Wybrane aspekty ochrony przeciwpożarowej w budynkach.pdf

BEZPIECZEŃSTWO PRACY 2/2008

Wybrane aspekty

ochrony przeciwpo¿arowej

w budynkach

Pojawienie siê po¿aru w miejscach pracy stwarza ogromne niebezpieczeñstwo dla wszystkich ludzi przebywaj¹cych w budynku. Z jednej strony zagra¿aj¹ im oparzenia

wywo³ane przez p³on¹ce materia³y i bardzo wysok¹ temperaturê powierzchni, z drugiej strony zdolnośæ do ewakuacji jest czêsto ograniczona ze wzglêdu na dym,

powstaj¹cy i rozprzestrzeniaj¹cy siê w pomieszczeniach ze znaczn¹ prêdkości¹, który, ze wzglêdu na du¿¹ zawartośæ substancji toksycznych, mo¿e doprowadziæ

do zaczadzenia i zatrucia. W artykule przedstawiono wybrane aspekty ochrony pracowników przed skutkami zatrucia dymem oraz wymagania, jakie powinien

spe³niaæ system wentylacji oddymiaj¹cej.

Selected aspects of fire protection in buildings

When a fire breaks out in the workplace, it is dangerous for everybody present in the building. On the one hand people are impeded by burning materials and very

high temperature of surfaces; on the other, evacuation is often limited by smoke rising and dispersing quickly in rooms, which may lead to infection or poisoning

with carbon monoxide. This paper presents practical aspects of employee protection against smoke poisoning by utilizing smoke ventilation system.

Zjawisko po¿aru,

schemat

bezpiecznego postêpowania

Warunkiem rozpoczêcia i podtrzymania

po¿aru jest jednoczesne wystêpowanie

trzech czynników: ciep³a (energii), tlenu

i paliwa, natomiast rozmiar po¿aru uzale¿-

niony jest w g³ównej mierze od dostêpności

tlenu i paliwa. Przy braku któregokolwiek

z tych sk³adników po¿ar gaśnie. Zapalenie

paliwa w budynku powoduje rozprzestrze-

nianie siê p³omieni oraz gor¹cego dymu

w kierunku od pod³ogi do sufitu, po prze-

kroczeniu temperatury 600 o C mo¿liwe

jest przerzucenie ognia nawet na znaczne

odleg³ości od źród³a ciep³a i ogarniêcie przez

po¿ar ca³ego pomieszczenia lub budynku.

Ograniczenie tego zjawiska nastêpuje przy

zastosowaniu wentylacji po¿arowej (oddy-

miaj¹cej), która usuwa znaczne ilości dymu

od momentu rozpoczêcia po¿aru i urucho-

mienia instalacji. Rozró¿nia siê 2 rodzaje

po¿aru [1]:

– limitowany przez wentylacjê (ilośæ

powietrza w pomieszczeniach jest niewy-

starczaj¹ca do procesu spalania) oraz

– limitowany przez ilośæ paliwa (rozwój

po¿aru zale¿y od szybkości przemieszczania

siê p³omieni).

Elementem skutecznego zabezpieczenia

przeciwpo¿arowego budynku jest zaplano-

wanie prawid³owego scenariusza rozwoju

zdarzeñ w czasie po¿aru [2]. Scenariusz ten

powinien zawieraæ nastêpuj¹ce elementy

(modyfikowane w zale¿ności od budyn-

ku):

