Morderstwo to nic trudnego.pdf

AGATHA CHRISTIE

MORDERSTWO TO NIC TRUDNEGO

PRZEŁOŻYŁA GRAŻYNA WOYDA

TYTUŁ ORYGINAŁU: "MURDER IS EASY"

Rosalind i Susan,

pierwszym recenzentkom tej książki

TOWARZYSZ PODRÓŻY

Anglia!

Anglia po tylu latach!

Ale jak będę się w niej czuł?

Luke Fitzwilliam zadawał sobie to pytanie, schodząc

po trapie ze statku. Kołatało się ono w jego umyśle,

gdy czekał na odprawę celną. A kiedy w końcu

wsiadł do pociągu, wypłynęło nagle na pierwszy

plan.

Czuł się zupełnie inaczej, przyjeżdżając do kraju na

urlopy. Miał mnóstwo pieniędzy (przynajmniej na

początku), więc ochoczo je wydawał, odwiedzał

starych przyjaciół, spotykał się z kolegami, którzy

też przyjechali tu na wypoczynek po pobycie w

koloniach. Mówił sobie: To nie potrwa długo.

Wkrótce wracam do pracy. Dlaczego nie miałbym się

zabawić!

Ale teraz nie zamierzał nigdzie wracać. Pożegnał już

na dobre upalne noce, oślepiające słońce, piękną

tropikalną roślinność i samotne wieczory, spędzane

na lekturze starych numerów "Timesa".

Wrócił do Anglii po zakończeniu zaszczytnej służby

dla kraju. Poza tym posiadał niewielki kapitał, mógł

się więc uważać za człowieka niezależnego

materialnie. Ale nie miał pojęcia, jak spędzić resztę

życia.

Anglia! Anglia w czerwcu. Szare niebo i silny,

przenikliwy wiatr. W taki dzień nie wydawała się

gościnnym krajem! A ci ludzie! Boże, co za ludzie!

Wszyscy mieli szare, zatroskane twarze... szare jak

niebo. I te okropne małe domki, wyrastające

wszędzie jak grzyby po deszczu, jak kurniki,

zaśmiecające cały krajobraz!

Luke Fitzwilliam z trudem oderwał wzrok od

migającego za oknem wagonu krajobrazu i zajął się

gazetami. "Times", "Daily Clarion" I "Punch".

Zaczął od "Daily Clarion", który poświęcony był w

całości wyścigom konnym w Epsom. Szkoda, że nie

przyjechałem wczoraj - pomyślał. Ostatni raz

widziałem gonitwę Derby, kiedy miałem

dziewiętnaście lat.

Obstawił wysoko pewnego konia i teraz chciał

sprawdzić, jak typuje jego szansę "Clarion". Znalazł

tylko lakoniczną notatkę: Mało prawdopodobne, by

wygrał któryś z koni takich jak Jujube II, Mark's

Mile, Santony czy Jerry Boy. Na zwycięstwo nie ma

chyba szans...

Ale Luke'a nie interesował koń, który miał

najprawdopodobniej przegrać gonitwę. Rzucił okiem

na typowania. Na Jujube II stawiano zaledwie 40 do

Luke zerknął na zegarek. Była za kwadrans czwarta.

No cóż - pomyślał. Już po wszystkim! Szkoda? że nie

postawiłem na Clarigolda, którego typowano jako

drugiego faworyta.

Potem rozłożył "Timesa" i zatopił się w lekturze

poważniejszych artykułów.

Nie trwało to jednak długo, ponieważ groźnie

wyglądający pułkownik, który siedział w

przeciwległym kącie przedziału, był tak zirytowany

tym, co właśnie przeczytał, że musiał się podzielić

swym oburzeniem z towarzyszem podróży. Dopiero

po półgodzinie znużyło go rozprawianie o "tej

cholernej komunistycznej propagandzie".

Wyczerpawszy temat pułkownik zasnął z otwartymi

ustami. Niebawem pociąg zwolnił, a potem się

zatrzymał. Luke wyjrzał przez okno i dostrzegł dużą,

opustoszałą stację z wieloma peronami. Zauważył

kiosk, na którym wisiał afisz z napisem: WYNIKI

GONITWY DERBY. Otworzył drzwi, wyskoczył na

peron i pobiegł w kierunku kiosku. Po chwili

wpatrywał się z szerokim uśmiechem w krótką

wiadomość z ostatniej chwili.

Wyniki Gonitwy Derby

JUJUBE II

MAZEPPA

CLARIGOLD

Uśmiechnął się jeszcze szerzej. Sto funtów do

roztrwonienia! Dobry, kochany Jujube II, którego

wszyscy znawcy wyścigów tak nonszalancko

zlekceważyli.

Złożył gazetę, odwrócił się i zobaczył pustkę. Podczas

gdy on upajał się zwycięstwem Jujube II, jego pociąg

niepostrzeżenie zniknął ze stacji.

- Kiedy, do licha, ten pociąg odjechał? - zagadnął

jakiegoś bagażowego.

- Jaki pociąg? - spytał bagażowy ze zdziwieniem. -

Od piętnastej czternaście na tej stacji nie zatrzymał

się żaden pociąg.

- Przecież stał tu przed chwilą. Właśnie z niego

wysiadłem. To ekspres mający bezpośrednie

połączenie z portem.

- Ten ekspres nie zatrzymuje się nigdzie w drodze do

Londynu - wyjaśnił bagażowy obcesowo.

- Ale zatrzymał się - zapewnił go Luke. - Przecież z

niego wysiadłem.

- Aż do Londynu nigdzie się nie zatrzymuje -

powtórzył bagażowy obojętnym tonem.

- Mówię panu, że się zatrzymał dokładnie przy tym

peronie, a ja z niego wysiadłem.

W obliczu tych faktów bagażowy zmienił front.

- Nie powinien był pan tego robić - powiedział z

wyrzutem. - On się tu nie zatrzymuje.

- Ale zatrzymał się.

- Stanął pod semaforem, a nie "zatrzymał się na

stacji", jak pan to określił.

- Nie znam się na tych subtelnych różnicach tak

dobrze jak pan - oznajmił Luke. - Chodzi mi o to, co

mam teraz zrobić.

- Nie powinien był pan wysiadać - powtórzył z

uporem bagażowy, który nie był człowiekiem

przesadnie rozgarniętym.

- To prawda - przyznał Luke. - Ale co się stało, to się

stało. Chodzi mi tylko o to, co pan jako

doświadczony pracownik kolei radzi mi teraz zrobić.

- Pyta mnie pan, co najlepiej zrobić?

- Tak - odparł Luke - o to właśnie mi chodzi. Chyba

istnieją pociągi, które zatrzymują się tu zgodnie z

rozkładem?

- Niech pomyślę - powiedział bagażowy. - Najlepiej

niech pan wsiądzie do tego o szesnastej dwadzieścia

pięć.

- Jeśli ten o szesnastej dwadzieścia pięć jedzie do

Londynu - postanowił Luke - to właśnie do niego

wsiądę.

Uspokojony tą wiadomością zaczął się przechadzać

tam i z powrotem po peronie. Na dużej tablicy

informacyjnej przeczytał, że znajduje się w Fenny

Clayton, stacji węzłowej Wychwood-under-Ashe.

Wkrótce mały staroświecki parowóz powoli

wepchnął na stację pociąg składający się z jednego

wagonu i ciężko sapiąc ustawił go na bocznym torze.

Wysiadło z niego sześcioro czy siedmioro pasażerów,

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: