Walory wypoczynkowe część pierwsza
Oceny środowiska geograficznego Polski dla turystyki wypoczynkowej
n Opracowanie M.I. Mileskiej [1963],
n Plan kierunkowy zagospodarowania turystycznego Polski [1971]
n Studium Zespołu Architektury Krajobrazu Politechniki Krakowskiej [J. Bogdanowski i in., 1973].
n Ocena walorów wypoczynkowych środowiska przyrodniczego Polski J. Wyrzykowski [1975],
n Określenie kompleksowych geograficznych uwarunkowań rozwoju turystyki wypoczynkowej w Polsce J.Wyrzykowski [1986].
Ocena atrakcyjności turystyczno-wypoczynkowej poszczególnych typów krajobrazu naturalnego w Polsce.M.I.Mileska (1963)
n Bonitacja punktowa zróżnicowania rzeźby oraz wielkości powierzchni wodnych i leśnych oraz za wybitne osobliwości przyrody, nadmorskie plaże i specjalne walory klimatyczne.
n Wydzielono 6 klas atrakcyjności turystycznej typów krajobrazu.
n Analiza zagospodarowania turystycznego i rozmieszczenia ruchu stanowiły podstawę do wyznaczenia 21 regionów wypoczynkowo-turystycznych i 12 potencjalnych regionów.
Plan kierunkowy zagospodarowania turystycznego Polski [1971]
n Ocena środowiska geograficznego na potrzeby turystyki wypoczynkowej,
n wyznaczono obszary wypoczynkowe w podziale na 3 kategorie
n określono optymalną jednorazową pojemność turystyczną obszarów z uwzględnieniem okresu letniego i zimowego.
n Ocena walorów wypoczynkowych
n urozmaicenie rzeźby terenu, walory związane z wodą i szatą leśną, możliwości wykorzystania źródeł mineralnych, możliwości uprawiania sportów zimowych, niski stopień urbanizacji
n 231 obszarów wypoczynkowych - podstawowych jednostek przestrzennych w zakresie ochrony terenów na potrzeby turystyki wypoczynkowej.
Studium przydatności krajobrazu Polski dla rekreacji [J. Bogdanowski i in., 1973]
n Wyznaczenie zespołów jednostek krajobrazowych na podstawie mezoregionów fizycznogeograficznych i ich waloryzacja, uwzględniającą naturalne walory oraz możliwości ich wykorzystania przez rekreację oraz ocena form i kierunków zagrożenia ze strony urbanizacji. Ocena optymalnej przydatności poszczególnych jednostek do różnych celów
n Strefy: rezerwaty krajobrazowe, krajobrazy parkowe naturalne, krajobrazy parkowe kulturowe, krajobrazy chronione, krajobrazy przekształcone naturalne krajobrazy nieprzydatne do rekreacji.
Studium walorów wypoczynkowych Polski J. Wyrzykowski [1986]
n wyróżniono cechy niezbędne i korzystne dla wypoczynku
n typologia obszarów o walorach wypoczynkowych
n określenie
n pojemności turystycznej
n optymalnych okresów wykorzystania obszarów o walorach wypoczynkowych
n ocena atrakcyjności turystycznej ważniejszych obszarów i miejscowości wypoczynkowych
Obszary nieprzydatne dla turystyki wypoczynkowej (długookresowej)
n tereny, na których zanieczyszczenie powietrza przekracza dopuszczalne normy
n tereny zniekształcone przez działalność górniczą
n obszary krajobrazu kulturowego, zurbanizowanego i rolniczego - dysharmonijnego
n obszary bagienne
Rozmieszczenie obszarów nieprzydatnych dla turystyki długookresowej wypoczynkowej
n główne strefy zurbanizowane
n pasmo aglomeracji południowych — wrocławska, wałbrzyska (podsudecka), opolska, górnośląsko-rybnicka, bielska, częstochowska, krakowska,
n aglomeracje środkowej Polski — staropolska, lubelska, poznańska,łódzka, warszawska, bydgosko-toruńska
n aglomeracje najsłabiej zurbanizowanej północnej Polski — szczecińska, gdańska, białostocka
Tereny o najwyższym stopniu degradacji na skutek zanieczyszczenia atmosfery
n Górnośląski Okręg Przemysłowy,
n Rybnicki Okręg Węglowy
n Obszary wokół:
Częstochowy, Krakowa, Bielsko-Białej, Puław, Legnicy i Głogowa,
n zachodnie Sudety.