– wykrycie źród³a po¿aru

– odciêcie strefy objêtej po¿arem – u¿yt-

kownicy przyleg³ych stref mo¿liwie d³ugo

nie powinni byæ alarmowani, a ich ewentu-

alna ewakuacja powinna zostaæ rozpoczêta

dopiero po podjêciu odpowiedniej decyzji

przez s³u¿by ratownicze

– zaalarmowanie stra¿y po¿arnej w przy-

padku, gdy s³u¿by ochrony budynku stwier-

dz¹, ¿e zagro¿enie nie mo¿e zostaæ opano-

wane w³asnymi si³ami

– ewakuacjê u¿ytkowników strefy objêtej

po¿arem do przestrzeni zabezpieczonej

przed po¿arem i jego skutkami w taki

sposób, aby ewakuowani nie byli nara¿eni

na dzia³anie dymu i gor¹cych gazów, a tak¿e,

aby dym i gor¹ce gazy nie wydosta³y siê poza

strefê objêt¹ po¿arem

– rozpoczêcie akcji gaśniczej przez s³u¿by

ratownicze – podczas akcji gaśniczej dym

i gor¹ce gazy nie powinny utrudniaæ inter-

wencji s³u¿b ratowniczych, a tak¿e wydosta-

waæ siê poza strefê objêt¹ po¿arem

– ewakuacjê ludzi z pozosta³ych stref,

nie objêtych po¿arem

– zabezpieczenie mienia i samego bu-

dynku.

Skuteczne przeprowadzenie tych dzia-

³añ wymaga prawid³owego zaplanowania

poszczególnych elementów ochrony prze-

ciwpo¿arowej budynku.

Dym jako zagro¿enie

¿ycia cz³owieka

Dym – zgodnie z PN-B-02856:1989 [3]

– jest to „faza produktów rozk³adu termicz-

nego i spalania materia³ów rozpraszaj¹cych

świat³o, sk³adaj¹ca siê z cz¹stek, które

stanowiæ mog¹ kropelki cieczy, fragmenty

cia³a sta³ego oblepione ciecz¹ lub substancj¹

smolist¹”. Dym jest wiêc mieszanin¹ sk³ada-

j¹c¹ siê z fazy sta³ej (niedopalonych czêści

sta³ych), ciek³ej (aerozoli i pary wodnej) oraz

gazowej (gazowych produktów spalania).

W zale¿ności od udzia³u poszczególnych faz

dr in¿. ANNA BOGDAN

Centralny Instytut Ochrony Pracy

– Pañstwowy Instytut Badawczy

mgr in¿. MARTA CHLUDZIÑSKA

Politechnika Warszawska

BEZPIECZEŃSTWO PRACY 2/2008

dym mo¿e przybieraæ barwê bia³¹ (bogaty

w aerozole i parê wodn¹), szar¹ (aerozole

i cz¹stki sta³e) albo czarn¹ (g³ównie cz¹stki

sta³e). Produktami procesów zachodz¹cych

podczas spalania w obiektach budowlanych

s¹ (poza wymienionymi we wcześniejszej

czêści artyku³u): cz¹steczki niespalonych

materia³ów palnych oraz gazy toksyczne,

tj. cyjanowodór (HCN), chlorowodór (HCl),

bromowodór (HBr), fluorowodór (HF),

tlenki azotu oraz akroleina (zwi¹zek z grupy

aldehydów nienasyconych). G³ówne zagro-

¿enia zwi¹zane z po¿arem to:

– oddzia³ywanie termiczne i bezpośrednie

oddzia³ywanie p³omieni

– silne oddzia³ywanie toksyczne pro-

duktów zawartych w dymie, po³¹czone

z obni¿eniem zawartości tlenu

– zmniejszenie widzialności, powoduj¹ce

spowolnienie ewakuacji.

Tabela

MINIMALNA WIDOCZNOŚÆ ZAPEWNIAJ¥CA BEZPIECZEÑSTWO EWAKUACJI [6,7]

Minimum visibility provides safe evacuation [6, 7]

Stopieñ znajomości budynku

Widocznośæ

Budynek znany

3-5 m

Budynek nieznany

15-20 m

Rodzaj pomieszczenia

Widocznośæ

Ma³e pomieszczenie

Inne pomieszczenia lub przestrzenie

ilościach, jest bezwonny i powoduje utratê

świadomości i przytomności. Równie istotny

jest spadek stê¿enia tlenu w pomieszczeniach

objêtych po¿arem, który stanowi sk³adnik

procesu spalania i w nied³ugim czasie jego

stê¿enie spada poni¿ej 10% [4]. Poch³anianie

tlenu do procesu spalania nie nastêpuje tylko

w otwartym p³omieniu, ale równie¿ w przy-

padku dopalania siê cz¹stek unosz¹cych siê

wraz z dymem. Czêsto to w³aśnie nie p³o-

mienie stanowi¹ bezpośrednie zagro¿enie

¿ycia i zdrowia, lecz rozprzestrzeniaj¹cy siê

w budynku dym, toksyczne gazy i obni¿enie

zawartości tlenu w powietrzu. Jak wynika

z przeprowadzonych badañ [5], na tok-

syczne w³aściwości CO ma wp³yw nie tylko

jego stê¿enie, lecz tak¿e towarzysz¹ca mu

procentowa zawartośæ CO 2 w mieszaninie

gazów. Efektywna toksycznośæ tlenku

wêgla rośnie wraz ze wzrostem stê¿enia

ditlenku wêgla, co zosta³o przedstawione

na rysunku.

