Rozważania o wierze - Tadeusz Dajczer.pdf - Życie duchowe - siera12

ks. Tadeusz Dajczer

ROZWAŻANIA O WIERZE

Część pierwsza: Cnota wiary

Rozdz. I Wiara jako uczestnictwo w ż yciu Boga

Rozpoznawanie miłuj ą cej Obecno ś ci

Ślady Boga w świecie

Talenty

Rozdz. II Wiara jako przylgnięcie do Chrystusa

"Nikt nie może dwom panom służyć"

Wola Bo ż a a nasza wola

Rozdz. III Wiara jako oparcie si ę na Chrystusie i powierzenie si ę Jemu

Bóg jedynym oparciem

Postawa zawierzenia

Zdanie się na Boga

Zazdrosna miłość Boga

Rozdz. IV Wiara jako uznanie własnej bezradno ś ci i oczekiwanie wszystkiego od Boga

"Błogosławieni ubodzy w duchu"

Moc Bo ż a potrzebuje słabo ś ci człowieka

Ubóstwo Chrystusa

Uznać, że wszystko jest darem

Posiew nieufności

Ubóstwo duchowe jako postawa dziecięctwa

Cz ęść druga: Dynamizm wiary

Rozdz. I Nawrócenie jako wymiar wiary

Felix culpa

Skutki zła

Nie można poznać Chrystusa bez człowieka

Jak patrzeć na własne zło

"Sakrament nawrócenia"

Patronowie sakramentu nawrócenia

Nawrócenie ku radykalizmowi

Rozdz. II "Cnota" humoru w służbie wiary

Jansenizm jako zagrożenie dla wiary

Humor jako "egzorcyzm"

Proch i pył

Patron humoru

Rozdz. III Próby wiary

Oczekiwanie na Boga

Wiara Abrahama

Próby wiary w życiu Maryi

Ż yciowe burze

Niepokój płynący z braku wiary

Pokój płynący z wiary

Rozdz. IV Pustynia

Symbolika pustyni

"Obyś był zimny albo gorący"

Pustynia miejscem ogołocenia

Pustynia - doświadczenie miłości Boga

Rozdz. V Środki bogate i ubogie w Kościele

Jezus ubogi

Skuteczność środków ubogich

Zwycięstwo przez wiarę

Macierzy ń stwo duchowe

Świadectwo Jana Pawła II

Część trzecia: Aktualizowanie się wiary

Rozdz. I Sakrament chrztu

Zanurzenie w śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa

Włączenie do Ciała Chrystusowego

Kapłaństwo wiernych

Rozdz. II Bierzmowanie

Ogołocenie warunkiem pełni

Owocność sakramentu bierzmowania

Dar Ducha dla Apostołów

Umiłować Kościół

Zobowiązanie do apostolstwa

Rozdz. III Eucharystia

Oczekiwanie na Eucharystię

Eucharystia kulminacją wiary

Kenoza Chrystusa

Rozdz. IV Wsłuchiwanie si ę w Słowo Bo ż e

Przedmiotowa i podmiotowa relacja do Słowa Bo ż ego

Obecność Boga w Słowie

Rola Słowa Bożego w modlitwie

Rozdz. V Modlitwa jako aktualizacja wiary

Przykład Chrystusa

Pierwszeństwo modlitwy

Rodzaje modlitwy

Modlitwa człowieka ubogiego

Różaniec Maryi

Człowiek nieustannej modlitwy

Rozdz. VI Miło ść jako realizowanie si ę wiary

Agape

Rola uczu ć

Kryzys więzi naturalnych

Pozwolić, by Chrystus w nas kochał

Nie można kochać człowieka,nie kochając Boga

Samorealizacja w Chrystusie

Część pierwsza: Cnota wiary

Czym jest wiara? - Teologalną cnotę wiary charakteryzuje niezwykła złożoność. W prezentowanych tu

rozważaniach chodzi o określenie rzeczywistości wiary nie z punktu widzenia teologii dogmatycznej, lecz

w ujęciu teologii życia wewnętrznego. Wiara nowotestamentalna to odpowiedź człowieka na objawienie się

Boga w Jezusie Chrystusie. Jest ona uczestnictwem w życiu Boga, doświadczeniem życia Bożego w nas,

pozwalającym nam widzieć siebie samych i otaczającą nas rzeczywistość jakby oczyma Boga. Jest

przylgnięciem do osoby Chrystusa, naszego Mistrza, Pana, Przyjaciela; oparciem się na Chrystusie -

niezawodnej skale naszego zbawienia - oraz powierzeniem się Jego nieskończonej mocy i bezgranicznej

miłości. W obliczu ludzkiej bezradności wiara staje się nieustannym uciekaniem się do niewyczerpanego

miłosierdzia Boga i oczekiwaniem wszystkiego od Niego (por. G. Thils, Sainteté chretienne, 359).