Niekorzystne przekształcenia krajobrazu rolniczego
n Czynnik eliminujący obszary pod względem przydatności do dłuższego wypoczynku
n Przekształcenia krajobrazu rolniczego występują na obszarach o:
n dużej gęstości zaludnienia obszarów rolnych,
n przewadze osadnictwa rozproszonego
n wysokim wskaźniku zatrudnienia ludności wiejskiej poza rolnictwem.
n Największa powierzchnia tego typu obszarów występuje w środkowej i południowej Polsce
Obszary bagienne
n Występują najczęściej w pasie nadmorskim i na pojezierzach
n Koncentracja w północno-wschodniej Polsce.
Obszary, które nie spełniają minimum warunków do długookresowej turystyki wypoczynkowej
n 130 tyś. km2, tj. 42% obszaru kraju.
n w 1985r.: 27 obszarów ekologicznego zagrożenia (35,5 tyś. km2, 11,3% ogólnej powierzchni kraju); wybrzeże szczecińskie, większość wybrzeża gdańskiego i część terenów sudeckich; 300 miast i gmin
n w 1995r.: 114 miast i gmin
Ocena walorów widokowych krajobrazu
n obszary krajobrazu naturalnego lub zbliżonego do niego (I kategoria walorów)
n obszary krajobrazu rolniczego harmonijnego (II kategoria walorów)
Strefa pojezierzy. Liczne, duże, zwarte kompleksy krajobrazu naturalnego
n Zalew Szczeciński z przyległymi obszarami leśnymi (Puszcza Wkrzańska, Puszcza Goleniowska),
n Pojezierze Myśliborskie,
n Pojezierze Drawskie,
n Pojezierze Kaszubskie z Borami Tucholskimi,
n Pojezierze Iławskie,
n Pojezierze Olsztyńskie,
n Kraina Wielkich Jezior z Puszczą Piską,
n Pojezierze Suwalskie z Puszczą Augustowską,
n Pojezierze Lubuskie z Puszczą Rzepińską,
n Puszcza Notecka.
Strefa nizin. Duża liczba niewielkich jednostek przestrzennych zwartych kompleksów krajobrazu naturalnego
n Puszcze: Knyszyńska, Białowieska,
n Bory Dolnośląskie,
n obszary leśno-stawowe Kotliny Milickiej,
n Bory Stobrawskie,
n Puszcza Solska.
n Puszcza Kurpiowska,
n Doliny rzeczne Narwi, Biebrzy i Bugu,
n tereny nad środkową Wartą i Pilicą,
Strefa wyżynna krajobrazu naturalnego
n Wyżyną Krakowsko-Częstochowska,
n Góry Świętokrzyskie
n Roztocze
Strefa górska krajobrazy naturalnego
n wyższe partie górskie Sudetów
n Karkonosze, Góry Sowie, Góry Bardzkie, Grupa Śnieżnika, Góry Bialskie, Góry Złote
n wyższe partie górskie Karpat
n Beskid Śląski, Beskid Żywiecki, Tatry, Pieniny, Gorce, Beskid Sądecki, Beskid Niski, Bieszczady
Strefa krajobrazu nadmorskiego krajobrazy naturalnego
n Fragmenty Pobrzeża Szczecińskiego (Woliński Park Narodowy)
n Fragmenty Pobrzeża Słowińskiego (Słowiński Park Narodowy).
Strefa krajobrazu rolniczego harmonijnego
n Rozmieszczenie terenów o w strefach krajobrazowych jest podobne. Najwięcej terenów rolniczych o cechach krajobrazu harmonijnego wiąże się z obszarami pojeziernymi i nizinnymi.
Walory widokowe krajobrazów zróżnicowanie wysokości terenów
n Największe zróżnicowania (ponad 400 m w polu o pow 36 km2)
n główne partie górskie Sudetów i Karpat.
n Średni stopień zróżnicowania (1OO-4OO m)
n Przedgórze Sudeckie, Pogórze Karpackie,
n Wyżyna Krakowsko-Częstochowska,
n fragmenty Roztocza,
n fragmenty Pojezierza Pomorskiego, Mazurskiego i Wielkopolskiego.
n Trzeci stopień zróżnicowania (40-100 m)
n Roztocze,
n niektóre fragmenty Wyżyny Lubelskiej
n duże obszary pojezierne.
nie__dla__nie