1. Część teoretyczna

Zadaniem rozrządu jest otwieranie i zamykanie we właściwym czasie połączenia cylindra sprężarki z przestrzenią, z której gaz jest zasysany i z przestrzenią, do której jest wtłaczany. W sprężarkach tłokowych najczęściej stosowany jest rozrząd samoczynny.

              Zawory samoczynne otwierają się i zamykają wskutek różnicy ciśnień gazu po obu stronach zaworu, a więc między okresowo zmiennym ciśnieniem w cylindrze, a w przybliżeniu stałym ciśnieniem w przestrzeni zasysania i wytłaczania. Zawory sprężarek powinny mieć duży wolny przekrój do przepływu gazu, małe masy poruszających się części, małe wymiary zewnętrzne i dużą trwałość.

              Zawory samoczynne mogą pracować w każdym położeniu ze względu na małą masę płytki w porównaniu z siłą sprężyn dociskowych. Gniazda zaworów i ograniczniki wzniosu wykonuje się z drobnoziarnistego żeliwa szarego wyższej jakości lub ze stali węglowej. Na płytki zaworowe stosuje się żeliwo ciągliwe odporne na uderzenia oraz stale stopowe, płytki są ulepszane cieplnie.

              Zawory umieszczone są przeważnie w płaszczu lub pokrywie cylindra a równocześnie to powinno zapewnić jak największe przekroje przepływu, małą przestrzeń szkodliwą, skuteczne chłodzenie, dobry montaż i łatwy  dostęp do sprawdzenia stanu.

2. Część praktyczna

Docieraliśmy zwory sprężarki tłokowej (płytki zaworowe), w pierwszej kolejności docieraliśmy na paście zgrubnej tzw.1, następnie na paście dogładzającej tzw.0 i ostatecznie na paście wykańczającej tzw.00. Docieranie przeprowadzaliśmy do stanu wyprowadzenia wszystkich nierówności powierzchni płytki zaworowej. Docieranie przeprowadzaliśmy ruchem ósemkowym, w celu by wszystkie rysy po docieraniu układały się w jedną stronę. Docieranie przeprowadziliśmy na płycie do docierania zaworów, (rodzaj płyty traserskiej), na którą nakładaliśmy pastę do docierania zaworów i wykonywaliśmy docieranie.

1