0104. Duquette Anne Marie - Ocalony przez miłość.pdf
(
838 KB
)
Pobierz
Rescued By love
ANNE MARIE
DUQUETTE
Ocalony przez
miłość
0
ROZDZIAŁ PIERWSZY
- Stewardesa! Nie mogę wprost uwierzyć, że przyjąłeś jakąś
głupią stewardesę! - zagrzmiał nieznajomy męski głos.
Andrea Claybourne zawrzała gniewem na tę obraźliwą uwagę.
Poprawiła spódnicę i założywszy nogę na nogę, zaczęła uważnie
przysłuchiwać się głośnej wymianie zdań, dobiegającej przez
otwarte drzwi z biura dyrektora administracyjnego, Jima Stevensa.
Nie widziała rozmówców, ale świetnie ich słyszała.
- Teraz używa się określenia asystentka pokładowa - odparł
spokojnie Jim.
- Nazywaj ją jak chcesz, ale zlituj się nade mną. - Nieznajomy
mężczyzna nie zadał sobie trudu, by zniżyć głos. - Nie sądzisz chyba,
że będę szkolił kobietę, która przez ostatnie pięć lat zajmowała się
tylko mieszaniem koktajli i robieniem sobie makijażu!
Andrea zagotowała się z wściekłości słysząc tę zniewagę. Mimo
woli dotknęła ręką twarzy i czekała na odpowiedź Jima.
- Andrea Claybourne zna się nie tylko na mieszaniu koktajli.
Pracując w liniach lotniczych, jednocześnie się dokształcała. Jest
dyplomowaną sanitariuszką.
- Sanitariuszka, która nie ma doświadczenia, nie nadaje się na
strażnika - protestował nieznajomy. Andrei nie podobał się jego
szorstki, pełen niechęci głos. - To jest Wielki Kanion, Jim, a nie
komfortowa kabina samolotu! Latem ten park zwiedza ponad
czterdzieści tysięcy turystów dziennie! Wiesz, ilu trzeba potem
odwozić helikopterem do szpitala. W czasie normalnej zmiany mamy
sześć, siedem przypadków poważnych obrażeń ta kobieta sobie z
tym nie poradzi.
Andrea pomyślała ze smutkiem o katastrofie lotniczej którą
przeżyła przed dwoma miesiącami. Potrafię sobie poradzić z
niejednym, drogi panie. Posłuchaj, Kurt... - zaczął pojednawczo Jim.
1
A więc przyjemniaczek ma na imię Kurt.
- ... zapewniam cię, że Andrea Claybourne ma odpowiednie
kwalifikacje do tej pracy.
Andrea usłyszała głośne prychnięcie i szelest papierów.
- Z jej podania nic takiego nie wynika. Widzę jedynie jakiś kurs
medyczny i krótką praktykę w wojskowym szpitalu Fitzsimmons.
Nie ma pojęcia o pracy strażnika ani doświadczenia w udzielaniu
pomocy medycznej.
I znów jest pan w błędzie, sprostowała w myślach Andrea. Mam
doświadczenie i zdobyłam je bardzo ciężko.
Wciąż jeszcze czuła zapach paliwa z rozbitego samolotu i słyszała
wołanie o pomoc rannych pasażerów. Pamiętała, jak raz po raz
przywoływała z całych sił Dee. Jednak jej najlepsza przyjaciółka nie
mogła przyjść z pomocą w ewakuacji rannych, ponieważ, jak na
ironię losu, sama była ofiarą - śmiertelną ofiarą katastrofy. Kokpit
wraz z załogą leżał po drugiej stronie pasa startowego. Andrea
zdana była na własne siły.
Zdążyła ewakuować wszystkich pasażerów. Wyszła cało z
katastrofy i postanowiła rozpocząć nowe życie. Złożyła wymówienie,
wystawiła na sprzedaż dom odziedziczony po ciotce i napisała nowe
podanie o pracę, co poważnie zaniepokoiło jej rodziców.
- Andreo, czy jesteś pewna tego, co robisz? - pytali raz po raz. -
W końcu przepracowałaś w liniach lotniczych pięć lat.
- I od dwóch rozglądam się za czymś innym. Dlatego właśnie
wróciłam do książek.
- Myślałam jednak, że chcesz pracować w tutejszym szpitalu -
zauważyła z niepokojem matka. - Arizona jest bardzo daleko! Nigdy
nie wspominałaś, że chcesz zostać strażnikiem parku narodowego.
Rzeczywiście, nie wspominała o tym. W bardzo osobliwy sposób
znalazła się przed biurem kadr w Wielkim Kanionie... Można by to
nazwać przeznaczeniem.
Ostatnim uratowanym przez Andreę pasażerem była
dziewięcioletnia dziewczynka o imieniu Emilia. Leciała sama z
Denver do Wielkiego Kanionu, żeby spędzić wakacje z dziadkami.
2
Mała pasażerka była urocza i opieka nad nią sprawiała Andrei
prawdziwą przyjemność. Aż do chwili, gdy ranną dziewczynkę
wyjęto z jej ramion i ułożono na noszach.