Widocznośæ

Widocznośæ jest elementem pośrednio

wp³ywaj¹cym na zagro¿enie ¿ycia ludzi,

jednak nale¿y pamiêtaæ, ¿e osoby porusza-

j¹ce siê w zadymionych pomieszczeniach

potrzebuj¹ znacznie wiêcej czasu na wydo-

stanie siê z budynku ni¿ mia³oby to miejsce

w przypadku normalnego u¿ytkowania

obiektu, gdy¿ do czasu swobodnego opusz-

czenia budynku przez pracowników nale¿y

dodaæ czas wynikaj¹cy z zaskoczenia, stresu

i dezorientacji. Wymagane jest, aby gêstośæ

dymu nie przekroczy³a wartości umo¿liwia-

j¹cej poruszanie siê z prêdkości¹ 0,3 m/s,

czyli z teoretyczn¹ prêdkości¹ poruszania

siê w ciemności [1], przy czym przyjmuje siê,

¿e utrudnienie ewakuacji nastêpuje przy

widoczności poni¿ej 4 m. Dla poszczegól-

nych budynków i pomieszczeñ określono

graniczne, minimalne wartości widoczności,

jakie musz¹ byæ zachowane podczas po¿aru

(tabela).

Nale¿y pamiêtaæ równie¿ o tym, ¿e gorsza

widocznośæ to d³u¿szy czas ewakuacji, a tym

samym d³u¿szy czas ekspozycji na niebez-

pieczne gazy i wiêksza inhalacja powodo-

wana przyspieszonym oddechem.

Toksyczne w³aściwości dymu

Oprócz podstawowych produktów spa-

lania, w budynkach wydzielaj¹ siê bardzo

du¿e ilości innych gazów dra¿ni¹co-dusz¹-

cych oddzia³uj¹cych na organizm. Wp³yw

ten jest uzale¿niony od czasu ekspozycji

oraz stê¿enia danej substancji. Do najbardziej

niebezpiecznych gazów dusz¹cych nale¿y

tlenek wêgla (CO), który powstaje w du¿ych

Rys. Śmieræ spowodowana ekspozycj¹ wy³¹cznie na tlenek wêgla oraz na mieszaninê tlenku i dwutlenku wêgla [5]

Fig. Death caused by exposure strictly on carbon monoxide and composite of carbon monoxide and

carbon dioxide [5]

Temperatura i p³omienie

Zak³ada siê, ¿e kontakt z dymem o tem-

peraturze powy¿ej 120 °C stanowi bezpo-

średnie zagro¿enie dla cz³owieka, jednak¿e

dym tak¿e o ni¿szej temperaturze jest l¿ejszy

od powietrza w pomieszczeniu i unosi siê

do góry, gromadz¹c w strefie pod sufitem

[4]. Umo¿liwia to w pocz¹tkowej fazie

po¿aru stosunkowo bezpieczn¹ ewakuacjê

i mniejsze ryzyko poparzenia, lecz przy

braku wentylacji po¿arowej warstwa gro-

BEZPIECZEŃSTWO PRACY 2/2008

madz¹cego siê pod sufitem dymu mo¿e siê

na tyle zwiêkszyæ, ¿e temperatura w strefie

przebywania ludzi przekroczy dopuszczalny

poziom.

[10] określono czynności zabronione i obo-

wi¹zki w zakresie przeciwpo¿arowym oraz

wymagania dotycz¹ce dróg ewakuacyjnych,

przeciwpo¿arowych instalacji wodoci¹-

gowych, czy sta³ych urz¹dzeñ gaśniczych.

