Uwagi wykonawcze: Podstawow� technik� wykonania psalmodii jest melorecytacja (�piew na jednym tonie) w tempie ok. dw�ch �semek (wg dzisiejszej notacji) na sekund�. Rytm wyznaczaj� akcenty wyrazowe. Poniewa� powstaj� wtedy wyst�puj�ce naprzemiennie grupy rytmiczne z�o�one z dw�ch i trzech nut, nale�y zwr�ci� szczeg�ln� uwag�, by grupy tr�jkowe nie stawa�y si� triolami! W technice melorecytacji wykonuje si� odcinki melodii zwane tenorem. Tenor jest taki sam dla pierwszego i drugiego odcinka ka�dego tonu - wyj�tkiem jest tonus peregrinus. Ka�dy tonus rozpoczyna si� intonacj� zwan� te� initium. W Liturgii Godzin wykonuje j� tylko kantor intonuj�c pierwszy werset psalmu. �piewaj�c psalm responsoryjny mo�na (ale nie trzeba) wykona� j� w pierwszym wersecie ka�dej zwrotki. Intonacja nie musi by� harmonizowana ? gramy j� w�wczas jednog�osowo stawiaj�c akord na pierwszej lub drugie nucie tenoru (w zale�no�ci od akcentu wyrazowego tekstu). W opracowaniach intonacja jest oddzielona lini� przerywan�. Je�li pierwszy cz�on wersetu jest d�ugi, bywa dzielony na dwa odcinki tzw. fleks� (dawniej r�wnie� fleksj�, �ac. flexa). W miejscu tym obni�a si� jedn� lub dwie ostatnie nuty o sekund� lub tercj�. Po fleksie (w tek�cie w ksi�gach liturgicznych jest ona oznaczona wyd�u�onym krzy�ykiem, w naszych opracowaniach zako�czona ci�g�� kresk� taktow�) bierze si� tylko kr�tki oddech (tzw. "kradziony") i natychmiast podejmuje dalszy �piew. W wersetach gdzie nie ma fleksy wykonujemy tenor w spos�b ci�g�y, a� do kadencji. Pierwsz� cz�� wersetu ko�czy kadencja zwana mediant� (w tek�cie oznaczana gwiazdk�, w naszym opracowaniu zako�czona podw�jn� kresk� taktow�). Po mediancie w �piewie ch�rowym nast�puje przerwa odpowiadaj�ca czasowo �wier�nucie w dzisiejszej notacji. Drug� cz�� wersetu ko�czy kadencja zwana finalis. W ch�rowym �piewie Liturgii Godzin, drugi ch�r natychmiast podejmuje kolejny werset (pomijaj�c initium). Ukszta�towanie poszczeg�lnych kadencji jest uzale�nione od akcent�w tekstu i ilo�ci sylab mi�dzy nimi. Wp�ywa to na uk�ad tzw. iktus�w rytmicznych; a wi�c miejsc, w kt�rych dozwolona jest zmiana akordu. Mo�liwo�ci wstawienia dodatkowych nut s� �ci�le okre�lone. W podanych opracowaniach oznaczy�em je przednutkami (nie ma znaczenia rodzaj przednutki, ich zr�nicowanie graficzne wynika z ogranicze� edytora zapisu nutowego z kt�rego korzysta�em). Nale�y podkre�li�, �e nawet, gdy w ksi�gach przedsoborowych zmiany te by�y wyznaczane r�nymi krojami druku, bieg�o�� ich stosowania wymaga�a odpowiedniego przygotowania i �wicze�. Tym bardziej odnosi si� to do psalmodii w j�zyku polskim, gdzie akcenty wyrazowe tekstu oddzia�uj� znacznie silniej. Zalecane jest zatem w pierwszym okresie przygotowywanie oddzielnych opracowa� w oparciu o podane wzory (ks. Lewkowicz zaleca wr�cz pami�ciowe opracowanie podanych formu� harmonicznych). Celowo dla wskazania r�nych rozwi�za� tego problemu, dla wszystkich opracowa� u�y�em tego samego wersetu pocz�tkowego z psalmu 26. Niedobr� manier�, kt�ra znalaz�a nawet ostatnio oficjalne usankcjonowanie we wzorcowych �piewnikach, jest przed�u�anie przedostatnich nut do warto�ci �wier�nuty, co mia�oby by� przystosowaniem melodii chora�owych do akcent�w j�zyka polskiego. Jest to nieuzasadnione (ks. prof. Pawlak okre�la to wr�cz okaleczaniem chora�u). Nut� tak� nale�y wykona� z mi�kkim naciskiem (podobnie jak wykonuje si� akcentowane nuty w muzyce barokowej) jednak bez zmiany warto�ci rytmicznej. Mo�na tak te� wykona� pozosta�e akcenty wyrazowe, jednak bez zbytniej egzaltacji. Konsekwentnie w opracowaniach wydzielona jest partia peda�u. Na ka�dym bowiem instrumencie z peda�em mo�na zrealizowa� akompaniament dla kantora, stosuj�c na pobocznym manuale delikatne g�osy 8- (i 4-) stopowe, oraz po��czenie tego� manua�u do peda�u, w kt�rym w��czamy sam Subbas. W wypadku akompaniamentu do Liturgii Godzin stosujemy r�wnie� brzmienie delikatne. Po��danym jest zastosowanie dw�ch oddzielnych zestaw�w g�os�w dla poszczeg�lnych ch�r�w �piewaj�cych wersety na przemian.
aklz