Judeopolonia ante portas

W miesięczniku amerykańskim „Moment", w 1998 roku ukazał się artykuł Kon­stantego Geberta vel Dawida Warszawskiego: By 2050 Poland will become an eco-nomic powerhouse with Polish Jews as it driving force1. Oto tłumaczenie tego artykułu. Poczytajmy uważnie.

Z perspektywy czasu wszystko wydaje się tak oczywiste, iż zastanawia niemożność zauważenia kierunków zmian przez świadków wydarzeń końca XX wieku. Już ponowne pojawienie się polskiego żydostwa w ostatnim ćwierćwieczu obecnego stulecia, powinno stanowić wskazówkę co do kierunku zachodzących wydarzeń. Pomimo shoah, powojennych pogromów, pól wieku komunizmu i chaotycznej demokracji, wyłaniającej się z bałaganu skorumpowanego systemu, polscy Żydzi przetrwali. Gdy tylko stało się to bezpieczne, dzieci i wnuki tych, którzy powodowani złudzeniem bądź pod przymusem, porzucili swą żydowskość, odnaleźli drogę powrotną do żydowskich instytucji. Jedni przystąpili do Synagogi, inni nagle zakładali świeckie stowarzyszenia. Wszyscy współpracowali w celu ponownego zorganizowania przedszkoli, szkól i programów młodzieżowych.

Do roku 2000 Polska będzie miała społeczność żydowską liczącą około 30 000 osób, sześć razy większą niż w 1989 r., kiedy to żydowskie odrodzenie rozpoczęto się na serio. Demograficzne wyzwanie zakończyło się sukcesem i społeczność ta poczęła wzrastać, aczkolwiek w wolniejszym, bardziej naturalnym tempie. Polityczne -wyzwanie okazało się wykonalne. W swojej determinacji przystąpienia do Unii Europejskiej i wyzbycia się przekonań politycznych, które czyniły naród polski zakładnikiem historii przez 2000 lat, młodzi Polacy porzucili zarówno złe, jak i dobre tradycje. Wolą uczyć się niemieckiego niż historii wojen z Niemcami. Uczą się raczej programowania komputerowego niż mętnych teorii spiskowych.

Antysemityzm został zmarginalizowany do księżycowych peryferii. Zarazem całe połacie tożsamości narodowej i tradycji zostały zapomniane. „Bardzo niepatriotycznie" - mówią polscy Żydzi z dezaprobatą.

1. „Przed 2050 rokiem Polska będzie ekonomiczną potęgą z polskimi Żydami jako silą napędową".

291

Jak tylko polscy Żydzi zakończą odbudowę swojej tożsamości i instytucji, rozpoczną program specjalny mający na celu zachowanie polskiej tradycji. W roku 2100 żydowscy profesorowie zdominują wydziały polskiej historii i tradycji na uniwersytetach (już zdominowali! — H.P.).

Kiedy Polska ostatecznie przystąpi do Unii Europejskiej, doprowadzi to do odkrycia sojuszników poza Polską. Pokolenia polskich Żydów, które uciekły z kraju i odbudowały swoje życie gdzie indziej na kontynencie (w Europie), wychowały swoje dzieci w nostalgii do starego kraju, kraju plączących wierzb, szarżującej kawalerii, wódki i Fryderyka Chopina. Polskie lobby żydowskie wkrótce wzrośnie w silę powiązaną z zadzi­wiającym rozwojem polskiej gospodarki, pomagając w stworzeniu polskiego cudu gospodarczego. W połowie przyszłego wieku Polska stanie się kontynentalną potęgą gospodarczą, a polscy Żydzi, w całej Europie, będą jej sita przewodnią.

K. Gebert alias Dawid Warszawski - budowniczy Judeopolonii.

Społeczność nadrabiała hucpą to, czego brakowało jej z nieodbytych nauk. Oprócz niektórych specjalistów dokumentujących historię chasydyzmu, antysemityzmu i shoah, większość polskich Żydów byłaby szczęśliwa bogacąc się i sprowadzając amerykańskich rabinów i uczonych dla dokonania reszty. Jako że amerykańskie zydostwo będzie się asymilować i kurczyć, żydowskie instytucje edukacyjne muszą rozwiązać sakiewkę. Aczkolwiek europejska pozycja nie powinna być wyszydzana, a do potowy XXI wieku nauczanie żydowskie będzie masowo importowane ze Stanów Zjednoczonych. Dziesięć lat później nie będzie już takiej potrzeby. Po kole­jnych dziesięciu latach polscy Żydzi nie tylko będą tworzyć naukę żydowską, ale także ją eksportować. To było przysłowiowym źdźbłem trawy, które złamało wielbłąda. Amerykańskie władze będą kpić z amerykańskich Żydów, którzy będą oskarżali polskich Żydów o nieuczciwą konkurencję akademicką w o wiele większym stopniu niż Stany Zjednoczone oskarżały Unię Europejską o nieuczciwą konkurencję gospodarczą w przeszłości.