Andrea nie odstępowała Emilki nawet na krok, pojechała z nią
karetką na ostry dyżur, a później odwiedzała często w szpitalu
dziecięcym w Denver. Jak to zwykle bywa z dziećmi, Emilka prędko
wróciła do zdrowia, zapominając o ciężkich przejściach. Bardzo
żałowała, że planowana wycieczka do Wielkiego Kanionu nie doszła
do skutku i uroczyście oświadczyła Andrei, że w każdej chwili jest
gotowa wsiąść do samolotu, byle tylko spotkać się z ukochanymi
dziadkami.
Andrea podziwiała odwagę dziewczynki i jej przywiązanie do
rodziny. Chcąc złagodzić rozczarowanie z powodu niedoszłej
podróży, kupiła jej książkę o Wielkim Kanionie. Przy okazji natrafiła
na ogłoszenie w gazecie, w którym oferowano pracę w strażnicy
parku.
Pod wpływem nagłego, niezrozumiałego impulsu Andrea złożyła
podanie, w nadziei że zostanie przyjęta na jedno z dziesięciu
wolnych miejsc.
Im więcej o tym myślała, tym bardziej pragnęła tej pracy.
Potrzebowała zmiany, ucieczki od nużącej monotonii rodzinnego
miasta. Gotowa była pracować wszędzie, byle nie w Denver.
Najmniej uśmiechała jej się praca w zamkniętym pomieszczeniu.
Dość już miała ciasnych kabin samolotowych. A jednak w głębi duszy
nie wierzyła, że jej podanie zostanie przyjęte.
Ku zdziwieniu Andrei, dyrektor administracyjny Jim Stevens, po
krótkiej rozmowie telefonicznej poprosił ją o przyjazd.
- Czy pani jest tą samą Andreą Claybourne, która przed kilkoma
miesiącami ewakuowała pasażerów z płonącego samolotu na
lotnisku Stapleton? - brzmiało pierwsze pytanie.
- Tak, to ja. Skąd pan wie?
- Głośno było o tym w prasie ogólnokrajowej, pani Claybourne.
- Ach tak... Nie śledziłam wiadomości po wypadku. Panowało
wtedy zbyt wielkie zamieszanie i Andrea, opłakując śmierć Dee, nie
3
miała do tego głowy. Dee była jej niezwykle bliska. Razem się
wychowywały, razem chodziły do szkoły, a potem pracowały
wspólnie w tych samych liniach lotniczych. Jak papużki nierozłączki,
zwłaszcza że Andrea była jedynaczką, a Dee miała samych braci.
Śmierć przyjaciółki okazała się wielkim ciosem.
- To zrozumiałe - odparł ze współczuciem Jim. - W każdym razie
czytałem o pani. Czy myśli pani poważnie o pracy w parku?
- Oczywiście - Andrea wyczuła zainteresowanie Jima. - I tak
zamierzałam skończyć z lataniem. Dlatego zaczęłam się dokształcać.
Jestem niezamężna i, w przeciwieństwie do moich rodziców, nic nie
wiąże mnie z Denver.
- A zatem zmiana zawodu nie ma nic wspólnego z katastrofą?
- Absolutnie. Zmiana pracy jest przemyślaną decyzją.
- Nie ma pani problemów z lataniem? Jeżeli panią zatrudnimy,
musiałaby pani latać helikopterem ratowniczym. Andrea zamilkła na
chwilę.
- To prawda, że z lataniem kojarzą mi się złe wspomnienia. Ale
przed przyjęciem wymówienia wysłano mnie do poradni zawodowej
i w ramach testu odbyłam krótki lot. Otrzymałam doskonałe
świadectwo zdrowia. Chętnie je panu przedstawię.
- Bardzo proszę. W pełni doceniam pani szczerość -Jim sprawiał
wrażenie zadowolonego. -Jako strażnik musiałaby się pani najpierw
zapoznać z patrolowaniem szlaków pieszych i wodnych, dopiero
potem zaczęłaby pani szkolenie na śmigłowcu. Musiałaby też pani
uzyskać prawo jazdy stanu Arizona. Poradzi sobie pani?
Andrea poczuła, jak ogarnia ją coraz większe podniecenie.
- Och, tak. Jestem dobrym kierowcą i nieźle pływam. Moi
rodzice mieli łódź, każdego lata jeździłam też na nartach wodnych na
jeziorze Sloans.
- Znakomicie. Umiejętności wioślarskie bardzo się przydadzą.
Czy jeździ pani konno? Organizujemy bowiem także przejażdżki na
mułach w dół Kanionu.
- W dzieciństwie brałam lekcje jazdy konnej - powiedziała
Andrea. - Nigdy jednak nie jeździłam na mule - dodała po chwili
4
Plik z chomika:
iwia
Inne pliki z tego folderu:
0002. Mather Anne - Niedyskrecja.pdf
(1336 KB)
0003. George Catherine - Nagroda pocieszenia.pdf
(0 KB)
0004. Winters Rebecca - Księżniczka z bajki.pdf
(781 KB)
0005. Macomber Debbie - Najpierw ślub.pdf
(494 KB)
0006. Betty Neels - Spotkanie na wzgórzu.pdf
(748 KB)
Inne foldery tego chomika:
Lucy Gordon
Romans Historyczny
Zgłoś jeśli
naruszono regulamin