TORQUATO TASSO – „GOTFRED ALBO JEROZOLIMA WYZWOLONA”

„PIEŚŃ I”

ARGUMENT: „Do Tortozy się Anioł wyprawuje,

                            Gotfred wtem zbiera chrześcijańskie pany;

Ich jednostajna zgoda to sprawuje,

                            Że jest najwyższem Hetmanem obrony.

                            Wojsko się w polu pierwej popisuje,

                            Potem pod Syjon idzie zawołany;

Jerozolimski król się bardzo trwoży

Słysząc, że bliskie nadchodzą obozy.”

·         Zwrot do Panny, która mieszka w niebie. Prośba o to, by była łaskawa.

·         Zwrot do Alfonsa, który nakierował łódź do bezpiecznego portu. Pisarz mówi, że będzie go jeszcze chwalił w swoim dziele.

·         6 lat mijało, jak chrześcijańskie wojsko wyprawiło się na Wschód.

·         Bóg patrzy z góry na te poczynania. Widzi Gotfreda zmagającego się z poganami

·         Bóg widzi Tankreda, który wzgardził „żywotem troskliwym” dla marnej miłości.

·         Bóg widzi Rynalda gotowego porzucić złoto, królestwo w zamian za możliwość walki. Gwelf czyta mu o dawnych wojnach, budząc w nim jeszcze większą chęć do walki.

·         Bóg, widząc to, przywołuje do siebie Gabryjela. Każe mu polecieć do Gotfreda i powiedzieć mu, żeby zdobył Jeruzalem, że Bóg mu pomoże.

·         Gabryjel przybrał postać człowieka i „puścił się” ku Tortozie.

·         Gotfred przystępuje do mobilizacji wojska, długo przemawia do żołnierzy, wyjawia, że ich celem będzie zdobycie Jeruzalem.

·         Piotr Pustelnik mówi, że zgadza się z tym, co powiedział Gotfred i zaczyna mowę. Mówi, by wybrali 1 pana i jemu byli posłuszni.

·         Gwelf, Gwilelm jako pierwsi uznali Gotfreda za swego pana. Pozostali też dali mu władzę i obiecali posłuszeństwo.

·         Wojska, które szły za Gotfredem:

-          francuskie pod wodzą Ugona;

-          Normandczycy pod wodzą Roberta;

-          duchowieństwo pod wodzą Gwilelma z Uranges;

-          Horwaty, Refowie, Szwabowie;

-          Bonończycy z Baldwinem;

-          Niederlandczycy, Anglicy, Grecy (pod wodzą Dudona z Konse).

·         Poganka piła wodę. Zobaczył ją Tankred, zapłonął do niej ogromną miłością. Ona uciekła, a on bardzo cierpiał.

·         Opis dzielności pięknej Gildyppo, która zawsze walczyła u boku męża, Odoarda. Mowa, by ją naśladować.

·         Opis Rynalda, który jako 15-letni chłopiec uciekł z domu. Trafił do obozu. Walczył dzielnie mimo młodego wieku. Mowa, by ich naśladować.

·         Gotfred dostał wiadomość, że król egipski wyprawił już swe wojska ku Gazie. W związku z tym kazał sprowadzić Henryka, by pojechał po posiłki do Greków.

·         Sygnał do walki. Wojska stoją w pełnej gotowości. Ruszają w kierunku Palestyny.

„PIEŚŃ XVI”

ARGUMENT: „Wchodzą rycerze do wielkiego dworu,

                            Gdzie beł w rozkosze Rynald uwikłany;

                            On się swych dzierżąc przewodników toru

                            Uchodzi z niego srodze rozgniewany.

                            Armida prosi, płacze do umoru,

                            Lecz darmo: idzie precz nie ubłagany.

                            Z gniewu swój pałac wiedma zepsowała

                            I w lot po rzadkiem powietrzu bieżała.”

·         „Antonijus Wschód i Egipt wiedzie” do walki.

·         Walka na morzu. Ucieka królowa. Antonijus goni swą ukochaną.

·         Kobieta i mężczyzna leżą razem na trawie. Całują się.

·         Ubald zwraca uwagę młodzieńcowi, że trwa wojna z poganami, a on „zabawia się” z dziewczyną.

·         Dziewka Armida zobaczyła, że jej ukochany uciekł z ogrodu. Chciała rzucić czar, by ukochany wrócił, ale nie robi tego. Spotyka się z nim. Prosi, by pozwolił jej pójść z nim on mówi, że zawsze będzie o niej pamiętał. Armida dalej próbuje go przekonać, ale rycerz odjeżdża

·         Armida postanawia pojechać za nim. Dociera do Gazy.