Izrael, od dłuższego czasu wściekły na Europę Środkową za jej manifestacyjny brak sympatii syjonistycznych, przyłączy się do Ameryka­nów. Potomkowie polskich Żydów w Ameryce i w Europie Środkowej będą negocjować zawieszenie broni z polskimi Żydami. Celem uhonorowania roli żydostwa środkowoeuropejskiego w dziele wspomagania integracji kontynentu - nade wszystko to Żydom będzie łatwiej zaprzysiąc lojalność wobec Europy, niż mogliby to uczynić inni obywatele z państw narodowych - rząd Unii Europejskiej w Brukseli nagrodzi barona de Rothschilda pie­rwszym wyróżnieniem dla polskiego Żyda.

Zostawmy bez komentarza te wizje. Niech pozostaną wizjami żydowskiego ] bowca żydo-bolszewizmu.

„Nasze" ustawodawstwo zagwarantowało kilkunastu tysiącom oficjalnie strowanych Żydów jako żydów czyli wyznawców judaizmu, prawa i przywile, wiające ich ponad narodem gospodarzy i wszystkich innych mniej narodowych, etnicznych, wyznaniowych.

292

Aby te stwierdzenia nie wyglądały na gołosłowne, wystarczy zagłębić się w niektóre fragmenty Ustawy z dnia 20 lutego 1997 roku o stosunku Państwa do gmin wyznaniowych żydowskich w Rzeczypospolitej Pol­skiej, opublikowanej w Dzienniku Ustaw 26 kwietnia 1997 roku. Art. 3 p. l:

Gminy żydowskie rządzą się w swoich sprawach własnym prawem wewnętrznym, określającym w szczególności organizację gmin żydo­wskich, uchwalanym przez walne zgromadzenie Związku Gmin w porozu­mieniu z Radą Religijna Związku Gmin. Art. 7 p. 3:

Nowo utworzone gminy żydowskie nabywają osobowość prawną z chwilą pisemnego powiadomienia właściwego wojewody. Odpis powiadomienia z umieszczonym na nim potwierdzeniem odbioru, jest dowo­dem uzyskania osobowości prawnej (! - H.P.). Art. 11 p. l:

Osoby należące do gmin żydowskich maj ą prawo do zwolnień od pracy lub nauki na czas obejmujący następujące święta religijne, nie będące dniami ustawowo wolnymi od pracy:

1.   Nowy Rok-2 dni7

2.   Dzwa Pcywinama - J dzws

3.   Święto Szałasów - 2 dni

4.   Zgromadzenie Ósmego Dnia — l dzień

5.   Radość Tory - l dzień

6.   Pascha - 4 dni

7.   Szawuot - 2 dni2.

Art. 11 p. 2:

Terminy świąt, o których mowa w ust. l, określone są według kalendarza żydowskiego.

Art. 11 p. 3:

Osobom należącym do gmin żydowskich przysługuje prawo zwolnienia od pracy lub nauki na czas szabasu trwającego od zachodu słońca w piątek do zachodu słońca w sobotę oraz w święta, o których mowa w ust. l na zasadach określonych w odrębnych przepisach3.

Art. 12 p. 2:

Oceny z religii wystawiane przez gminy żydowskie są umieszczane na świadectwach wydawanych przez szkoly publiczne''.

Art. 19:

Nie pobiera się opłat za użytkowanie wieczyste gruntów oddanych na potrzeby zakładów charytatywno-opiekuńczych oraz placówek zajmujących się religijnym wychowaniem młodzieży.

1.Nie mylić z Nowym Rokiem Chrześcijan, przypadającym na inny czas.

2.Razem - 13 dni.

3.Razem - około 45 dni!

4.Zabronione dla dzieci Polaków-katolików: nie wpisuje się im ocen z religii na świadectwach!

293

Art. 22 p. l:

Wyznaniowym żydowskim osobom prawnym, o których mowa w art. 5., przysługuje prawo nabywania, posiadania i zbywania mienia ruchomego i nieruchomego, nabywania i zbywania innych praw oraz swobodnego zarządzania swoim majątkiem.

