041. Stephanie Laurens - Sposób na małżeństwo (Rodzina Lesterów 01).pdf - Harlequin-romans historyczny - truskaweczunia

S tephanie L aurens

Sposób na małżeństwo

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Gdy gość opuścił pokój, Jason Montgomery, piąty książę Eversleigh, długo nie ruszał się z krzesła,

tylko oparł ręce na wielkim mahoniowym biurku i z wyraźną niechęcią wpatrywał się w ciężkie dębowe

drzwi.

- To po prostu niemożliwe - mruknął w końcu z pogardą i odrazą.

Kiedy kroki jego kuzyna, Hectora Eversleigha, umilkły wreszcie w korytarzu, Jason oderwał spojrzenie

od drzwi i przewędrował nim po rzędach bibliotecznych półek, zastawionych książkami w skórzanych

oprawach ze złoconymi tytułami wypisanymi na pociemniałych grzbietach, by wreszcie zatrzymać

wzrok na wiszącym nad kominkiem dużym portrecie.

Ze smutną miną wpatrywał się w spoglądającego nań z obrazu młodzieńca, którego rysy były

uderzająco podobne do jego własnych. Na przystojnej twarzy błąkał się zuchwały, ironiczny uśmiech,

jakby młody mężczyzna kpił sobie z całego świata. W jego szarych oczach malowała się chłodna duma,

pewność siebie i wyniosła odwaga, drwiąca z wszelkich gróźb i niebezpieczeństw. Głowę okalały

rozwiane przez wiatr kasztanowe loki, a szerokie ramiona okrywał szkarłat munduru. Tylko ten uniform

i stojąca obok lanca zdradzały tożsamość modela. Kąciki ust Jasona drgnęły niebezpiecznie, lecz książę

Eversleigh natychmiast się opanował i jego surowe, rzeźbione rysy na powrót przybrały obojętny,

zimny wyraz.

W uchylonych drzwiach pojawił się przyjaźnie uśmiechnięty i elegancko ubrany dżentelmen. Gość

zatrzymał się w progu i uniósł pytająco brew.

- Właśnie minąłem się z twoim kuzynem. I co? Jak zniosłeś tę wizytę?

Frederick Marshall wiedział, że zawsze jest tu mile widziany, dlatego nie czekając na odpowiedź,

wszedł do biblioteki i zbliżył się do biurka ustawionego między dwoma wysokimi oknami.

Jego ekscelencja książę Eversleigh wybuchnął złością.

- Do diabła, Fredericku, tu nie ma się z czego śmiać. Przecież Hector Montgomery jest kompletnym

zerem! Tylko ktoś zupełnie pozbawiony odpowiedzialności mógłby dopuścić do tego, by mój szanowny

kuzynek odziedziczył tytuł. Wprawdzie może tak się stać dopiero po mojej śmierci, więc niby nie po-

winienem się tym przejmować, lecz sama ewentualność wprost przyprawia mnie o mdłości. Hector

księciem Eversleigh!? Nie, po stokroć nie! - Jason odsunął krzesło i wyciągnął długie nogi. Siedział

teraz na wprost przyjaciela, który spoczął na stojącym obok fotelu. - Ściśle biorąc - podjął nieco

spokojniejszym tonem, choć jego usta nadal wykrzywiał sardoniczny uśmiech gdybym nawet kuzynka

Hectora przedstawił rodzinie jako mego następcę, bez wątpienia wywołałbym bunt Montgomerych, któ-

rzy nigdy nie zgodzą się na coś takiego. O ile znam moje ciotki, zrobią wszystko, by zmusić mnie do

małżeństwa i spłodzenia dziedzica godnego swych przodków.

- Ośmielę się zauważyć, że twoje ciotki będą zachwycone, iż tak jasno widzisz problem... i

jego

rozwiązanie. Jason spojrzał przenikliwie na przyjaciela.

- Po czyjej ty właściwie jesteś stronie, Fredericku?

Odpowiedział mu uśmiech.

- Naprawdę tego nie wiesz? Nie ma co chować głowy w piasek, Jasonie. Teraz, gdy Ricky nie żyje, ty

musisz zapewnić ciągłość rodu. A im prędzej sam podejmiesz decyzję, tym większe masz szanse, że

unikniesz gwałtownych interwencji twych drogich cioteczek, które aż palą się do tego, by zacząć szukać

dla ciebie żony. Nie sądzisz, że mam rację?

Po wygłoszeniu tej trzeźwej i rozsądnej opinii Frederick usiadł wygodniej w fotelu i obserwował

przyjaciela, który potrzebował trochę czasu, by przemyśleć jego słowa. Wpadające przez okno

promienie słoneczne rozświetlały gęste kasztanowe włosy, zgodnie z panującą modą przycięte krócej

niż u przedstawionego na portrecie brata. Mocny tors i szerokie ramiona Jasona znakomicie

prezentowały się w świetnie skrojonym szarym surducie. Kamizelka w na przemian ciemnoszare i

bladoniebieskie z akcentem czerwieni pasy, którą Frederick dostrzegł pod surdutem księcia, była

prawdziwym arcydziełem sztuki krawieckiej. Całości dopełniały obcisłe pantalony z nankinu (Nankin - gęste

płótno bawełniane barwy brązowożółtej, z silnym połyskiem) .

Frederick Marshall, znany i z zazdrością podziwiany przez londyńskich dandysów elegant, musiał

przyznać, że pod tym względem w całej Anglii ustępował, i to znacznie, tylko jednemu rywalowi, a był

nim właśnie ów mężczyzna, który teraz z posępną miną siedział naprzeciwko niego.

Obaj - Frederick Marshall i Jason Montgomery - byli kawalerami, a ich przyjaźń zrodziła się ze

wspólnej edukacji i podobnych zainteresowań. Jednak to Jason pod każdym względem imponował

przyjacielowi jako znakomity myśliwy i jeździec, świetny strzelec i szermierz, a także namiętny gracz.

Oraz znany z licznych sukcesów uwodziciel. Nawet jak na rozpasaną epokę, w której przyszło mu żyć,

był wyjątkowym hedonistą, któremu niewielu mogło dorównać, piąty książę Eversleigh nie zwykł

bowiem ulegać nikomu i niczemu prócz własnych zachcianek.

Co, oczywiście, sprawiało, że teraz tym trudniej przychodziło mu podjąć decyzję, do której zmuszała go

sytuacja.

Widząc, że pogrążony w myślach Jason mimowiednie utkwił wzrok w portrecie Ricky'ego, Frederick

stłumił westchnienie. Dobrze wiedział, jak bracia, mimo dzielącej ich dziewięcioletniej różnicy wieku,

byli sobie bliscy. W dwudziestym dziewiątym roku życia Ricky był czarującym młodym mężczyzną, za

041. Stephanie Laurens - Sposób na małżeństwo (Rodzina Lesterów 01).pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: