w ówczesnych czasach w Japonii nie jeździło zbyt wiele pojazdów, a te które były pochodziły przede wszytkim z zagranicznych fabryk. Pan Kiichiro chciał budować auta, które będą konkurencją dla tych zagranicznych konstrukcji. Wiedział, że sukces można odnieść tylko wtedy gdy pojazdy będą nie tylko dobre, lecz także tańsze od konkurencyjnych modeli.

Prototypy i produkcja seryjna
Pierwsze trzy prototypy udało się zbudować w 1935 roku i nosiły oznaczenie A1. Wyposażono je w sześciocylindrowy silnik o pojemności 3389 ccm. Napęd przekazywany był za pomocą 3-biegowej skrzyni. Rok po debiucie samochód trafił do seryjnej produkcji i z nadwoziem typu sedan nosił oznaczenie AA, a wersję cabrio nazwano AB. Samochód powstawał do 1943 roku. Jego następcą stał się model AC produkowany do 1948 roku.

Zmiana nazwy
Początkowo siedziba firmy znajdowała się w Karaya, ale w 1937 roku decyzją zarządu przeniesiono ją do Koromo. Wtedy też zmieniono nazwę przedsiębiorstwa na Toyota Motor Corporation. Od tego czasu samochody zaczęto produkować w Koromo. Nie należy jednak zapominać, że Toyota jest również producentem ciężarówek. Pierwsza z nich oznaczona symbolem GG pojawiła się już w 1935 roku równocześnie z prototypami A1. Właśnie ciężarówki, ale przeznaczone dla wojska, były jedynym produktem powstającym w okresie wojny na Pacyfiku.

Małolitrażowa Toyota Pierwsze lata po wojnie też były okresem gdy powstawały tylko pojazdy użytkowe, bo nadal obowiązywał zakaz produkcji samochodów osobowych dla cywilnego odbiorcy. Jednak to nie przeszkodziło w zaprojektowaniu niezbyt dużego modelu, który byłby dobry dla rodziny. Prototyp takiego pojazdu o nazwie SA pojawił się w 1947 roku, a jego produkcję rozpoczęto po zniesieniu zakazu wytwarzania takich aut. Niestety wytwarzany do 1952 roku model nie zdobył popularności. Częściowo winę ponosi za to panujący wówczas kryzys finansowy. Zyski firmy malały i pojawiły się kłopoty.

W końcu w 1950 roku prezesem firmy w miejsce Kiichiro Toyody zostałTaizo Ishida. Poprawa kondycji gospodarki oraz reorganizacja firmy przyniosła poprawę sytuacji i Toyota zaczęłą ponownie przynosić zyski. W okresie prosperity do produkcji trafia model Crown, który wytwarzany jest od 1955 roku. Na niektórych rynakch do dziś oferowana jest Toyota pod tą nazwą. Dwa lata po Crownie rozpoczęto sprzedaż Corony. Ostatnie Toyoty o tej nazwie zjechały z taśm produkcyjnych w 1996 roku. Do sukcesu Toyoty przyczynił się dodatkowo początek eksportu pojazdów do Stanów Zjednoczonych.

Lata szescdziesiate i poczatek Corolli
Na początku lat sześćdziesiątych do produkcji trafia model Publica. Był to mały samochód przeznaczony dla szerszego grona odbiorców. Jego wytwarzanie trwa od 1961 do 1978 roku. Kolejnym małym modelem w ofercie Toyoty stał się Starlet wytwarzany od 1978 roku. Jednak prawdziwy hit narodził się w 1966 roku gdy do sprzedaży trafiła pierwsza generacja Corolli. Na początku auto oferowano z silnikiem o pojemnosci 1077 ccm i mocy 52 KM. Później moc zwiększono do 68 KM oraz 77 KM. Samochód oferowano jako 2- i 4-drzwiowego sedana oraz jako kombi.