Art. 25 p. 2:

Gminy żydowskie i Związek Gmin są zwolnione od opodatkowania podatkiem od nieruchomości lub ich części przeznaczonych na cele niemieszkalne, z wyjątkiem części przeznaczonej na wykonywanie działalno­ści gospodarczej.

Art. 25 p. 4:

Nabywanie i zbywanie rzeczy i praw majątkowych przez gminy żydowskie i Związek Gmin w drodze czynności prawnych oraz spadkobrania, zapisu i zasiedzenia, jest zwolnione od opłaty skarbowej, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy i prawa nie przeznaczone do działalności gospodarczej (! -H.P.)

2. sprowadzone z zagranicy maszyny, urządzenia i materiały poli­graficzne oraz papier (! - H.P.).

Art. 25 p. 5:

Nabywanie i zbywanie rzeczy oraz praw majątkowych, o których mowa w ust. 4, jest zwolnione od opłat sądowych, z wyłączeniem opłat kancelaryjnych.

Art. 26:

Wolne od opłat celnych są przesyłane z zagranicy dla gmin żydowskich lub związku Gmin dary:

1. przeznaczone na cele kultowe i rytualne, charytatywno-opiekuńcze i oświatowo-wychowawcze, z wyjątkiem wyrobów akcyzowych oraz samochodów.

2. maszyny, urządzenia i materiały poligraficzne oraz papier.

Art. 29 p l:

Nieruchomości lub ich części pozostające w dniu wejścia w życie ustawy we władaniu gmin żydowskich lub Związku Gmin stają się z mocy prawa ich własnością.

Art. 29 p. 2:

Stwierdzenie przejścia własności nieruchomości lub ich części, o których mowa w ust. l, następuje w drodze decyzji właściwego miejscowo wojewody, wydanej na wniosek gminy żydowskiej lub Związku Gmin.

Art. 30 p.l:

Na wniosek gminy żydowskiej lub Związku Gmin wszczyna się po­stępowanie zwane dalej „postępowaniem regulacyjnym", w przedmiocie przeniesienia na rzecz gminy żydowskiej lub Związku Gmin własności nieruchomości lub ich część przyjętych przez Państwo, a które w dniu l września 1939 r. były własnością gmin żydowskich lub innych wyzna­niowych żydowskich osób prywatnych, działających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli:

294

1. w tym dniu znajdowały się na nich cmentarze żydowskie lub synagogi,

2. w dniu wejścia w życie ustawy znajdują się na nich budynki sta­nowiące uprzednio siedziby gmin żydowskich oraz budynki służące uprzednio celom kultu religijnego, działalności oświatowo-wychowaw-czej i charytatywno-opiekuńczej (! — H.P.).

Art. 30 p. 2:

Na wniosek określony w ust. l wszczyna się również postępowanie regulacyjne w przedmiocie przekazania własności nieruchomości lub ich części, stanowiących na Ziemiach Zachodnich i Północnych w dniu 30 stycznia 1933 r. własność gmin synagogalnych, działających na podstawie tytułu II ustawy z dnia 23 lipca 1847 r. o stosunkach Żydów (Zbiór ustaw pruskich Nr 30), i innych wyznaniowych żydowskich osób prawnych lub nieruchomości i ich części, których stan prawny nie jest ustalony;

1) jeżeli w dniu 30 stycznia 1933 r. znajdowały się na nich cmentarze żydowskie lub synagogi,

2) które stanowiły uprzednio siedziby gmin synagogalnych w miejscowościach będących w dniu wejścia w życie ustawy siedzibami gmin żydowskich w celu przywrócenia kultu religijnego, działalności oświatowo-wychowawczej i charytatywno-opiekuńczej.

Art. 30 p. 4:

Regulacje, o których mowa w ust. l i 2, nie mogą naruszyć praw nabytych przez osoby trzecie.

Art. 31 p. l:

W odniesieniu do nieruchomości określonych w art. 30 ust. l regulacja może polegać, z zastrzeżeniem ust. 2, na:

1) przeniesieniu własności nieruchomości lub ich części,

2) przyznaniu odpowiedniej nieruchomości zamiennej, gdyby przeniesienie własności natrafiało na trudne do przezwyciężenia przeszkody,

3) przyznaniu odszkodowania ustalonego według przepisów o wywłaszczaniu nieruchomości, w razie niemożności dokonania regulacji przewidzianych w pkt. l i 2.