Nieprzypadkowo po³o¿ono w nim nacisk

na zabezpieczenie dróg ewakuacyjnych

przed zadymieniem (§11 ust. 1, pkt 4). Nie-

spe³nienie tego warunku zgodnie z §12 ust. 1,

pkt 5 daje podstawê do uznania obiektu

za zagra¿aj¹cy ¿yciu ludzi w nim przeby-

waj¹cych.

tylacyjne itp. Elementami ograniczaj¹cymi

strefy po¿arowe powinny byæ elementy

wykonane z materia³ów o najwy¿szych

klasach odporności ogniowej, np. odpor-

nośæ ogniowa drzwi powinna wynosiæ

co najmniej EI 30. Zgodnie z § 232 ust.

1 rozporz¹dzenia ministra infrastruktury

[9], ściany i stropy stanowi¹ce elementy

oddzielenia przeciwpo¿arowego, powinny

byæ wykonane z materia³ów niepalnych,

a wystêpuj¹ce w nich otwory obudowane

przedsionkami przeciwpo¿arowymi lub

zamykane za pomoc¹ drzwi przeciwpo¿a-

rowych b¹dź innego zamkniêcia przeciw-

po¿arowego.

Wielkości stref po¿arowych zale¿¹

od rodzaju budynku i dla budynków

niskich (do 12 m lub 4 kondygnacji) wyno-

sz¹ maksymalnie 8000 m 2 , dla średniego

(od 12 do 25 m lub 4 do 9 kondygna-

cji) – 5000 m 2 , a dla wysokiego (od

25 do 55 m lub od 9 do 18 kondygnacji)

– 2500 m 2 (§227 ust. 1) [9]. Parametr ten

jest szczególnie istotny, gdy¿ z wielkości¹

stref po¿arowych zwi¹zana jest rozpiêtośæ

instalacji wentylacji po¿arowej i im wiêkszy

przyjêty rejon oddymiania obs³ugiwany

przez jedn¹ instalacjê, tym wiêksze jest ry-

zyko jej wadliwego dzia³ania.

Wymagania

dotycz¹ce ochrony

przeciwpo¿arowej budynków

Przepisy reguluj¹ce wymagania ochrony

przeciwpo¿arowej budynków (bez uwzglêd-

niania wymagañ stawianych wyrobom

budowlanym i elementom instalacji we-

wnêtrznych) zawarte s¹ w ustawie – Prawo

budowlane [8], a tak¿e rozporz¹dzeniach

odpowiednich ministrów: w sprawie wa-

runków technicznych, jakim powinny

odpowiadaæ budynki i uch usytuowanie [9]

oraz w sprawie ochrony przeciwpo¿arowej

budynków, innych obiektów budowlanych

i terenów [10].

Prawo budowlane [8] stanowi, i¿ ka¿dy

obiekt budowlany powinien byæ pro-

jektowany, budowany, u¿ytkowany

i utrzymywany zgodnie z przepisami,

w tym techniczno-budowlanymi oraz

zasadami wiedzy technicznej, w taki

sposób, aby spe³nione by³y podstawowe

wymagania dotycz¹ce bezpieczeñstwa

po¿arowego (art. 5 ust. 1 pkt 1b [8]).

Natomiast §207 ust. 1 rozporz¹dzenia mi-

nistra infrastruktury [9], mówi, ¿e budynek

i urz¹dzenia z nim zwi¹zane, powinny byæ

zaprojektowane i wykonane w sposób za-

pewniaj¹cy w razie po¿aru:

1) nośnośæ konstrukcji przez czas wynika-

j¹cy z wymagañ dla danego typu budynku,

2) ograniczenie rozprzestrzeniania siê

ognia i dymu w budynku,

3) ograniczenie rozprzestrzeniania siê

po¿aru na inne budynki,

4) mo¿liwośæ ewakuacji ludzi,

a tak¿e uwzglêdniaj¹cy bezpieczeñstwo

ekip ratowniczych.

W dalszej czêści tego rozporz¹dzenia

[9] s¹ tak¿e postanowienia dotycz¹ce

m.in. podzia³u budynków wed³ug kategorii

zagro¿enia ludzi (ZL), podzia³u na strefy

po¿arowe, określenia wymagañ odnośnie

oddzieleñ po¿arowych, d³ugości dróg

ewakuacyjnych oraz określenia odporności

po¿arowej budynku.