Rozdz. I Wiara jako uczestnictwo w życiu Boga

Św. Tomasz z Akwinu mówi, że wiara przybliża nas do poznania Bożego. Uczestnicząc bowiem w życiu

Boga zaczynamy widzieć i oceniać wszystko jakby Jego oczyma - omnia quasi oculo Dei intuemur (In

Boeth. de Trinitate, qu. 3, a. 1 ) .

Uczestnictwo przez wiarę w życiu Bożym sprawia, że stajemy się nowym człowiekiem, otrzymujemy

nowe rozumienie rzeczywistości, nowe widzenie zarówno Boga, jak i otaczającej nas rzeczywistości

doczesnej. Przez wiarę w rzeczywistości doczesnej zaczynamy dostrzegać działanie pierwszej przyczyny -

Boga. Dostrzegamy Jego obecność i działanie zarówno w sobie, jak i w świecie przyrody czy historii.

Dostrzegamy, że to On jest autorem, On jest twórcą wszystkiego, że to, co poznajemy tylko po ludzku, po

świecku, nie jest pełną rzeczywistością, że jest to tylko widzenie czysto zewnętrzne, oglądanie jedynie

drugorzędnych przyczyn, którymi Bóg się posługuje.

Wiara jest cnotą, która umożliwia kontakt z Bogiem i stanowi fundament życia nadprzyrodzonego.

Ponieważ znajduje się ona u podstaw wszelkiej aktywności nadprzyrodzonej, wszystko dzieje się przez nią.

O aktywności życia nadprzyrodzonego decydują zalety i niedostatki naszej wiary. Trudności w życiu

nadprzyrodzonym wiążą się zawsze ze słabością wiary. Jest ona cnotą podstawową, ponieważ daje nam

możliwość uczestniczenia w życiu Boga. Wiara to uczestnictwo w myśli Boga, to jakby osadzony na

naturalnych władzach duszy rozum nadprzyrodzony, który uzdalnia nas do myślenia tak jak Bóg zarówno

o sobie samym, jak i o wszystkim, z czym stykamy się. Stąd wierzyć znaczy uzgadniać swoją myśl z Jego

myślą i identyfikować się z Jego myślą.

Różnica między poznaniem naturalnym a poznaniem przez wiarę nie jest różnicą stopnia, a natury. Wiara

przynosi zjednoczenie z myślą Boga i wewnętrzne uczestnictwo w świetle, w którym Bóg poznaje samego

siebie. W tym sensie prowadzi do kontemplacji, jest wprowadzeniem w przyszłe poznanie Boga

w wieczności.

Skoro przez wiarę wchodzimy w życie Boga, w życie Jezusa Chrystusa, to przez wiarę Bóg rodzi w nas

własne swoje życie. Celem naszej wiary jest, byśmy myśleli tak jak Jezus Chrystus, żebyśmy pozwolili

Jemu, żyjącemu w nas przez wiarę, posługiwać się nami, myśleć w nas, żyć w nas.

Dzięki wierze może dokonać się w nas całkowite przeobrażenie dotychczasowego sposobu widzenia,

myślenia, odczuwania, przeżywania. Wiara zmienia naszą mentalność, każe nam stawiać Boga zawsze na

pierwszym miejscu, troszczyć się o nastawienie całego życia na Niego, interpretować świat w Bożym

świetle. Wtedy wszystkie nasze sądy, oceny, pragnienia i oczekiwania są opromienione światłem wiary. I tak

realizuje się komunia wiary, która swoją pełnię osiągnie dopiero w miłości.

Otaczający nas świat stworzony jest formą przemawiającego do nas głosu. Jeżeli nasza wiara jest słaba,

głos ten powoduje rozproszenie, odciąga nas od Boga i skupia na sobie. Ze wzrostem wiary następuje proces

odwrotny. Świat zewnętrzny zaczyna wtedy mówić nam o Bogu, skupia nas na Bogu, przyciąga do Niego,

staje się znakiem Jego obecności, pomaga nawiązać z Nim kontakt, staje się dla nas miejscem spotkania

z Nim.

Wiara uzdalnia cię do przekraczania pozorów, do dostrzegania ponad przyczynami wtórnymi przyczyny

pierwszej. Pozwala zobaczyć, że to, co dzieje się wokół, nie dzieje się mocą człowieka. Wiara umożliwia ci

odkrywanie w stworzeniu śladów Boga. Daje ci możność dostrzegania w zjawiskach i zdarzeniach wyrazu

woli Bożej, dostrzegania wydarzeń jako przejścia Boga.