Art. 31 p. 2:

W odniesieniu do cmentarzy żydowskich oraz nieruchomości określonych w art. 30 ust. 2 regulacja może polegać wyłącznie na przekazaniu nieruchomości lub ich części. W razie niemożności dokonania takiej regu­lacji postępowanie podlega umorzeniu.

Art. 32 p. l:

Postępowanie regulacyjne, o którym mowa w art. 30, przeprowadza Komisja Regulacyjna do Spraw Gmin Wyznaniowych Żydo­wskich, zwana dalej „Komisją", złożona z przedstawicieli wyznaczonych w równej liczbie przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Zarząd Związku Gmin.

295

Art. 32 p. 2:

Uczestnikami postępowania regulacyjnego są, oprócz wnioskodawcy, wszystkie zainteresowane jednostki państwowe, samorządowe i wyznaniowe.

Art. 32 p. 3:

Wnioski w sprawie wszczęcia postępowania regulacyjnego zgłasza się w terminie pięciu lat od dnia wejścia w życie ustawy. Roszczenia nie zgłoszone w tym terminie wygasają.

Art. 32 p. 4:

Postępowanie sądowe lub administracyjne dotyczące nieruchomości, o których mowa w art. 30, ulega zawieszeniu, a sądy oraz organy administracji rządowej i samorządowej przekazują ich akta do Komisji Regulacyjnej.

Art. 32 p. 5:

Komisja rozpatruje sprawy w zespołach orzekających, w których skład wchodzi po dwóch członków spośród wyznaczonych przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Zarząd Związku Gmin.

Art. 32 p. 6:

Postępowanie regulacyjne jest wolne od opłat.

Art. 33 p. l:

Zespół orzekający po otrzymaniu wniosku o wszczęcie postępowania regulacyjnego bada, czy jest ono dopuszczalne, a wniosek niedopuszczalny odrzuca.

Art. 33 p. 2:

Uczestnicy postępowania mogą zawrzeć ugodę przed zespołem orzekającym. Jeżeli ugoda nie została zawarta, zespół wydaje orzeczenie. Ugody i orzeczenia mają moc sądowych tytułów egzekucyjnych (! - H.P.).

Art. 33 p. 3:

Orzeczenia uwzględniające wniosek, jak i ugody zawarte przed zespołem orzekającym powinny określać:

1) stan prawny nieruchomości,

2) związane z tym stanem obowiązki uczestników postępowania, a w szczególności obowiązek wydania w oznaczonym terminie nieruchomości, jeżeli nie znajduje się ona we władaniu wnioskodawcy,

3) w razie przyznania odszkodowania, obowiązek i termin zapłaty należnej z tego tytułu kwoty,

4) orzeczenie, jak i ugoda stanowią podstawę do dokonania wpisów w księgach wieczystych i w ewidencji gruntów.

5) od orzeczenia zespołu orzekającego nie przysługuje odwołania.

Art. 35:

Przejście własności nieruchomości lub ich części, o której mowa w art. 29 i 30, oraz wynikające z niego wpisy do ksiąg wieczystych i ich zakładanie, są wolne od podatków i opłat związanych z tym przej­ściem.

296

Art. 36:

Traci moc rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 14 października 1927 r. o uporządkowaniu stanu prawnego w organizacji gmin wyznaniowych żydowskich na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej z wyjątkiem województwa śląskiego (Dz. U. z 1928 r. Nr 52, póz. 500 i z 1945 r. Nr 48, póz. 271) oraz wszelkie inne przepisy dotyczące spraw unormowanych w ustawie.

Art. 37:

Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej A. Kwasniewski .

Terror „tolerancji"

Jak tak dalej pójdzie, to na sam dźwięk słowa „demokracja", jedni będą odbezpieczać broń (jeśli będą ją posiadać), a inni zatrzaskiwać w panice drzwi do swych mieszkań. To nie demagogiczna przenośnia. To realność nowego wieku - New Age.

Słowo „demokracja" służy od dawna najbardziej zakłamanym praktykom zniewolenia. „Demokrację" zawłaszczyły wszystkie zwycięskie „socjaldemokracje" oraz socjalizmy, atakujące wolność narodów, państw, a zwłaszcza jednostek. Zaciekle walczą one za pomocą słowa „demokracja" z fundamentalnymi prawami narodów i jednostek do rzeczywistej demokracji, do wolności, zwłaszcza do wolności przekonań, postaw, wolności słowa.