W rozporz¹dzeniu ministra spraw we-

wnêtrznych i administracji w sprawie

ochrony przeciwpo¿arowej budynków,

innych obiektów budowlanych i terenów

Wentylacja po¿arowa

– wymagania

Mianem wentylacji po¿arowej określa siê

instalacjê oddymiaj¹c¹:

– wywiewn¹, która usuwa dym oraz

gor¹ce gazy

– instalacjê nawiewn¹, dostarczaj¹c¹ po-

wietrze do strefy zadymionej, dziêki czemu

rozprzestrzenianie dymu bêdzie skierowane

w stronê otworów wywiewnych, a na miej-

sce zanieczyszczonego powietrza usuwa-

nego bêdzie dostarczane czyste powietrze

kompensacyjne.

Wentylacja po¿arowa zabezpiecza

przed zadymieniem takie drogi ewakuacji

osób, jak: klatki schodowe, przedsionki

przeciwpo¿arowe i szyby dźwigowe u¿y-

wane przez ekipy ratownicze oraz kory-

tarze ewakuacyjne. Prawid³owe dzia³anie

instalacji wentylacji po¿arowej jest pod-

stawowym warunkiem przeprowadzenia

sprawnej ewakuacji ludności z budynku

podczas po¿aru. Takie zabezpieczenie

jest szczególnie wa¿ne w przypadku bu-

dynków wysokościowych (tj. o wysokości

powy¿ej 55 m i powy¿ej 8 kondygnacji),

gdzie podjêcie akcji ratowniczej dla wy¿ej

zlokalizowanych kondygnacji jest mo¿liwe

tylko poprzez wewnêtrzne korytarze i klatki

schodowe.

Drogi ewakuacji

Z ka¿dego pomieszczenia w budyn-

ku powinna byæ zapewniona mo¿liwośæ

sprawnego wyjścia na zewn¹trz lub/i

do s¹siedniej strefy po¿arowej. Wyma-

gania odnośnie przejśæ (dróg) ewakuacji

reguluje §237 rozporz¹dzenia ministra

infrastruktury [9]. Maksymalna d³ugośæ

przejścia ewakuacyjnego powinna wynosiæ

nie wiêcej ni¿ 40 m, a jednocześnie przejście

ewakuacyjne nie powinno prowadziæ ³¹cznie

przez wiêcej ni¿ trzy pomieszczenia. Szero-

kośæ przejścia określana jest proporcjonalnie

do liczby osób, które w razie po¿aru bêd¹

tamtêdy uciekaæ. Przyjmuje siê co najmniej

0,6 m na 100 osób, lecz nie mniej ni¿ 0,9 m,

a w przypadku przejścia s³u¿¹cego do ewa-

kuacji do 3 osób – nie mniej ni¿ 0,8 m

(§237 ust. 8 i 10) [9]. Liczba wyjśæ ewaku-

acyjnych w ka¿dym pomieszczeniu zale¿y

od jego powierzchni. I tak, np. w pomiesz-

czeniach o powierzchni powy¿ej 300 m 2 ,

powinny byæ zaplanowane co najmniej dwa

wyjścia ewakuacyjne, oddalone od siebie

o co najmniej 5 m (§238 pkt 2) [9]. Dodat-

Elementy sk³adaj¹ce siê

na prawid³owe zabezpieczenie

pracowników przed dymem:

Strefy po¿arowe

W budynku powinny byæ wydzielone

przestrzenie, poza które nie bêdzie mo¿-

liwości przedostania siê po¿aru. Stref¹

po¿arow¹ mo¿e byæ zatem: kondygnacja,

klatka schodowa, szyby dźwigowe i wen-

BEZPIECZEŃSTWO PRACY 2/2008

kowo, w budynkach wysokich i wysoko-

ściowych, maj¹cych kondygnacjê u¿ytkow¹

na wysokości powy¿ej 25 m, przynajmniej

jeden dźwig w ka¿dej strefie po¿arowej

powinien byæ przystosowany dla ekip ra-

towniczych (minimalna nośnośæ 1000 kg,

wymiary poziome kabiny nie mniejsze ni¿

1,1 m x 2,1 m), dziêki czemu zapewniona

bêdzie ewakuacja rannych na noszach. Szyb

dźwigu dla ekip ratowniczych powinien byæ

wyposa¿ony w urz¹dzenia zapobiegaj¹ce

zadymieniu lub s³u¿¹ce do usuwania dymu

(§255) [9].