Od wprowadzenia do produkcji pierwszej serii do dzisiaj zadebiutowało dziesięć generacji Corolli. Ostatnia pojawiła się w 2007 roku jednocześnie z Aurisem. Od tego czasu Corolla oferowana jest tylko jako sedan lub vanVerso, a kompaktowym hatchbackiem jest własnie Auris. Przełomowym momentem w produkcji Corolli było pojawinie się piątej generacji powstającej w latach 1983-1987. Była to pierwsza Corolla z napędem na przednią oś.

Inne marki Toyoty
Lata osiemdziesiąte to nie tylko wprowadzenie kolejnej Corolli, produkcja następnych generacji popularnego modelu Celica, który zadebiutował w 1970 roku czy kontynuacja produkcji terenowego modelu Land Cruiser, który pojawił się pierwszy raz w 1954 roku. To również debiut nowej markiToyoty – Lexusa. Pod tym określeniem rozpoczęto w 1988 roku sprzedaż luksusowych modeli przeznaczonych głównie na rynek amerykański. W Europie marka ta zawitała w 1991 roku. Z kolei w roku 1998 Toyota stała sie właścicielem pakietu większościowego innego japońskiego producenta samochodów – Daichatsu.

Historia marki Toyota

Toyota Motor Company Ltd. to obecnie największy japoński producent samochodów. W ciągu blisko 80-letniej historii, firma założona przed II wojną światową przez Sakichi Toyodę odniosła światową popularność pozwalającą jej zyskać miano samochodowego giganta aspirującego do bycia liderem w globalnej sprzedaży i produkcji pojazdów. Co ciekawe początki działalności firmy nie były związane z motoryzacją, a branżą tekstylną.

Twórcą potęgi Toyoty był duet złożony z Sakichi Toyody (rewolucjonisty w przemyśle tekstylnym) oraz jego syna Kiichira. Obaj panowie pierwsze szlify w zarządzaniu podmiotem gospodarczym zdobywali w prowadzeniu przedsiębiorstwa tekstylnego, którego początki datuje się na rok 1885. Ojciec Sakichi Toyoda – założyciel w 1918 r. firmy Toyoda Spinning and Weaving Co. Ltd. specjalizującej się w tkactwie i przędzalnictwie – był znany między innymi z nowatorskich i eksperymetalnych jak na pierwszą połowę XX w. systemów zarządzania firmą. To właśnie jego autorskie rozwiązania były podwaliną do stworzenia w 1935 r. (pięć lat po jego śmierci) słynnych „Maksym Toyody”, form i reguł zarządzania przedsiębiorstwem, procesami produkcji oraz kadrą pracowniczą, które niezmiennie obowiązują aż do dnia dzisiejszego. Głosiły one między innymi, oddanie firmie oraz chęć dążenia do doskonałości produktów poprzez sumienną i uczciwą pracę.

Filozofię tą doskonale na grunt motoryzacyjny przełożył już jednak młodszy z klanu Toyoda, syn Kiichiro, który z racji swojego wykształcenia oraz zamiłowania do techniki i mechaniki postanowił w 1929 r. przebranżowić dotychczasową firmę właśnie w kierunku produkcji samochodów. Pomysłowość wpojona mu przez ojca oraz sprzyjające uwarunkowania na raczkującym wówczas rynku motoryzacyjnym w Japonii (w Japonii do tego czasu zarejestrowanych było ok. 85 000 pojazdów, zaś produkcja trzech innych motoryzacyjnych firm wynosiła niespełna 400 sztuk rocznie) spowodowały, że w 1933 r. jeszcze pod szyldem zakładów tekstylnych uruchomiona została pierwsza linia montażowa, a wraz z nią zaczęła krystalizować się wizja przyszłych pojazdów marki Toyota. 

Kichiro Toyoda za główny cel rozwoju marki postawił sobie rywalizację z producentami z Europy i Ameryki, których samochody miał okazję poznać podczas licznych wyjazdów zagranicznych. Już wtedy młody Toyoda wiedział jak skutecznie jego auta mogłyby konkurować z zachodnimi produkcjami. Podstawą do zaistnienia najpierw na rodzimym, a później globalnym rynku było zbudowanie samochodu o zasięgu masowym, na zakup którego będzie mogła pozwolić sobie jak największa liczba potencjalnych nabywców. Dzięki doskonałym umiejętnościom zarządzania Kiichiro Toyoda był w stanie zaoszczędzić pieniądze w kosztach produkcji by później móc oferować dobrze wykonane pojazdy w przystępnych cenach. Uważał również, że kluczem do sukcesu będzie jak najbardziej możliwa samowystarczalność w produkcji oraz rozbudowanie własnych struktur bez zbędnego korzystania z rozwiązań technologicznych innych firm.

Dlatego też pierwszym produktem stricte motoryzacyjnym był w 1933 r. sześciocylindrowy silnik o pojemności 3389 ccm, a dopiero dwa lata później pierwszy pojazd oznaczony symbolem A1. I choć był to samochód osobowy, w kolejnych latach firma skupiła się na produkcji ciężarówek i autobusów. W 1937 r. wraz z nową nazwą Toyota Motor Corporation Ltd. pojawiło się logo firmy, które w trzech owalach nie tylko symbolizuje literę „T” ale także składał się z ośmiu elementów co w nomenklaturze japońskiej jest odpowiednikiem pomyślności.
Lata czterdzieste to dla Toyoty pasmo wzlotów i upadków. Początek tego okresu zdominowany przez okres II wojny światowej pozwolił Toyocie rozwijać się dynamicznie tylko w segmentach pojazdów użytkowych. W 1945 r. Toyota miała na koncie blisko 3300 wyprodukowanych ciężarówek lecz ani jednego auta osobowego. Zwiększanie arsenału produkcyjnego pozwoliło firmie na wybudowanie nowych, większych i wydajniejszych fabryk (najprężniej działający wówczas zakład to Koromo, obecnie Honsha) oraz na zwiększanie kapitału (w 1945 r. szacowany na 91,5 mln jenów). Koniec lat czterdziestych to z kolei recesja na japońskim rynku motoryzacyjnym, która nie ominęła także Toyoty. Firma została zmuszona do zwolnienia znacznej liczby pracowników. Sytuacji nie ułatwiała decyzja Ministerstwa Handlu i Przemysłu, która wydała zakaz produkcji samochodów osobowych. W tym czasie inżynierowie Toyoty jednak pracowali mimo wszystko nad takim właśnie modelem w konsekwencji czego w halach produkcyjnych Toyoty powstał 4,5-metrowy prototyp modelu SA z silnikiem S o pojemnościach od 1000 do 1500 ccm. Niestety mimo cofnięcia zakazu i rozpoczęcia produkcji SA nie udało się zahamować pogłębiającego się kryzysu. Połowa XX w. przyniosła w Japonii dodatkowo kryzys gospodarczy, rynek opanowała inflacja, a Toyota została zmuszona do kontynuowania procesu zwolnień pracowników (część z nich zwolniła się sama). W 1950 r. doszło zmiany na stanowisku prezesa. Funkcję w stojącej na skraju bankructwa firmie objął Taizo Ishida.
Przełom lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych to powstanie z kolan japońskiej gospodarki, która dźwigała za sobą także branżę motoryzacyjną. W 1951 r. wprowadzono prototyp Toyoty BJ, inspirowany konstrukcją Jeepa MB, dając tym samym początek serii terenowego Land Cruisera. Toyota wykorzystała tą dobrą tendencję do pozyskania nowych kontraktów czego efektem był wzrost produkcji w 1952 r. do 14 000 pojazdów rocznie. Nadal główną domeną marki były ciężarówki choć już druga połowa lat sześćdziesiątych przyniosła ożywienie także w sektorze aut osobowych. Wolumen produkcji wzrósł z 20 000 do 165 000 sztuk.

Rosnąca w siłę konkurencja była motorem napędowym do przedstawienia klientom nowych modeli - Crown i Corona. Ishida postanowił wprowadzić markę także na inne rynki kontynentalne. Pierwsze kroki japoński producent postawił w Ameryce Północnej – USA i Kanada oraz w Ameryce Południowej – Brazylia. W 1964 r. firma otworzyła swoje pierwsze przedstawicielstwo w Europie, a dokładniej w Danii. Rosnąca liczba zamówień wymusiła na koncernie opracowanie nowych planów produkcji i systemów zarządzania firmą, np. „judoka”, który zakładał dostosowywanie wielkości produkcji do aktualnie panującej koniunktury na rynku.