Rozpoznawanie miłującej Obecności

Każdy moment naszego życia jest przeniknięty Obecnością, która kocha i obdarza. Żyć wiarą to umieć

dostrzec tę miłującą nas i ciągle obdarzającą Obecność. Dzięki wierze Chrystus staje się stopniowo

światłem, które prześwietla całe życie człowieka, prześwietla świat. Staje się On żywą, czynną Obecnością

w życiu swoich uczniów. Każda chwila życia przynosi nam Jego obecność. Czas to Obecność pisana dużą

literą - obecność Chrystusa w naszym życiu, osobowa obecność Boga, objawiającego się jako Ten, który

czegoś od nas oczekuje. Bóg objawia się nam poprzez swoją wolę. A co jest Jego wolą? - Zawsze nasze

dobro, bo Bóg jest Miłością. Każda chwila twojego życia to moment spotkania z tą miłującą cię

Obecnością. Ktoś powiedział, że czas to sakrament spotkania człowieka z Bogiem. W tym znaczeniu każda

chwila jest ewangelicznym talentem, ponieważ jest Obecnością, która do czegoś wzywa. Pan Bóg z każdą

chwilą, czy to będzie chwila łatwa, czy trudna, wiąże łaskę. Święty Paweł mówi, że my w Bogu żyjemy,

poruszamy się, jesteśmy (por. Dz 17, 28). Od Niego więc otrzymujemy dar istnienia, ale i dar oddychania,

pożywienia, przyjaźni, dar każdego momentu życia.

Stwierdzenie św. Teresy od Dzieciątka Jezus, że wszystko jest łaską (por. Żółty zeszyt, 36), oznacza, że

wszystko, cokolwiek dzieje się w twoim życiu, jest związane z jakąś formą łaski. Bóg przychodzi do ciebie

w formie daru, w formie łaski, w formie wezwania - w tym znaczeniu wszystko jest łaską. Bóg chce, by

wszystko stawało się dla ciebie "kapitałem" dobra. On nawet ze zła usiłuje wyciągnąć dobro. Zło nie może

być łaską, ale Bóg w swojej wszechmocy i nieskończonym miłosierdziu może wyciągnąć dobro również z

niego. Skutki zła mogą zaowocować w formie wielkiej szansy nawrócenia. Tak więc "wszystko jest łaską"

i wszystko jest talentem, ponieważ ciągle i wszędzie Pan stawia przed tobą szansę. Niezwykle ważne jest,

byś uwierzył w tę stałą i manifestującą się w różny sposób Obecność.

Chwila obecna, każda chwila przynosi miłość, jak powiedział ks. kardynał Stefan Wyszyński. Łaska jest

wyrazem miłości, więc każda chwila jest związana z miłością Boga, ponieważ związana jest z Jego łaską.

Wtedy nawet, kiedy bardzo grzeszysz, Chrystus jest przy tobie i kocha ciebie. Gdybyś o tym pamiętał,

gdybyś uwierzył, że jesteś stale zanurzony w miłosiernej miłości Boga, który nigdy cię nie opuszcza,

z pewnością nie upadłbyś.

Wszystko, co cię spotyka, związane jest z miłością kochającego cię Boga, z Jego pragnieniem

twojego dobra. On jest obecny w twoim życiu niezależnie od tego, co robisz. Czas to sakrament twojego

spotkania z Bogiem i Jego miłosierdziem, z Jego miłością do ciebie i pragnieniem, by wszystko mogło ci

posłużyć ku dobremu, by każda twoja wina stawała się "winą szczęśliwą". Gdybyś tak patrzył na każdą

przeżywaną chwilę, to rodziłaby się w tobie spontaniczna modlitwa. Byłaby to modlitwa stała, bo przecież

Pan jest przy tobie stale i stale cię kocha. Każda chwila twojego życia przeniknięta jest miłością tej

nieustannie cię ogarniającej Obecności.

Ślady Boga w świecie

Wiara pozwala nam dostrzegać wszędzie ślady działania Boga, rozumieć, że jest On obecny w nas,

w naszym życiu duchowym, psychicznym, fizycznym. Jeśli będziesz umiał widzieć wszędzie Boga, twoja

modlitwa stanie się modlitwą wiary, będzie modlitwą nie tylko słów, ale również modlitwą spojrzenia,

podziwiania świata, modlitwą wdzięczności za wszystko, czym Bóg cię obdarza.

Dzięki wierze odkrywamy, że to tylko pozornie protagonistami historii świata są ludzie, że w istocie sam

Bóg jest głównym jej protagonistą. Obecność Boga w historii dotyczy zarówno wydarzeń z dziedziny

polityki, spraw społecznych, gospodarczych, jak też naszych spraw rodzinnych czy zawodowych. On obecny

jest wszędzie i od Niego wszystko zależy. W Jego ręku złożone są zarówno losy każdego z nas, jak też losy

narodów i świata. To wszystko poznajemy dzięki wierze, która rodzi w nas wewnętrzny pokój, pokój

płynący z wiary, ze świadomości, że Ten, który jest nieskończoną mocą i nieskończoną miłością, trzyma

wszystko w swoich pełnych miłosierdzia dłoniach, że prowadzi wszystko ze swoją nieskończoną mądrością

Rozważania o wierze - Tadeusz Dajczer.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: