1. Jak charakteryzuje się organizację w ujęciu strukturalnym i jakie są kierunki zarządzania, które można zaliczyć do tych koncepcji?
Podejście strukturalne obejmuje te kierunki i tych przedstawicieli, badaczy, którzy decydujące znaczenie w procesie funkcjonowania organizacji przypisują racjonalnie ukształtowanej strukturze. W ujęciu strukturalnym organizacje są instrumentem utworzonym w celu osiągnięcia wyznaczonych celów. Ta racjonalność odnosi się do sposobu zorganizowania zespołu ze względu na ten cel a nie zaś jego wyboru.
Kierunki zarządzania, które można zaliczyć do tych koncepcji to:
- Naukowe zarządzanie,
- Kierunek administracyjny,
- Podejście systemowe.
2. Na czym polega istota naukowego zarządzania wg F. Taylora?
F. Taylor uważał, że sprawne zarządzanie wymaga:
- Naukowego opracowania każdego elementu pracy na danym stanowisku, naukowego doboru pracowników (szkolenie) i przygotowywanie ich do wykonywania pracy,
- Rozdział planowania od wykonania i daleko idącego podziału pracy,
- Kontroli wykonania przez zarządzającego,
- Zróżnicowanie bodźców finansowych odpowiednio do wydajności i pomiaru pracy,
- Funkcjonalnej struktury organizacyjnej (pracownik może mieć kilku przełożonych).
3. Założenia w nurcie administracyjnym W. Fayola?
Fayol zarządzanie w nurcie administracyjnym określił jako:
Administrację rozumianą jako uniwersalny zbiór funkcji,
Zarządzanie jest wspólne dla różnych rodzajów działalności w biznesie administracji państwowej, w instytucjach i gospodarstwie domowym,
Działania składające się na zakres zarządzania podzielił na sześć czynności:
Techniczne,
Handlowe,
Finansowe,
Ochronne,
Rachunkowe,
Administracyjne (kierownicze)
Oraz umiejętności związane z ich wykonywaniem.
Formalizacja – te cele przedsiębiorstwa, które mają swoje odzwierciedlenie w obowiązujących przepisach administracyjnych.
Hierarchizacja – stanowi uszeregowanie przełożonych od najwyższego do najwyższego szczebla.
4. Hierarchia w zakresie zachowania administracyjnego Simona.
Ø Typy procesów realizowanych w organizacji, które układają się wielopoziomowo. Poziom najniższe to podstawowe procesy realne, jakie zachodzą w tej organizacji. P Poziom wyższy to programowalne procedury podejmowania decyzji. Poziom najwyższy to nieprogramowalne procesy podejmowania decyzji.
Ø Rozpiętość kontroli – ograniczona możliwość tworzy szczeble w organizacji
Ø Piramidalna struktura władzy, która ma zapewnić jedność poleceń.
5. Centralizacja w zakresie zachowania administracyjnego.
Centralizacja w zakresie zachowania administracyjnego odnosi się do przemieszczania władzy między szczeblami hierarchii organizacyjnej.
6. Rozpatrywanie przedmiotu organizacji w podejściu systemowym.
Stosujący to podejście traktują organizację jako społeczno-techniczne twory świadomie skonstruowane do osiągania celów.
Teoria systemu to dyscyplina logiczno-matematyczna sama w sobie czysto formalna, ale nadająca się do stosowania w różnych naukach empirycznych. Organizację w tym podejściu rozpatruje się jako system (wzajemnie powiązane części).
Przedmiotem tego podejścia jest władza, status społeczny, prawo, wierzenia, moralność.
7. Megatrendy zmieniającego się otoczenia.
- Silne impulsy wzrostu i zjawiska recesyjne,
- Liberalizacja gospodarek,
- Coraz większa konkurencja,
- Ogromne przyśpieszenie technologiczne,
- Coraz krótsze życie produktu,
- Nowe procesy informatyczne,
- Znaczne zmiany demograficzne,
- Nowe wartości w społeczeństwie,
- Wzrost znaczenia i świadomość ekologii.
8. Tendencje w praktyce zarządzania u P. Druckera.
ü Niechęć do formułowania prognoz,
ü Owocne jest określenie istotnych wydarzeń i tendencji,
ü Przeświadczenie o czynnikach demograficznych (malejący wskaźnik urodzin) – mających wpływ na zarządzanie,
ü Kluczowa rola przypadnie działalności związanej z intensywnym wykorzystaniem wiedzy (wydajność pracowników korzystających z wiedzy),
ü Pozyskiwanie wiedzy na temat wydarzeń, warunków zewnętrznych i technologii.
9. Współczesne koncepcje i cechy planowania strategicznego.
Współczesne koncepcje zarządzania to:
a) Koncepcje planowania strategicznego,
b) Koncepcje konkurencji
Koncepcje planowania strategicznego:
- Pojawiło się jako skutek wzmożonej niepewności otoczenia gospodarczego i politycznego,
- Plan miał być narzędziem przystosowania przedsiębiorstwa do zmian w gospodarce.
- P. Drucker po raz pierwszy wprowadził pojęcie „turbulentnego otoczenia” sygnalizując nadejście czasów nieprzewidywalnych i nie poddających się prognozowaniu.
Zamiast sztywnych, precyzyjnych planów proponuje się:
- Plany otwarte, wielowarstwowe, przygotowane do szybkiej zmiany,
- Podstawą do ich budowy są d przyszłości, czyli prognozy podstawowych zjawisk w otoczeniu przedsiębiorstwa.
10. Model 7S zaproponowany przez Hamela i Prahalada.
Koncepcje związane z konkurencją – model 7S
1) Wartości,
2) Strategia,
3) Struktura organizacyjna,
4) Styl kierowania przedsiębiorstwem,
5) Kultura,
6) Kadra,
7) Talenty i umiejętności kadry kierowniczej.
11. Zachowanie przedsiębiorstwa wg Hamela.
a) Przedsiębiorstwo powinno mieć niemożliwe do skopiowania przewagi konkurencyjne,
b) Innowacja jest oczekiwana od wszystkich każdego dnia,
c) Gospodarka oparta na wiedzy,
d) Wielość perspektyw i jedność celów,
e) Powiązania kooperacyjne z innymi firmami,
f) Koncepcje przedsiębiorstw wirtualnych i tworzenie sieci przedsiębiorstw.
12. Nowe i silnie związane z globalizacją koncepcje.
Reengineering – jest to całkowite projektowanie procesów z nastawieniem się na osiągnięcie maksymalnej efektywności. Nie daje on gotowych recept postępowania. Jest to metoda kosztowna, więc zmian należy dokonywać tylko wtedy, gdy wskazuje na to rachunek ekonomiczny.
Lean management – koncepcja zarządzania przedsiębiorstwem, która zakłada dostosowanie go do nowych warunków gospodarowania panujących na rynku na drodze przekształceń organizacyjnych i funkcjonalnych,
Outsourcing – oznacza korzystanie przez firmę z zasobów zewnętrznych tj. korzystanie z narzędzi, usług i produktów oferowanych przez zewnętrznych partnerów biznesowych w celu obniżenia kosztów wytarzania przy jednoczesnym podniesieniu jakości produktu.
Organizacja wizualna
Controlling – musi obejmować całe przedsiębiorstwo w system kompleksowego planowania zadań rzeczowych, finansowych i kosztów oraz sterowania jego działalnością i dostarczania niezbędnych informacji, a także nadzorowania i rozliczania centrów gospodarczych z realizacji uzgodnionych zadań.
Struktury sieciowe.
13. Poglądy na organizację uczącą się.
Organizacja ucząca się jest to koncepcja w zarządzaniu przedsiębiorstwem traktująca organizacje jako organizm gromadzący wiedzę, ale jednocześnie potrafiący tę wiedzę kreować i wykorzystywać w praktyce.
Poglądy na organizację ucząca się (3):
1) organizacja jako twór intencjonalny nie może się uczyć, uczą się tylko jej członkowie. Wiedza organizacji to prosta suma wiedzy jej uczestników. Wraz z odejściem pracownika organizacja traci nabytą wiedzę,
2) Drugi pogląd sugeruje, że organizacja jako zespół ludzi może się uczyć i utrwalać nabytą wiedzę. W tym ujęciu wiedza organizacji jest czymś więcej niż wiedza pracowników.
3) Organizacja ucząca się to sprzeczna i pozbawiona znaczenia koncepcja.
14. Wiedza organizacyjna i jej elementy zgodnie z metodologią nauki.
Wiedza organizacyjna zgodnie z metodologią nauki stanowi wynik i warunek jej sprawnego funkcjonowania. Tworzą ją ontologia, epistemologia i metodologia.
Wiedza ontologiczna zajmuje się definiowaniem istotnych dla bytu organizacji pojęć.
Wiedza epistemologiczna to zbiór zasad, wytycznych i reguł funkcjonowania i postępowania w organizacji.
Wiedza metodologiczna – wiedza o procedurach, czyli o sposobach radzenia sobie organizacji ze stabilnością lub brakiem stabilności otoczenia.
15. Składniki wiedzy organizacyjnej.
Wiedza organizacyjna przejawia się w postaci kapitału intelektualnego danej organizacji. Tworzą go zasoby ludzkie oraz aktywa intelektualne, czyli specyficzna wiedza mogąca być chroniona przez prawo własności i patenty, prawa autorskie, licencje, wzory użytkowe.
16. Obszary diagnozy zdolności przedsiębiorstwa do uczenia się:
1) Organizacyjne uwarunkowania kreatywności:
a) Sposób formułowania zadań i ocena
b) Rozmieszczenie uprawnień i centralizacja – decentralizacja,
c) Cechy przepisów formalnych (służą sprawowaniu władzy – służą racjonalizacji procesów),
d) Poziom integracji pracowników (interesy partykularne).
2) Komunikacyjne uwarunkowania kreatywności:
a) Uporządkowanie przepływu informacji,
b) Uprawnienia decyzyjne,
c) Informacja jako narzędzie koordynacji,
d) Style komunikowania się,
e) Zespołowe rozwiązywania problemów.
3) Motywacja do zmiany
a) Motywacja zespołów problemowych,
b) Szkolenie pracowników,
c) Nagradzanie,
d) Kształtowanie postaw.
4) Psychospołeczny klimat zmian,
a) Psychospołeczne przygotowanie zmiany
b) Aktywność pracowników
c) Postawy wobec uczenia się
d) Wsparcie społeczne
e) Mobilizacja psychiczna
f) Komunikacja interpersonalna.
OsakaMotel