W czasach real-komunizmu sowieckiego, zakłamaniem znaczenia słów była „walka o pokój". W praktyce była to walka o permanentny niepokój, sianie lokalnych wojen:

permanentny kurs na dominację, konfrontację zbrojną i propagandową. Mistrzowie „walki o pokój" - światowi terroryści spod znaku żydokomuny ZSRR, już wtedy specjalizowali się w zakładaniu „organizacji pozarządowych", mających w swych szyldach słowo „pokój". Jednym z narzędzi globalnej inwazji przeciwko pokojowi pod pretekstem siania komunistycznego „pokoju", były przeróżne „światowe kongresy". Takie kongresy odbyły się po wojnie m.in. w Warszawie, we Wrocławiu. Uczestniczyły w nich setki kryptokomunistów zachodnich, takich jak Pablo Picasso, Pablo Neruda i wielu innych nagłośnionych żydo-lewaków, ludzi wpływu zainstalowanych na zacho­dzie z zadaniem siania propagandy prokomunistycznej.

Żydolewactwo współczesne odgrzewa te metody obecnie. Efektownym duplika­tem tamtych „kongresów pokoju" był zorganizowany przez polskich źydolewaków, a opłacony przez polskich podatników, kongres pod nazwą Ku Wspólnocie Demokracji. Ten dwudniowy sabat światowych „demokratów", a ściślej żydolewackich socjal-demokratów, odbył się w Warszawie w dniach 26-27 czerwca 2000. Jego głównym organizatorem i gospodarzem było Ministerstwo Spraw Zagranicznych - w osobie Bronisława Geremka. Sabat był tak ważny, że kiedy rozpadała się koalicja AWS-UW, Geremek chwilowo pozostał na swym stanowisku z powodu tej właśnie misji organizatora kongresu.

l. Wszystkie pogrubienia tekstu - H.P.

297

Impreza była imponująca w rozmachu na wzór tamtych żydo-komunistycznych „kongresów pokoju" z pierwszego dziesięciolecia powojennego zniewolenia. Przybyło 106 ministrów spraw zagranicznych państw należących do ONZ7. Całość spięta hasłem „Ku Wspólnocie Demokracji", nazywała się „Światowym Forum Demokracji". Współorganizatorem spędu była „Fundacja Batorego", agentura G. Sorosa, międzynarodowego oszusta finansowego. Finansowy terroryzm globalizmu wcale nie przeszkadza hasłom „demokracji". Demokracja w ich rozumieniu, to bezwolna zgoda na ich dyktaturę obejmującą wszystkie dziedziny życia, od finansów poprzez przemysł i ekonomię aż po pranie mózgów czyli tzw.„edukację".

Obrady toczyły się w gmachu Sejmu, włącznie z salą plenarną. Obsługę stanowili młodzi „demokraci" z Unii Wolności - przyszli gaulajterzy regionów powstałych z obszaru dzisiejszej Polski.

Jak pisały niezależne periodyki, w obradach niepodzielnie wiało nudą, gołosłowiem i odmienianiem słowa „demokracja" na wszystkie sposoby, lecz bez żadnych odniesień realnych, czyli odniesień do demokracji realnej. Co określa taką realną demokrację? Czyż nie demokratyczny współudział narodu w samorządzeniu państwem, w wyborze swych przedstawicieli do parlamentu? To jednak fikcja, o której oczywiście nikt słowem się nie zająknął na „Forum".

Geremek jako organizator i gospodarz spędu powinien był odnieść się do naruszanej na każdym kroku demokracji w PRL-bis. Powiedzieć:

- o nikłym udziale narodu w każdych kolejnych wyborach;

- o narzucaniu w wyborach kandydatów niechcianych przez elektorat;

- prześladowaniu olbrzymiej większości przez żydowską mniejszość;

- o zawłaszczeniu przez żydokomunę środków przekazu, czyli o odebraniu Polakor prawa do swobodnego wypowiadania swych racji i poglądów;

- o samowolnym decydowaniu eurofolksdojczy w sprawie wchodzenia Unii Europejskiej do Polski, bez narodowego referendum w tej sprawie;

- o nagminnym łamaniu zasad prawdziwej demokracji poprzez szkalowanie i poniża­nie ogólnie przyjętych przez Naród wartości katolickich i narodowych przez żydo-media i oficjalnych przedstawicieli państwa polskiego;

- o brutalnej kampanii oszczerstw pod adresem Polaków, sianych przez żydowskie lobby Europy i USA;

- o kłamstwach w sprawie rzekomego współudziału Polaków w eksterminacji Żydów;

...