powinny byæ odpowiednio nadawane

w tych strefach, z których prowadzona

jest ewakuacja, a ich natê¿enie powinno byæ

ustawione na takim poziomie, aby nie by³y

s³yszalne w pozosta³ych strefach po¿a-

rowych. W tamtych strefach, w sytuacji,

w której ich u¿ytkownicy mogliby poczuæ

siê powa¿nie zaniepokojeni, powinny

byæ nadawane komunikaty z poleceniem

pozostania na swoich miejscach i apelem

o zachowanie spokoju.

pó³sztywnym oraz zawory hydrantowe

52 (bez wyposa¿enia), umieszczone na pio-

nach nawodniowych.

Najistotniejszym elementem w ochronie

po¿arowej osób jest prawid³owe wspó³dzia-

³anie wszystkich zainstalowanych w obiekcie

systemów, które dzia³aj¹c wed³ug wcześniej

ustalonego scenariusza zapewni¹ sprawn¹

i szybk¹ ich ewakuacjê, a tak¿e pozwol¹ s³u¿-

bom stra¿y po¿arnej na skuteczne podjêcie

dzia³añ gaśniczych.

System urz¹dzeñ

wentylacji po¿arowej

Jak wspomniano wcześniej, wentylacja

po¿arowa jest niezbêdnym elementem za-

bezpieczenia budynku przed zadymieniem:

klatek schodowych, przedsionków przeciw-

po¿arowych i szybów dźwigów dla ekip ra-

towniczych oraz korytarzy ewakuacyjnych,

dziêki czemu mo¿liwe jest przeprowadzenie

akcji ratowniczej. Wymagania dotycz¹ce

instalacji wentylacji po¿arowej zosta³y

określone w rozporz¹dzeniu ministra in-

frastruktury [9]. Urz¹dzenia zastosowane

w systemie wentylacji po¿arowej powinny

zapewniæ odpowiedni „nadciśnieniowy”

rozk³ad powietrza na klatkach schodowych

i w przedsionkach w stosunku do pozio-

mych dróg ewakuacji, przy jednoczesnym

usuwaniu dymu w liczbie co najmniej

10 wymian w ci¹gu godziny (§270 pkt 1) [9].

Wywiew powietrza powinien byæ po³¹czony

z jednoczesnym nawiewem powietrza,

wspomagaj¹cym skuteczne usuwanie

zadymionego powietrza (§270 pkt 2) [9].

Wszystkie elementy, z których wykonana

jest instalacja (np: przeciwpo¿arowa, klapy

odcinaj¹ce, urz¹dzenia sygnalizacji po¿aro-

wej, sta³e urz¹dzenia gaśnicze, wentylatory

do oddymiania) powinny mieæ certyfikat

zgodności [11] lub deklaracjê zgodności

z wymaganiami norm polskich lub aprobat

technicznych.

Podsumowanie

Wentylacja oddymiaj¹ca jest jednym

z najistotniejszych systemów w budynku.

W przypadku, gdy jest prawid³owo zapro-

jektowana i wykonana oraz sprawdzona

wieloma testami, z jednej strony zapewni

poczucie bezpieczeñstwa u¿ytkownikom

budynku, z drugiej – pomo¿e w sytuacji

wyst¹pienia po¿aru, ograniczyæ do minimum

potencjalne straty.