Jednak niekwestionowanym przełomem w historii marki okazało się wprowadzenie do sprzedaży w 1966 r. modelu Corolla (seria E10). Już pierwsza generacja auta potwierdziła aspirację Toyoty do rywalizacji z czołowymi producentami na całym globie pamiętając przy tym o sztandarowych zasadach zapoczątkowanych jeszcze przez klan Toyoda. Handlowy sukces Corolli (dziesięć generacji i 30 mln sprzedanych egzemplarzy) otworzył Toyocie portfele klientów na całym świecie. 

Lata siedemdziesiąte Toyota wykorzystała na rozwój małolitrażowych samochodów, których opracowanie było wynikiem kryzysu naftowego. Japończycy starali się być zawsze o krok przed rywalami z Europy i Stanów Zjednoczonych stąd też łatwo potrafili znaleźć miejsce w niszowych dotąd klasach pojazdów. Równocześnie koncern podjął prace nad ulepszaniem swojej sieci dystrybucji i obsługi posprzedażnej. Wszystkie te zabiegi dały Toyocie w 1980 r. łączną sprzedaż samochodów w Europie na poziomie 300 000 sztuk. Popularne okazały się na Starym Kontynencie takie modele jak Starlet, Tercel, a także czwarta generacja Corolli. Na eksportowym koncie marka miała już ponad milion pojazdów. Na swoim podwórku zaś opanowała ponad 40% rynku. Nie brakowało debiutów sportowych perełek: Supra (1978 r.) i Celica.

Postanowiono zawrzeć także pierwsze wielkie sojusze. Po nieudanych próbach fuzji z Fordem udało się utworzyć w 1984 r. spółkę z General Motors - The United Motor Manufacturing Inc. (NUMMI). Owocem współpracy była produkcja 200 000 aut budowanych na bazie Sprintera FF. Toyota zyskała coś jeszcze. Szerszy dostęp do poznania amerykańskiego rynku motoryzacyjnego. Pomysłem na podbicie serc Amerykanów miał być model Camry (1983 r.) oraz utworzenie ekskluzywnej marki Lexus (1989 r.), której zadaniem było odebrać część klientów Mercedesowi czy BMW. W Europie Toyota stawiała zaś na wprowadzanie mniejszych, bardziej ekonomicznych i lepiej zaawansowanych technicznie modeli. Nadrzędnym celem było jednak budowanie świadomości niezawodności modeli. 

Potwierdzenie tych założeń można szukać w statystykach. Pod koniec lat dziewięćdziesiątych na rynku europejskim Toyota sprzedawał już ponad 4,5 mln samochodów. Firma odnalazła w tym czasie kolejną niszę – budowanie aut ekologicznych. W oparciu o filozofię nowatorskości w 1997 r. zaprezentowano w Japonii hybrydowego Priusa zasilanego współzależnie silnikiem spalinowym o pojemności 1.5 l. i mocy 58 KM oraz jego elektrycznym odpowiednikiem o mocy 40 KM. Auto zyskało popularność także na pozostałych dwóch największych rynkach zbytu, w USA i Europie. Ciągłe modernizacje mające na celu ulepszenie tej technologii dało Toyocie Prius tytułu Samochodu Roku 2004 na obu kontynentach. Kolejne lata to potwierdzenia przez japońską markę statusu głównego gracza na globalnym rynku. W 2007 r. została liderem w światowej sprzedaży pojazdów (ponad 9,6 mln sztuk). W ciągu dwóch najbliższych lat szacuje się, że roczny bilans wyniesie ponad 10 mln samochodów. Niestety pojawiły się także pierwsze objawy pogoni za biciem rekordów. W coraz większej liczbie modeli dochodzi do masowych akcji serwisowych.