System detekcji dymu

Rozpoczêcie ewakuacji ludności z bu-

dynku oraz akcji gaśniczej zale¿y od czasu

uruchomienia systemu ochrony przeciw-

po¿arowej, tak wiêc dobór odpowiednich

czujek dymu i ognia powinien byæ potrak-

towany nadrzêdnie. Przy doborze czujek

nale¿y przeprowadziæ analizê typu po¿aru,

jaki mo¿e zaistnieæ w danym budynku – je-

¿eli jest wiele mo¿liwości powstania po¿aru

projektanci zazwyczaj dobieraj¹ jonizacyjne

czujki dymu, które, jak wynika z testów

po¿arowych, s¹ bardziej uniwersalne ni¿

czujki optyczne. Jednak¿e ze wzglêdu

na du¿¹ wra¿liwośæ na znaczne prêdkości

powietrza, mog¹ one wywo³aæ fa³szywy

alarm. W niektórych przypadkach zamiast

czujek jonizacyjnych lub optycznych

bezpieczniej jest stosowaæ czujki dwusen-

sorowe: optyczno-temperaturowe. Czujka

ta ma czu³ośæ podobn¹ do optycznej przy

wykrywaniu dymów w niskiej temperatu-

rze, jednak ma znacznie wy¿sz¹ czu³ośæ

w wy¿szej temperaturze oraz podczas

po¿aru bezdymnego. Z tego powodu czujki

te s¹ stosowane w nowych budynkach biu-

rowych z lokalami pod wynajem, bowiem

nie wiadomo, jakie przeznaczenie docelowe

bêd¹ mia³y poszczególne pomieszczenia.

Zgodnie z rozporz¹dzeniem MSWiA [10],

w budynkach u¿yteczności publicznej

oraz zamieszkania zbiorowego jest wy-

magane stosowanie systemu sygnalizacji

po¿arowej oraz dźwiêkowego systemu

ostrzegawczego. Poniewa¿ ewakuacja

nie musi obejmowaæ jednocześnie ca³ego

budynku (przy budynkach o znacznej

powierzchni w pierwszym etapie ewakuuje

siê pracowników ze strefy, w której wykryto

po¿ar, a w dalszej kolejności ze stref nie ob-

jêtych po¿arem), sygna³y ostrzegawcze

PIŚMIENNICTWO

[1] D. Brzeziñska, R. Jêdrzejewski Wentylacja po¿arowa

budynków wysokich i wysokościowych – poradnik ,

Szczecin 2003

[2] Rozporz¹dzenie Ministra Spraw Wewnêtrznych

i Administracji z dnia 16 czerwca 2003 r. w sprawie

uzgadniania projektu budowlanego pod wzglêdem

ochrony przeciwpo¿arowej (DzU nr 121 poz. 1137)

[3] PN-B-02856:1989 – Ochrona przeciwpo¿arowa

budynków – Metoda badania w³aściwości dymotwór-

czych materia³ów

[4] P. Chardot Le Guide du Désenfumage . CNPP 1998

[5] J.H. Klote, J.A. Milke Principles of Smoke Management.

ASHRAE 2002

[6] B. Mizieliñski Systemy oddymiania budynków. WNT

Warszawa 1999

[7] Fire safety engineering in buildings. Part 1. Giude

to the application of fire safety principles. Draft for

Development. DD240: Part 1:1997

[8] Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane

(T. jedn. DzU z 2003 r. nr 207, poz. 2016)

[9] Rozporz¹dzenie Ministra Infrastruktury z dnia

12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych,

jakim powinny odpowiadaæ budynki i ich usytuowanie

(DzU nr 75 poz. 690 ze zm.)

[10] Rozporz¹dzenie Ministra Spraw Wewnêtrznych

i Administracji z dnia 21 kwietnia 2006 r. w sprawie

ochrony przeciwpo¿arowej budynków, innych obiektów

budowlanych i terenów (DzU nr 80 poz. 563)

[11] Rozporz¹dzenie Ministra Spraw Wewnêtrznych

i Administracji z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie wy-

kazu wyrobów s³u¿¹cych zapewnieniu bezpieczeñstwa

publicznego lub ochronie zdrowia i ¿ycia oraz mienia,

a tak¿e zasad wydawania dopuszczenia tych wyrobów

do u¿ytkowania (DzU nr 143, poz. 1002)

Wspó³praca systemów

ochrony przeciwpo¿arowej

budynku

Zgodnie z rozporz¹dzeniem MSWiA

[10], w budynkach zamieszkania zbioro-

wego oraz u¿yteczności publicznej nale¿y

instalowaæ sta³e urz¹dzenia gaśnicze,

wodne – tryskaczowe lub zraszaczowe,

jak równie¿ hydranty wewnêtrzne z wê¿em

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: